محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803973791
متن کامل گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی درباره برنامه هسته ای ایران
واضح آرشیو وب فارسی:شبکه خبر: متن کامل گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی درباره برنامه هسته ای ایران
گزارش ارزیابی نهایی یوکیا آمانو مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی درباره مسائل گذشته و حال فعالیت های هسته ای جمهوری اسلامی ایران موسوم به پی.ام.دی(PMD) منتشر شد و برای مطالعه در اختیار اعضای شورای حکام آژانس قرار گرفت. به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر به نقل از خبرگزاری صدا و سیما، متن کامل این گزارش به شرح زیر است:
ارزیابی نهایی مسائل مهم گذشته و حال برنامه هسته ای ایران
A ـ مقدمه
1ـ این گزارش که مدیر کل در راستای نقشه راه برای شفاف سازی مسائل مهم گذشته و حال مربوط به برنامه هسته ای ایران (نقشه راه) ، به شورای حکام ارائه می کند، شامل ارزیابی نهایی همه مسائل مهم گذشته و حال همان طور که در گزارش نوامبر 2011 مدیر کل مشخص شده است ، خواهد بود.(GOV/2011/65) این ارزیابی بر اساس همه اطلاعات متناسب با پادمانها که در اختیار آژانس بوده، تنظیم شده است از جمله اطلاعاتی که از طریق اجرای توافق پادمان های ان پی تی ایران، توافق چارچوب همکاری، از جمله نقشه راه و برنامه جامع اقدام مشترک(JPA) به دست آمده است.
A.1 ـ نگرانی های آژانس
2ـ از بعد از سال 2002، نگرانی آژانس درباره احتمال وجود فعالیت های پنهان هسته ای با حضور سازمان های نظامی از جمله فعالیت های مرتبط با توسعه ظرفیت هسته ای برای یک موشک به تدریج افزایش یافت.گزارش های مدیر کل مسائل مهم مرتبط با ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته ای ایران و اقداماتی را که این کشور باید برای حل این مسائل به عمل می آورد، مشخص کرده اند.پیوست 2011 یک آنالیز دقیق از اطلاعاتی که آن زمان در اختیار آژانس بود ، ارائه کرد. این اطلاعات نشان داد که ایران فعالیت هایی مرتبط با توسعه یک وسیله انفجاری هسته ای داشته است. این اطلاعات همچنین نشان داد که قبل از پایان سال 2003، این فعالیت ها تحت عنوان یک برنامه ساختارمند انجام شده است و اینکه برخی فعالیت ها نیز ممکن است هنوز ادامه یافته باشد.
3ـ اطلاعات ارائه شده در آن پیوست از منابع متعدد و مستقل از جمله حاصل تلاش های خود آژانس و از شماری از اعضای آژانس از جمله خود ایران بود. این اطلاعات به لحاظ محتوای فنی، افراد و سازمان های حاضر و چارچوب زمانبندی ها منسجم بود. آژانس بر اساس این ملاحظات و در در سایه آگاهی کلی خود درباره برنامه هسته ای ایران و تکامل تاریخی آن، دریافت که اطلاعات مندرج در پیوست مذکور در مجموع معتبر است.
4ـ آژانس از ایران تقاضا کرد که بدون تعلل همکاری سازنده با این نهاد داشته باشد و ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته ای خود را همان گونه که در پیوست 2011 مشخص شده است ، شفاف سازی کند.
A.2 ـ قطعنامه های گذشته شورای حکام و شورای امنیت
5ـ شورای امنیت سازمان ملل تایید کرده است که قدم هایی که ایران باید بنا بر درخواست شورای حکام بردارد ، الزام آور است. بین سالهای 2006 و 2010 ، شش قطعنامه در شورای امنیت تحت فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد به تصویب رسید که بر اساس بندهای همان قطعنامه ها، اجباری هستند.
6ـ به ویژه، شورای امنیت در قطعنامه ژوئن 2010 (1929) خود، بار دیگر تعهدات ایران را از جمله: همکاری کامل با آژانس در خصوص تمامی مسائل مهم به ویژه آنهایی که موجب نگرانی درباره ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته ای ایران شده اند شامل ارائه دسترسی بدون تاخیر در همه سایت ها، تجهیزات، افراد و اسناد درخواستی آژانس مورد تاکید قرار داد.
7ـ در پی انتشار گزارش نوامبر 2011 مدیر کل، شورای حکام آژانس در قطعنامه نوامبر 2011 خود (Gov/2011/69)، تاکید کرد برای ایران و آژانس ضروری است گفتگوهای خود را با هدف شفاف سازی مسائل باقیمانده تشدید کنند تا تمام مسائل، از جمله مسائلی که به نگرانی‌ها در خصوص ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته‌ای ایران دامن زده بود، حل شوند.
8 ـ بعد از گزارش مدیر کل در اوت 2012، (GOV/2012/37)، شورای حکام در قطعنامه (GOV/2012/50) سپتامبر 2012 خود، به این نتیجه رسید که همکاری ایران با آژانس برای حل تمامی موضوعات باقیمانده حیاتی و ضروری بوده تا به این وسیله، اعتماد بین‌المللی در خصوص ماهیت منحصرا صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران مجددا حاصل شود.
B ـ تلاش ها برای رفع نگرانی های آژانس از نوامبر 2011 به این سو
B.1 ـ رویکرد ساختار مند
9ـ حدفاصل ژانویه 2012 و مه 2013 آژانس و ایران به منظور حصول توافق در خصوص یک سند«رویکرد ساختارمند» برای حل موضوعات باقی مانده در ارتباط با برنامه هسته‌ای ایران ده دور مذاکره در وین و تهران برگزار کردند. اما هیچ نتیجه عملی در این مذاکرات حاصل نشد. در اکتبر 2013، آژانس و ایران با توجه به اینکه مذاکرات به بن بست رسیده بود و هیچ چشم اندازی برای توافق بر سر این سند وجود نداشت، به این نتیجه رسیدند که باید یک رویکرد جدید با هدف اطمینان یافتن از ماهیت منحصراً صلح آمیز برنامه هسته‌ای ایران تدوین شود.
B.2 ـ چارچوب همکاری
10ـ یازدهم نوامبر 2013 ، آژانس و ایران «بیانیه مشترک در خصوص چارچوب همکاری» امضا کردند(چارچوب همکاری) که در آن توافق کردند در ارتباط با فعالیتهای راستی آزمایی آژانس برای حل همه مسائل گذشته و حال و پیشروی گام به گام همکاری کنند.
11ـ در «چارچوب همکاری» آژانس و ایران بر سر مجموعه ای از اقدامات توافق کردند که هر یک از آنها شامل اقداماتی عملی بود که ایران باید اجرا می کرد. از هجده اقدام عملی توافق شده، پانزده اقدام مربوط به ابعاد مختلف برنامه هسته‌ای اعلام شده ایران بود که ایران همه آنها را قبل از پایان سال 2014 اجرا کرد. سه اقدام عملی دیگر در ارتباط با ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته‌ای ایران بود که هدف هر یک از آنها شفاف کردن حوزه‌های نگرانی آژانس بود به گونه ای که در پیوست گزارش 2011 مشخص شده بود. تا جولای 2015 ایران اولین اقدام عملی از این سه اقدام را اجرا کرد و بحثهای فنی با آژانس در ارتباط با دو اقدام عملی دیگر ادامه یافت.
12ـ چهاردهم ژوئیه 2015 ، مدیرکل و معاون رئیس‌جمهور ایران و رئیس سازمان انرژی اتمی ایران آقای علی اکبر صالحی نقشه راه را امضا کردند. آژانس و ایران در ادامه همکاریشان مطابق «چارچوب همکاری» توافق کردند، به منظور حل و فصل کلیه مسائل باقیمانده گذشته و حال که تا آن زمان بین ایران و آژانس حل نشده بود، تا پایان سال 2015 همکاری و مذاکراتشان را افزایش دهند و تقویت کنند. اقدامات توافق شده بر اساس نقشه راه در ضمیمه اول فهرست شده است.
B.3 ـ قطعنامه 2231 شورای امنیت
13ـ بیستم ژوئیه 2015 ، شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه 2231 (سال 2015) را تصویب کرد که در آن در میان موضوعات دیگر، این مسئله بار دیگر مورد تاکید قرار گرفته است که ایران «باید به طور کامل، آن گونه که آژانس درخواست کرده است، همکاری کند تا آژانس بتواند تمام موضوعات باقی مانده مشخص شده در گزارشهایش را حل و فصل کند».
C ـ اجرای نقشه راه
14ـ در نقشه راه، آژانس و ایران توافق کردند تا پایان سال 2015 همه موضوعات باقی مانده گذشته و حال را همان طور که در ضمیمه گزارش 2011 تشریح شده است، حل و فصل کنند. از زمان آغاز اجرای نقشه راه، آژانس تقریباً مقادیر قابل توجهی اطلاعات در اختیار داشت که نشان می داد، ایران فعالیتهایی مرتبط با تولید یک وسیله انفجاری هسته‌ای داشته است. این اطلاعات متشکل از اطلاعاتی بود که در ضمیمه گزارش سال 2011 ارائه شد و آژانس آن را «به طور کلی معتبر» ازریابی کرده بود و همچنین اطلاعاتی که در دوره بعد از نوامبر 2011 دریافت کرد که بیش از پیش به تحلیل مطرح شده درآن ضمیمه کمک کرد.
15ـ بر اساس نقشه راه، پانزدهم اوت 2015 ایران توضیحات خودش را به صورت مکتوب و اسناد مربوطه درباره مسائل باقی مانده گذشته و حال را به آژانس ارائه کرد. هشتم سپتامبر 2015، آژانس سوالاتی را در ارتباط با ابهامات در خصوص اطلاعات ارائه شده توسط ایران در تاریخ پانزدهم اوت 2015 به این کشور ارائه کرد. این سوالات مربوط به بخشهای C.1-12 ضمیمه سال 2011 و یک ساختار مشترک برای ارائه سوالات مربوط به هر یک از این بخش‌ها به شرح ذیل بود: شاخص‌های بدست آمده از متن ضمیمه سال 2011 به عنوان اساس تلاش برای شفاف سازی های فهرست شده، بررسی آژانس از اطلاعات موجود از نوامبر 2011 حاصل فعالیتهای پادمانی اش، از ایران و از دیگر کشورهای عضو و همه مفاهیم مربوط به شاخص‌ها و سوالات آژانس.
16ـ برای رفع ابهام از اطلاعاتی که ایران پانزدهم اوت 2015 در اختیار آژانس قرار داد، ایران و آژانس در روزهای 15، 16،17، 29 و 30 سپتامبر 2015 و 10 و 14 اکتبر 2015، نشستهای فنی- کارشناسی در ایران برگزار کردند و آژانس، در روزهای 18، 19 و 20 سپتامبر و 9 و 15 اکتبر 2015 فعالیتهای پادمانی را در نقاط خاص مدنظر خود در ایران انجام داد.
17ـ در تاریخ 20 سپتامبر2015 ، مدیر کل و معاون مدیر کل و رئیس اداره امور پادمان ها از یک مکان خاص در سایت پارچین که مدنظر آژانس بود، بازدید کردند.
18ـ همه فعالیتهای موجود در نقشه راه طبق جدول مورد توافق اجرا شد و 24نوامبر 2015 ، آژانس و ایران یک «جلسه جمع بندی فنی » در وین برگزار کردند.
D ـ روش شناسی(متدولوژی)
19ـ در نوامبر 2011، آژانس «تحلیل اطلاعات در اختیار خود را در چارچوب شاخص های مربوط به وجود یا توسعه فرایند های مرتبط با فعالیت های هسته ای از جمله تسلیحاتی شدن» ارائه کرد. از نوامبر 2011، آژانس اطلاعات بیشتری از طریق فعالیت های خود طبق توافق «چارچوب همکاری» از جمله نقشه راه و برنامه اقدام مشترک (JPA)، از طریق تلاش های خودش و کشورهای عضو از جمله ایران به دست آورد. از آنجایی که اطلاعات بیشتری در اختیار آژانس قرار گرفت، آژانس توانسته است تحلیل های خود درباره ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته ای ایران را اصلاح کند.
20ـ آژانس به منظور انجام ارزیابی نهایی، تمامی اطلاعات موجود مرتبط با تمامی 12 حوزه را همان طور که در ضمیمه سال 2011 تنظیم شده بود، تجزیه و تحلیل کرد. آژانس همچنین از همان اطلاعات استفاده کرد تا با در نظرگرفتن ماهیت، میزان و انسجام اطلاعات در طول زمان، به درکی از تصویر کلی برسد.
E ـ ارزیابی های حوزه ای
21. همانطور که قبلاً گزارش شد، آژانس تحلیل خود از برنامه هسته ای ایران را بر مسیر دستیابی از طریق اورانیوم با درصد غنی شدگی بالا (HEU) متمرکز کرد. بر اساس شاخص های ملاحظه شده توسط آژانس در ارتباط با فعالیت های هسته ای ایران، فعالیت آژانس بر تحلیلی مرتبط با توسعه وسیله انفجار درونی اورانیوم با درصد غنی شدگی بالا (HEU) متمرکز شده است.
E.1 ـ ساختار مدیریت برنامه
22ـ اطلاعاتی که قبل از نوامبر 2011 در اختیار آژانس قرار گرفته است، نشان می دهد که ایران از طریق ساختارهای مدیریتی متفاوت و در حال تکامل، مقدمات فعالیت هایی را برای پشتیبانی از یک جنبه احتمالی نظامی در برنامه هسته ای خود فراهم آورده است. طبق این اطلاعات، ساختارهای سازمانی، بیشتر حوزه های فعالیت های مربوط به توسعه وسیله انفجاری هسته ای را پوشش داده اند. این اطلاعات نشان می دهد که فعالیت هایی که اواخر دهه هشتاد میلادی در ادارات مرکز تحقیقات فیزیک (PHRC) آغاز شد و بعداً ـ با مدیریت محسن فخری زاده ـ در اوایل 2000 در قالب پروژه های طرح «آماد» (AMAD) متمرکز شد، ظاهراً از کانال «دفتر ارکید» مدیریت شده است. این اطلاعات نشان می داد که فعالیت ها با عنوان طرح آماد، اواخر سال 2003 متوقف شد و تمامی فعالیت های آن به طور کامل ثبت شد، تجهیزات و دفاتر کار طوری پاکسازی شدند که آثار چندانی برای تعیین ماهیت حساس فعالیت های صورت گرفته، وجود ندارد. در نهایت، طبق اطلاعات، یک سازمان جدید به نام سازمان تحقیقات و نوآوری های دفاعی ، توسط محسن فخری زاده، تأسیس شد که مقر آن در سایت «مژده» در نزدیکی دانشگاه مالک اشتر در تهران بود.
23ـ ایران در نامه 15 اوت 2015 خود طبق نقشه راه، اطلاعاتی درباره چند سازمان که در ضمیمه 2011 از آنها نام برده شده بود، درباره روابط و عملکرد آنها در اختیار آژانس قرار داد. ایران در این نامه وجود یک برنامه هماهنگ برای تولید یک ابزار انفجاری هسته ای و به طور خاص وجود طرح آماد و دفتر ارکید بعنوان عناصر چنین برنامه ای را انکار کرد. در تاریخ هشتم سپتامبر 2015، آژانس سوالاتی را در این خصوص به ایران ارائه کرد که بعداً در نشست های کارشناسی فنی در تهران مورد بحث قرار گرفت. در این نشست ها، بخش قابل توجهی از اطلاعات در خصوص وجود ساختارهای سازمانی که حین اجرای نقشه راه در اختیار آژانس قرار داده شده بود، مورد تأیید ایران قرار گرفت.
24ـ آژانس ارزیابی می کند که قبل از پایان 2003، یک ساختار سازمانی در ایران وجود داشته که برای هماهنگ کردن طیفی از فعالیت های مرتبط با تولید وسیله انفجاری هسته ای مناسب بوده است. اگرچه برخی از فعالیت ها بعد از سال 2003 صورت گرفته است اما این فعالیت ها بخشی از یک تلاش هماهنگ نبوده اند.
E.2 ـ فعالیت های تدارکاتی
25ـ همانطور که در گذشته گزارش شد، ایران تصریح کرده است که سازمان انرژی اتمی اش به علت تحریم های بین المللی تحمیل شده علیه این کشور ، با مشکلاتی در خرید اقلام مورد نیازش روبرو بوده است. محدودیت ها در حوزه خرید کالاهای حساس، شرایط را برای دستیابی ایران به مواد و تجهیزات برنامه هسته ای اش دشوار کرد. طبق اطلاعاتی که قبل از نوامبر 2011 در اختیار آژانس قرار گرفته است، ایران قادر بود از طریق شرکت هایی که ارتباط مستقیم با سازمان انرژی اتمی یا وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح (MODAFL) ندارند، اقلامی را که عمدتاً برای فعالیت های چرخه سوخت هسته ایش مورد نیاز بوده است، تهیه کند و بدین طریق هویت مصرف کننده نهایی را مخفی کند.
26ـ آژانس همچنین نشانه هایی از نمونه های از خرید و اقدام به خرید اقلامی در اختیار داشت که با توسعه مواد انفجاری هسته ای مرتبط است. آژانس اطلاعاتی درباره چنین تلاش هایی بعد از سال 2007 در اختیار ندارد.
27ـ ایران در بحث های صورت گرفته با آژانس در تاریخ شانزدهم سپتامبر 2015 طبق نقشه راه، اظهارات اولیه خود را تأیید کرد که هرچند در زمینه خرید دوربین های خاص و با سرعت بالا بررسی هایی انجام داده است اما این دوربین ها برای یک هدف متعارف بوده و در نهایت ایران آن را خریداری نکرده است. در طول این بحث ها، ایران همچنان برتکذیب قبلی خود در مورد این که یک شرکت نام برده شده، تلاش کرده است سوئیچ های سرعت بالا خریداری کند، پافشاری کرد.
28ـ آژانس از زمان انتشار ضمیمه گزارش 2011، اطلاعات بیشتری درباره این مسئله دریافت نکرده است.
E.3 ـ دستیابی به مواد هسته ای
29ـ اطلاعاتی که قبل از نوامبر 2011 در اختیار آژانس قرار گرفته است، نشان می دهد که معدن گچین، یک منبع بالقوه اورانیوم برای استفاده در فعالیت های هسته ای اعلام نشده در دوره زمانی 2000 تا 2003 بوده است. این اطلاعات همچنین نشان می دهد که فعالیت های اولیه از جمله «پروژه نمک سبز» در مکان نامعلومی انجام شده و هدف آن تولید نمک اورانیوم بوده است که این نمک هم برای تبدیل شدن به مواد مورد استفاده در غنی سازی اورانیوم و هم برای تبدیل شدن به موادی مناسب است که در تبدیل مستقیم نمک اورانیوم به فلز خالص اورانیوم کاربرد دارد. این اطلاعات از سند مطالعات ادعایی یا اطلاعات کشورهای عضو حاصل شده است و نشان می دهد که این فعالیت ها نیز بعد از توقف طرح آماد در اواخر سال 2003، متوقف شده است. اطلاعات نشان داد که کار و فعالیت های صورت گرفته در مرحله پیشرفته نبوده است. این اطلاعات نشان داد که کار اولیه که هدفش اجرای این پروسه بوده، از مواد جایگزین استفاده کرده است تا احتمال آلودگی کنترل نشده را از بین ببرد. اطلاعات دیگر نشان داد که ایران خارج از چرخه سوخت هسته ای اعلام شده خود، فرایندهایی را برای تقلیل دادن نمک اورانیوم به فلزخالص اورانیوم توسعه می داده است. اطلاعاتی که در سند مطالعاتی وجود دارد، نمک اورانیوم را که قرار بوده است تولید شود ، با توسعه کلاهک مرتبط می داند.
30ـ ایران وجود معدن اورانیوم گچین را در آوریل سال 2004 زمانی که داوطلبانه پروتکل الحاقی را اجرا می کرد، اعلام کرد. ایران در سال 2014 مطابق توافق «چهارچوب همکاری» و برنامه اقدام مشترک، دسترسی مدیریت‌شده به معدن گچین را برای آژانس فراهم کرد. آژانس فعالیتهای انجام شده در این سایت را هماهنگ با اعلامیه های ارائه شده از سوی ایران در ارتباط با «چهارچوب همکاری» و «برنامه اقدام مشترک» ارزیابی کرد و همچنین ارزیابی کرد که، در هر صورت، ممکن نیست که مقدار قابل توجهی از مواد هسته‌ای در معدن گچین پیش از سال 2006 تولید شده باشد. آژانس چنین ارزیابی می کند که طراحی فرآیند تولید نمک‌های اورانیوم به لحاظ فنی معیوب و در مقایسه با آنچه که به عنوان بخشی از چرخه اعلام شده سوخت هسته‌ای در دسترس ایران بوده، از کیفیت پایینی برخوردار بوده است.
31ـ آژانس همچنین اطلاعاتی از کشورهای عضو در اختیار دارد مبنی بر اینکه مقادیری در مقیاس کیلوگرم از فلز اورانیوم برای طرح «آماد» موجود بوده، هرچند استفاده نشده است. همانطور که قبلا گزارش شد، آژانس در ماه اوت سال 2011، راستی‌آزمایی فیزیکی از موجودی(PIV) لابراتوار تحقیقاتی چندمنظوره «جابربن حیان» انجام داد تا مواد هسته‌ای، به شکل فلز اورانیوم طبیعی، و پروسه پسماند مرتبط با آزمایشات انجام شده برای تبدیل «یو اف چهار» به فلز اورانیوم در لابراتوار مذکور در فاصله سالهای 1995 تا 2000 را مورد راستی‌آزمایی قرار دهد. در نتیجه این راستی‌آزمایی فیزیکی، آژانس متوجه اختلاف احتمالی در حد چندکیلوگرم اورانیوم طبیعی در اسناد حسابداری این آزمایش ها شد. آژانس این اطلاعات را در سال 2014 بار دیگر مورد ارزیابی قرار داد و به این نتیجه رسید که مقادیر اورانیوم طبیعی استفاده شده در حد تقریب متداول در سنجش ها و حسابرسی های مربوط به مواد هسته ای بوده است .
32ـ بر اساس همه اطلاعاتی که در اختیار آژانس قرار گرفته است از جمله اطلاعات حاصل از فعالیت های راستی آزمایی مطابق توافق چارچوب همکاری (از جمله دسترسی مدیریت شده به معدن گچین) و برنامه اقدام مشترک، آژانس نشانه ای از یک چرخه سوخت اعلام نشده هسته ای فراتر از فعالیت های اعلام شده ایران ندیده است. آژانس چنین ارزیابی می کند که هر مقدار از ماده هسته ای که ممکن است در پوشش طرح آماد در دسترس ایران بوده باشد، در حد تقریب متداول در سنجش ها و حسابرسی های مربوط به مواد هسته ای بوده است.
E.4 ـ اجزای هسته ای برای یک ابزار انفجاری
33ـ اطلاعات در اختیار آژانس پیش از نوامبر سال 2011 نشان داد که ایران ممکن است در اوایل دهه نود میلادی از طریق یک شبکه مخفی تأمین هسته‌ای، اطلاعات مربوط به طرح یک ابزار انفجاری هسته ای را دریافت کرده باشد. ایران یک نسخه از سند دست‌نویس یک صفحه ای به آژانس ارائه کرده که ظاهرا پیشنهادی از طرف این شبکه تأمین هسته‌ای در ارتباط با فناوری غنی‌سازی سانتریفوژ بوده است.آژانس در جریان بحث های خود با ایران در سال 2005، به یک سند پانزده صفحه‌ای مرتبط با تبدیل ترکیبات اورانیوم به فلز اورانیوم («سند فلز اورانیوم») و ساخت اجزای نیمکره فلزی اورانیوم غنی‌شده دست یافت.
34ـ اطلاعات در اختیار آژانس که به قبل از نوامبر 2011 تعلق دارد، همچنین نشان می داد که ایران در آماده سازی مقدمات توسعه فرآیند شیمیایی برای کاهش ترکیب فلورید اروانیوم (UF4) به فلز اورانیوم، با استفاده از اکسید سرب به عنوان یک ماده جایگزین به پیشرفت‌هایی دست یافته است. افزون براین، اطلاعات نشان داد که ایران فعالیت آماده سازی ـ بدون مواد هسته‌ای ـ برای ساخت ترکیبات اورانیوم مورد استفاده در یک وسیله انفجاری هسته ای داشته است. در جریان بحث های سپتامبر 2015 مطابق نقشه راه، ایران به آژانس اطلاع داد که هیچ فعالیت متالوژی که مشخصا برای وسایل هسته‌ای طراحی شده باشد، نداشته است و تمایلی ندارد درباره فعالیت های مشابه که چنین کاربردی ندارند، بحث کند.
35ـ آژانس براساس تمامی اطلاعات موجود، هیچ نشانه‌ای پیدا نکرده است که نشان دهد ایران فعالیتهایی داشته است که مستقیما به این «سند فلز اورانیوم» یا به اطلاعات مربوط به طرح و نقشه یک وسیله انفجاری هسته‌ای از شبکه مخفی تأمین هسته‌ای برسد.
E.5 ـ ساخت چاشنی(انفجاری)
36. ساخت چاشنی های ایمن و سریع‌العمل و تجهیزات آتش زنه چاشنی‌ها، جزئی اساسی از برنامه ساخت یک وسیله انفجاری هسته‌ای از نوع انفجار از درون(درون ـ انفجاری) است. قبل از نوامبر 2011 آژانس اطلاعاتی داشت که نشان می‌داد ایران در سالهای 2002 تا 2003 چاشنی های سیم پل انفجاری و ایجاد توانمندی آتش زنه با ولتاژ بالا را ساخت که ترکیب این دو این امکان را فراهم می کرد که چندین چاشنی به طور همزمان در کمتر از یک میکرو ثانیه روشن شود.
37ـ در جریان نشستهای سال 2014 بر اساس چارچوب همکاری، ایران اطلاعاتی در اختیار آژانس قرار داد که نشان می‌داد در دسامبر 2000 وزارت دفاع ایران تصمیم گرفته است از طریق ساخت چاشنی های ایمن تر، ضوابط ایمنی برای عملیات‌های خاص را که در آنها از مواد منفجره متعارف استفاده می شد، بهبود بخشد. ایران اعلام کرد که کار مقدماتی روی چاشنی های سیم پل انفجاری توسط یک گروه صنعتی وابسته به وزارت دفاع انجام شد که پس از آن در سال 2002 کار بیشتر را شروع کرد که به تولید موفق چاشنی های سیم پل انفجاری منجر شد. ایران ویدئوی فعالیتهای آزمایشگاهی انجام شده را به آژانس نشان داد. فیلمی که ایران اعلام کرد به صنعت هوافضای این کشور مربوط می شود. آژانس خاطر نشان می‌کند که ایران توضیحی درباره فعالیتهایش در سالهای 2000 تا 2003 ارائه نکرده است، فعالیتهایی که اطلاعات موجود نشان می دهد ایران در آن سالها انجام داده است.
38ـ ایران اعلام کرد منطق ساخت چاشنی‌های سیم پل انفجاری، جلوگیری از حوادث مربوط به مواد منفجره است و در نشستی در 20 مه 2014 بر اساس چارچوب همکاری، فهرستی شامل 5 مورد از این حوادث را در اختیار آژانس قرار داد. آژانس این اطلاعات را غیرهاهنگ با چارچوب زمانی و بی‌ارتباط با برنامه ساخت چاشنی انفجاری تشخیص داد. در نشست مربوط به نقشه راه در 15 اکتبر سال 2015، ایران جدولی حاوی فهرستی از 6 حادثه دیگر در اختیار آژانس قرار داد. آژانس خاطرنشان می کند با آن که گفته شده بود هر یک از این موارد در چارچوب زمانی صحیح اتفاق افتاده و به حوادث انفجاری ارتباط داشته است، دست کم یکی از آنها ظاهراً ارتباطی با چاشنی انفجاری نداشته است.
39ـ در همان جلسه مورخ 20 مه 2014، ایران اطلاعات بیشتری به آژانس داد و اعلام کرد حدود سال 2007، صنعت نفت و گاز این کشور به این نتیجه رسیدند که برای حفر چاه های عمیق به چاشنی‌های سیم پل انفجاری نیاز دارند. ایران برای اثبات این ادعا اطلاعاتی، شامل نتایج تعداد محدودی آزمایش، به آژانس ارائه کرد که در آن چاشنی‌های انفجاری با قرابت زمانی چندمیکروثانیه روشن شده بودند. ایران به آژانس اطلاع داد که در سال 2008 به علت نگرانی هایی که آژانس از ساخت چاشنی‌های انفجاری توسط ایران ابراز کرده بود، نیاز صنعت نفت و گاز خود را برای این چاشنی ها تعلیق کرد. کار بر روی چاشنی‌های سیم پل انفجاری تکی برای کاربرد در صنعت نفت و گاز در سال 2013 آغاز شد. همانطور که آژانس قبلاً گزارش کرده، چنین کاربردی، با فعالیتهای تخصصی در صنعت، تناقضی ندارد.
40ـ ارزیابی آژانس این است که چاشنی‌های سیم پل انفجاری ساخته شده توسط ایران، ویژگیهای مربوط به ماده انفجاری هسته ای را دارند. آژانس اذعان می کند که روند فزاینده ای از استفاده از چاشنی‌های سیم پل انفجاری برای مقاصد غیرنظامی و نظامی متعارف وجود دارد.
E.6 ـ راه اندازی مواد منفجره قوی و آزمایشهای مرتبط
41ـ قبل از نوامبر 2011، کشورهای عضو، اطلاعاتی در اختیار آژانس قرار دادند مبنی بر اینکه ایران اطلاعات طراحی فناوری انفجاری موسوم به آغازگر چند نقطه ای(MPI) در اختیار داشت و از آن برای آماده سازی مواد به شدت منفجره در هندسه نیمکره ای استفاده کرده بود. این اطلاعات نشان می داد ایران سیستم MPI نیمکره ای را ساخته و دست کم یک آزمایش در مقیاس بزرگ در سال دوهزار و سه انجام داده بود که جزئیات آن هم از نظر داخلی و هم با گزارشهای تحریر شده توسط یک کارشناس خارجی خاص همخوانی داشت. آژانس بین المللی انرژی اتمی مجددا ارزیابی کرده است که این آزمایش در جایی موسوم به مریوان انجام شده است و نه آن که در منطقه مریوان انجام شده باشد.
42ـ بعد از نوامبر 2011 آژانس اطلاعات بیشتری را از کشورهای عضو درباره اقدامات ایران در اوائل دهه دو هزار مبنی بر آزمایش هایی در مقیاس کوچک با هدف تایید فرایند راه اندازی مواد به شدت منفجره، ابزار مربوط به آن و رعایت معیارهای ایمنی در مکان های مختلف ایران دریافت کرد.
43ـ اطلاعاتی که آژانس در سال 2011 داشت همچنین نشان داد که ایران می توانسته از کارشناس خارجی مذکور که هم در زمینه فن آوری MPI و هم علم تشخیص تجربی اطلاعات داشته و در بیشتر دوران فعالیت حرفه ای خود در زمینه برنامه ساخت سلاح هسته ای در کشورش فعالیت کرده بود، استفاده نماید. حضور این کارشناس در ایران بین سال های 1996 تا 2001 توسط ایران تایید شده است گرچه بیان شده است که فعالیت های این کارشناس در ارتباط با ساخت نانو الماس بوده است.
44ـ ایران در 15 اوت 2015 بر اساس نقشه راه و طی گفتگوهای بعدی در سپتامبر 2015 به اطلاع آژانس رساند که اواسط دهه 90 میلادی نیاز فنی به توسعه فن آوری MPI در ارتباط با کاربرد متعارف نظامی داشته که از اواسطه دهه هزار و نهصد و نود وجود داشته است اما عملیاتی شدن این پروژه در سال 2007 آغاز شد. آنچه ایران ارائه کرده است نشان داد چگونه مفهوم ژنراتور موج حلقوی از طراحی تشریح شده در اطلاعاتی اقتباس شده است که ایران در سال 2008 در اختیار آژانس قرار داد و ظاهرا برای بهینه سازی عملکرد مهمات متعارف ساخته شده بود. ایران در نشست کارشناسان فنی مورخ 30 سپتامبر 2015 نمونه هایی از ژنراتور موج حلقوی از جمله چند مورد که با مواد منفجره پر و روشن شده بودند را به آژانس نشان داد و عنوان داشت که این آزمایش از ماهیتی تجربی به منظور تعیین کارکرد سامانه انفجاری برخوردار بوده است. متعاقب آن ایران عنوان کرد که مشخصه ای را برای عملکرد ژنراتور موج حلقوی تعریف نکرده و تنها اندازه گیری های تشخیصی محدودی را انجام داده است.
45ـ علاوه بر اطلاعاتی که نشان می داد ایران در زمینه فن آوری MPI در محیط هندسی مسطح کار کرده بود، این کشور در گفتگوهای 30 سپتامبر سال 2015 عنوان کرد که تحقیقاتی را در زمینه فن آوری MPI در محیط هندسی استوانه ای برای هدف متعارف نظامی مشخص نشده، انجام داده است. ایران همچنین تاکید کرد هیچ کاری با فناوری MPI در هندسه کروی (نیم کره) انجام نداده است.
45ـ بر اساس ارزیابی آژانس، فن آوری MPI توسعه یافته توسط ایران مشخصه های مرتبط با وسیله انفجاری هسته ای و نیز تعداد کمی از کاربردهای جایگزین را داشته است.
E.7 ـ آزمایش های هیدرودینامیک
47ـ تا قبل از نوامبر 2011 اطلاعات به دست آمده با تلاشهای خود آژانس و نیز اطلاعات ارائه شده از سوی اعضاء نشان داد که ایران قطعات شبیه سازی شده برای یک وسیله انفجاری هسته ای را با مواد با چگالی بالا تولید کرده بود و اینکه اینها ممکن است ویژگیهایی داشته اند که به تست فشار دینامیک قطعات، یعنی آزمایش هیدرودینامیک مربوط می شده است. چنین آزمایشی شامل به کارگیری تجهیزات تشخیص با سرعت بالا برای نظارت بر تقارن شوک فشاری هسته شبیه سازی شده وسیله انفجاری هسته ای می باشد.
48ـ همانطور که قبلا گزارش شد، در ارتباط با آزمایش هیدرو دینامیک، آژانس از اعضای خود اطلاعاتی را که در آن تصاویر ماهواره ای نیز موجود بود، دریافت کرد که بر اساس آن ایران در مجتمع نظامی پارچین در سال 2000 یک سیلندر بزرگ را ساخته و نصب کرده است. اطلاعات دیگر نشان دادند که آن سیلندر با پارامترهای محفظه روشن کردن و شلیک مواد منفجره موجود در نوشته های کارشناس خارجی ذکر شده مطابقت دارد و برای مهار اثرات منفجر کردن تا70 کیلوگرم ماده به شدت منفجره (مقدار مناسب برای انجام آزمایشهای هیدرو دینامیک با مواد به شدت منفجره) طراحی شده بود. این اطلاعات نشان می دهند که ایران در ابتدا آن محفظه را نصب کرده و سپس ساختمانی را در اطراف آن بنا کرده بود و از این ساختمان (که ساختمان اصلی مد نظر آژانس است) تا اواخر سال 2003 استفاده می شده است.
49ـ بعد از نوامبر 2011 آژانس اطلاعات بیشتری را از اعضا در زمینه تجهیزات سایت پارچین دریافت و تصاویر فراوان مامواره های از این سایت، خریداری کرد.
50 ـ آژانس از ایران درخواست کرد تا درباره قابلیتهای علمی تحقیقاتی خود در ارتباط با مواد انفجاری که پایه و اساس نگرانی های قطعی آژانس بوده و در ضمیمه سال 2011 ذکر شده بود، شفاف سازی کند اما ایران هیچ توضیحی ارائه نکرد.
51ـ از فوریه 2012 که آژانس برای اولین بار از ایران درخواست دسترسی به مکان خاص مورد نظر خود یعنی پارچین را مطرح کرد، فعالیت های گسترده ای در آن مکان صورت گرفته است . این فعالیت ها که از طریق تصاویر ماهواره های تجاری مشاهده می شد، ظاهرا از جمله پوشاندن و مخفی کردن ساختمان اصلی، برداشتن / تعویض یا نوسازی دیوارهای بیرونی آن، برداشتن و تعویض بخشی از پشت بام ساختمان و حجم زیادی مایع روان (روان آب) که از ساختمان بیرون می آمد، را نشان می دادند. تصاویر ماهواره های تجاری همچنین نشان دادند که 5 ساختمان یا سازه دیگر در این مکان طی این دوره تخریب شدند و همچنین میزان قابل توجهی خاکبرداری و فضاسازی در محوطه بزرگی از این مکان و اطراف آن رخ داده است.
52ـ بر اساس نقشه راه، آژانس و ایران موافقت کردند که درباره موضوع پارچین به توافق برسند. این توافق شامل مشاهده عینی و نمونه برداری های محیطی از مکان های مورد نظر آژانس بود. این فعالیت ها در 20 سپتامبر 2015 تکمیل شدند. برای تایید واقعی بودن فعالیت ها و نمونه ها، آژانس اطمینان داد نمونه ها در مکان مورد نظر و منطبق با شیوه های پادمانی آژانس گرفته شده است.
53ـ هنگامی که مدیرکل و معاون پادمانی آژانس در 20 سپتامبر 2015 از ساختمان اصلی مورد نظر آژانس در پارچین بازدید کردند محفظه یا تجهیزات مرتبطی را درون ساختمان رویت نکردند. آنها از جمله جدیدترین نشانه های نوسازی داخلی، کف ساختمان با مقطع و سطحی غیر معمول و یک سیستم تهویه ای را مشاهده کردند که به نظر هنوز کامل نشده بود.
54ـ ایران در نشست های فنی بر اساس نقشه راه توضیح داد که از آن ساختمان همیشه برای نگهداری مواد شیمیایی تولید ماده انفجاری استفاده می کرده است.
55ـ آژانس نمونه‌های محیطی را تحلیل کرده است. آژانس هیچ گونه ترکیبات انفجاری یا مواد متشکله آن را که نشان دهد در آن ساختمان برای طولانی مدت، مواد شیمیایی مورد استفاده برای مواد منفجره نگهداری می شده است، پیدا نکرد.
56ـ پس از پایان نشست فنی-کارشناسی در تاریخ 14 اکتبر 2015 که در آن ایران با نشان دادن یک عکس هوایی که خودش گرفته بود، به عکس های آژانس اعتراض کرد، آژانس از منابع مختلف از جمله یک منبع تجاری، عکس‌های هوایی گرفت که محتوای عکس‌های قبلی و وجود اشیای استوانه ای شکل را در محل مورد نظر آژانس در سایت پارچین در تابستان سال 2000 تأیید می کرد.
57ـ اطلاعات آژانس شامل نتیجه تحلیل نمونه ها و تصاویر ماهواره ای، گفته‌های ایران را در خصوص کاربری آن ساختمان تأیید نمی‌کند. آژانس در نتیجه اجرای اقدامات مندرج در نقشه راه، به این نتیجه رسیده که در تاریخ 20 سپتامبر 2015، استوانه در ساختمان اصلی نبوده است. برآورد آژانس این است که فعالیتهای گسترده ایران در محل مدنظر آژانس از ماه فوریه سال 2012، به صورت جدی توانایی آژانس برای راستی آزمایی موثر را، تضعیف کرده است.
E.8 ـ مدل‌سازی و محاسبات
58ـ آژانس تا نوامبر 2011 اطلاعاتی را از کشورهای عضو دریافت کرده بود که نشان می‌داد در بازه زمانی پیش از سال 2004 و بین سالهای 2005 تا 2009، ایران مطالعات مدل سازی رایانه‌ای را بر روی ترکیبات مختلفی انجام داده است که این ترکیبات صرفاً در ساختارهای انفجاری اتمی مورد استفاده قرار می‌گرفته و در آن از تکنولوژی انفجار از داخل، استفاده شده است. اطلاعاتی که در اختیار همگان قرار دارد همچنین نشان می‌دهد که ایران مطالعات بیشتری هم بر روی مدل‌سازی مواد به شدت منفجره انجام داده است که موارد شبیه سازی هیدرودینامیک و مطالعات کدنویسی در این میان از نظر آژانس مهم است. مدل‌سازی فوق‌الذکر کاربردهای احتمالی متعددی دارد که برخی از آنها مختص وسیله انفجاری هسته ای است.
59ـ اطلاعات تکمیلی که کشورهای عضو از نوامبر 2011 به آژانس داده‌اند با اطلاعاتی که پیش از آن در اختیار آژانس بود، همخوانی دارد. یکی از کشورهای عضو نیز در سال 2009، اطلاعاتی تکمیلی در خصوص پروژه ای برای تعیین معادله های حالت مواد، در اختیار آژانس قرار داد که به نگرانیهای آژانس مربوط می شد.
60ـ آژانس در اکتبر 2014 با ایران در خصوص چندین موضوع گفتگو کرد. شماری از این موضوعات، شامل آن دسته از موضوعاتی بود که به نشریات ایرانی منبع باز اشاره داشتند. در خصوص این مطالب که به محاسبات نوترونی مربوط می‌شد، ایران توضیحاتی ارائه کرد و گفت که اطلاعات مورد نظر آژانس در خصوص اقدامات جاری و گذشته، برگرفته از پایان نامه دکترای یک فرد است که نام این شخص برده شده است. ایران در تاریخ آوریل 2015، این پایان‌نامه را (به زبان فارسی) برای بررسی به آژانس ارائه داد. با توجه به پیکربندی مدل‌سازی مواد انفجاری هسته ای، ایران اعلام کرد که این مطالعات به هیچ وجه در داخل ایران انجام نشده است. آژانس یادآور می‌شود که مطالعات صورت گرفته بر اساس اطلاعات ارائه شده از سوی کشورهای عضو و اطلاعات منتشر شده از منابع باز ایران، از نظر متن و برخی جنبه‌های خاص و دیگر متغیرها، با هم شباهت‌هایی داشت.
61ـ ایران در مورخه 15 اوت 2015 بر اساس نقشه راه، اطلاعاتی را در خصوص مطالعات مدل‌سازی بر روی مواد انفجاری قوی به آژانس ارائه داد و اعلام کرد که این مطالعات برای مدل‌سازی هیدرودینامیک کاربردهای نظامی متعارف است و این گونه کاربردها با نگرانیهای آژانس ارتباطی ندارد. متعاقب این موضوع، ایران در طی نشستهای فنی-کارشناسی اعلام کرد که با توجه به ابعاد نظامی متعارف مربوط به این کار، ایران در موقعیتی نیست که در این خصوص با آژانس گفتگو کند.
62ـ بر اساس تمامی اطلاعات موجود در آژانس از جمله اطلاعات حاصل از اجرای نقشه راه، آژانس این گونه ارزیابی می‌کند که ایران در بازه زمانی پیش از سال 2004 و بین سالهای 2005 تا 2009 بر روی مدل‌سازی رایانه‌ای تجهیزات انفجاری اتمی کار کرده است. آژانس خاطرنشان می‌کند که ماهیت این محاسبات در هرحال ناقص و چند پاره بوده است. آژانس همچنین خاطرنشان می‌کند که برخی مدل‌سازی‌های هیدرودینامیک، در ساخت تجهیزات انفجاری نظامی متعارف نیز قابل استفاده است.
E.9 ـ آغازگر نوترونی
63ـ اطلاعات ارائه شده توسط کشورهای عضو در بازه زمانی پیش از نوامبر 2011 به آژانس، نشان می‌داد که ایران اقدامات عملی برای تضمین آغازگری نوترون در یک وسیله انفجاری هسته‌ای انفجار از داخل، را از طریق آزمایش با مواد و ساختارهایی که بتواند به تولید نوترون تحت شوک فشار، منجر شود، مدنظر قرار داده بود. آژانس پیش از اجرای نقشه راه ارزیابی کرده بود که یکی از نشانه های ساخت منابع نوترون با شوک، ضعیف تر از آن چیزی بود که قبلا تصور می شد.
64ـ یکی از کشورهای عضو در بازه زمانی پیش از نوامبر 2011 اطلاعات تکمیلی ارائه داد که نشان می‌داد فعالیت در این حوزه در ایران احتمالا پس از سال 2004 هم ادامه یافته و از حدود سال 2006 به بعد، ایران یک برنامه چهار ساله برای تأیید نهایی طرح منبع نوترون‌هایی که تحت شوک فشار ساخته می‌شود، آغاز کرده که این اقدامات استفاده از مواد غیرهسته‌ای برای اجتناب از آلودگی را شامل می شده است. ایران در خلال یک نشست فنی-کارشناسی در سپتامبر 2015 اعلام کرد که هیچ اقدام عملی یا تئوریک در ارتباط با منابع نوترون‌هایی که تحت شوک فشار ساخته می‌شود، انجام نداده است.
65ـ اطلاعاتی که ایران در اوت 2015 بر اساس نقشه راه به آژانس ارائه داد، شامل اطلاعات مربوط به مطالعات عمومی بر روی تولید نوترون بود و منابع باز غیرایرانی مرتبط با آن را مشخص کرد. ایران تأیید کرد که در یک موسسه در ایران، تحقیقاتی انجام شده و طی آن، از تجهیزات تمرکز پلاسما برای تولید پالس‌های کوتاه نوترونی و طراحی و آزمایش ردیاب‌های مناسب، استفاده شده است. در طی یک بازدید فنی از یک موسسه ایرانی در تاریخ 9 اکتبر 2015، ایران تجهیزات تحقیقات نوترونی خود را به آژانس نشان داد.
E.10 ـ انجام یک آزمایش
66ـ اطلاعاتی که یکی از کشورهای عضو در بازه زمانی پیش از نوامبر 2011 به آژانس ارائه داد نشان می‌دهد که ایران بین سالهای 2002 تا 2003، احتمالا برای آزمایش یک وسیله انفجاری هسته‌ای، آزمایشهای مقدماتی را برنامه ریزی کرده و انجام داده است. آژانس همچنین اطلاعاتی داشت که نشان می‌داد ایران چند آزمایش عملی انجام داده است تا ببیند که آیا قسمت روشن کردن و شلیک چاشنی‌های سیم پل انفجاری در یک فاصله دور بین محل شلیک و وسیله تحت آزمایش که در یک گودال عمیق قرار داده شده بود، به خوبی عمل می کند یا نه.
67ـ اطلاعات تکمیلی که از مستندات مربوط به مطالعات ادعایی به دست آمده است نشان می دهد که ایران مدارک مربوط به ترتیبات ایمنی هسته‌ای را، که برای آزمایش یک وسیله انفجاری هسته‌ای لازم بوده، در اختیار داشته است.
68ـ آژانس از زمان تنظیم ضمیمه 2011 تاکنون، اطلاعات بیشتری در این خصوص دریافت نکرده است.
E.11 ـ سوار کردن بر روی یک وسیله پرتاپ موشک
69ـ انبوه اطلاعاتی که در بازه زمانی پیش از نوامبر 2011 در خصوص ادعاهای مربوط به مطالعات ایران به آژانس ارائه شد نشان می‌داد که بین سالهای 2002 تا 2003، ایران پروژه‌ای مفصل انجام داد تا ببیند چگونه می‌توان کلاهک کروی شکلی را در قسمت داخل محفظه کلاهک وسیله حمل موشک «شهاب 3 » تلفیق کرد به گونه ای که، این محموله شرایط سخت هنگام پرتاب و ورود مجدد به جو کره زمین را تاب بیاورد و تا هنگام رسیدن به هدف، کارایی خود را از دست ندهد. بر اساس این اطلاعات، در خلال این مطالعات مهندسی که ملاحظات اجرایی، تئوریک و طراحی را در بر می‌گرفت، قطعات و مدل‌های شبیه‌سازی شده در چند کارگاه ساخته شد. این اطلاعات همچنین نشان داد که جزئیات کار در خلال یک سری گزارشها، ثبت و ضبط شده است.
70ـ در این دوره از اجرای نقشه راه، از ایران خواسته شد شرایط بازدید از این کارگاهها و کسانی را که در اسناد مطالعات ادعایی مشخص شده اند، فراهم کند.
71ـ در 30 سپتامبر 2015، ایران ویدئوی کوتاهی را درباره هر سه کارگاهی که در اسناد مطالعات ادعایی وجود داشت، به آژانس نشان داد. گفته شده است دو تا از این فیلمها از درون کارگاههایی گرفته شده است که هنوز هم فعال هستند در حالی که ویدیوی سوم از خارج از کارگاهی گرفته شده که دیگر فعال نیست. در 15 اکتبر 2015 از آژانس دعوت شد تا از این دو کارگاه بازدید کند. از این فیلمها و بازدیدهایی که صورت گرفت آژانس راستی آزمایی کرد که کارگاهها براساس اسناد مطالعات ادعایی بودند. علاوه بر آن، ابعاد و قابلیتهای آنها نیز مطابق با اسناد مطالعاتی ادعایی بود.
72ـ آژانس راستی آزمایی کرد که این دو کارگاه در ارتباط با اسناد مطالعاتی ادعایی بودند اما آژانس هیچ گونه اطلاعات دیگری در این زمینه از زمان ضمیمه 2011 دریافت نکرد.
E.12 ـ فیوزگذاری، مسلح کردن و سیستم روشن کردن و شلیک
73ـ پیش از نوامبر 2011، آژانس تعدادی سند از اسناد مطالعات ادعایی داشت که به ساخت نمونه آزمایشی سیستم روشن کردن و شلیک مربوط بود و می توانست انفجار کلاهک جدیدا طراحی شده برای موشک شهاب 3 را در آسمان بر فراز هدف یا هنگام برخورد به هدف در روی زمین امکانپذیر سازد.
74ـ اطلاعات در اختیار آژانس از اسناد مطالعات ادعایی نشان داد که ایران تعدادی از گزینه های فنی را برای فیوزگذاری، مسلح کردن و سیستم روشن کردن و شلیک را مورد بررسی قرار داده است که تضمین می‌کند که کلاهک کروی موشک جدید شهاب 3 تا ورود مجدد ( به جو) و رسیدن به هدف مشخص شده سالم باقی بماند و به درستی عمل کند.
75ـ آژانس از زمان ضمیمه سال 2011 اطلاعات بیشتری در این زمینه دریافت نکرده است.
ّF ـ ارزیابی کلی
76ـ ارزیابی کلی، نتیجه تجزیه و تحلیل همه اطلاعات در دسترس آژانس در ارتباط با هریک از این 12 حوزه است که در ضمیمه 2011 تنظیم شده است.
77ـ براساس همه اطلاعات در دسترس آژانس مربوط به دستیابی به مواد هسته ای از جمله از طریق فعالیتهای خاص راستی آزمایی مشخص شده تحت چارچوب همکاری(از جمله دسترسی مدیریت شده به معدن گچین) و طرح مشترک اقدام، آژانس هیچ نشانه ای از چرخه سوخت اعلام نشده، فراتر از فعالیتهای اعلام شده توسط ایران کشف نکرد. آژانس ارزیابی می‌کند که هرمقدار از مواد هسته ای که تحت برنامه AMAD در دسترس ایران قرار گرفته است، ممکن است جزء بلاتکلیفی ها و عدم قطعیت مرتبط با حسابرسی مواد هسته ای و اندازه گیریهای مرتبط با آن باشد.
78ـ براساس همه اطلاعات در دسترس مرتبط با اجزای هسته ای یک وسیله انفجاری، آژانس هیچ نشانه ای از انجام فعالیتهایی که بتوان رد آن را مستقیما به سند فلز اورانیوم یا اطلاعات طراحی برای یک وسیله انفجاری گرفته شده از شبکه مخفی عرضه موارد هسته ای رساند، مشاهده و کشف نکرد.
79ـ آژانس ارزیابی می کند که چاشنی های انفجاری سیم پل که توسط ایران توسعه یافته است، دارای ویژگیهایی در ارتباط با دستگاه انفجاری هسته ای می باشد. آژانس اذعان می کند که استفاده فزاینده از چاشنی های انفجاری برای اهداف غیرنظامی و نظامی متعارف وجود دارد. آژانس همچنین ارزیابی می کند که توسعه تکنولوژی MPI در ایران دارای ویژگیهای مرتبط با وسیله انفجاری هسته ای و همچنین تعداد کمی از کاربردهای دیگر است.
80 ـ اطلاعات در دسترس آژانس مرتبط با تست هیدرودینامکی نشان می دهد که ایران در سال 2000 یک استوانه بزرگ در سایت نظامی پارچین ساخته و مستقر کرده است. دیگر اطلاعات نشان می دهد که این استوانه با پارامترهای یک محفظه روشن کردن و شلیک مواد منفجره مطابقت دارد. اطلاعات در دسترس آژانس از جمله نتایج تحلیل نمونه ها و �
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شبکه خبر]
[مشاهده در: www.irinn.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 108]
-
سیاسی
پربازدیدترینها