تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835563266
متن کامل گزارش مدير کل آژانس اتمي در خصوص PMD
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱۲ آذر ۱۳۹۴ (۱۸:۲۲ب.ظ)
متن کامل گزارش مدير کل آژانس اتمي در خصوص PMD موج - متن کامل گزارش مدير کل آژانس بين المللي انرژي اتمي در هفت بخش اصلي ارائه شده است.
به گزارش خبرگزاري موج، متن گزارش نهايي آژانس بين‌المللي انرژي اتمي درباره مسائل باقيمانده گذشته و حال درباره برنامه هسته‌اي ايران (PMD) که ديشب منتشر شد به شرح زير است.
شوراي حکام آژانس بين المللي انرژي اتمي
GOV/2015/68
2 دسامبر 2015 ميلادي
ارزيابي نهائي در خصوص مسائل باقيمانده گذشته و حال پيرامون برنامه هسته‌اي ايران
A. مقدمه
1. اين گزارش مديرکل به شوراي حکام، در راستاي نقشه راه براي روشن سازي مسائل گذشته و حال مربوط به برنامه هسته اي ايران (نقشه راه)، شامل ارزيابي نهايي تمامي موضوعات باقيمانده گذشته و حال، همانگونه که در گزارش مديرکل در نوامبر سال 2011 ميلادي آمده است، مي‌باشد. اين ارزيابي بر اساس تمامي اطلاعات مرتبط با پادمان در دسترس آژانس، شامل اطلاعات ناشي از اجراي موافقتنامه پادمان در ايران، چارچوب همکاري ، شامل نقشه راه، و برنامه اقدام مشترک (JPA) مي‌باشد.
A.1 نگرانيهاي آژانس
2. از سال ٢٠٠٢ به بعد، آژانس بتدريج در مورد احتمال وجود فعاليتهاي افشا نشده هسته‌اي مرتبط با سازمانهاي نظامي، شامل فعاليتهاي مربوط به توسعه يک کلاهک هسته اي براي يک موشک نگران شد. گزارشات مديرکل موضوعات باقيمانده مربوط به ابعاد احتمالاً نظامي برنامه هسته‌اي ايران را مشخص نمود و خواستار اقداماتي از سوي ايران براي حل و فصل آنها شد. ضميمه 2011 شامل تجزيه و تحليل مشروح اطلاعاتي مي باشد که بعداً در اختيار آژانس قرار گرفت. اين اطلاعات نشان داد که ايران فعاليت هايي در ارتباط با توسعه يک وسيله انفجاري هسته‌اي انجام داده بود. اين اطلاعات همچنين نشان داد که پيش از پايان سال 2003، اين فعاليتها بر اساس يک برنامه ساختاري، و اينکه برخي از فعاليتها ممکن است هنوز ادامه داشته باشد تحقق يافته است.
3. اطلاعات تجميع شده و ارايه شده در آن ضميمه از منابع گسترده و مستقل، شامل تلاشهاي خود آژانس و تعدادي از کشورهاي عضو، شامل خود ايران ارايه گرديده است. اين (اطلاعات) از نظر محتواي فني، افراد و سازمانهاي درگير و چهارچوب زمانبنديها با هم مطابقت داشت. بر اساس اين ملاحظات، و در پرتو دانش عمومي آژانس از برنامه هسته اي ايران و تکامل تاريخي آن، آژانس، اطلاعات مندرج در ضميمه را در مجموع معتبر يافت.
4. آژانس درخواست کرد که ايران بدون تاخير بطور محتوايي با آژانس بمنظور ارايه روشنگري در خصوص ابعاد احتمالاً نظامي برنامه هسته اي خود همانطوريکه در ضميمه 2011 مشخص شده تعامل نمايد.
A.2. قطعنامه هاي گذشته شوراي حکام و شوراي امنيت
5. شوراي امنيت تاييد نمود که گامهاي خواسته شده از سوي شوراي حکام در قطعنامه هايش براي ايران الزام آور است. بين سالهاي 2006 و 2010، شش قطعنامه شوراي امنيت تحت فصل هفت منشور سازمان ملل به تصويب رسيد که بر اساس مفاد آن قطعنامه ها الزام آور مي باشند.
6. بويژه، شوراي امنيت در قطعنامه ژوئن 2010 (1929) بر وظايف ايران، ازجمله، همکاري کامل با آژانس در خصوص تمامي موضوعات باقيمانده، خصوصاً موضوعات منجر به نگراني در باره ابعاد احتمالاً نظامي برنامه هسته اي ايران، شامل ارايه دسترسي بدون تاخير به تمامي سايتها، افراد و اسناد مورد درخواست آژانس مجدداً تاييد نمود.
7. متعاقب ارايه گزارش مديرکل در نوامبر 2011، شوراي حکام، در قطعنامه نوامبر 2011 (GOV/2011/69)، از جمله، تاکيد نمود که ضروري است تا ايران و آژانس گفتگوي خود را با هدف حل و فصل فوري تمامي موضوعات باقيمانده ، شامل موضوعاتي که منجر به نگرانيها در مورد ابعاد احتمالاً نظامي برنامه هسته اي ايران شده است، بمنظور ارايه روشن سازيها در خصوص آن موضوعات تشديد نمايند.
8. علاوه بر گزارش مديرکل در اوت 2012 (GOV/2012/37)، شوراي حکام، در قطعنامه اش در سپتامبر 2012(GOV/2012/50)، از جمله، تصميم گرفت که درخواستهاي همکاري آژانس از ايران با هدف حل و فصل تمامي موضوعات باقيمانده ضروري و فوري است تا بدينوسيله اعتماد بين المللي نسبت به ماهيت کاملاً صلح آميز برنامه هسته اي ايران اعاده شود.
B. تلاشها براي بررسي نگرانيهاي آژانس از نوامبر 2011
B.1. رهيافت ساختاري
9. بين ژانويه 2012 و مي 2013، آژانس و ايران ده دور گفتگو در وين و تهران با هدف دستيابي به يک " رهيافت ساختاري" سندي براي حل و فصل موضوعات باقيمانده مرتبط با برنامه هسته اي ايران، برگزار نمودند. با وجود اين، گفتگوها به نتايج قطعي منجر نگرديد. در اکتبر 2013، آژانس و ايران به اين نتيجه رسيدند که، با بن بست مذاکرات و نبود دورنمايي براي دستيابي به توافق در خصوص اين سند، يک رهيافت جديد با هدف اطمينان از ماهيت منحصراً صلح آميز برنامه هسته اي ايران بايستي توسعه يابد.
B.2. چارچوب براي همکاري
10. در 11 نوامبر 2013، آژانس و ايران يک " بيانيه مشترک در خصوص چارچوبي براي همکاري " ( چارچوب براي همکاري) امضا کردند، که در آن توافق گرديد تا همکاري در زمينه فعاليتهاي راستي آزمايي آژانس براي حل و فصل تمامي موضوعات حال و گذشته، افزايش يابد، واين فعاليتها بر اساس يک رويه گام به گام پيش رود.
11. بر اساس چهارچوب همکاري، آژانس و ايران در خصوص يکسري گام ها، هر کدام حاوي اقدامات عملي که بايد از سوي ايران اجرا شود، به توافق رسيدند. از هيجده اقدام عملي مورد توافق، پانزده اقدام مربوط به ابعاد مختلف برنامه هسته اي اعلام شده ايران بود، که ايران تمامي آنها را پيش از 2014 انجام داد. سه اقدام عملي ديگر مربوط به ابعاد احتمالاً هسته اي ايران بودند، که هدف از هرکدام روشن سازي موارد نگراني آژانس، بر اساس ضميمه 2011 بود. تا جولاي 2015، ايران اولين سه اقدام عملي را اجرا نمود و با آژانس در مورد دو اقدام عملي ديگر مبادرت به بحثهاي فني نمود.
12. در 14 جولاي 2015، مديرکل و جناب آقاي علي اکبر صالحي معاون رئيس جمهور و رئيس سازمان انرژي اتمي ايران (AEOI)، نقشه راه را امضا کردند. آژانس و ايران، درتداوم همکاريها بر اساس چهارچوب همکاري، بمنظور تسريع و تقويت همکاري و گفتگو با هدف حل و فصل تمامي موضوعات باقيمانده که توسط آژانس و ايران حل نشده بود، تا آخر سال 2015، توافق نمودند. اقدامات مورد توافق در نقشه راه در ضميمه 1 فهرست شده است.
B.3. قطعنامه 2231 شوراي امنيت
13. در 20 جولاي 2015، شوراي امنيت قطعنامه 2231 (2015) را تصويب نمود، که در آن، از جمله، مجدداً تاييد نمود که ايران " بر اساس درخواستهاي آژانس بمنظور قادر شدن براي حل و فصل تمامي موضوعات باقيمانده، همانطوريکه در گزارشات آژانس تصريح شده، همکاري خواهد کرد".
C. اجراي نقشه راه
14. در نقشه راه، آژانس و ايران بمنظور حل و فصل تمامي مسائل گذشته و حال، همانطوريکه در ضميمه 2011 تصريح شده، تا پايان سال 2015، موافقت نمودند. با آغاز اجراي نقشه راه، آژانس مجموعه اي از اطلاعات را در اختيار داشت که نشان ميداد ايران فعاليتهاي مرتبط با توسعه يک وسيله انفجاري هسته اي را انجام داده بود. اين اطلاعات که در ضميمه 2011 منعکس شده اند، و بر اساس ارزيابي آژانس، در مجموع، معتبر بوده ، و همچنين اطلاعات کسب شده تا مقطع نوامبر 2011، که بيشتر به تجزيه و تحليل مندرج در آن ضميمه کمک کرد.
15. همانطوريکه در نقشه راه مورد توافق قرار گرفت، در 15 اوت 2015، ايران توضيحات مکتوب خود و اسناد مربوطه را در خصوص موضوعات گذشته و حال به آژانس ارايه نمود. در 8 سپتامبر 2015، آژانس پرسشهاي مربوط به ابهامات در خصوص اطلاعات ارايه شده توسط ايران در 15 اوت 2015 را به ايران ارائه داد. اين پرسشها همراه با بخشهاي c.1-12 از ضميمه 2011 و يک ساختار مشترک براي ارايه پرسشها براي هرکدام از بخشها، به شرح ذيل مي باشند: شاخص هاي متخذه از متن ضميمه 2011 بمنظور دستيابي به روشن سازيها فهرست شده، بررسي آژانس از اطلاعات موجود تا نوامبر 2011 از فعاليتهاي پادمان خود، از ايران و ديگر کشورها، و هرگونه نشانه اي در خصوص شاخص ها، و پرسشهاي آژانس.
16. در 15 اوت 2015، بمنظور رفع ابهامات مربوط به اطلاعات ارايه شده از سوي ايران به آژانس، در روزهاي 15، 16، 17 و 29 و 30 سپتامبر 2015 و 10 و 14 اکتبر 2015، آژانس و ايران نشستهاي فني-کارشناسي برگزار کردند، و آژانس در اماکن مورد نظر در ايران در روزهاي 18، 19 و 20 سپتامبر و 9 و 15 اکتبر اقدام به فعاليتهاي پادمان نمود.
17. در 20 سپتامبر 2015، مديرکل و معاون مديرکل و رئيس بخش پادمانها از مکان خاص مورد نظر آژانس در پارچين بازديد نمودند.
18. تمامي فعاليتها بر اساس نقشه راه بر طبق برنامه مورد توافق اجرا گرديد، در 24 نوامبر 2015، آژانس و ايران " جلسه جمع بندي فني " در وين برگزار کردند.
D – متدلوژي
19. در نوامبر 2011، آژانس «تحليل خود از اطلاعاتي که در قالب شاخص هاي مرتبط با وجود يا توسعه فرآيندهاي مربوط به فعاليت هاي هسته اي از جمله نظامي شدن در اختيار داشت» را ارائه نمود. از نوامبر 2011، آژانس از طريق فعاليت هايي در قالب «چارچوب همکاري»، از جمله «نقشه راه» و «برنامه اقدام مشترک»، از طريق تلاش هاي خود آژانس، و از دولت هاي عضو، از جمله ايران، اطلاعات بيشتري به دست آورده است. از آنجا که اطلاعات تکميلي در اختيار آژانس قرار گرفته است، آژانس قادر شده است که تحليل خود در مورد جنبه هاي نظامي احتمالي برنامه هسته اي ايران را پالايش کند.
20. به منظور انجام ارزيابي نهايي، آژانس تمام اطلاعاتي که در اختيار دارد را در ارتباط با هريک از دوازده حوزه، به نحو مندرج در پيوست 2011 مورد تحليل قرار داده است. آژانس همچنين از همين اطلاعات استفاده کرده تا بتواند از طريق ملاحظه ماهيت، ميزان و انسجام اطلاعات در طي زمان، درکي از تصوير کلي بدست آورد.
E- ارزيابي هاي حوزه اي
21. همچنانکه قبلا گزارش شده است، آژانس تحليل خود از برنامه هسته اي ايران را بر يک مسير اکتساب شامل اورانيوم با درصد غني شدگي بالا (HEU) متمرکز کرده است. بر اساس شاخص هاي ملاحظه شده توسط آژانس در ارتباط با فعاليت هاي هسته اي ايران، کار آژانس بر تحليلي مرتبط با توسعه يک ابزار انفجاري دروني HEU متمرکز شده است.
