واضح آرشیو وب فارسی:عصر قانون: عصر قانون _ سرویس حقوقی _ محمد جواد پهلوان*: با مقدمه ای به نسبت طولانی به نتیجه ای مشخص و منطقی خواهیم رسید تا این موضوع مهم در جامعه ای که خیلی چیزها فدای هم می شود ، اوقات فراغت جوانان قربانی نباشد… فراغت در لغت به آسایش و آسوده شدن از کار روزانه معنا شده است. انسان مسئولیت پذیری که هیچ گونه تکلیف یا کار موظفی را عهده دار نیست و زمان در اختیار اوست تا با میل و انگیزه شخصی به امر حاضر بپردازد. در تعریف اوقات فراغت ، مفهوم رضایت، انگیزه و عامل انتخاب ، نقش اساسی دارد. در حقیقت برجسته ترین ویژگی اوقات فراغت این است که انسان از روی رضایت باطنی و انگیزه شخصی، از میان مجموعه متنوع و گسترده ای از فعالیت ها ، به اختیار خویش یکی را برگزیند. از این نکته هم نباید مغفول ماند که اوقات فراغت به معنی بیکاری ، وقت آزاد یا وقت مرده نیست، بلکه ضرورتی است که انسان، رها از برنامه ها و وظایف شغلی ، مدرسه ای و اجتماعی خویشتن با رضایت و اختیار کامل عهده دار چگونگی گذران عمر خویش می شود. در فرهنگ و اندیشه ایرانی و اسلامی ، اوقات فراغت با بیهودگی و معطلی یا آلودگی و روزمرگی همسو نیست ، بلکه فراغت ، فرصت دوباره ای برای تلاش و فعالیت های فکری ، بدنی و جوشش شناخت و بینش است. جامعه شناسان ، اوقات فراغت را معیار مناسبی برای تشخیص سلامت و استحکام ساختار تربیتی جامعه می دانند. از این رو ، بهره برداری شایسته از زمان های فراغت ، جامعه را به سوی سازندگی اخلاقی و شکوفایی اقتصادی هدایت می کند و در مقابل ، استفاده نامناسب از این فرصت ها ، ناهنجاری های اجتماعی را بیشتر خواهد کرد شاید ناهنجاری هایی که این روزها گریبان جامعه جوانان را گرفته به دلیل همین توجه نکردن دست اندرکاران در مجلس و دولت و دیگر نهادهای مسئول طی سال های میانی دهه هشتاد و اوایل دهه نود شمسی است ، مشکلات انگار قرار نیست بی خیال این جمع گسترده و مهم جامعه شود اینقدر بی برنامگی داشتیم که دیگر نیاز به برنامه نیست چون با همان وضعیت سابق اگر پیش برویم طی چندین سال آینده جمعیت جوان کشور بسیار کم شده و اوقات فراغت از حالت یک دغدغه خارج خواهد شد! شاید بتوان با قاطعیت گفت که یکی از مطالبات اساسی جوانان از دولت تدبیر و امید پس از حل مناقشه سخت هسته ای و کنترل تورم و بهبود فضای کسب و کار این است که متعهد شود دیگر امور مربوط به جوانان فدای بازی های سیاسی نشود . ادغام یک وزارتخانه و یک سازمان و کوچک شدن دولت واهم و فی الاهم تشخیص دادن ورزش نسبت به جوانان یا بالعکس نباید باعث بی برنامگی در این حوزه شود. آرزویی که اینجا به ذهن خطور کرد این بود که کاش رسیدگی به مسائل مربوط به جوانان علی الخصوص اوقات فراغت بعد تبلیغاتی – سیاسی وسیع تری داشت تا افرادی که هر دوره در طی این سال ها از دل نهادهای عمومی غیردولتی اما مسئول در حوزه جوانان شهر عزم پاستور می کردند و در انتخابات ریاست جمهوری شرکت می کردند به جای پرداختن به پروژه های پر صدا به این مقوله هم فکر می کردند. در جامعه ما ، همواره میان مسئله اوقات فراغت و جوانان ارتباطی تنگاتنگ وجود دارد . دوران جوانی و نوجوانی که آمیزه ای شیرین و شگرف از شور و شعور ، اندیشه و احساس و فعالیت برای رسیدن به آرزوها و هدف هاست ، از مهمترین روزهای زندگی یک فرد به شمار می رود. جوانان، شریان گرم و حیاتی جوامع آگاه و بیدار و بازوان کارآمد دولت ها هستند. بنابراین برای بهره گیری مناسب از توانمندی های آنان و فراهم ساختن وسایل آرامش آنها ، به برنامه ریزی دقیق و سودمند، همراهی تمام دستگاه ها و بخش ها از دولت گرفته تا مجلس و شهرداری … نیاز است تا از این رهگذر ، اوقات فراغت ایشان پربارتر سپری شود. البته گاهی به این امر توجه می شود، ولی آن گونه که در خور شان جوانان و بهره مندی ایشان از اوقات فراغت باشد ، تلاشی نشده است. معمولا اهمیت اوقات فراغت و نقش سازنده و تربیتی آن نادیده گرفته می شود. باید تکلیف خود را با اوقات فراغت جوانان مشخص کنیم تا جوانان بدانند که در زمان فراغت شان می توانند چه کارهایی انجام دهند. بسیاری از جوانان متمول هم در حال حاضر شاد نیستند، بنابراین شادی چندان ربطی به وضعیت اقتصادی ندارد. شادی ، خوشحالی و آرامش یک فرد ناشی از فضا ، زمان و موقعیت هایی است که به اختیار و با انتخاب خود به آنها می پردازد. باید به این نکته توجه کنیم که جوانان امروز ایران توانایی ، قدرت حرکت و انتخاب چه چیزهایی را به صورت آزادانه دارند تا از پرداختن به آنها ، به احساس شادی و آرامش دست یابند. چنین جامعه ای کمتر به سمت افسردگی و ابتلا به آسیب ها سوق پیدا می کند. یکی از برنامه هایی که می تواند اوقات فراغت را پر کند ، ورزش است . در اسلام به ورزش ، به ویژه ورزش هایی که بنیه فردی و هم روحیه اجتماعی یک ملت را تقویت می کند ، ورزش هایی مانند تیراندازی ، اسب دوانی ، شکار و شنا توصیه شده است . پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید:«به فرزندانتان شنا و تیراندازی یاد بدهید.» زمانی که افراد نتوانند اوقات فراغت خود را به گونه ای مطلوب پر کنند، فشارها درونشان باقی می ماند و ممکن است به رفتارهای ناهنجار زیرزمینی تبدیل شود که از جمله آنها می توان به ارتکاب جرم اشاره کرد. اوقات فراغت ، به همراه خوبی های فراوان ، می تواند بر اثر غفلت و بی توجهی انسان ، عاملی برای انحراف و ارتکاب لغزش ها نیز باشد. هنگامی که انسان بیکار است ، زمینه دچار شدن او به انحراف های اخلاقی و رفتاری فراهم است. مورد صحبت جوانان بود و ناخودآگاه بحث ورزش هم به میان آمد ، شاید بتوان گفت متهم ردیف اول در بی توجهی به امور جوانان وزارت ورزش و جوانان است. به استناد آنچه به عنوان شرح وظایف برای این وزارتخانه بیشتر ورزشی و خیلی کمتر جوانانی آمده است- برای مثال به برخی از آنها اشاره می شود: پرورش نیروی جسمانی و تقویت روحیه سالم در افراد توسعه و تعمیم ورزش و هماهنگ ساختن فعالیت های تربیت بدنی و تفریحات سالم ، حل مسائل جوانان، اعتلا و رشد نسل جوان ، استفاده بهینه از استعداد و توانایی های نسل جوان، مطالعه و پژوهش در حوزه های راهبردی امور جوانان به منظور بازشناسی و تبیین مسائل و نیازهای گوناگون جوانان و ارائه راهبردهای مناسب برای حل مسائل آنان و هماهنگی مطالعات کاربردی دستگاه های اجرایی در این زمینه و همکاری در تعیین مسائل آنان و هماهنگی مطالعات کاربردی دستگاه های اجرایی در این زمینه و همکاری در تعیین ضوابط و استاندارد برای فعالیت های مراکز فرهنگی و هنری مربوط به جوانان با دستگاه های اجرایی ذیربط . پرداختن به اینکه وزارت ورزش و جوانان طی این بیست و چند ماه چه توفیقاتی داشته در این متن نمی گنجد و معتقدم پس از اتمام دوره می توان ارزیابی دقیقی داشت، اما آنچه آشکار شده این است که دولت نهم و دهم و مجلس هفتم و هشتم بنا به هر دلیلی کارنامه قابل قبولی در این زمینه نداشتند! اینها مجوزی برای دولت حسن روحانی و مجلس آینده نخواهد بود که همان عملکرد ناامیدکننده گذشته را تکرار کنند بلکه باید با نظم و ساماندهی مناسب و همکاری و هماهنگی بین تمام دستگاه های مسئول از قوه مجریه گرفته تا قوه مقننه و شهرداری با این مسئله و مقوله حیاتی یعنی امور مربوط به جوانان اهتمام ویژه داشته باشند تا این آینده سازان وطن بلاتکلیف و بی متولی به نظر نیایند. شاید اینجا این تاکید لازم باشد که وقت عمل فرارسیده است و دوران شعار صرف به سر آمده و وضعیت حال فقط نیازمند یک تلاش ، تدبیر ، دانش و همراهی و هماهنگی فراگیر است البته نقش مردم به عنوان یک عنصر همیشه موثر هم قابل چشم پوشی نیست. حقوقدان*
چهارشنبه ، ۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر قانون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]