واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: قدرت رقابت قرارداد جدید نفتی ایران تهران- ایرنا- روزنامه شرق در شماره شنبه هفتم آذر در یادداشتی به قلم دالغا خاتین اوغلو کارشناس انرژی و مدیر اخبار ایران بخش انگلیسی خبرگزاری ترند می نویسد: ایران به تازگی چارچوب حقوقی قرارداد جدید نفتی خود را منتشر کرده و جزئیات فنی این قرارداد نیز امروز در حضور ده ها شرکت خارجی رونمایی خواهد شد.
در این یادداشت می خوانیم: هنوز مشکل است بتوان درباره جزئیات فنی قراردادهای جدید و جذابیت آن گمانه زنی کرد و حتی بعد از رونمایی از قرارداد نیز باید منتظر اعلام مناقصه ها و جزئیات آن درباره هر پروژه به صورت جداگانه بود تا به داوری نشست، اما برخی از ناظران معتقدند قرارداد جدید نفتی ایران، ساختاری شبیه به قرارداد جدید نفتی عراق دارد که چند سالی است به اجرا گذاشته شده و تولید نفت این کشور را به صورت چشمگیری افزایش داده است. در سال جاری میلادی تولید نفت عراق به ویژه در مناطق جنوبی، روزانه تا نیم میلیون بشکه افزایش یافته و برای سال آینده نیز با وجود افت قیمت نفت، افزایشی ٢٠٠ هزار بشکه ای در روز برای آن پیش بینی می شود. هرچند هم اکنون عراق درگیر جنگ با داعش و تنش روزافزون با اقلیم کردستان است، اما باید این نکته را هم در نظر داشت که قراردادهای عراق با غول های نفتی، قبل از شدت گرفتن مشکلات امنیتی درباره اشغال بخش هایی از کشور از سوی داعش و تنش با اقلیم کردستان امضا شده بود. به طورکلی اوج گرفتن تولید نفت کشور مرهون دوره ای است که قیمت های جهانی نفتی به طور متوسط، در حول وحوش صد دلار بوده است. اما هم اکنون قیمت نفت اوپک از نصف آن میزان هم کمتر شده و گزارش ها حاکی است عراق به خاطر حفظ بازارهای خود، برخی از انواع نفت خود را حتی به ٣٠ دلار هم می فروشد. با توجه به اینکه نوع نفت های تولیدی عراق شباهت زیادی به نفت های تولیدی ایران دارد، اما هنوز مشخص نیست بازارهای بین المللی چه میزان کشش و تقاضا برای نفت های تولیدی ایران تا چند سال آینده خواهند داشت، اما آنچه مسلم است، نفت سبک و فوق سبک (میعانات گازی) در بازارهای بین المللی به حد فوق اشباع رسیده است. دراین میان ایران در نظر دارد بیش از ٧٠ پروژه نفت و گاز خود را در قالب قرارداد جدید توسعه دهد که حدود ٣٠ درصد آنها از مرحله اکتشاف آغاز می شود. آنچه از متن چارچوب قانونی قرارداد جدید برمی آید، در این قراردادها مالکیت مخازن در دست شرکت ملی نفت باقی خواهد ماند و عقد قراردادهایی از نوع مشارکت در تولید عملا منتفی است. شرکت های بین المللی مایل به عقد این نوع قراردادها هستند، چراکه بخشی از ذخایر میدان عملا در فهرست دارایی های آن شرکت وارد شده و باعث بالارفتن اعتبار شرکت می شود و علاوه بر آن امکان برنامه ریزی های بلندمدت برای درآمدهای طولانی را هم فراهم می کند. اما این قرارداد مانند قراردادهای بیع متقابل نیست که شرکت خارجی صرفا به عنوان یک پیمانکار وارد پروژه ای شود و بعد از مرحله تولید، از پروژه کنار رود. در قراردادهای جدید که ٢٠ تا ٢٥ساله تعریف شده است، شرکت طرف قرارداد به ازای میزان تولید، سهمی (حداکثر ٥٠ درصد) از محصول تولیدشده خواهد گرفت و این سیستم پرداخت تا پایان تولید از میدان ادامه خواهد داشت. از طرفی به ازای توسعه زودهنگام یا تولید بیش از میزان توافق شده، پاداشی به شرکت های خارجی داده خواهد شد که عاملی تشویق آمیز و جذاب تلقی شده و انگیزه آنها را برای تولید صیانتی افزایش خواهد داد. از طرفی شرکت خارجی ملزم به انتخاب یک شریک در میان شرکت های ایرانی است و اپراتوری پروژه به صورت تناوبی میان شرکت ایران و خارجی تعویض خواهد شد. این موضوع باعث می شود شرکت های ایرانی همه دانش لازم موردنیاز توسعه میدان را از شرکت خارجی کسب کرده و شرکت خارجی چاره ای جز ارائه این دانش ندارد. به طورکلی به نظر می رسد مؤلفه های جذابیت در این مدل جدید به شکل مطلوبی ارتقا یافته تا «سرمایه» و «فناوری» مورد نیاز برای توسعه صنعت نفت ایران فراهم شود. *منبع: روزنامه شرق، 7 آذر 1394 **گروه اطلاع رسانی**2059**9131
07/09/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]