محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830612708
ایران به سمت خصوصی سازی نمی رود
واضح آرشیو وب فارسی:اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تهران: ما از دولتمان هیچ حمایتی را دریافت نمی کنیم. هیچ کدام از محصولات ما براساس اصول دامپینگ و بازارشکنی صادر نمی شود.فولادسازان جهانی امیدوارند با برداشته شدن تحریم ها علیه ایران، بازار واردات چند میلیارد دلاری محصولاتشان به این کشور بار دیگر احیا شود. سرمایه گذاران نیز بعد از هدف گذاری ایران مبنی بر افزایش ٣ برابری تولیدات خود و رساندن آن به رقم سالانه ٥٥ میلیون تن تا سال ٢٠٢٥، این روزها امیدوارتر از همیشه در تلاش هستند تا گوی سبقت را از رقبای خود بربایند. در این میان شماری از آنها درصدد عرضه فناوری برای کمک به توسعه کارخانه های فولادسازی یا فرآوری سنگ آهن ایران هستند. منابع طبیعی فراوان و نیروی کار ارزان در ایران موجب شده تا کشورهایی همچون ترکیه که به دلیل نداشتن مزیت نسبی در صنعت فولاد، رقابت با تولیدکنندگان چینی برای آنها سخت و طاقت فرسا شده، سرمایه گذاری در ایران برایشان بسیار جذاب باشد. ترکیه که با تولید ٣٤ میلیون تن فولاد در جایگاه هشتم دنیا و سوم اروپا بعد از روسیه و آلمان قرار دارد، حال درصدد ارتقای رتبه خود البته به مدد مزیت های نسبی ایران در زمینه تولید محصولات فولادی است. این کشور در زمینه توسعه اقتصادی و رشد صنایع خود ازجمله فولاد تجارب گرانبهایی دارد که این تجارب می تواند برای ایران آثار مثبتی به همراه داشته باشد. به گونه ای که ترکیه هم اکنون مرحله خصوصی سازی و عبور از اقتصاد دولتی را با موفقیت پشت سرگذاشته است، مرحله ای که ایران هنوز در ابتدای آن است. در این میان «نامیک اکینجی» رئیس انجمن صادر کنندگان فولاد ترکیه در گفت وگو با «شهروند» با بیان این که ترکیه بدون داشتن مزیت نسبی، قطب فولاد و آلومینیوم خاورمیانه شده است، می گوید: دامپینگ و حمایت های دولت چین از این صنعت موجب شده تا این کشور به کابوس تجارت جهانی تبدیل شود. او امیدوار است که با ایجاد همکاری مشترک بین ایران و ترکیه در زمینه تولید فولاد، بتوان قیمت محصولات تولید شده را کاهش داد و این گونه بتوان رقبایی همچون چین را از میدان به در کرد. رئیس انجمن صادر کنندگان فولاد ترکیه در بخش دیگری از سخنان خود، رمز رشد اقتصادی این کشور را خصوصی سازی اعلام کرد و گفت: دولت ترکیه هیچ دخالتی در روند قیمت گذاری، تولید و تجارت این کشور ندارد. متن کامل گفت وگو با او را در ادامه می خوانید. این روزها رفت وآمد سرمایه گذاران خارجی به ایران پررونق تر از همیشه دنبال می شود، سرمایه گذارانی که در سال های تحریم از بازار جذابی همچون ایران محروم بودند. در این میان دولتمردان ایرانی بر این باورند که بازار ایران در دوره پساتحریم قرار نیست که بازار فروش محصولات خارجی باشد و هرگونه همکاری مشترک تنها با شرط رعایت انتقال تکنولوژی و سرمایه گذاری در داخل صورت خواهد گرفت. با توجه به این شروط آیا فعالان صنعت فولاد ترکیه حاضر به همکاری مشترک با ایران هستند؟ این روزها بسیاری از کشورها با رکود دست و پنجه نرم می کنند. همین امر موجب شده تا صنایع در جهان دست به دامن سرمایه گذاری خارجی شوند. این قضیه در مورد ایران که در آستانه لغو تحریم ها قرار دارد و در سال های گذشته به دلیل محدودیت هایی در روند تجارت بین المللی از بازار جهانی دور بوده است، نیز صدق می کند. از طرفی ایران بنا دارد که تولیدات فولاد و محصولات فولادی خود را به سالانه ٥٥ میلیون تن تا سال ٢٠٢٥ افزایش دهد که از لزوم همکاری مشترک برای تحقق این هدف حکایت می کند و ترکیه در این بخش می تواند یکی از گزینه ها باشد. اما این که همکاری های مشترک بین دو کشور در چه محصولاتی صورت خواهد گرفت، به نیازهای ایران و منافع کشور ترکیه برمی گردد. باید توجه داشت که ترکیه در صنعت فولاد از تکنولوژی روز برخوردار بوده و تجربه های موفقی را در زمینه تجارت و حضور در بازارهای جهانی دارد، به طوری که بدون داشتن مزیت نسبی، به قطب تولید فولاد و آلومینیوم خاورمیانه تبدیل شده است. خواسته شما برای انجام همکاری مشترک با ایران چیست؟ همکاری براساس قوانین تجارت جهانی یکی از خواسته های اصلی ما است. چرا که پایه و اساس تجارت در کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه را همین قوانین تشکیل می دهد. البته در برخی از کشورها همچون کشورهای آفریقای مرکزی چندان به این قوانین پایبند نیستند. هم اکنون سرانه مصرف محصولات فولادی در ایران بالغ بر ٢٠ میلیون تن است که بی شک قادر به تولید تمام نیاز خود نخواهد بود و باید بخشی از آن را از محل واردات تامین کند. بر این اساس ترکیه حاضر به تامین این میزان کسری است. اما با توجه به منابع عظیمی که در ایران وجود دارد، افزایش تولیدات و صادرات در دستورکار دولت قرار دارد، نه واردات. باید توجه داشت که بسیاری از کشورهای پیشرفته دنیا با وجود تولیدات داخلی، بخشی از نیاز خود را از محل واردات تامین می کنند؛ چرا که قادر نیستند تمام نیازشان را تولید کنند. به عبارت دیگر باید نوعی تناسب بین روند صادرات و واردات در کشورها وجود داشته باشد تا بتوانند در امر تجارت موفق باشند. از طرفی وقتی که خواهان الحاق به سازمان تجارت جهانی هستید باید به اصول آن نیز پایبند باشید. تنها در چنین شرایطی می توانید در یک بازار رقابتی، کیفیت تولیدات خود را افزایش و قیمت تمام شده را کاهش دهید و بازار مصرف از تولیدات شما راضی باشد. اما یکی از موضوعات مهمی که فولادسازان ترکیه با آن سروکار دارند بالا بودن هزینه های تولید به ویژه قیمت انرژی است. حال در شرایطی که اقتصاد ترکیه با رکود دست و پنجه نرم می کند و ایران در آستانه لغو تحریم های اقتصادی قرار دارد، حاضر به سرمایه گذاری در کشور ما به شرط انتقال تکنولوژی هستید؟ اظهارات مقامات رسمی ایران، اظهارات کاملا درست و بحقی است و نمی توان اعتراضی به آن کرد. تولید فولاد در ایران بین سال های ٢٠٠٤ تا ٢٠١٤ با شیب مثبت دنبال شده و همواره صعودی بوده است. با وجود این، جوابگوی نیاز داخلی ایران نبوده و با یک کسری بین سرانه تولید و مصرف مواجه بوده است، کسری که باید از محل واردات تامین شود. البته این تنها شامل حال ایران نمی شود، چرا که ما نیز با وجود این که یکی از قدرت های صنعت فولاد در جهان به شمار می رویم، بخشی از نیازمان را از محل واردات تامین می کنیم. هم اکنون سطح تولیدات سالانه فولاد ترکیه بالغ بر ٣٥ میلیون تن است. با وجود این، سرانه واردات آن ٢٠ میلیون تن است. درواقع بخشی از محصولاتی که در کشور ما تولید نمی شود را وارد می کنیم. ولی در مقابل بخشی از تولیداتمان را صادر می کنیم. چراکه ما در ترکیه نظام تجاری آزاد داریم و در این رابطه هیچ نظام دولتی حاکم نیست و هیچ دخالتی از سوی دولت در این رابطه صورت نمی گیرد.می توان گفت، ترکیه همچون خرگوشی است که اگر خوراک خوبی به آن داده شود، به سرعت به طرف آن حرکت خواهد کرد. درواقع اگر ایران بسترهای مناسبی برای سرمایه گذاری در کشورش فراهم کند و اجازه استفاده از پتانسیل های موجود را به او بدهد، حاضر به سرمایه گذاری در ایران خواهد بود. ضمن این که نمی توان انتظار داشت که کشوری بدون توجه به منافع خود همکاری مشترکی را با دیگر کشورها آغاز کند. در این رابطه هم سوالات و نکاتی آماده کرده ایم که قرار است در کمیته ای متشکل از پارلمان خصوصی و حاکمیتی ایران به این سوالات پاسخ داده شود. فعالان اقتصادی ترکیه نیز پس از بررسی پاسخ ها نسبت به سرمایه گذاری در ایران تصمیم گیری می کنند. به عبارت دیگر خصوصی سازی را عامل پیشرفت خود می دانید؟ تا اواخر دهه ۷۰ میلادی، اقتصاد ترکیه اقتصادی دولتی بود که در آن کنترل تجارت، ارز واعتبارات بانکی توسط دولت انجام می شد. ارزش لیر به طور مصنوعی بالا نگه داشته شده بود و انگیزه ای برای صادرات وجود نداشت. در این راستا کارآفرینان کاملا وابسته به دولت و بروکراسی بودند. بنابراین به جای بهره گیری از فرصت های ایجاد شده توسط بازار، فقط درصدد استفاده از امکانات و یارانه های دولتی بودند. در این شرایط دوره اصلاحات اقتصادی ترکیه با روی کار آمدن حزب مام میهن توسط تورگوت اوزال در ١٩٨٣ شروع شد. سیاست های تورگوت اوزال مبنی بر آزادسازی اقتصاد دولتی ترکیه اگرچه موج تورم بی سابقه ای را در سال های بعد به دنبال داشت، اما برای بسیاری از صنایع این کشور به ویژه صنعت فولاد نقطه عطفی بود که رشد و توسعه این صنعت را رقم زد. در این دوره بود که انجمن مستقل تجار و صنعتگران شکل گرفت و زمینه فعالیت صاحبان حرفه و سرمایه بخش خصوصی پدید آمد. همچنین بالا رفتن قیمت ارزهای خارجی و گران شدن کالاهای وارداتی در این دوره موجب تشویق سرمایه گذاران برای تولید و صادرات محصولات شد.در تجارت ما دو اصل اساسی حاکم است و آن کیفیت و قیمت مناسب در بازارهای صادراتی و داخلی است. این دو اصل موجب شده که مردم کشورمان ترجیح دهند، محصولات داخلی را مصرف کنند. حتی در برخی موارد برای افزایش رغبت به مصرف کالای داخلی، محصولات را با قیمت پایین تری هم عرضه می کنیم. آیا این رویه را هم برای اقتصاد ایران پیشنهاد می کنید؟ ضمن این که به نظر شما آیا چنین اراده ای در ایران وجود دارد؟ به نظر من ایران درحال حاضر به سمت خصوصی سازی نخواهد رفت. هرچند ناگزیر است به این سمت پیش رود. به نظر من وظیفه دولت اخذ مالیات از تولید و صادرات است نه قیمت گذاری و دخالت در روند فعالیت بنگاه های تولیدی. صنعت فولاد ترکیه در سال ١٩٣٧ از طریق دولت وقت پایه گذاری شد. رشد سریع و خوب بخش خصوصی در این بخش موجب شد که بخش دولتی از صنعت فولاد ترکیه کنار رود و تمام کار را به بخش خصوصی بسپارد. درحال حاضر تاسیسات و کارخانه هایی در ایران وجود دارد که برای این که این صنایع خصوصی شود شاید مقداری زود باشد، چرا که زیرساخت های لازم برای این امر در ایران وجود ندارد. درواقع دولت باید ابتدا زیرساخت های خود را تقویت و سپس این تاسیسات را به بخش خصوصی واگذار کند. اشاره کردید که در ترکیه قیمت محصولات در داخل و صادرات برابر است. با توجه به این امر چگونه انگیزه لازم برای صادرات را ایجاد می کنید؟ ما از دولتمان هیچ حمایتی را دریافت نمی کنیم. هیچ کدام از محصولات ما براساس اصول دامپینگ و بازارشکنی صادر نمی شود. درواقع قوانین تجارت جهانی این اجازه را به ما نمی دهد. برج خلیفه دوبی که بزرگترین برج در دنیاست، تمام فولاد مصرفی خود را از محصولات ترک تامین کرد. امارات حاضر نشد که از محصولات چینی با وجود این که قیمت پایین تری هم داشت استفاده کند و به دلیل کیفیت بالای محصولات ترک، هزینه بیشتری را صرف تامین مواد اولیه خود در این بخش کرد. درحال حاضر امارات متحده عربی ٩٥ درصد محصولات فولادی خود را از طریق ترکیه تامین می کند. علاوه بر این آمریکا نیز ٩٠ درصد واردات خود را از ترکیه انجام می دهد. شاید برخی از کشورها حاضر به استفاده از محصولات چینی به دلیل کیفیت پایین آنها نمی شوند، اما کم نیستند کشورهایی که قیمت از اهمیت بیشتری برای آنها برخوردار است و همین امر موجب فروش بالای محصولات چین در بازار جهانی شده است. ضمن این که این کشور برخلاف تجارت جهانی رفتار می کند. ترکیه در مقابل این رفتار کشور چین چه واکنشی نشان خواهد داد؟ چین یک کابوس برای تجارت دنیاست. در این سال ها به ایران، ترکیه و بسیاری از کشورهای دنیا ضررهای بسیاری وارد ساخته است. صادرات براساس دامپینگ، حیله و مکر آنها در بازار موجب شده تا هیچ کشوری نتواند با چین رقابت کند. ضرر و زیان شرکت های چینی در بورس فولاد در ٩ ماهه امسال ٩,٥ میلیارد دلار بوده است. سوال این جاست که چرا چین چنین موضوعی را می تواند پذیرا باشد؟ چراکه شرکت های آن دولتی است و یارانه های سنگینی هم از دولت خود دریافت می کند. این هم به ضرر و زیان شرکت های خصوصی چینی و هم به زیان شرکت های خصوصی سایر کشورهاست. در چنین شرایطی با همکاری مشترک می توانیم به راحتی در مقابل چین ایستاده و حتی آن را از میدان رقابت خارج کنیم. چرا که ایران منابع خدادادی و نیروی کار ارزانی دارد و ترکیه تکنولوژی روز و تجربه فراوان. چگونه می خواهید در مقابل این سیاست دولت چین بایستید؟ ترکیه در نظر دارد تعرفه های گمرکی خود را نسبت به محصولات چینی افزایش دهد. هم اکنون در آمریکا ٢٠٠ درصد تعرفه گمرکی از محصولات چین اخذ می کند. درواقع نوعی نارضایتی به محصولات این کشور در دنیا ایجاد شده است. بر همین اساس می توان یک مقابله متحدالشکل در این رابطه داشت. این درحالی است که اگر چین در یک بازار سالم رقابتی فعالیت کند، تولیدکنندگان فولاد قادر خواهند بود که کیفیت محصولات خود را ارتقا دهند. در حال حاضر محصولات فولادی ترکیه به کدام کشورها صادر می شود؟ با وجود حضور گسترده چین در بازارهای منطقه، ترکیه توانسته جایگاه مناسبی در بازارهای منطقه به ویژه خاورمیانه برای خود کسب کند. صادرات ترکیه در سال ٢٠١٢ بالغ بر ١٥ میلیون تن بوده است که از این مقدار حدود ٣٥ درصد به مقصد کشورهای خاورمیانه و حاشیه خلیج فارس بوده و در رتبه های بعدی کشورهای قاره آمریکا، منطقه شمال آفریقا، اتحادیه اروپا و کشورهای خاور دور قرار دارند. در کنار صادرات فولاد به کشورهای مختلف، سرانه مصرف داخلی فولاد در ترکیه نیز در سال های گذشته همواره رو به افزایش بوده است. واردات از کدام کشورها انجام می شود؟ هیچ محدودیتی در این رابطه وجود ندارد. حتی از ایران هم محصول وارد می کنیم. صادرات محصولات فولادی ترکیه به ایران در سال گذشته میلادی حدود ١٦٧ هزار و ٦٩٥ میلیون تن بوده و ایران نیز صادراتی معادل ١٣ هزار و ٥٠٠ میلیون تن به ترکیه داشته است. منبع: شهروند
چهارشنبه ، ۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تهران]
[مشاهده در: www.tccim.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها