واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران: چه کسانی حق زندگی را از مبتلايان ايدز گرفتند؟!
سال ها پيش ويروس HIV مثبت وارد کشورمان شد، اما همچنان جای اين افراد در جامعه ما خالی است.
به گزارش خبرنگار گروه اجتماعي باشگاه خبرنگاران جوان_ شيما حيدری:
پيش از آن که خانواده او را ترد کنند، خودش تمام آشنايانش را ترک مي کند. تنها به جرم اينکه مهمان ناخوانده اي در تار و پود تنش جا خوش کرده است. مهماني که دو سال پيش از بارداري اش از او خبر دار شد و امروز نگران آن است که جنين همراه اش نيز به آن آلوده شود.
همسر معصومه پس از اين که به زندان مي رود توسط خالکوبي آلوده به ويروس HIV مثبت مي شود. او پس از مدتي متوجه مي شود خودش نيز ناقل بيماري شده است.
کنار آمدن با بيماري اي که ديگران آن را گناه و خطا مي دانند، در صورتي که شخص مبتلا خودش مطلع است بي گناه وارد اين مهلکه بي بازگشت شده، غير ممکن است و همچنين احساسات انساني که جامعه اش او را با اين بيماري خارج از چرخه خود مي داند در وصف نمي گنجد.
*** زندگي در خفا
تمام اتفاقات رخ داده، چگونگي آلوده شدن همسر معصومه و ناقل شدن او به يک بيماري غير قابل درمان يک سو و جنيني که ممکن است دچار ويروس HIV شود يک سوي ديگر است.
معصومه در طول دوران بارداري از دارو استفاده مي کند، "پويان" در صحت و سلامت کامل پا به عرصه دنيا مي گذارد و با پدر و مادري همراه مي شود که بي شک عمري کوتاه تر از حد معمول خواهند داشت.
همسر معصومه 2 سال پس از به دنيا آمدن پسرشان فوت مي شود و معصومه مي ماند و دردي بي درمان و قصه پر غصه بزرگ کردن فرزندي که پس از او کس ديگري را ندارد.
معصومه ناچار است واقعيت زندگي اش را در محل کار، زندگي و حتي جمع هاي خانوادگي انکار و پنهان کند. او از هراس برخوردهاي خانواده و اطرافيانش بيماري خود و دليل مرگ همسرش را پنهان کرده است و در نهايت مجبور به کمرنگ کردن و گاهي بي رنگ کردن روابط شده است، اما پويان که از اولين روزهاي زندگي اش ناچار تمام جلسات باشگاه مثبت را به همراه مادر شرکت مي کند بدون اينکه معصومه بداند از بيماري او آگاه است.
امروز پويان 12 ساله، بيشتر از هم سن و سالان خود نگران از دست دادن مادرش است. او در دنياي کودکي خود به خوبي ياد گرفته است که مطلع شدن ديگران از بيماري مادرش مي تواند عواقب جبران ناپذيري را براي آن ها به همراه داشته باشد.
*** مراقبت هستم تا نميري!
پويان تمام زندگي اش را در هراس از دست دادن مادرش گذرانده و مي گذراند. برخلاف بسياري از کودکان ديگر، اين پويان بوده که تمام مدت حضورش در کنار مادر پرستار او بوده است. او که خيلي زود با بيماري مادر آشنا مي شود با افکار و لبخند کودکانه اش مي گويد: "از مادرم به خوبي مراقبت مي کنم تا نميرد." اما در پس نگاهش ترس و وحشت از دست دادن مادرش به راحتي ديده مي شود.
***جاي خالي مبتلايان به ويروس ايدز در قانون
اگر چه ناراحتي و اضطراب بزرگترين تشديد کننده بيماري معصومه است، اما او نمي تواند زندگي اي را که مملو از مشکلات مالي و هراس بي سرپرست شدن فرزندش است را خالي از استرس سپري کند.
سپيده عليزاده مشاور مرکز باشگاه مثبت، بهزيستي را تنها متولي حمايت از بيماران HIV مثبت نام مي برد، ولي معتقد است اين خدمات به تنهايي نيازهاي مالي و عاطفي اين بيماران را پاسخگو نيست.
بيماران در مراکز باشگاه هاي مثبتي که بهزيستي پايه گذار آن ها بوده است، فقط از لحاظ عاطفي تأمين مي شوند و با توجه به اين که در بيشتر موارد اول آقايان مبتلا مي شوند سپس از طريق آن ها به همسرانشان منتقل مي شود، در قوانين ما هيچ قانوني براي حمايت مالي از اين زنان پس از فوت همسرانشان و همچنين از فرزندان آن ها پس از فوت هر دو والد وجود ندارد و اين يکي از بزرگترين دغدغه هاي مبتلايان به ويروس HIV مثبت است.
*** نگاه مردم کي تغيير مي کند؟
مصائب و مشکلاتي که مبتلايان به ويروس HIV مثبت دارند در يک کفه ترازو است و افکار و نگاه مردم به آن ها که اغلب رنگ و بوي تنفر دارد و به چشم يک خلافکار و گناهکار نگاه مي شود در يک کفه ديگر تازو مي گنجد.
معصومه ها و پويان هاي بسياري در جامعه ما با ترس و هراس فاش شدن راز زندگي شان در تنهايي و انزوا روزگار مي گذرانند به اميد روزي که نگاه ها به حضور آن ها در جامعه تغيير کند و قانوني براي آسايش و آرامش آن ها نگاشته شود.
انتهای پیام/
اشتراک گذاری
مطالب مرتبط
ایدز صرفا یک موضوع بهداشتی نیست
طرح کاهش آسیب فراموش شده است
شناسایی 114 مبتلا به ایدز در رفسنجان
لزوم تقویت سیستم ایمنی برای پیشگیری از ابتلا به سل
تراشه کاغذی تشخیص بیماریهایی از جمله HIV و ابولا
انگ بودن ایدز بزرگترین معضل مبتلایان به این بیماری
۱۰ آذر ۱۳۹۴ - ۱۸:۵۹
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]