واضح آرشیو وب فارسی:شاخص نیوز: شاخص : مدیر کانون معلولین توانا با اشاره به اینکه محدودیت ها مانع پیشرفت معلولین نیست، گفت: اگر با تمام کمبودها و سختی ها کنار می آییم به این معنی نیست که مسئولان از وظایف خود شانه خالی کنند.به گزارش خبرنگار سرویس اجتماعی شاخص نیوز، قشر آسیب دیده معلول در هر جامعه ای وجود دارد ، آنان فرزندان، خواهران، برادران و پدر و مادرانی از افراد جوامع هستند که دچار نقص جسمانی یا ذهنی شده اند یا معلولیت آن ها ممکن است مادرزادی، ناشی از بیماری، حادثه، سانحه و یا جنگ باشد. انسان های معلول با وجود محدودیت جسمی که نسبت به سایر افراد جامعه دارند اما از عزت نفس بالایی برخوردار بوده و از رفتارهای ترحم آمیز که موجب ناراحتی های روحی و کاهش اعتماد به نفس می شود، بیزارند. تمام نیازها و امیدهای یک فرد عادی در معلولان وجود داشته و این قشر از جامعه به شدت خواهان کار و تلاش هستند تا استقلال معنوی و مادی آن ها را برآورده و متکی بودن به دیگران را برطرف کند. تجربه ثابت کرده است معلولان از پشتکار و جسارت منحصر به فردی برخوردار بوده و برای رسیدن به اهدافشان تلاش مضاعفی دارند اما برای استفاده از ظرفیت و استعدادهای درخشان معلولین نیاز به اعتماد و نیز نوعی آموزش وجود دارد. حسین طارمیان یکی از معلولان موفقی است که محدودیت های جسمی او را از کار و زندگی باز نداشته و با امید و پشتکار در کانون معلولین توانا به عنوان مدیر مجموعه فعالیت می کند. این معلول موفق در گفتگو با خبرنگار اجتماعی شاخص، با بیان اینکه در سال ۱۳۶۸ به علت سقوط از درخت دچار معلولیت نخاعی شده و از آن پس زندگیش را روی ویلچر ادامه می دهد، ابراز کرد: متاسفانه برخی کلمه ناتوانی را برای معلولان به کار می برند. هیچ سدی مانع پیشرفت معلولان نخواهد شد وی افزود: در واقع همه انسان ها دارای محدودیت هایی هستند که این محدودیت ها در معلولین مقداری پر رنگ تر است، افراد معلول جسمی برای خنثی کردن کمبودهایشان سعی می کنند کارهایی که نیاز زیادی به فعالیت های جسمی ندارد به خوبی انجام دهند. طارمیان در خصوص نحوه آشنایی با کانون توانا، بیان کرد: در سال ۱۳۷۸ برای ساخت فیلم مستند و همچنین توسط یکی از دوستان جانباز برای ورزش بسکتبال با ویلچر به این کانون دعوت شده و برای استفاده از خدمات و دیدار دوستان در این مجموعه حضور داشتم تا اینکه در سال ۱۳۹۰ به طور رسمی به عنوان مدیر کانون معلولین توانا مشغول به کار شدم. مدیر کانون معلولین توانا با بیان اینکه ورزش از عناصر اصلی پیشرفت و اعتماد بنفس در زندگی است، گفت: از آنجا که ابتدای معلولیتم در انجام کارها متکی به دیگران بودم اینکه روزی بتوانم ورزش کنم برایم دور از ذهن بود. وی ادامه داد: با دیدن ورزشکارانی با وضعیت جسمی سخت تر از خودم به این نتیجه رسیدم که قطعا من هم میتوانم به فعالیت های ورزشی بپردازم و این روحیه باعث انجام بسیاری از کارهای روزانه ام شد که در انجام آنها متکی به خانواده بودم. طارمیان با اشاره به اینکه عضو تیم بسکتبال با ویلچر فیروز قزوین است، عنوان کرد: این تیم در دسته اول کشور ۳ سال پیاپی مقام سوم را کسب کرده اما متاسفانه در سال جدید به دلیل نداشتن پشتیبان مالی این تیم نتوانست به طور حرفه ای تمرین و در مسابقات شرکت کند. استعداد و ظرفیت معلولان نادیده گرفته می شود مدیر کانون معلولین توانا خاطر نشان کرد: در دوران نوجوانی دچار معلولیت شده و قادر به نشستن روی ویلچر نبوده است، درس خواندن را روی تخت خواب شروع کرده و بعد از آن تا مقطع لیسانس مدیریت صنعتی ادامه تحصیل داده است. وی با تاکید بر اینکه پیشرفت علم پزشکی و به روز شدن اطلاعات در آگاهی معلولین نسبت به وضعیت جسمی و روحی خود کمک زیادی کرده است، اظهار کرد: انگیزه برای زندگی کردن مختص معلولان نیست بلکه استقلال مالی و معنوی در همه انسان ها موجب امید برای زندگی و پیشرفت می شود. این معلول توانمند با اشاره به اینکه در سالهای اول معلولیت خود با محدودیت هایش به سختی کنار آمده و وارد جامعه شده است، توضیح داد: بسیاری از عوامل مانند؛ حمایت خانواده به خصوص پدرم، فعالیت در رشته ورزشی و آشنایی با کانون معلولین توانا باعث حضور موثرم در جامعه شد. طارمیان با بیان اینکه خانواده اولین مکانی است که فرد معلول می تواند به خود باوری رسیده یا با سرکوب مواجه شود، اذعان کرد: کمک های ترحم آمیز به معلولان، ناتوانی و نادیده گرفتن استعدادهای آنها از جمله تفکرات غلطی است که باعث سرخوردگی این قشر از جامعه می شود. وی با تاکید بر اینکه آموزش های علمی مناسب باعث کشف استعدادهای نهفته معلولان و استفاده بهینه از ظرفیت آنها می شود، اضافه کرد: اگر با تمام سختی ها می توانیم کار و پیشرفت کنیم به این معنی نیست که مسئولان از وظایف خود شانه خالی کنند. مسئولان از وظایف خود شانه خالی نکنند مدیر کانون معلولین توانا تصریح کرد: ارگان هایی مانند شهرداری، بهزیستی و دولتمردان نباید کمبودها و مشکلات ما را نادیده بگیرند چرا که نبود بستر مناسب در جامعه برای حضور پر رنگ معلولان زمینه ساز ایجاد تفکر ناتوان بودن آن ها در ذهن دیگر اقشار جامعه می شود. طارمیان با اشاره به نبود امکانات مناسب برای معلولان در شهرستان ها یادآور شد: معلولان در شهرستان ها برای انجام کوچک ترین کار با مشکل مواجه هستند به عنوان مثال؛ برای رفت و آمد به قزوین باید ساعت ها کنار خیابان انتظار بکشند و از طرفی وسایل نقلیه مناسب در این مسیرها وجود ندارد. مدیر کانون معلولین توانا با بیان اینکه روزجهانی معلولین بهانه ای است برای یادآوری کمبودها و مشکلات این قشر آسیب دیده، ابراز کرد: هیچکدام از معضلات با سخنرانی و همایش ها برطرف نمی شود چرا که بسیاری از وعده ها پس از آن به فراموشی سپرده می شوند. وی با ابراز اینکه هم طعم سلامتی و هم طعم معلولیت را چشیده است، گفت: زمانی که داشتن نعمتی برای ما عادی می شود نسبت به آن بی اهمیت هستیم البته من بهای سنگینی برای دانستن قدر نعمت سلامتی پرداخته ام، ازجوانان خواهش می کنم قدر داشته هایشان را بدانند و با اعتماد به آن ها در مسیر کار و تلاش قدم بردارند. طارمیان با اشاره به اینکه تشکیل خانواده داده و ازدواج موفقی داشته است، بیان کرد: ۱۵۰ ازدواج موفق یکی از افتخارات کانون معلولین توانا است و طلاق که از معضلات جامعه محسوب می شود بین معلولین در رتبه صفر قرار دارد. کلام آخر؛ حال سؤالی اساسی پیش می آید که اصولاً چرا شناخت جامعه ما از معلولیت و معلول تا این اندازه محدود و نادرست است. اگر بپذیریم که شناخت محدود از یک نقش به علت حضور کمرنگ آن نقش در جامعه است، می توان خود را تا حدی با این پاسخ قانع کرد که دلیل شناخت ناقص از معلولیت، حضور کمرنگ معلول در جامعه است. اما این پاسخ،سوالات زیادی را در ذهن هر انسان ریزبینی پدیدار می کند: به چه دلیلی حضور معلول در جامعه کمرنگ است؟ چرا کمتر معلولی در جامعه ما می تواند تحصیلات عالی داشته باشد؟! چرا استفاده از مراکز تفریحی و خدماتی برای معلولین دشوار و در برخی موارد غیرممکن است؟ چرا یک معلول جسمی- حرکتی هر بار که از خانه خارج می شود با یک تعامل نامناسب از سوی دیگران روبه رو می شود؟ چرا بسیاری از افراد فکر می کنند اگر یک معلول ازدواج هم نکرد و تا آخر عمر تنها ماند، مسئله مهمی رخ نمی دهد؟ اگر یک مسئول که قصد فرهنگ سازی در این زمینه را دارد، باید به جامعه بفهماند که اصولاً معلولیت یک قهر الهی، طاعون مخوف اجتماعی یا عاجز و شایسته تنهایی نیست. انتهای پیام/۱۳۰۰ ت
شنبه ، ۱۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شاخص نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 140]