واضح آرشیو وب فارسی:دیارمیرزا: مردان حرف یا مردان حرف و عمل؟ سال هاست مردان سیاست ایران در خدمت شعار و فضیلت برنامه داد سخن داده اند و وقتی وارد میدان عمل می شوند، حتی حرف هم نمی زنند چه برسدمردان حرف یا مردان حرف و عمل؟ سال هاست مردان سیاست ایران در خدمت شعار و فضیلت برنامه داد سخن داده اند و وقتی وارد میدان عمل می شوند، حتی حرف هم نمی زنند چه برسد به عمل. برخی از زعمای اندیشه ی سیاسی نیز عدم بلوغ سیاسی مردم را دلیل استقبال جامعه از گفتمان گفتار درمانی می دانند. شاید تا حدودی بتوان این استدلال را قبول کرد، اما در این صورت باید روی دیگر سکه را هم دید. نیمی از بلوغ سیاسی مردم در گروی رفتار سیاستمداران یک جامعه است. به عبارتی کنشگران سیاسی زبده، به مطالبات سیاسی مردم جهت می دهند. با این حال و با وجود همه ی نقص های ریز و درشت باید اعتراف کرد که فهم سیاسی جامعه بالا رفته است. امروز مردم چه بین اصول گرایان و چه از میان اصلاح طلبان از کسی استقبال می کنند که سه ویژگی عمده را داشته باشد. اول اینکه برنامه هایی عملی داشته باشد. صرف داشتن برنامه های دل فریب فایده ای برای مردم ندارد. داشتن برنامه های عملیاتی یکی از مهم ترین پارامترهایی است که جامعه ی امروز به آن توجه دارد. دوم اینکه باید حرفی بزند که پشتوانه توسعه محور داشته باشد. مذمت گفتاردرمانی به معنای مخالفت با سخن گفتن نیست. این تلقی اشتباه در طول سال های گذشته از سوی برخی از سیاست پیشه گان مورد سوء استفاده قرار گرفته. بسیاری از آن ها وقتی با رای مردم بر مسند نشستند، لام تا کام حرف نزدند و زمانی که در معرض پرسش قرار گرفته اند از عبارت پوپولیستی «من مرد حرفم نه مرد عمل» استفاده کرده اند. مرد عمل بودن به معنای حرف نزدن نیست. یک سیاستمدار موظف است سخن بگوید اما از آن بیشتر وظیفه دارد به جای زدن حرف های پوپولیستی، با پشتوانه عملی حرف بزند. اتفاقا یک سیساستمدار پس از قبول مسوولیت تازه باید شروع کند به حرف زدن. اما حرف داریم تا حرف! هر برنامه عملی از دل حرف در می آید اما نه هر حرفی. متاسفانه تکرار حرف های نخ نما شده این تصور را در بخشی از مردم به وجود آورده که سیاستمدار نباید حرف بزند. با نگاهی به کارنامه سیاست پیشگانی که با عبارت «من مرد عملم نه حرف» عوام فریبی کرده اند می توان متوجه شد که آنها به نام «عمل» در مقابل مشکلات و ظلم ها سکوت کرده اند و نه عمل کرده اند و نه حرف زده اند. سومین ویژگی مهم یک سیاستمدار، سابقه خوب است. می توان با بررسی دو پارامتر پیشین در کارنامه سیاسی افراد، دریافت که چه توانایی ویژه ای داشته اند. در عرصه سیاست چهره هایی بوده اند که با عملکرد ضعیف خود، نفرین و لعنت مردم را برای خود و دودمانش خریده اند. از آن سو کسانی هم هستند که مردم هنوز طعم شیرین خدمات او را در سال های خدمتگزاری شان مزه مزه می کنند؛ و نصیب شان از قضاوت مردم، خیر و صلوات بوده است. متاسفانه عملکرد ضعیف مدیران دولت های نهم و دهم، ضربه بزرگی به اعتماد عمومی نسبت به مدیران جوان ایجاد کرده؛ مدیرانی که یک شبه ره صد ساله را پیمودند و اگرچه تمام تلاش شان را کردند، چون اکثریت شان صلاحیت پست مدیریتی نداشتند، کارنامه ی ضعیفی از خود به جا گذاشتند. در این شرایط است که سابقه ی سیاستمداران می تواند اعتماد عمومی را جلب کند؛ چنان که در کابینه ی دولت تدبیر و امید اتفاق افتاد. بررسی کارنامه سیاستمداران باسابقه بهترین راه برای سنجش توانایی شان داشت. ملت ما اگرچه هنوز تا بلوغ سیاسی کامل راه درازی در پیش دارد، اما ارزیابی فضای موجود سیاسی نشان می دهد که پیشرفت زیادی در این زمینه حاصل شده و درک سیاسی مردم بسیار بالا رفته است. امروز مردم به سابقه ی عملگرایی سیاستمداران – البته در حد توان شان – نگاه می کنند؛ چرا که همه واقفند دو صد گفته چون نیم کردار نیست. پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرز ا: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
دوشنبه ، ۹آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دیارمیرزا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]