تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1849233375
نویسنده «ویتگنشتاین جوان»: فلاسفه با خود حسی آتشین حمل می کنند
واضح آرشیو وب فارسی:ایبنا: به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از گاردین، این نویسنده در نوشته ای درباره کتابش می گوید: «دلم می خواهد در داستان هایم از فلاسفه بنویسم اما چقدر صحبت کردن از فلسفه سخت است. «امیل چوران» پرسشی دارد مبنی بر این که «چطور می توان فیلسوف شد؟ از کجا چنین جسارتی یافته اند که با زمان، زیبایی، خدا و دیگران ستیزه کنند؟» سؤال خوبی است. فلاسفه واقعی با خود حسی آتشین حمل می کنند اما خود نمی دانند که حقیقتاً دنبال چه هستند. آن ها علایم را تشخیص می دهند و درمانگر هستند. هدفشان یافتن درمان است. برای جهان فلسفه بافی می کنند بدون اینکه کسی به آن ها توجهی داشته باشد. کارشان اگرچه آرمان گرایانه اما قابل تقدیر است. اصلاً عجیب نیست که همیشه فکر می کنند در زمان خودشان درست درک نمی شوند. چندین فیلسوف در دنیا وجود دارد که بیشتر از «لودویگ ویتگنشتاین» به دنیا احساس دین کرده اند. کتاب من با نام «ویتگنشتاین جوان» بنا بر داستان زندگی فیلسوف اهل وین نوشته شده که از نظر من زندگی بسیار جذابی دارد اما داستان در زمان حال واقع شده- در دانشگاه «کمبریج» و در سال جاری- و «ویتگنشتاین» لقبی است که دانشجویان به یکی از استادان جوان خود داده اند که البته نام مستعار بسیار خوبی است چون این استاد جوان همان قدر واهمه سرگشتگی دارد که خود «ویتگنشتاین» نگران بود عقلش را از دست بدهد. وی معتقد است مطالعاتش در زمینه علم منطق او را نجات خواهد داد. شخصیت او تأثیر زیادی بر پیروانش دارد و مانند ویتگنشتاین اصلی با اعتقادات مؤسسات مربوط به دانشگاه مخالف است. البته دلایل او برای این مخالفت با استدلال پیشینیانش متفاوت است. شخصیت داستان من، «ویتگنشتاین» کوچک به فکر اعتلای خود به عنوان یک معلم و شاگردان خود به عنوان آموزنده علم بوده اما رئیس دانشگاه به فکر مطالعات تحقیقی در حوزه فرهنگ کارآفرینی است. وی بسیار نگران ورود اعضای آکادمیک اجتماع-که به هیچ چیز جز تغییر مقیاس های ارزشیابی و بازاریابی در بخش کارآفرینی و مراکز تحقیقی سودده فکر نمی کنند- به بحث صنف و اشتغال است. وی روش قدیمی روسای دانشگاه را نیز نمی پسندد و استدلالات او برای اثبات این حس مشابه انسان امروزی است. همه ما نیز ممکن است با وطن پرستی زیاد، اهداف اخلاقی، فرهنگ عام و تلاش جمعی و تقسیم آن در گروه های جامعه بر اساس طبقه، جنسیت، مذهب، قومیت موافق نباشیم. آستانه تحمل «ویتگنشتاین» داستان من برای چنین رفتارهایی بسیار پایین است اما با وجود این به الگوهای گذشته زندگی نیز اعتقادی ندارد. از گذشته تا کنون یک استاد دانشگاه نقش چالش و انگیزه را دارا بوده و و در تلاش بوده دانشجو را به جایی بهتر از آنچه که هست برساند. حتی دانشجو در صورت سرپیچی ممکن است توبیخ هم شود. ریشه لاتین کلمه «تحصیلات» به معنی «رشد» و «اعتلا» است. روسای دانشگاهی که به روش قدیمی مدیریت می کنند در تلاش اند دانشجویان رشد کنند و در جاده تکامل بشر قدم بردارند. «ویتگنشتاین» جوان هم همین قصد را دارد اما خود را از میل به دانستن نامحدود رها می داند و دانشجویان نیز به دانستن اطلاعات جدید بیشتر از بحث های فلسفی و جدی علاقه نشان می دهند. اما اتفاقات «ویتگنشتاین» داستان مرا به سمتی سوق می دهد که در نهایت، لذت بردن دانشجویان از زندگی خود را ارج می نهد و حسرت عمر از دست رفته خویش را می خورد. در پایان دانشجویان به او یاد می دهند که چطور پس از اتمام پایان نامه خود از زندگی لذت ببرد. آیا پس از زیر و رو کردن عقاید افلاطون به خود اجازه عاشق شدن می دهد؟! دانشجویان به استاد جوان داشگاه علاقه مند می شوند و در راهروهای «کمبریج» دور او حلقه می زنند، او را با خود به مسافرت می برند و از صحبت های او درباره بلایای زندگی معاصر استقبال می کنند. درست مانند بقیه داستان هایم «ویتگنشتاین جوان» نیز غم انگیز است اما عشق هم در آن فراوان و پر از ترانه است. نقل قول هایی از «والاس استیونز»، «گوته»، و جملاتی از کتاب «زن زیبا» در کتاب هست. و مفهوم اتوپیا و آرمان گرایی در کتاب موج می زند؛ آرمان شهری که با فلسفه و از فلسفه و دنیای پسا فلسفه که در آن معصومیت از دست رفته انسان ها بار دیگر به دست می آید خلاص می شود، و زندگی ساده تر از حد تصور و بدون جدیتی نمایشنامه وار پیش می رود.»
شنبه ، ۷آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایبنا]
[مشاهده در: www.ibna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 5]
-
گوناگون
پربازدیدترینها