تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837361796
گفت و شنودی متفاوت در 16 آذر
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴ - ۱۶:۱۴
حمید ابوطالبی معاون سیاسی دفتر رئیس جمهوری، در یادداشتی به تشریح برخی حواشی و حضور رییس جمهور در دانشگاه صنعتی شریف در روز دانشجو پرداخت. به گزارش گروه دریافت خبر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، متن این یادداشت به شرح ذیل است: بختِ نیک، امسال رخصتی داد تا در مراسم گرامیداشت شانزدهم آذرماه در دانشگاه صنعتی شریف شرکت کنم؛ برنامه هنوز کاملا تمام نشده و تنش ها و التهابات به پایان نرسیده بود که با عده ای از دانشجویان محترم روبرو شدم که بی مقدمه سخن برگشوده و سوالاتی چند مطرح نمودند. بختِ نیک، امسال رخصتی داد تا در مراسم گرامیداشت شانزدهم آذرماه در دانشگاه صنعتی شریف شرکت کنم؛ برنامه هنوز کاملا تمام نشده و تنش ها و التهابات به پایان نرسیده بود که با عده ای از دانشجویان محترم روبرو شدم که بی مقدمه سخن برگشوده و سوالاتی چند مطرح نمودند. پاسخ رویِ خوش آنان را دادم؛ و اضافه کردم: من اولین شانزده آذر را در سال 1354 در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران درک کردم؛ شیشه های دانشکده را دانشجویان شکستند، و شعار و شعور بود که سر به آسمان می کشید؛ از دانشکده که خارج شدیم گارد ویژه به مقابله پرداخت، که به ضرب و شتم مفصل و دستگیری تعدادی از ما توسط گارد ویژه و نیروهای شهربانی انجامید... در آن روزگاران ما دو هدف را در سرمی پروراندیم: یکی مقابله با آمریکا به عنوان حامی اصلی شاه و ساواک و سرکوب روشنفکران و دانشگاهیان و مبارزین؛ و دیگری مبارزه با رژیم استبدادی شاه که عامل اصلی سرکوب مردم و مسبب نابسامانی ها و بدبختی های آنان بود، و همو بود که سه قطره خون اهورایی را در آذرِ از آذر سر برکشیده بر سنگ فرش دانشگاه ریخته بود. هم هدف روشن بود، و هم راه معلوم؛ اگرچه بسی دور و دست نایافتنی. امروز شما مرا به یاد آن روزگاران انداختید، اما با دو تفاوت: اول اینکه گویا دولت دو ساله تدبیر و امید، نماد تمامی مشکلات و سمبل همه ی نابسامانی های اقتصادی و اجتماعی و سیاسی و فرهنگی است، و مسبب هرچه محدودیت و محصوریت است، که در جامعه احساس می شود؟ همه چیز و هرچیز برآمده از او است، که زورمندانه! بر اریکه قدرت نشسته است؛ نه اسلامی و نه انقلابی، نه رایی و نه اعتمادی، نه انتخابی و نه شور و شوقی ملی، و هرچه فریاد داریم باید بر سر آن بکشیم و بگوییم: چل سال رنج و عضه کشیدیم و عاقبت تدبیر ما به دست شراب دو ساله بود و دوم آنکه به جای مقابله ی آن زمان ما با گاردویژه، این زمان شما دانشجویان باید بر سروکله هم بکوبید و فریادِ خشمتان و مشتِ آهنینتان را بر سر و صورت دانشجو فرود آورید! من به شدت متعجب شده ام که جامعه ما را چه شده است که جای اندیشه ورزی و سیاست دانی در دانشگاه با پرخاش و توهین و ناسزاگویی تعویض شده است؟ آیا دو قطبی شدن، سخن گفتن و سخن نشنیدن، بر سر و روی هم زدن، دانشجویی برای دانشجوی دیگری آرزوی مرگ کردن و آن دیگری برای این تقاضای عقل سلیم نمودن، یکی مرده باد بگوید و دیگری زنده باد، یکی این روز را به دانشجوی چاقوکش تبریک بگوید و دیگری بر لبان خود چسب بزند به رنگ بنفش، و... و همه و همه را فیلم و عکس کردن و بر روی رسانه های مجازی و غیرمجازی پخش کردن، و بالاخره نشان دادنِ اینکه این دانشجوی ایرانی است! و این روز دانشجو است! و شانزده آذر یعنی جمع نمودن توان یکساله جنبش دانشجویی و زدن در دهان دولت ها توسط سخنگویان، آنهم هر دولتی که باشد؛ و کوبیدن بر سر و روی دانشجویان بوسیله خودمان، هر کس که باشد؛ و این را افتخار پنداشتن و خوشحال بودن که ارواح شریف سه آذر اهورایی را پاس داشته ایم؟ حاشا و کلًا. سپس اضافه کردم واقعا امروز سیاست ورزی کردیم؟ بر معلوماتمان افزوده شد؟ بر آگاهی و دانشِ دانشجویی مان اضافه گشت؟ ما خودِ دانشجو بودیم یا دیگرانی در لباسِ دانشجو؟ و یا دیگرانی در درونِ ما و ما در بیرون؟ ما آنها را خواستیم یا آنها ما را؟ ما نوشتیم و خواندیم، یا آنها گفتند و ما نوشتیم، و یا آنها نوشتند و ما خواندیم؟ چرا قریب به اتفاق متون در این سو شبیه هم و در آن سوی دیگر هم مشابه هم بودند؟ نقد خوب است و ستودنی؛ اما آیا نباید خودمان جامعه خود را هم نقد کنیم؟ دانشجو نباید خود را نقد کند؟ پیش از انقلاب بزرگترین شاخص جنبش دانشجویی "شناخت" و "وحدت" بود، آیا امروز هم همین است؟ باید فقط اعتراض و انتقاد کرد آنهم پاره پاره، و یا اینکه اعتراض و انتقاد هدفدار برآمده از "شناخت"؟ آیا باید "وحدت" دانشجو را به کینه تبدیل نمود، آنهم با مشت آهنین و فریاد خشمگین؟ واقعا سخن مستقل دانشجوی ما چیست؟ دانشجو خودش باید خود را از این مهلکه برهاند. بگذاریم و بگذریم؛ و اگر چه شانزدهم آذر امسال با شکستن شیشه و زدن گاز اشک آور و بی احترامی و هتک حرمت و دروغ و توهین در دانشگاهها همراه بود؛ ولی باور کنیم که دانشجوی عزیز ما که به دانشگاه می رود این پیرایه ها بر او بسته نیست. پس چرا با دانشجویان مان، آن می کنیم که نیستند؟ و تصویری می سازیم که خود از آن می گریزند؟ انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
سیاسی
پربازدیدترینها