Eـ. 1. ساختار مديريت برنامه
22. اطلاعاتي که پيش از نوامبر 2011 در اختيار آژانس قرار داشت نشان مي داد که ايران از طريق تعدادي از ساختارهاي مديريتي متفاوت و متغير، تمهيدات لازم براي فعاليت هايي در پشتيباني از يک جنبه نظامي احتمالي براي برنامه هسته اي خود را فراهم کرده است. بر اساس اين اطلاعات، ساختارهاي سازماني بيشتر حوزه هاي فعاليت مرتبط با توليد يک ابزار انفجاري هسته اي را پوشش مي داد. اين اطلاعات مشخص مي کرد که فعاليت هاي آغاز شده در اواخر دهه هشتاد ميلادي در دپارتمان هاي مرکز تحقيقات فيزيک (PHRC) و بعدتر، تحت رهبري محسن فخري زاده، در اوايل دهه 2000 ميلادي در پروژه هايي در برنامه AMAD تمرکز يافت، و آنگونه که ادعا شده بود از طريق «دفتر ارکيده» مديريت مي شد. اين اطلاعات نشان مي داد که فعاليت هاي تحت برنامه AMAD در اواخر سال 2003 ميلادي متوقف شده و اينکه کار کاملا ثبت شده، تجهيزات و اماکن کار يا بطور کامل پاکسازي شده و يا امحاء گرديد تا چيز زيادي براي شناسايي ماهيت حساس کاري که صورت گرفته بود باقي نماند. نهايتا، بر اساس اين اطلاعات، يک سازمان جديد با عنوان سازمان پژوهش و نوآوري دفاعي توسط محسن فخاري زاده تاسيس شده و در سايت مژده در نزديکي دانشگاه مالک اشتر در تهران مستقر شد.
23. در مطالب ارائه شده توسط ايران به تاريخ 15 آگوست 2015 تحت نقشه راه، ايران اطلاعاتي در ارتباط با برخي از سازمان هاي ذکر شده در پيوست 2011 و ارتباطات آنها و کارکردهاي آنها به آژانس ارائه کرد. در اين ارتباط، ايران از جمله وجود يک برنامه هماهنگ شده با هدف توليد يک ابزار انفجاري هسته اي را رد کرد، و مشخصا وجود برنامه AMAD و «دفتر ارکيده» به عنوان عناصري از چنان برنامه اي را تکذيب کرد. آژانس در تاريخ 8 سپتامبر 2015 سوالاتي در اين خصوص از ايران مطرح کرد که سپس در جلسات فني-کارشناسي در تهران مورد بحث قرار گرفتند. يک بخش مهم از اطلاعاتي که در خصوص وجود ساختارهاي سازماني در اختيار آژانس قرار گرفته بود، در خلال اجراي نقشه راه توسط ايران تاييد شد.
24. آژانس چنين ارزيابي مي کند که، پيش از پايان سال 2003، يک ساختار سازماني در ايران برقرار بوده که براي ايجاد هماهنگي براي طيفي از فعاليت هاي مرتبط با توليد يک ابزار انفجاري هسته اي مناسب بوده است. اگرچه برخي اقدامات پس از سال 2003 صورت گرفته، اما آنها بخشي از يک تلاش هماهنگ شده نبودند.
Eـ2. فعاليت هاي خريد
25. همانطور که قبلا گزارش شد، ايران اعلام کرده است که سازمان انرژي اتمي به خاطر تحريم هاي بين المللي تحميل شده بر کشور، با دشواري هايي در خريد روبرو شده است. اين محدوديت ها در به دست آوردن اقلام حساس موجب شد که دستيابي ايران بر مواد و تجهيزات براي برنامه هسته اي ش دشوار گردد. بر اساس اطلاعاتي که تا پيش از نوامبر 2011 در اختيار آژانس بود، ايران قادر بود خريدهاي خود را، عمدتا براي فعاليت هاي چرخه سوخت هسته اي خويش، از طريق شرکت هايي که مستقيما با سازمان انرژي اتمي يا وزارت دفاع و پشتيباني نيروهاي مسلح ارتباطي نداشتند انجام دهد، و لذا مصرف کننده نهايي را پنهان نمايد.
26. آژانس همچنين نشانه هايي در دست داشت از برخي نمونه هاي خريد و اقدام به خريد اقلامي که، علاوه بر ساير امور، به توليد يک ابزار انفجاري هسته اي مربوط مي شد. آژانس اطلاعاتي در اختيار ندارد که اقدام به چنين خريدهايي پس از سال 2007 صورت گرفته باشد.
27. طي بحث هاي صورت گرفته در تاريخ 16 سپتامبر 2015 با آژانس، ايران مطالبي که قبلا عنوان کرده بود را تاييد کرد مبني بر اينکه، همانطور که آژانس احراز نموده است، ايران يک بررسي در مورد خريد يک دوربين مخصوص با سرعت بالا کرده بوده، اين دوربين براي مقصودي متعارف بوده، و نهايتا، ايران اين خريد را صورت نداده است. در خلال اين مباحثات، ايران همچنين بر تکذيبي قبلي خود در مورد اينکه يک شرکت نام برده شده، براي خريد سوئيچ هاي با سرعت بالا تلاش کرده بوده پافشاري کرد.
28. آژانس از زمان پيوست 2011، هيچ اطلاعات تکميلي در خصوص اين موضوع دريافت نکرده است.
E ـ 3. اکتساب مواد هسته اي
29. اطلاعاتي که پيش از نوامبر 2011 در اختيار آژانس قرار داشت نشان مي داد که معدن گچين يک منبع بالقوه براي اورانيوم به منظور استفاده در فعاليت هاي هسته اي اعلام نشده در بازه زماني 2000 تا 2003 بوده است. اين اطلاعات همچنين نشان مي داد که فعاليت هاي مقدماتي، از جمله «پروژه نمک سبز» در يک مکان نامشخص صورت گرفته و هدف از آنها توليد نمک هاي اورانيوم بوده که مي توانسته است مناسب باشد براي يا تبديل يا به مواد براي غني سازي اورانيوم و يا به موادي براي تجزيه مستقيم نمک هاي اورانيوم به فلز خالص اورانيوم. اين اطلاعات از سندهاي مرتبط با مطالعات ادعايي و ساير اطلاعات دريافتي از دولت هاي عضو ريشه مي گرفتند، و نشان مي دادند که اين فعاليت ها در زماني که برنامه AMAD در اواخر سال 2003 متوقف شد، پايان گرفتند. اين اطلاعات نشان مي داد که کار مزبور در يک مرحله پيشرفته نبوده است. اين اطلاعات نشان مي داد که کار مقدماتي که با هدف اجراي اين فرآيند صورت گرفته بود، مشتمل بر استفاده از مواد جايگزين بود تا از احتمال آلودگي کنترل نشده جلوگيري شود. ساير اطلاعات نشان مي داد که ايران، خارج از چرخه سوخت هسته اي اعلام شده خود، در حال توسعه فرآيندهايي براي تجزيه نمک هاي اورانيوم به فلز خالص اورانيوم بوده است. اطلاعات موجود در اسناد مطالعات ادعايي، نمک هاي اورانيوم که قرار بود توليد شوند را به توليد کلاهک مرتبط مي ساخت.
30. ايران وجود معدن گچين را در آوريل سال 2004 در خلال اجراي داوطلبانه پروتکل الحاقي اعلام نمود. در سال 2014 در قالب چارچوب همکاري و برنامه اقدام مشترک، ايران امکان دسترسي مديريت شده آژانس به معدن گچين را فراهم آورد. آژانس چنين ارزيابي کرده است که فعاليت هاي صورت گرفته در اين سايت با اعلاميه هايي که ايران در قالب چارچوب همکاري و برنامه اقدام مشترک ژنو ارائه داده است همخواني دارد و اينکه، در هر صورت، پيش از سال 2006 هيچ ميزان قابل توجهي مواد هسته اي در گچين نمي توانسته است توليد شده باشد. آژانس چنين ارزيابي مي نمايد که فرآيند طراحي شده براي توليد نمک هاي اورانيوم به لحاظ فني دچار مشکل بوده و در مقايسه با آن چيزي که به عنوان بخشي از چرخه سوخت هسته اي اعلام شده ايران، در اختيار اين کشور قرار داشته، از کيفيت پاييني برخوردار بوده است.
31. آژانس همچنين اطلاعاتي از دولتهاي عضو دريافت کرده بود که، مقاديري در مقياس کيلوگرم از فلز اورانيوم در اختيار برنامه AMAD قرار داشته است، هرچند که مورد استفاده قرار نگرفته است. همانگونه که قبلا گزارش شد، آژانس در آگوست 2011 يک راستي آزمايي فيزيکي از موجودي (PIV) لابراتوار تحقيقاتي چندمنظوره جابر بن حيان به عمل آورد، تا علاوه بر چيزهاي ديگر، مواد هسته اي موجود در شکل فلز طبيعي اورانيوم و پسماند فرآيند مربوط به آزمايش هاي تبديل UF4 به فلز اورانيوم که در اين لابراتوار در بازه زماني 1995 تا 2000 صورت گرفته بود را راستي آزمايي نمايد. در نتيجه اين راستي آزمايي فيزيکي، آژانس متوجه يک ناهمخواني احتمالي در حد چند کيلوگرم اورانيوم طبيعي در نتايج حسابرسي اين آزمايش ها گرديد. آژانس اين اطلاعات را مجددا در سال 2014 مورد بازبيني قرار داد و به اين ارزيابي رسيد که ميزان اورانيوم طبيعي مزبور در حد تقريب متداول در سنجش ها و حسابرسي هاي مربوط به مواد هسته اي بوده است.
32. بر مبناي تمام اطلاعاتي که در اختيار آژانس قرار داشت، از جمله از طريق فعاليت هاي ويژه راستي آزمايي که در چارچوب همکاري مشخص شده است (از جمله دسترسي مديريت شده به معدن گچين) و برنامه اقدام مشترک ژنو، آژانس هيچ نشانه اي از يک چرخه سوخت هسته اي اعلام شده در ايران فراتر از آن فعاليت هايي که پيشتر توسط ايران اعلام شده بود به دست نياورد. آژانس چنين ارزيابي مي نمايد که هر ميزان مواد هسته اي که ممکن است در قالب برنامه AMAD در اختيار ايران بوده باشد، در حد تقريب متداول در سنجش ها و حسابرسي هاي مربوط به مواد هسته اي بوده است.
E ـ 4. اجزاء هسته اي براي يک ابزار انفجاري
33. اطلاعاتي که پيش از نوامبر 2011 در اختيار آژانس قرار داشت نشان مي داد که، در اوايل دهه 1990، ايران ممکن است اطلاعات مربوط به طراحي يک ابزار نظامي هسته اي را از طريق يک شبکه مخفي عرضه هسته اي دريافت کرده باشد. ايران يک کپي از سند يک صفحه اي دستنويس را در اختيار آژانس قرار داد که گفته مي شود پيشنهادي از سوي اين شبکه مخفي عرضه هسته اي بوده در ارتباط با فناوري غني سازي توسط سانتريفيوژ. در خلال بحث هايي که در سال 2005 با ايران صورت گرفت، آژانس به يک سند 15 صفحه اي مربوط به تبديل ترکيبات اورانيوم به فلز اورانيوم («سند فلز اورانيوم») و توليد اجزاء فلزي نيمکره اي اورانيوم غني شده دست يافت.
34. اطلاعاتي که پيش از نوامبر 2011 در اختيار آژانس قرار داشت نشان مي داد که ايران در کار مقدماتي با هدف توسعه يک فرآيند شيميايي براي تجزيه يک ترکيب فلورايد اورانيوم (UF4) به فلز اورانيوم با استفاده از اکسيد سرب به عنوان ماده جايگزين پيشرفت هايي داشته است. بعلاوه، اين اطلاعات نشان مي داد که ايران کارهاي مقدماتي، بدون مواد هسته اي، براي توليد اجزاء اورانيومي براي يک ابزار انفجاري هسته اي صورت داده است. در خلال بحث هاي صورت گرفته در سپتامبر 2015 تحت نقشه راه، ايران به آژانس اطلاع داد که ايران کار متالورژيک که مشخصا براي ابزارهاي هسته اي طراحي شده باشد انجام نداده، و مايل به بحث در خصوص فعاليت هاي مشابه که فاقد چنان کاربردي هستند، نمي باشد.
35. بر مبناي تمام اطلاعاتي که در اختيار آژانس بود، آژانس هيچ نشانه اي از اينکه انجام فعاليت هايي توسط ايران که مستقيما ريشه در «سند فلز اورانيوم » يا اطلاعات طراحي يک ابزار انفجاري هسته اي از طريق يک شبکه مخفي عرضه هسته اي داشته باشد نيافته است.
E ـ 5. توليد چاشني انفجاري
36. توليد چاشني هاي ايمن و سريع العمل، و تجهيزات مناسب براي آتش کردن چاشني ها، يک بخش لايتجزي از برنامه توليد يک ابزار انفجاري هسته اي از نوع درون-انفجاري است. پيش از نوامبر 2011، آژانس اطلاعاتي داشت که نشان مي داد که ايران، در سالهاي 2002 تا 2003، اقدام به توليد چاشني هاي انفجاري از نوع کابل هاي پلي انفجاري (EBW) و ايجاد توانايي آتشزنه با ولتاژ بالا کرده است که، در ترکيب با يکديگر، موجب مي شد چند چاشني انفجاري به طور همزمان با کمتر از چند ميکروثانيه اختلاف آتش بگيرند.
37. در خلال جلسه اي که در سال 2014 در قالب چارچوب همکاري برگزار شد، ايران اطلاعاتي در اختيار آژانس قرار داد که نشان مي داد که در دسامبر 2000 وزارت دفاع ايران تصميم گرفته بود ضوابط ايمني براي برخي عمليات مشخص که دربردارنده مواد منفجره متعارف بودند را از طريق توليد چاشني هاي انفجاري ايمن تر ارتقاء دهد. ايران بيان نمود که کار مقدماتي بر روي چاشني هاي EBW توسط يک گروه صنعتي مرتبط با وزارت دفاع صورت گرفته و پس از آن، در سال 2002، کار هاي بيشتر را آغاز نموده است که به توليد موفقيت آميز چاشني هاي انفجاري EBW منجر شده است. ايران فيلمي از انجام فعاليت هاي آزمايشي به آژانس نشان داد که عنوان نمود مربوط به صنعت هوافضاي او است. آژانس توجه نمود که ايران توضيحي در ارتباط با فعاليت هايي که بر اساس اطلاعات قبلي، در سالهاي 2002 تا 2003 انجام داده بود ارائه نداده است.
38. ايران عنوان نمود که دليل توليد چاشني هاي EBW کمک به پيشگيري از سوانح انفجاري بوده، و در خلال نشستي که در قالب چارچوب همکاري در تاريخ 20 ماه مي 2014 برگزار شد، فهرستي از پنج سانحه را به آژانس ارائه کرد. آژانس معلوم نمود که اين اطلاعات با جدول زمانبندي همخواني نداشته و ارتباطي به برنامه توليد چاشني ها ندارند. در جلسه اي که در قالب نقشه راه در 15 اکتبر 2015 برگزار شد، ايران جدولي از شش سانحه ديگر را به آژانس ارائه داد. آژانس توجه دارد که اگرچه هريک از اين ها گفته شده که در زمان هاي درست رخ داده و مرتبط با سوانح انفجاري هستند، لااقل يکي از آنها به نظر نمي رسد که ارتباطي با چاشني ها داشته باشد.
39. در همان جلسه مورخ 20 مي 2014، ايران همچنين به آژانس اطلاع داد که در حوالي سال 2007، صنايع نفت و گاز اين کشور تشخيص داده بودند که به چاشني هاي انفجاري EBW براي توليد ابزارهاي حفر چاه هاي عميق اکتشاف نياز هست. ايران در جهت تحکيم اين ادعا، اطلاعاتي به آژانس ارائه داد، از جمله نتايج تعداد محدودي تست که در آنها چاشني هاي انفجاري با همزماني زير ميکروثانيه آتش شده بودند. ايران به آژانس اطلاع داد که در سال 2008، به دليل نگراني از علاقه اي که آژانس به توليد چاشني هاي EBW توسط ايران ابراز کرده بود، تامين نياز صنعت نفت و گاز به حالت تعليق درآمده بود. کار بر روي چاشني هاي انفجاري تکي براي کاربرد در صنعت نفت و گاز در سال 2013 آغاز شد. همانگونه که قبلا توسط آژانس گزارش گرديد، اين نوع کاربرد در تعارض با رويه هاي تخصصي صنعتي نمي باشد.
40. آژانس چنين ارزيابي مي نمايد که چاشني هاي EBW توليدي توسط ايران داراي مختصاتي هستند که به ابزار انفجاري هسته اي مربوط مي شود. آژانس تصديق مي نمايد که روند رو به رشد استفاده از چاشني هاي انفجاري EBW براي مصارف غيرنظامي و نظامي متعارف وجود دارد.
E .6. آغازگر مواد انفجاري قوي و آزمايشات مربوطه
41. پيش از نوامبر 2011 دولت هاي عضو اطلاعاتي را در اختيار آژانس قرار دادند که ايران اطلاعات طراحي فناوري مواد منفجره موسوم به آغازگر چند نقطه اي (MPI) را در اختيار دارد و اين که ايران اين اطلاعات را براي آماده سازي مواد منفجره با قدرت بالا در هندسه (حجم) نيمکره مورد استفاده قرار داده است. اين اطلاعات حاکي از آن بود که ايران يک سامانه MPI نيم کره اي را توسعه و حداقل يک آزمايش در مقياس بزرگ در سال 2003 انجام داده است که جزييات فني آن از نظر داخلي و با مواد نگارش شده توسط يک «کارشناس خارجي» همخواني داشت. آژانس ارزيابي مجدد کرده است که اين آزمايش در مکاني به نام «مريوان» و نه در «منطقه» مريوان انجام شده است.
42. آژانس بعد از نوامبر 2011 اطلاعات بيشتري از دولت هاي عضو در باره انجام آزمايش هايي در مقياس پايين توسط ايران در اوايل دهه 2000 با هدف تاييد آماده سازي مواد منفجره با قدرت بالا، تجهيزات مربوطه، و اجراي معيارهاي ايمني در مکان هاي آزمايشي مختلف در ايران دريافت کرد.
43. اطلاعات در دسترس آژانس در 2011 نيز نشان مي داد که ايران مي توانسته از کارشناس خارجي پيش گفته که از هر دو دانش فناوري MPI و عيب يابي تجربي (experimental diagnostics) برخوردار بود و بخش زيادي از کار حرفه اي خود را به اشتغال در برنامه سلاح هسته اي در کشور مبداء خود صرف نموده، بهره برده باشد. حضور کارشناس خارجي در ايران در بازه زماني 1996-2001 توسط ايران تاييد شده، هر چند ايران اظهار داشته است که فعاليت هاي او به توليد الماس هاي نانو (نانو الماس) مربوط بوده است.
44. در اطلاعات ارائه شده توسط ايران به تاريخ 15 اوت 2015 تحت نقشه راه، و در جريان مباحثات بيشتر در سپتامبر 2015، ايران به آژانس اطلاع داد که اين کشور يک الزام فني براي توسعه فناوري MPI مربوط به يک کاربرد نظامي متعارف مربوط به اوايل دهه 1990 ميلادي داشته است و اين که «عملياتي کردن» اين پروژه در سال 2007 شروع شد. اطلاعات ارائه شده توسط ايران نشان داد که چگونه مفهوم توليد موج حلقوي از طراحي مذکور در اطلاعات تأمين شده توسط ايران براي آژانس در 2008 اقتباس شده و ظاهراً براي بهينه‌سازي عملکرد مواد انفجاري متعارف توسعه يافته بود. ايران در جريان جلسه کارشناسي فني مورخ 30 سپتامبر 2015 نمونه هايي از توليد موج حلقوي شامل تعدادي که با مواد منفجره پر و شليک شده بودند را به آژانس نشان داد. ايران اعلام کرد که آزمايش از ماهيتي تجربي به منظور تعيين کارکرد سامانه انفجاري برخوردار بوده است. متعاقباً ايران اعلام کرد که اين کشور مشخصاتي را براي کارکرد توليد موج حلقوي تعريف نکرده و فقط اندازه گيري هاي تشخيصي محدودي را انجام داده است.
45. علاوه بر اطلاعاتي که نشان مي داد ايران با فناوري آغازگر چند نقطه اي MPI در هندسه (حجم) مسطح کار کرده است، در مباحثات مورخ 30 سپتامبر 2015 ايران اعلام کرد که اين کشور فناوري MPI را براي يک هدف نظامي متعارف نامشخص در يک هندسه (حجم) استوانه اي مورد تحقيق قرار داده‌است. ايران همچنين تکرار کرد که هيچ کاري در زمينه فناوري MPI در هندسه (حجم) (نيم) کره اي انجام نشده است.
46. آژانس ارزيابي مي کند که فناوري MPI توسعه يافته توسط ايران ويژگي هاي مربوط به يک وسيله انفجاري هسته اي به اضافه ويژگي هاي مربوط به شمار کوچکي از کاربردهاي جايگزين را دارد.
E.7. آزمايش هاي هيدروديناميک
47. پيش از نوامبر 2011، اطلاعات به دست آمده از طريق کوشش هاي خود آژانس به علاوه اطلاعات تأمين شده براي آژانس توسط دولت هاي عضو نشان داد که ايران اجزاي شبيه سازي شده براي يک وسيله انفجاري هسته اي از مواد داراي چگالي بالا را توليد کرده است، و اين که اين اجزا مي توانند داراي ويژگي هاي مربوط به آزمايش فشاري ديناميک اجزا، يعني آزمايش هيدروديناميک باشند. چنين آزمايشي مي توانسته استفاده از تجهيزات تشخيصي با سرعت بالا براي نظارت بر تقارن شوک فشاري هسته شبيه سازي شده يک وسيله انفجاري هسته اي را در بر داشته باشد.
48. همان گونه که قبلاً گزارش شد، در ارتباط با آزمايش هيدرو ديناميک، آژانس اطلاعاتي را از دولت هاي عضو شامل تصاوير ماهواره اي دريافت کرد که نشان مي داد ايران در سال 2000 يک سيلندر بزرگ را در مجتمع نظامي پارچين ساخته و نصب کرده است. اطلاعات ديگر نشان داد که اين سيلندر با پارامترهاي يک محفظه شليک مواد منفجره (محفظه) (chamber) موجود در نوشته‌هاي کارشناس خارجي مطابقت دارد و براي مهار آثار انفجار تا 70 کيلوگرم مواد منفجره با قدرت بالا (مقداري مناسب براي انجام آزمايش هاي هيدروديناميک با مواد منفجره پرقدرت) طراحي شده بود. اطلاعات نشان مي داد که ايران ابتدا مخزن را نصب و سپس يک ساختمان را در اطراف آن بنا کرده است، و اين که اين ساختمان (ساختمان اصلي مورد نظر آژانس) تا اواخر سال 2003 مورد استفاده بود.
49. آژانس بعد از نوامبر 2011 اطلاعات اضافي از دولت هاي عضو در باره تجهيزات مستقر در سايت پارچين و تعداد زيادي تصاوير ماهواره اي بازرگاني بدست آمده از اين سايت را دريافت کرد.
50. آژانس از ايران خواست تا فعاليت هاي مربوط به توانمندي هاي پژوهشي انفجاري نظارت شده از نظر علمي را که مبناي نگراني هاي مشخص آژانس مطروحه در ضميمه 2011 بودند را روشن سازد. ايران هيچ گونه توضيحي ارائه نکرد.
51. از زمان طرح نخستين درخواست آژانس از ايران براي دسترسي به محل مشخص مورد نظر آن در سايت پارچين در فوريه 2012، فعاليت هاي گسترده اي در اين مکان انجام شده است. اين فعاليت ها، مشاهده شده از طريق تصاوير ماهواره اي بازرگاني، ظاهراً از جمله تخريب ساختمان اصلي ، حذف/جايگزيني يا نوسازي سازه ديوار خارجي آن، حذف و جايگزيني بخشي از سقف، و مقدار زيادي مايع خارج شده از ساختمان را نشان مي داد. تصاوير ماهواره اي بازرگاني همچنين نشان داد که پنج ساختمان يا سازه ديگر در همان مکان در اين دوره زماني تخريب شدند و اين که تسطيح زمين و محوطه سازي در منطقه وسيعي در اين مکان و اطراف آن انجام گرفته است.
52. تحت مفاد نقشه راه، آژانس و ايران در باره ترتيباتي در خصوص موضوع پارچين توافق کردند. اين ترتيبات شامل مشاهده بصري و نمونه برداري محيطي در محل مورد نظر آژانس بود. اين فعاليت ها در 20 سپتامبر 2015 تکميل شدند. براي تاييد موثق بودن فعاليت ها و نمونه ها، آژانس تضمين نمود که نمونه ها در محل مورد نظر گرفته شده اند و اين که اقدامات حفاظتي در مورد نمونه ها مطابق رويه هاي پادماني تأسيس شده توسط آژانس رعايت شده است.
53. هنگامي که مديرکل و معاون مديرکل در امر پادمان ها از ساختمان اصلي مورد نظر آژانس در سايت پارچين در 20 سپتامبر 2015 بازديد کردند، آنها يک محفظه يا هر گونه تجهيزات مربوطه را در داخل ساختمان مشاهده ننمودند. آنها از جمله نشانه هاي تازه اي دال بر نوسازي داخلي، يک سقف با يک سطح مقطع غير معمول و يک سامانه تهويه مطبوع که به نظر مي رسيد ناقص است را مشاهده نمودند.
54. ايران در جريان مباحثات در جلسه کارشناسي فني تحت نقشه راه اعلام کرد که ساختمان هميشه براي انبار کردن مواد شيميايي جهت توليد مواد منفجره مورد استفاده قرار گرفته است.
55. آژانس نمونه هاي محيطي را تجزيه و تحليل نموده است. آژانس ترکيبات انفجاري يا پيش‌سازهاي آنها را که نشان دهد ساختمان براي انبار کردن بلند مدت مواد شيميايي مربوط به مواد منفجره مورد استفاده قرار داشته است را پيدا نکرد.
56. به دنبال تکميل جلسه کارشناسي فني در 14 اکتبر 2015 که در آن ايران با نشان دادن يک عکس هوايي گرفته شده توسط ايران، تصاوير ماهواره اي آژانس را مورد چالش قرار داد، آژانس از منابع مختلف از جمله يک منبع بازرگاني، تصاوير ماهواره اي جديدي را به دست آورد که نشانه هاي قبلي مربوط به حضور يک شيء استوانه اي شکل بزرگ در محل مورد نظر آژانس در سايت پارچين در تابستان 2000 را حمايت مي کرد.
57. اطلاعات موجود نزد آژانس شامل نتايج تجزيه و تحليل و تصاوير ماهواره اي، اعلام ايران در باره هدف (نوع کاربري) ساختمان را حمايت نمي کند. به عنوان نتيجه فعاليت هاي انجام شده تحت مفاد نقشه راه، آژانس تصديق کرده است که از 20 سپتامبر 2015 سيلندر در ساختمان اصلي مورد نظر (آژانس) نبود. آژانس ارزيابي مي کند که فعاليت هاي گسترده انجام شده توسط ايران از فوريه 2012 در محل خاص مورد نظر آژانس، توان آژانس براي انجام راستي آزمايي مؤثر را به صورت جدي تضعيف نمود.
E.8. مدل سازي و محاسبات
58. تا نوامبر 2011 آژانس اطلاعاتي را از دولت هاي عضو دريافت کرده بود که نشان مي داد ايران قبل از 2004 و بين 2005 و 2009 مطالعات مدل سازي رايانه اي ترتيبات اجزاي متعددي را که فقط مختص تنظيمات انفجاري هسته اي مبتني بر فناوري انفجار داخلي بودند را انجام داده است. اطلاعات منابع باز نيز نشان داد که ايران مطالعات اضافي مربوط به مدل سازي مواد منفجره پر قدرت را که آژانس نيز در چارچوب شبيه‌سازي هيدروديناميک و مطالعات توسعه کد مهم مي‌دانست، انجام داده است. مدل سازي تشريح شده در بالا داراي شماري کاربردهاي ممکن است که برخي از آنها به طور خاص براي يک وسيله انفجاري هسته اي است.
59. اطلاعات اضافي دريافت شده توسط آژانس از دولت هاي عضو از نوامبر 2011 با اطلاعاتي که قبلاً در اختيار آژانس بود همخواني دارد. همچنين اطلاعات اضافي در باره يک پروژه در سال 2009 براي تعيين معادله هاي حالت مواد مورد نظر از يک دولت عضو به دست آژانس رسيد.
60. آژانس در اکتبر 2014 شماري از اين موضوعات شامل آن دسته از موضوعات که به نشريات ايراني منبع باز اشاره داشتند را با ايران مورد بحث قرار داد. در خصوص نشريات منبع باز مربوط به محاسبات نوتروني، ايران توضيح داد که نشريات مشخص شده توسط آژانس بر کار گذشته و حال انجام شده توسط يک فرد مشخص مبتني مي باشد که رساله درجه دکتري خود را به اتمام رسانده‌است. ايران در آوريل 2015 اين رساله (به زبان فارسي) را براي بررسي به آژانس نشان داد. ايران در باره مدل سازي محاسبات وسيله انفجاري هسته اي اعلام کرد که چنين مطالعاتي هرگز در ايران انجام نشده است. آژانس برخي شباهت ها بين نشريات منبع آزاد ايراني و مطالعات مطروحه در اطلاعات دريافت شده از دولت هاي عضو بر حسب تطابق متني، و پارامترهاي بعدي مشخص و ديگر پارامترهاي به کار رفته را مورد توجه قرار مي دهد.
61. در مورد مطالعات مدل سازي در زمينه مواد منفجره پرقدرت، ايران در اطلاعات ارسالي به آژانس به تاريخ 15 اوت 2015 تحت نقشه راه، به استفاده از مدل سازي هيدروديناميک در کاربردهاي نظامي متعارف اشاره و اعلام نمود که چنين کاربردهايي ربطي به نگراني آژانس ندارند. ايران در جريان جلسه هاي کارشناسي که بعد از آن تاريخ برگزار شدند، مشخص ساخت که با امعان نظر به ابعاد نظامي متعارف قوي مربوط به اين کار، در موضعي نيست که در باره آنها صحبت کند.
62. بر اساس همه اطلاعات در دسترس آژانس شامل (اطلاعات دريافت شده) از اجراي نقشه راه، آژانس ارزيابي مي کند که ايران مدل سازي رايانه اي يک وسيله انفجاري هسته اي را قبل از 2004 و بين 2005 و 2009 انجام داده است. با اين حال آژانس ماهيت ناقص و پراکنده اين محاسبات را مورد توجه قرار مي دهد. آژانس همچنين کاربرد برخي مدل‌سازي هاي هيدرو ديناميک براي وسيله هاي انفجاري نظامي متعارف را مورد توجه قرار مي‌دهد.
E.9. آغازگر نوتروني
63. اطلاعات ارائه شده به آژانس توسط دولت هاي عضو قبل از نوامبر 2011 نشان مي داد که ايران اقدامات عملي براي تضمين آغازگر نوتروني يک وسيله انفجاري هسته اي از نوع انفجار داخلي از طريق آزمايش با مواد و محاسباتي که مي توانست تحت فشرده سازي شوک نوترون ايجاد نمايد را مورد توجه قرار داده بود. قبل از اجراي نقشه راه، آژانس ارزيابي کرد که يکي از شاخص هاي ساخت منابع نوترون حاصل از شوک ضعيف تر از آن چه قبلاً در نظر گرفته شده بود مي باشد.
64. اطلاعات اضافي تأمين شده توسط يک دولت عضو قبل از نوامبر 2011 نشان داد که فعاليت در اين زمينه در ايران احتمالاً بعد از 2004 ادامه داشته است و اين که از حدود 2006 به بعد، ايران يک برنامه چهار ساله در باره اعتبارسنجي طراحي منبع نوترون حاصل از شوک از جمله از طريق استفاده از مواد غيرهسته‌اي به منظور اجتناب از آلودگي را آغاز کرده است. ايران در جريان جلسه کارشناسي فني در سپتامبر 2015 اعلام کرد که هيچ فعاليت، عملي يا نظري، مربوط به منابع نوتروني ناشي از شوک را انجام نداده است.
65. موارد ارائه شده توسط ايران به آژانس در اوت 2015 تحت نقشه راه اطلاعاتي را در باره مطالعات عمومي توليد نوترون شامل مي شد و نشريات منبع آزاد غير ايراني مربوط را مشخص مي‌سازد. ايران تاييد نمود که تحقيق در يک مؤسسه در ايران انجام شده است که طي آن تجهيزات پلاسمافوکوس براي ايجاد پالس هاي کوتاه نوترون و توسعه و آزمايش حساسه هاي مناسب به کار رفته است. در جريان يک بازديد فني از يک مؤسسه در ايران در تاريخ 9 اکتبر 2015، ايران توانمندي هاي تحقيقاتي نوترون در آن مؤسسه را به آژانس نشان داد.
E.10. انجام يک آزمايش
66. اطلاعات تأمين شده براي آژانس توسط يک دولت عضو قبل از نوامبر 2011 نشان داد که ايران ممکن است در 2002-2003 آزمايش هاي مقدماتي مربوط به آزمايش يک وسيله انفجاري هسته اي را برنامه ريزي کرده و انجام داده باشد. آژانس همچنين اطلاعاتي داشت که ايران شماري از آزمايش هاي عملي به منظور مشاهده اين که آيا اجزاي شليک چاشني EBW آن طي يک مسافت طولاني بين نقطه شليک و يک وسيله آزمايشي مستقر در يک تونل (shaft) عميق به نحوي رضايت بخش عمل مي کند را انجام داده است.
67. اطلاعات اضافي از اسناد مطالعاتي ادعايي نشان داد که ايران اسنادي را که مشخص شده است به ترتيبات ايمني مواد منفجره که ذاتاً به آزمايش يک وسيله انفجاري هسته اي مربوط مي باشند، در اختيار دارد.
68. آژانس اطلاعات اضافي در اين زمينه را از زمان ضميمه 2011 دريافت نکرده است.
E.11. تلفيق يک وسيله پرتاب موشک
69. اطلاعات گسترده ارائه شده به آژانس در چارچوب اسناد مطالعاتي ادعايي قبل از نوامبر 2011 کار پروژه اي مفصل انجام شده در ايران طي سالهاي 2002-2003 براي بررسي اين که چگونه مي‌توان يک کلاهک کروي را به داخل محفظه کلاهک موجود وسيله حمل موشک شهاب 3 تلفيق کرد به گونه اي که چنين کلاهکي شرايط دشوار پرتاب و ورود مجدد را تحمل کند، و تا زمان رسيدن به هدف خود قابليت کارکردي اش را حفظ کند، نشان داد. طبق اين اطلاعات، اين مطالعات مهندسي، که شامل ملاحظات عملي، نظري و طراحي بود همچنين شماري از کارگاهها که اجزا و قطعات مدل ها به اندازه طبيعي در آنها ساخته شدند را مورد استفاده قرار داد. اطلاعات همچنين نشان داد که جزييات کار پروژه در گزارشات به ثبت رسيده بود.
70 . در طول دوره اجراي نقشه راه، آژانس از جمله از ايران درخواست کرد تا ترتيب انجام بازديد از کارگاه هاي تعيين شده از سوي آژانس بعنوان کارگاه هائي که در اسناد مطالعات ادعائي مشخص شده بود، را بدهد.
71. در تاريخ 30 سپتامبر 2015 ، ويدئوي کوتاهي توسط ايران از سه کارگاه مشخص شده در اسناد مطالعات ادعائي به آژانس نشان داده شد. گفته شد که دو مورد از اين ويدئوها از داخل دو کارگاهي که همچنان مشغول فعاليت هستند فيلم برداري شده در حاليکه ويدئوي سوم از بيرون کارگاهي گرفته شده که ديگر فعال نيست. در تاريخ 15 اکتبر 2015 از آژانس براي بازديد از دو کارگاه در حال فعاليت دعوت شد. از اين ويدئوها و ديدارها؛ آژانس راستي آزمائي نمود که کارگاهها همان کارگاههاي توصيف شده در اسناد مطالعات ادعائي هستند. بعلاوه، مشخصات و قابليت کارگاه با موارد توصيف شده در اسناد مطالعات ادعائي مطابقت دارد.
72 . آژانس وجود دو کارگاه در ايران، مورد اشاره در اسناد مطالعات ادعائي را راستي آزمائي نمود، ولي هيچگونه اطلاعات بيشتري را در اين زمينه از زمان ضميمه 2011 ميلادي دريافت نکرده است.
E.12 . سيستم فيوز، مسلح سازي و آتش
73 . تا قبل از نوامبر 2011 ميلادي، آژانس تعدادي سند از اسناد مطالعات ادعائي در اختيار داشت که به توسعه يک سيستم آتش از نمونه اشاره داشت که کلاهک جديدا"[41] طراحي شده براي موشک شهاب 3 را قادر مي ساخت در هوا بالاي يک هدف يا پس از برخورد با زمين منفجر شود.
74 . اطلاعات در اختيار آژانس از اسناد مطالعات ادعائي نشان داد که ايران تعدادي انتخاب هاي فني براي سيستم فيوز، مسلح سازي و آتش را مورد بررسي قرار داده که تضمين مي کند کلاهک محيطي موشک جديد شهاب 3 تا زمان رسيدن وسيله به هدف مشخص شده سالم مانده و اينکه کلاهک پس از آن صحيح عمل کند.
75 . آژانس اطلاعات بيشتري در اين زمينه از زمان ضميمه سال 2011 ميلادي دريافت نکرده است.
F . ارزيابي کلي
76 . اين ارزيابي کلي نتيجه تحليل همه اطلاعات در دسترس آژانس در ارتباط با هر يک از 12 زمينه، مندرج در ضميمه سال 2011 ميلادي مي باشد.
77 . بر اساس همه اطلاعات در دسترس آژانس در رابطه با اکتساب مواد هسته اي، از جمله از فعاليتهاي راستي آزمائي خاص مشخص شده تحت "چارچوب همکاري" (شامل دسترسي مديريت شده به معدن گچين) و برنامه اقدام مشترک، آژانس نشانه هائي از چرخه سوخت هسته اي اعلام نشده در ايران، فراتر از فعاليتهاي اعلام شده گذشته از سوي ايران، نيافته است. آژانس ارزيابي مي کند که هر مقدار مواد هسته اي که مي توانسته تحت برنامه آماد (AMAD Plan) در اختيار ايران قرار داشته باشد مربوط به شبهات ناشي از حسابداري و اندازه گيري مربوط به مواد هسته اي بوده است.
78 . بر اساس کليه اطلاعات در دسترس در رابطه با اجزاي هسته اي وسيله انفجاري، آژانس نشانه هائي از انجام فعاليت هائي از سوي ايران که بتواند مستقيما" به "سنداورانيوم فلزي” يا به اطلاعات طراحي يک وسيله انفجاري از شبکه مخفي عرضه هسته اي رديابي شود، نيافته است.
79 . آژانس ارزيابي مي کند که چاشني هاي انفجاري (EBW) توسعه يافته از سوي ايران مشخصاتي مرتبط با يک وسيله انفجاري هسته اي دارند. آژانس تصديق مي کند که استفاده فزاينده اي از چاشني هاي EBW براي اهداف غيرنظامي و نظامي متعارف وجود دارد. آژانس همچنين ارزيابي مي کند که فنآوري آغازگر چند نقطه اي توسعه يافته از سوي ايران مشخصات مرتبط با يک وسيله انفجاري هسته اي، و همچنين (مرتبط) با تعداد محدودي از کاربردهاي جايگزين دارد.
80 . اطلاعات در اختيار آژانس در رابطه با آزمايش هيدروديناميک نشان داد که ايران اتاقکي بزرگ را در مجتمع نظامي پارچين در سال 2000 ساخته و نصب کرده است. ساير اطلاعات نشان داد که اين اتاقک منطبق با پارامترهاي يک اتاق آتش انفجاري ترسيم شده در انتشارات کارشناس خارجي است. اطلاعات در اختيار آژانس، شامل نتايج تحليل نمونه ها و تصاوير ماهواره اي، اظهارات ايران درخصوص منظور از اين ساختمان را تاييد نمي کند. فعاليتهاي انجام شده درچارچوب نقشه راه ثابت کرده است که اتاقک در ساختمان اصلي موردنظر وجود ندارد. آژانس ارزيابي مي کند که فعاليتهاي فشرده صورت گرفته از سوي ايران از فوريه 2012 ميلادي در مکان خاص موردنظر آژانس توانائي آژانس را براي انجام راستي آزمائي موثر تضعيف نموده است.
81 . بر اساس کليه اطلاعات در اختيار آژانس درخصوص مدل سازي و محاسبات، شامل (اطلاعات ناشي) از اجراي نقشه راه ، آژانس ارزيابي مي کند که ايران مدل سازي کامپيوتري از يک وسيله انفجاري هسته اي را قبل از سال 2004 ميلادي و ما بين سالهاي 2005 و 2009 ميلادي انجام داده است. معهذا، آژانس ماهيت ناقص و پراکنده اين محاسبات را مورد توجه قرار مي دهد. آژانس همچنين قابليت کاربرد برخي مدل سازي (هاي) هيدروديناميک براي وسايل انفجاري نظامي متعارف را مورد توجه قرار مي دهد.
82 . آژانس وجود دو کارگاه در ايران، مورد اشاره در اسناد مطالعات ادعائي درخصوص تلفيق يک وسيله پرتاب موشک را راستي آزمائي نموده ولي اطلاعات ديگري در اين زمينه از زمان ضميمه سال 2011 ميلادي دريافت نکرده است.
83 . آژانس اطلاعات بيشتري نسبت به آنچه در اسناد مطالعات ادعائي درخصوص انجام يک آزمايش يا درخصوص سيستم فيوز، مسلح سازي و آتش آمده است از زمان ضميمه 2011 ميلادي دريافت نکرده است.
84 . آژانس ارزيابي مي کند که، قبل از پايان سال 2003 ميلادي، يک ساختار سازماني در ايران مناسب براي هماهنگي طيفي از فعاليتهاي مرتبط با توسعه يک وسيله انفجاري هسته اي وجود داشته است. هرچند برخي فعاليتها بعد از سال 2003 ميلادي اتفاق افتاده، اما اين (فعاليتها) بخشي از يک تلاش هماهنگ شده نبوده است.
85 . ارزيابي کلي آژانس �
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 72]
-
سیاسی
پربازدیدترینها