تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815536801
کاش رمان مرا مثل سیب زمینی و تخم مرغ به خارج صادر می کردند
واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: هرچند فیلم «محمد» (ص) بر اساس رمان من ساخته نشده، اما اشتراک موضوع می توانست به بیش تر دیده شدن رمان «محمد» (ص) بینجامد که این اتفاق نیفتاد. البته اطلاع دارم که ناشر تلاش کرد رمان مرا در سینماهایی که فیلم «محمد» (ص) اکران می شود، توزیع کند که با مشکلات و موانعی روبه رو شد و اجازه این کار را به او ندادند.به گزارش دولت بهار به نقل از مشرق، ابراهیم حسن بیگی را مخاطبان کتاب در دهه 60 با مجموعه داستان دفاع مقدسی «چته ها» می شناسند. او که متولد ۱۳۳۶ در حوالی گرگان است، از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی، مسئولیت هایی مانند کمیته فرهنگی جهاد سازندگی بندرترکمن، مدیریت امور برنامه های رادیو گرگان، مدیریت مجتمع فرهنگی سازمان تبلیغات اسلامی در کردستان، کارشناسی ادبیات فارسی در سازمان پژوهش وزارت آموزش و پرورش، مسئولیت گروه داستان حوزه هنری، دبیری گروه برنامه نوجوانان رادیو تهران، کارشناسی کتاب در وزارت ارشاد، داوری کتاب در جشنواره های کتاب سال، کتاب فصل، کتاب دفاع مقدس و ...، سردبیری فصلنامه سوره بچه های مسجد، تدریس دوره های متناوب قصه نویسی در تهران و استان ها و ... به عهده داشته است، اما شاید نمایندگی کانون پرورش فکری کودکان در مالزی طی سال های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۲ و دارا بودن عنوان وابسته فرهنگی ایران در ترکمنستان در سال های ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۳ با بحث امروز ما در این گفت وگو مرتبط تر باشد. این رزمنده دفاع مقدس که سابقه جانبازی در عملیات مرصاد را نیز دارد، تاکنون حدود 90 عنوان کتاب داستان در حوزه بزرگسال و کودک و نوجوان نوشته که ۳۶ بار به خاطر آن ها در جشنواره های مختلف از جمله چند دوره کتاب فصل و کتاب سال و کتاب دفاع مقدس جایزه گرفته است، اما مهم تر از همه افتخارات او، برگزیده شدن رمان «محمد» (ص) در کتاب فصل سال 86 است. این روزها که فیلم «محمد» (ص) مجید مجیدی بر تارک سینماهای ایران و کشورهای جهان می درخشد، حسن بیگی از ناکامی های رمانی به همین نام در بیرون مرزهای جمهوری اسلامی سخن گفته و دلایل آن را واکاوی کرده است. امروز سری به فروشگاه انتشارات مدرسه زدم و متوجه شدم که متن فارسی رمان «محمد» موجود نیست. متصدی فروشگاه گفت که معلوم نیست این رمان باز هم تجدید چاپ شود یا نه و به طور کلی، نتوانست اطلاع دقیقی درباره عرضه آن به مشتریان بدهد. شما از این موضوع خبر دارید؟ من از نحوه و شیوه فروش رمانم اصلاً راضی نیستم و معتقدم که بهتر از این ها می توانست به دست مخاطب برسد. شاید البته دوستان من در انتشارات مدرسه بگویند که پس از هشت سال از انتشار چاپ اول کتاب، رمان «محمد» 6 چاپ خورده و بیش از این کشش نداشته است. در حالی که به نظر من این طور نیست و ناشر می توانست با توجه به شرایط تبلیغاتی کتاب در چهار سال اول، تعداد بسیار بیش تری از آن را عرضه کند. بله، وقتی کتاب به چاپ رسید، رسانه ها بحث های زیادی درباره آن مطرح کردند. در ماه های اول انتشار، تقریباً روزی نبود که معرفی، نقد یا مصاحبه ای با نویسنده درباره رمان «محمد» در خبرگزاری ها و روزنامه ها منتشر نشود. اما با وجود این همه زحمتی که اهالی فرهنگ و رسانه کشیدند و تلاش هایی که من به عنوان نویسنده رمان صورت دادم، ناشر بهره برداری لازم را نکرد و همان زمان هم افراد زیادی در شهرهای گوناگون به کتابفروشی های مهم و بزرگ مراجعه کردند، اما کتاب را نیافتند. خود من هم در مشهد، ساری و گرگان، رمان را ندیدم. شما اگر فعالیت این ناشر را با ناشری مثل «سوره مهر» در زمینه آثار دفاع مقدس مقایسه کنید، در خواهید یافت که چه تفاوت هایی بین این دو وجود دارد. اگر بعد رسانه ای رمان «محمد» (ص) برای هر یک از آثار سوره مهر شکل می گرفت، این ناشر از آن به بهترین شکل ممکن بهره می برد و کتاب را در همه فروشگاه هایش در سراسر کشور عرضه می کرد. ضمن این که باید به جوایز و افتخارات این رمان هم توجه داشت. ترجمه این رمان، جایزه جهانی کتاب سال را گرفته و عنوان کتاب برگزیده تقریب مذاهب را به دست آورده بود. آیا فیلم «محمد» (ص) با معرفی و اکران جهانی در هفته های اخیر نمی توانست فرصت تازه ای برای رمان شما به وجود آورد؟ هرچند این فیلم بر اساس رمان من ساخته نشده، اما اشتراک موضوع می توانست به بیش تر دیده شدن رمان «محمد» (ص) بینجامد که این اتفاق هم نیفتاد. البته اطلاع دارم که ناشر تلاش کرد رمان مرا در سینماهایی که فیلم «محمد» (ص) اکران می شود، توزیع کند که با مشکلات و موانعی روبه رو شد و اجازه این کار را به او ندادند. البته من ناشر و موزع کتاب نیستم و نمی توانم در این زمینه به صورت تخصصی حرف بزنم. بد نیست شما درباره موضوع توزیع و فروش با مدیران انتشارات صحبت کنید. خب این ها مسائل داخل کشور است. در شرایطی که ما طی سال های اخیر، با اهانت های بی شماری به ساحت رسول اکرم (ص) در کشورهای اروپایی مواجه بوده ایم، چرا رمان شما در خارج از مرزهای ایران آن طور که شایسته بود، دیده نشد؟ اتفاقاً پایه و اساس و انگیزه من از نوشتن رمان محمد (ص)، این بود که به همین اهانت ها پاسخ بدهم. غیر از این، مسئله جریان های تکفیری مثل داعش و حرکت های تروریستی که به نام اسلام به چهره نورانی پیامبر و دین مبین ما لطمه می زند، مد نظر من بود. می خواستم شبهاتی را که بر اثر رفتارهای افراطی و تندخویانه تکفیری ها و سلفی ها به وجود می آید، از بین ببرم. در نامه رهبر معظم انقلاب به جوانان اروپا هم تأکید شده بود که زندگی پیامبر اسلام را در سرچشمه ها و منابع اصلی بخوانند و با این دین رحمانی آشنا شوند تا گمان نکنند که اسلام همان است که داعش و امثال آن به دنیا معرفی کرده اند. به نظر شما، ما چه چیزی غیر از همین رمان را در دست داشتیم که با آن جوانان اروپا و آمریکا را با اسلام آشنا کنیم؟ به جرأت می توانم بگویم که جز رمان «محمد» (ص) هیچ اثر دیگری نبود که بشود در اختیار آنان گذاشت. فیلم «محمد» (ص) هم که هنوز ساخته نشده بود. پس ما می توانستیم با ترجمه رمان و حمایت همه جانبه از آن، مخاطبان اروپایی و آمریکایی را با زندگی داستانی پیامبر گرامی اسلام به خوبی آشنا کنیم، اما این اتفاق هم نیفتاد. در داخل، ناشر نتوانست کار قابل توجهی برای کتاب کند. ترجمه رمان چطور؟ ناشر آن که دیگر یک ناشر دولتی داخلی نبود. ناشر ترجمه انگلیسی اثر هم انتشارات خصوصی «شمع و مه» است. یک ناشر غیردولتی با محدودیت های گوناگونی که دارد، قطعاً نمی تواند به تنهایی در مقابل هجمه گسترده و پیچیده ای که به صورت سازمان یافته نسبت به اسلام و پیامبرش می شود، کار چندانی از پیش ببرد. چرا که در آن زمان، روابط سیاسی و فرهنگی ایران با کشورهای اروپایی هم اصلاً خوب نبود و چون توزیع گسترده رمان، نیاز به رایزنی گسترده فرهنگی داشت، متأسفانه نتوانست جایی باز کند. به اعتقاد من، رساندن رمان «محمد» (ص) به مخاطب خارجی باید به عنوان یک پروژه فرهنگی از طریق کانال های موجود در سیاست خارجی پیگیری و معرفی می شد، اما این اتفاق نیفتاد. منظور شما از رایزنی، همین نمایندگی های فرهنگی جمهوری اسلامی در خارج از کشور است که زیر نظر سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی فعالیت می کنند؟ بله، اگر اشتباه نکنم ما حدود 60 رایزنی فرهنگی در کشورهای خارجی داریم. علاوه بر این، تمام سفارتخانه های جمهوری اسلامی در خارج از کشور، کارشناس فرهنگی دارند، اما چرا آن اتفاقی که هم من و هم ناشر منتظرش بودیم، نیفتاد. با وجودی که ما به سهم خودمان، تلاش لازم را کردیم و من از تمام کانال ها و ارتباطات شخصی خودم برای دیده شدن رمان «محمد» (ص) استفاده کردم. ولی به نظر می رسد برای این قضیه، اراده ای وجود نداشته و ندارد. مگر برای نظام و دستگاه های فرهنگی ما، فیلم «محمد» (ص) با رمان «محمد» (ص) فرقی هم دارد؟ به اعتقاد من، جمهوری اسلامی روی فیلم مجید مجیدی، حساب دیگری باز کرده است. غیر از این، کارگردان هم از تمام امکانات، ارتباطات و مسیرهای شخصی و فردی خود کمک گرفت. یکی دیگر از دلایل موفقیت خارجی فیلم «محمد» (ص) فروش استثنایی این اثر در داخل ایران بود. این که شما حدود 140 سالن سینما را در سراسر کشور به اکران یک فیلم اختصاص بدهید، یعنی آن را ویژه دانسته اید. تا جایی که اطلاع دارم، برای اکران خارج از کشور این فیلم هم تمام ظرفیت و توان نظام به خدمت گرفته شده است. در حالی که این امتیاز، چه در داخل و چه در خارج از کشور برای رمان «محمد» (ص) در نظر گرفته نشد و این اثر که از طرف من با هدف تأثیرگذاری روی مخاطب خارج از ایران نوشته شده بود، به نوعی با شکست مواجه شد. پیکان انتقادات شما به فعالیت فرهنگی برون مرزی جمهوری اسلامی، متوجه رایزنی های فرهنگی است. در حالی که خود شما هم دوره ای وابسته فرهنگی ایران در ترکمنستان بودید و سه سال از فعالیتتان را در سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی گذرانده اید. چطور منتقد این فعالیت ها هستید؟ من رمان «محمد» (ص) را در زمان مسئولیت حجت الاسلام محمدیعراقی نوشتم. چه او و چه آقای مصطفوی، رئیس بعدی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، شخصاً از این کار حمایت کردند، اما رایزنی ها عملاً هیچ قدمی برای معرفی آن برنداشتند. البته بعضی از رایزنی ها هم کارهایی انجام دادند که کمکی به نفوذ کتاب در خارج از کشور نمی کرد. یک نمونه اش رایزنی فرهنگی ایران در ازبکستان بود که بدون اجازه و اطلاع من، رمان «محمد» (ص) را به ازبکی ترجمه و در تعداد خیلی محدودی هدیه کرد که اصلاً نمی شود روی آن حساب باز کرد. یا دوست ترک زبانی در استانبول داشتم که رمان مرا به زبان ترکی ترجمه کرد، اما به سختی توانست ناشر پیدا کند. با ناشر صحبت کردیم که در معرفی کتاب با رایزنی فرهنگی ما در ترکیه هماهنگ باشد، اما ناشر به ما گفت که رایزنی ایران در آنکارا، حتی یک نسخه از رمان را نخریده است. بنابراین، عملاً تمام تلاش هایی که ما برای فعال شدن رایزنی ها کردیم، بی نتیجه ماند و آن ها کاری برای ما نکردند. الآن که بحث تجمیع و ترجمه کتاب های ایرانی موسوم به طرح «تاپ» مطرح است، آیا باز هم امیدی به سازمان فرهنگ و ارتباطات و رایزنی های فرهنگی ندارید؟ آقای ابراهیمی ترکمان، رئیس فعلی سازمان از دوستان من است و اتفاقاً در این باره با او صحبت کرده ام. رمان «محمد» (ص) هم در این طرح گنجانده شده و قرار است تلاش جدیدی برای معرفی و عرضه آن صورت بگیرد. البته اگر این کار هم مثل سایر فعالیت های روتین و روزمره رایزنی ها دیده شود، هیچ امیدی به آن نیست؛ مگر این که این پروژه به صورت جدی از رایزنی ها مطالبه شود. اگر آن ها بخواهند و اراده کافی برای انتقال محصولات مناسب فرهنگی وجود داشته باشد، رایزنی ها می توانند با ارتباط خوبی که با ناشران و نهادهای فرهنگی هر کشور دارند، رمان «محمد» (ص) را در آن کشورها توزیع کنند. البته هنوز من از هیچ رایزنی نشنیده ام که کتاب در شبکه توزیع کشوری جا گرفته و به دست مخاطبش رسیده باشد. این که سازمان فرهنگ و ارتباطات، برای هر یک از رایزنی های فرهنگی یک نسخه از رمان را بفرستد، آن چیزی نیست که منظور من و ناشر اثر باشد. سازمان ممکن است این کار را درباره نشریات و کتاب های زیادی انجام دهد. «شمع و مه» ناشر نسخه انگلیسی رمان «محمد» (ص) چقدر از ظرفیت نمایشگاه های مهم خارجی، مثل نمایشگاه کتاب فرانکفورت و نمایشگاه کتاب مسکو و همین طور نمایشگاه های کتاب در کشورهای همسایه استفاده کرده است؟ حضور در نمایشگاه های خارجی هم عملاً هیچ بازخوردی نداشته است. ناشر می گوید که خریداران، خلاصه کتاب را می بینند و وعده خرید آن را می دهند، اما پیگیری نمی کنند. من نمی دانم چرا و چه باید کرد. در حوزه کشورهای همسایه، به خصوص نمایشگاه های کتاب در کشورهای عربی هم کارهای زیادی می توان کرد؛ چون رمان «محمد» (ص) یک رمان تقریبی است و بحثی از عقاید شیعه و سنی بعد از پیامبر در آن به میان نیامده است. امتیاز چاپ نسخه عربی کتاب هم که در اختیار انتشارات مدرسه است. ناشر نسخه فارسی بعد از یک ناکامی بین المللی تصمیم گرفت نسخه عربی رمان را هم چاپ کند. مترجم عراقی برای این کار معرفی شد که وقتی با او تماس گرفتم، گفت که نویسندگان عرب، رمان های زیادی درباره پیامبر نوشته اند و گمان نمی کند که رمان من در کشورهای عرب مشتری داشته باشد. اما وقتی کار را خواند، نظرش عوض شد. به من تبریک گفت و رمان را اثری روان با ساختار خوب و محکم دانست. برای همین اعلام آمادگی کرد که رمان «محمد» (ص) را ترجمه کند. اثر، ترجمه شد و بیرون آمد، اما چون توزیع داخلی داشت، 900 نسخه از هزار نسخه کتاب، روی دست ناشر ماند. حداقل می شد این رمان را به خاطر ارتباطات و صادرات فراوانی که ما در عراق داریم در این کشور توزیع کنیم. نمی شد آیا این رمان را مثل تخم مرغ و سیب زمینی به عراق ببریم؟! لبنان و شهر بیروت هم که پایتخت فرهنگی جهان عرب است، محل خوبی برای توزیع رمان «محمد» (ص) بود، اما با وجود پیشنهادهای فراوانی که من به انتشارات مدرسه دادم، ناشر برای عرضه نسخه عربی کتاب در کشورهای مقصد، هیچ اقدامی صورت نداد. البته ناگفته نماند که «مدرسه» ابتدا قراردادی با انتشارات دارالهدی بیروت برای چاپ و نشر نسخه عربی این کتاب بست، اما ناشر لبنانی دچار مشکلات مالی شد و رمان را چاپ نکرد. بعد از آن بود که انتشارات مدرسه تصمیم گرفت خودش نسخه عربی را چاپ کند. دلیل این کار آن ها را نفهمیدم و فقط حدس زدم می خواهند خودشان، کار را از طریق سایر ناشران به دست پخش کنندگان بازار کشورهای عربی برسانند. از آژانس های ادبی هم کاری برنیامد؟ یادم هست سال گذشته یکی از این آژانس ها که زیر نظر ناشر وابسته به سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی هم بود، بروشور چندزبانه کتاب های زیادی را به فرانکفورت، مسکو، تونس، عراق و چند کشور دیگر برد. این آژانس ها هم کاری از پیش نبرده اند و دائم وعده می دهند که در آینده چنین و چنان می کنند. این گرفت و گیرها نشان می دهد که نشر ما در عرصه بین الملل، دچار ضعف های جدی است. نماینده دولت در این عرصه یعنی انتشارات الهدی، خودش درگیر مسائل مدیریتی است و من معتقدم که این موسسه انتشاراتی مرده است. آژانس های ادبی خصوصی در این زمینه، تا اندازه ای موفق بوده اند و رایت تعدادی از آثار کودک و نوجوان مرا یکی از همین آژانس ها فروخته است. اگر دولت به جای آژانس داری و حضور مستقیم از آژانس های خصوصی حمایت کند، وضع ما بهتر از این خواهد شد. یک آژانس ادبی نباید گرفتار تهیه هزار دلار برای رفتن به یک نمایشگاه خارجی باشد. حتی من یک بار به ارشاد پیشنهاد دادم که اگر آژانسی توانست امتیاز نشر کتابی از ایران را عرضه کند، به ازای هر کتاب، فلان مقدار دلار یا یورو به او جایزه بدهید. اگر همان قاعده ای که دولت برای صادرکنندگان نمونه کشور در نظر می گیرد، برای آژانس های ادبی هم رعایت کند، وضع نشر ما بهتر از این خواهد شد. در حالی که وقتی به حوزه نشر کتاب می رسیم و قرار است آثارمان را به نمایشگاه های خارجی ببریم، ده ها نفر از خود ارشاد به این نمایشگاه ها می روند و نقش توریست را ایفا می کنند! امسال در اعتراض به حضور سلمان رشدی در نمایشگاه کتاب فرانکفورت، غرفه جمهوری اسلامی در این نمایشگاه تعطیل و به جای آن، ترجمه انگلیسی رمان «محمد» (ص) به رایگان بین شرکت کنندگان توزیع شد. شما به عنوان نویسنده کتاب، چقدر از این کار خرسندید؟ وقتی اولین بار این خبر را از رسانه ها شنیدم، خوشحال شدم. فکر می کردم که این بهترین کاری بوده که ارشاد می توانسته برای این کتاب بکند. اما وقتی از تعداد نسخه هایی که این ها از ناشر گرفته و توزیع کرده اند، باخبر شدم، واقعا تأسف خوردم و تعجب کردم. مگر چند نسخه بوده؟ 70 نسخه! البته ناشر نسخه انگلیسی اصلاً کتابی نداشته که برای توزیع در نمایشگاه کتاب فرانکفورت در اختیار ارشاد بگذارد. چون چاپ اول آن تمام شده و من اجازه انتشار چاپ دوم آن را به «شمع و مه» نداده ام. بنابراین، همان 70 نسخه هم به صورت دیجیتالی چاپ شده بود. شکل ارائه آن در نمایشگاه فرانکفورت هم جالب است. می گویند که رمان «محمد» (ص) را روی پیشخوان غرفه تعطیل شده ایران گذاشته بودند و هرکس به داخل غرفه می رفت، یک نسخه از این رمان را به او می دادند. مگر چند نفر به غرفه تعطیل پا می گذاشتند که این کتاب را بگیرند؟ در حالی که ناشران سراسر دنیا در این نمایشگاه حضور داشتند و می شد با یک برنامه ریزی مناسب، لااقل به هرکدامشان یک نسخه می دادند. شاید می شد هزار نسخه به فعالان نمایشگاه داد.
جمعه ، ۶آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[مشاهده در: www.dolatebahar.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها