تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835367502
پیاده راه فرهنگی که اقتصادی شد/جایی برای شاد زیستن و پول درآوردن/قول‌های ثابت قدم به مردم رشت
واضح آرشیو وب فارسی:گیل نگاه:
گیل نگاه/بابک مهدیزاده: رشت در چند دهه گذشته تغییرات بزرگی به خود ندیده است. تغییراتی که اکنون با طرح پیاده راه سازی بافت مرکزی شهر آغاز شده است و بنابه گفته شهردار رشت تا چهار سال آینده هم ادامه خواهد یافت. این تغییرات اگرچه بنا به اعتقاد شهردار رشت بر پایه هویت سازی شهری و ارتقای صنعت گردشگری و رونق بازار است اما مخالفان زیادی هم دارد. از این رو با محمد علی ثابت قدم، شهردار رشت گفت‌و‌گوی اختصاصی انجام دادیم در دفتر بزرگی که در گوشه‌ای از طبقه دوم ساختمان ساعت قرار دارد. ساختمانی که قرار است براساس طرح‌های شهردار جوان رشت تبدیل به اولین موزه هنرهای معاصر گیلان شود. در این گفتوگو سعی کردیم بخشی از انتقادات را طرح کنیم. گفت‌و‌گوی گیل نگاه با شهردار در یک روز بارانی پاییزی انجام شد و اولین جمله‌ام به طنز به او این بود: آقای شهردار! از آنجا که تاکسی مسافران را دیگر تا جلوی ساختمان ساعت نمی‌آورد مجبور شدم مسافت زیادی را در این باران شدید پیاده بیایم و سخت خیس شدم. چه کسی پاسخگو است؟ و او هم در جوابم خندید همانطور که همیشه به حواشی پیرامونش می‌خندد.منتقدین شما معتقدند که طرح کنترل ترافیک و پیاده راه سازی ترافیک شدیدی در شهر ایجاد کرده، شما چه تمهیداتی اندیشیدید که این ترافیکی که به خیابانهای دیگر منتقل شده برطرف شود؟آماری که به ما در حوزه ترافیک ارایه می‌شود نشان نمی‌دهد که ترافیک بعد از اجرای طرح سنگین‌تر از ترافیک قبل از اجرای طرح باشد. ما در بخش کنترل ترافیک دو رویکرد داریم. یکی در بخش سخت افزاری است و دیگری در بخش نرم افزاری. اما یکی از مهم‌ترین عوامل ترافیک به نظر ما تردد بیش از حد خودروهای تک سرنشین است. به هرحال باید روزی برسد که فرهنگ استفاده از خودروی شخصی اصلاح شود. شما همین الان به خیابان بروید و تعداد خودروهای موجود در خیابان‌ها را بشمارید. می‌بینید قسمت اعظمی از این خودرو‌ها تک سرنشین و نهایتا دو سرنشین هستند. خب بسیاری از این افراد می‌توانند از ناوگان حمل و نقل عمومی استفاده کنند. بماند که قبول دارم ناوگان حمل و نقل عمومی ما بسیار ضعیف است و درصدد اصلاحش هستیم. درهرصورت اجرای طرح کنترل ترافیک بسیاری از شهروندانی را که تا پیش از عادت به استفاده بیش از حد و غیرضروری از خودروهای شخصی را داشتند مجاب می‌کند تا از تاکسی و اتوبوس استفاده کنند تا به مرکز شهر برسند که در این صورت اتفاقا از حجم ترافیک مرکز شهر هم کاسته می‌شود. نکته دوم اینکه اصلا تعداد خودروهای تک سرنشین کم نشود و ترافیک احتمالی هم بیشتر شود. این شهر با این جمعیت زیاد و بافت قدیمی‌اش امکان تعریض خیابان‌هایش وجود ندارد. بازگشایی‌ها معمولا پرهزینه و زمان بر هستند.شما از ناوگان حمل و نقل عمومی صحبت می‌کنید. اما کدام ناوگان؟ آیا این ناوگان می‌تواند جوابگوی تعداد شهروندان متقاضی باشد؟من قبول دارم که ما در حوزه حمل و نقل عمومی ایراداتی داریم. قبول دارم که سرعت خدمات در این حوزه پایین است. کیفیت پایین است اما نکته این است که محرک‌های پروژه‌های شهری در ابتدا نقاط خوب را نشان نمی‌دهد و ابتدا قسمت‌های سخت و نامطلوب خودشان را هویدا می‌کنند اما اگر در پی رفع نواقص باشیم با برنامه ریزی درست و پشتکار و جدیت می‌توان ضعف‌ها را بهبود بخشید. مثل همین ناوگان حمل و نقل عمومی که اگر الان نقطه ضعف محسوب می‌شود وقتی یک ضرورت شود مطمئنا قابل توسعه خواهد بود. ما در این زمینه برنامه‌های زیادی داریم. از اضافه کردن اتوبوس‌های جدیدی که خریدیم تا برنامه‌های مدرنی که برای تاکسی‌ها داریم. چه به لحاظ کیفیت خدمات و چه ظاهر تاکسی‌ها.یعنی شما معتقدید که کار باید اجرا شود و وقتی در حین اجرا با مشکلاتی روبرو شد برای رفع آنها تمهیداتی اندیشید؟بله. اما قبلش باید بگویم که رفتارهایی که در کشورهای درحال توسعه یافته وجود دارد با رفتارهایی که در کشورهای توسعه یافته وجود دارد متفاوت است. این تفاوت به عوامل زیاد اقتصادی اجتماعی و سیاسی مربوط است. مثلا اگر می‌خواستید یک چنین طرح بزرگ عمرانی را در کشورهای توسعه یافته اجرا کنید رفتارهای اجتماعی و اثرات جانبی‌اش با معضلات به وجود آمده ناشی از طرح‌ها با چیزی که اکنون در کشور ما می‌بینید فرق می‌کند. اگر در کشورهای توسعه یافته مثلا ریسک بالایی انجام دهید رفتارهای اجتماعی شاید بسیار مثبت‌تر یا حتی بسیار منفی‌تر باشد.آیا نمی‌توانستید قبل از اجرای طرح پیاده راه سازی بافت مرکزی شهر، درباره این طرح با مردم صحبت کنید و یک آمادگی ذهنی برایشان ایجاد کنید که مثلا این طرح به هرحال یک سری سختی‌هایی دارد؟ شاید در اینصورت مردم هم همکاری بیشتری با شهرداری می‌داشتند؟در این مدل طرح‌ها، در میان گذاشتن با فرض اینکه آگاه شوند ممکن نیست، مردم مطالبه گر می‌شدند، آن هم مطالبه چیزی که وجود نداشت.مثلا چه مطالبه‌ای می‌کردند؟مثلا ساخت پارکینگ با ظرفیت بالا یا خیلی خواسته‌های دیگر که امکانش برای شهرداری وجود نداشت. من حتی شنیدم که بعضی‌ها معتقدند به جای اتوبوس تندروی شهری، شهرداری می‌بایست مغازه‌ها و خانه‌های کنار خیابان را می‌خرید و خیابان را تعریض می‌کرد. خب این‌ها مطالباتی است که اجرایش غیرممکن است.
اما منتقدین می‌گویند چرا قبل از اجرای طرح زیرساخت‌هایش پیش بینی نشد؟به نظر من اسمش زیرساخت نیست، نیازهای مقطعی است. وقتی ما رفتار‌ها را نمی‌دانیم چطور می‌توانیم زیرساخت به وجود بیاوریم. شهرداری باید با مشارکت مردم این‌ها را به وجود بیاورد. شما بعنوان بخش خصوصی وقتی ندانی که این پارکینگ مشتری دارد یا ندارد، آیا زمینت را در اختیار من قرار می‌دهی؟ پس من مجبورم اول تقاضا تولید کنم برای عرضه موضوعاتی که در شهر وجود دارد، در این صورت ایجاد پارکینگ طبقاتی معنا خواهد داشت.یعنی شما معتقدید پس از اینکه این طرح اجرا شود بخش خصوصی در ساخت پارکینک مشارکت می‌کند، یعنی در عمل و بعد حل کردن مشکل در حین عمل؟بله عمل و بعد حل مشکل در حین عمل، نه اینکه عمل صرفا امتحان کردن باشد. الان برنامه‌های عملیاتی در کل دنیا از سال ۱۹۶۳ به بعد به همین صورت انجام می‌شود نه اینکه مثلا یک سال مطالعات انجام شود، یک سال فیکس کردن داشته باشد،… و بعد اجرا شود. این روش در همه جای دنیا دیگر کنار گذاشته شده است.شما نمی‌ترسید به دام سرنوشتی که احمدی‌نژاد افتاد بیفتید، او هم یک آدم عمل گرا و بدون مطالعات اجتماعی بود.ما همه مطالعات را برای این طرح انجام داده‌ایم برای همین حدس می‌زدیم که بعضی از رفتار‌ها منفی باشد و واکنش‌هایی داشته باشیم. اینطور نبود که ما کلنگ برداریم و به جان شهر بیفتیم. ما سال‌ها مطالعه داشتیم با گروه‌های حرفه‌ای و علمی. ما جوانب کار را سنجیده‌ام اما اینکه مشکلاتی در این طرح بزرگ وجود دارد اولا که منکرش نیستیم و دوم اینکه برای رفع تمامشان هم برنامه داریم و در پایان کار به نتیجه‌ای خواهیم رسید که مطلوب اکثر شهروندان باشد.یک انتقادی که در بین طیف مسن‌تر جامعه درباره این طرح وجود دارد این است که در مسیر شمال به جنوب میدان مرکزی چطور می‌توانند رفت و آمد کنند وقتی هیچ اتومبیلی در این خیابان‌ها تردد نمی‌کند و پیاده رفتن هم برایشان سخت است؟هم اکنون وسایل حمل و نقل عمومی برای جابجایی شهروندان پیش بینی شده که البته مطلوب ما نیست. این اتوبوس‌ها را با توجه به بازه زمانی کوتاهی که می‌بایست از آنها استفاده می‌شد قرار دادیم اما بعد از پایان اجرای این طرح خودروهای مناسبی برای حمل و نقل افراد در ابتدای خیابانهای سنگ فرش شده قرار می‌دهیم که هم درشان شهروندان و مسافران باشد و هم تردد در مسیر را برایشان سهل کند. فقط چند ماهی باید تحمل کنند این شرایط ساخت و ساز را به خاطر شهرشان.مساله دیگر درباره بازار است، بازاری‌ها نسبت به مدت زمان اجرای این طرح معترض‌اند و معتقدند که این چند ماه ساخت و ساز به بازارشان آسیب می‌رساند. بعضی‌ها حتی به بعد از اجرا هم معترض‌اند و می‌گویند اگر مرکز شهر خلوت شود بازارشان کساد‌تر از امروز می‌شود. برای این بازاریان چه جوابی دارید؟بازاریان خاطرشان جمع باشد که در درازمدت هیچ آسیبی از این طرح به کار و کاسبیشان وارد نمی‌شود . ما ابتدا باید ببینیم الان بازار در چه وضعی قرار دارد؟ چه اندازه دچار رکود شده است و اگر این پروژه اجرا شود رکودش چقدر می‌شود. من معتقدم که بازار اساسا اکنون راکد است و اتفاقا در شرایط رکود است که باید پروژه‌های بزرگ توسعه‌ای اجرا شوند. نکته دوم اینکه اگر قبول کنیم که بازار در دوره اجرای این پروژه دچار تبعات منفی می‌شود از طرفی معتقدیم که کمتر از یک سال سرمایه‌شان باز می‌گردد و دوما این بازگشت سرمایه بعد از اجرای طرح قطعا چندین برابر وضعیت فعلی خواهد بود. برچه اساسی این حرف را می‌زنید؟ چون بعضی از بازاریان معترض معتقدند که اگر خودرویی در بافت مرکزی تردد نکند مرکز شهر خلوت خواهد شد. از طرفی شما با احداث بازارچه‌ها در ورودی‌های شهر درصدد کاهش تردد شهروندان به میدان مرکزی هستید. خب بازاریان می‌ترسند که این تغییر و تحول به بازارشان آسیب برساند. قبول ندارید؟من برای پاسخ به این سوال تجربه خیابان علم الهدی را مثال می‌زنم. بررسی‌های علمی و تحقیقاتی ما اثبات کرده که وضعیت مالی بازاریان این خیابان بعد از اجرای طرح پیاده راه سازی بهتر شده. نه تنها از تعداد شهروندانی که در این خیابان تردد می‌کردند کاسته نشد که بر تعدادشان افزوده هم شد. شکل ظاهری این خیابان مردم را دعوت به تردد و گذراندن اوقاتی شیرین در این خیابان می‌کرد. این حضور زیاد، سودش به نفع بازاریان این خیابان بود. این خیابان در عین حال مورد توجه توریست‌ها و گردشگران هم شد. حال منطقه‌ای را فرض کنید به وسعت چند برابری خیابان علم الهدی تا ببینید چه جاذبه‌ای می‌تواند باشد هم برای شهروندان رشتی و هم برای مسافرین. ما به دنبال تبدیل کردن بافت مرکزی شهر به یک منطقه گردشگری پرسود برای اهالی این خیابان و کلیت شهر هستیم.یعنی به دنبال تغییر بافت اجتماعی مرکز شهر و ارتقای صنعت گردشگری هستید؟بله. شما به شهر رشت نگاه کنید. واقعا ما چقدر توریست پذیر هستیم. گردشگران چند روز وقتشان را در این شهر می‌توانند صرف کنند. آیا گردشگر به گیلان می‌آید تا در رشت بماند یا به شهرهای دیگر برود؟ ما به دنبال این اصل هستیم که هم گردشگر روزانه و ساعتی داشته باشیم تا ساعاتی دلنشین را در خیابان‌هایی که پر از مغازه‌های خرید و کافه‌ها و رستوران‌ها هست سپری کنند و هم به دنبال نگه داشتن گردشگران داخلی هستیم که منجر به رونق وضعیت هتل داران بافت مرکزی می‌شود و هم به دنبال ورود توریست‌های خارجی هستیم. الان توریست خارجی چرا باید به رشت بیاید. آیا بین اصفهان و شیراز و رشت شهر ما را انتخاب خواهد کرد. اما با داشتن یک فضای بزرگ تاریخی و فرهنگی و تجاری مطمئنا یکی از مقاصد عالی خواهیم بود. مخصوصا که در کنار رشت شهرهای توریست پذیری همچون ماسوله و انزلی و لاهیجان قرار دارد که می‌تواند برای توریست خارجی مقصد مناسبی محسوب شود. ما با ترمیم بافت مرکزی شهر درواقع به کلیت صنعت گردشگری استان هم خدمت خواهیم کرد.شما از اسکان مسافران در هتل‌های مرکز شهر می‌گویید درحالیکه هیچ هتل استانداردی در این منطقه وجود ندارد. خب به این می‌گویند عدم وجود استاندارد.اما وقتی هتلدار میهمان را ببیند و بازار رقابت ایجاد شود مجبور به ارتقای کیفیت خدماتش می‌شود. در اقتصاد به این می‌گویند عرضه و تقاضا. وقتی تقاضا وجود داشته باشد عرضه هم وجود خواهد داشت. وقتی گردشگر زیاد شود آن هم از نوع توریست‌های خارجی نه فقط هتل‌های مرکز شهر که هتل‌های دیگر این شهر هم ناگزیر به افزایش سطح خدمات خود می‌شوند و حتی شاید شاهد احداث هتل‌های بهتری هم باشیم.شما در مصاحبه‌ای از شش شهر نمونه در کشورهای دنیا نام بردید که تجربه موفقی در اجرای پروژه پیاده راه سازی داشتند. کدام شهر‌ها بودند؟یکی بوگوتا که شاخص‌ترین توسعه حمل و نقل است، بروکسل و نتردام و کپنهاگ هم هستند. اما خصلت‌های فرهنگی ما خیلی شبیه به مدل بوگوتاست. منتقدین شما می‌گویند که این شهر‌ها چون متعلق به کشورهای توسعه یافته‌ای هستند از این طرح جواب مثبت گرفتند چون دارای زیرساخت‌های مناسب بودند. اما در شهری که پارکینگ طبقاتی و خیابانهای عریض ندارد این طرح موفق نخواهد شد. شما چه پاسخی به این منتقدان دارید؟وقتی می‌گویم که مدل ما شبیه بوگوتا است یکی از دلایلش این است که این شهر هم چندان توسعه یافته نیست. دارای بافت قدیمی و فرسوده بوده و با مشکلات ترافیکی و آلودگی هوا و زیست محیطی زیادی روبرو بوده است اما اجرای پروژه‌های بزرگ مشابهی که اکنون در رشت شاهدش هستیم در این شهر در نهایت منجر به رشد و توسعه این شهر شده است.شما چه برنامه‌های سخت افزاری دیگری در خصوص حمل و نقل عمومی دارید؟ چون این نگرانی وجود دارد که ترافیک با اجرای این طرح بیشتر شود.تا چهار سال دیگر اتوبوس برای خیابانهای عمودی چندین برابر خواهد شد همچنین بازگشایی برخی از معابر را خواهیم داشت که در این خصوص از بودجه چهار سال آینده شهرداری استفاده خواهیم کرد. همینطور اصلاح و بازگشایی یک حریم رودخانه را اجرا خواهیم کرد. باقی حریم‌های رودخانه هم تبدیل به فضای سبز می‌شوند. در این چند سال که طرح‌ها و بودجه‌هایش نیز پیش بینی شده چهره شهر تغییر خواهد کرد و ما بعد از سال‌ها شاهد تغییرات شگرف و مثبتی در این شهر خواهیم بود.آیا شما بعنوان شهردار به مردم این نوید را می‌دهید که این پروژه‌ها چه در حوزه ترافیک و چه در حوزه گردشگری به نفع مردم خواهد بود؟ اصلا بیشترین فایده این طرح چیست؟بیشترین فایده این طرح این است: پیاده راه فرهنگی که اقتصادی شد. من به مردم شهرم این قول را می‌دهم و باور دارم که بیشترین فایده طرح اشتغال خواهد بود. اشتغال در صنعت گردشگری. صنعتی که این شهر را نجات خواهد داد و رونق اقتصادی‌اش را افزایش خواهد داد. صنعتی پر شاخه که شهر رشت در اکثر شاخه‌هایش پتانسیل دارد. چه در حوزه تاریخی، چه در حوزه فرهنگی، چه در حوزه بازار و خرید و چه در حوزه غذا. و همه این‌ها در بافت مرکزی شهر وجود دارد؟میدان مرکزی شهر باید به منطقه‌ای تبدیل شود که مردم و مسافرین به آنجا بیایند تا خرید کنند، غذا بخورند، از اماکن تاریخی‌اش بهره ببرند، برنامه‌های متنوع فرهنگی تماشا کنند. شما شاهد خیابان‌هایی خواهید بود که نه توسط شهرداری که توسط بخش خصوصی برنامه‌های هنری در آن اجرا می‌شود. منطقه‌ای زیبا را در نظر بگیرید که جشنواره‌های مختلفی در آن برگزار می‌شود. مردم به آنجا می‌آیند تا شاد شوند و چه سرمایه‌ای بالا‌تر از داشتن مردم شاد و چه افتخاری بالا‌تر از شاد کردن مردم. همشهری‌های من کمی صبر کنند تا آینده نزدیک را ببینند که چه تغییرات شگرف و دلنشینی در شهرشان ایجاد می‌شود. از موزه هنرهای معاصر چه خبر؟ مدت هاست که وعده‌اش را به مردم داده‌اید. با هتل ایران و ساختمان پست و تلگراف چه می‌کنید؟موزه هنرهای معاصر هم راه خواهد افتاد. مطمین باشید. بنده زمان تصدی این پست به مردم وعده دادم که پروژه پیاده راه سازی را اجرایی می‌کنم و با تمام سنگ اندازی‌ها اجرا کردم. من به وعده‌هایم پایبندم. موزه هنرهای معاصر هم اجرایی می‌شود. برای ساختمان‌های تاریخی مرکز شهر هم برنامه‌هایی داریم که ان شالله با همکاری سایر دستگاه‌ها آنها را نیز به اماکن فرهنگی و مناسبی تبدیل خواهیم کرد.شما هنوز به آن شعارتان که رشت تا صبح باید بیدار بماند پایبند هستید؟ما رشتی‌ها مردم شاد و اهل تفریح هستیم. ما خصلت شاد بودن و سرزنده بودن را به تمام مسافرانی که به این شهر می‌آیند منتقل کرده‌ایم. مرکز شهر منطقه‌ای امن برای تفریحات سالم و خانوادگی خواهد بود و جاذبه‌ای زیبا برای مسافران. رشت شهری است مانند شهرهای شاد دیگر دنیا که تا صبح زنده است و زنده خواهد ماند. به انتقاد‌ها بازگردیم. دستفروشان را چه می‌کنید؟ این‌ها سال هاست که در این خیابان‌ها حضور دارند و به گونه‌ای خود را مالک آن خیابان می‌دانند.آنها هم باید به مناطقی که برایشان در نظر گرفته‌ایم منتقل شوند و مطمئن باشند که به نفعشان خواهد بود. با کمترین هزینه دارای بازارچه‌ای در مرکز شهر خواهند شد. ظاهرا یکی از این مناطق پارکینگ سعدی است که بعد از سنگ فرش شدن این خیابان دیگر کاربری کنونی‌اش را ندارد و شما تمایل دارید که آن را به بازارچه اقتصادی برای اسکان دستفروشان تبدیل کنید؟مالک این پارکینگ اداره کل زندان هاست و دوست داریم که در صورت موافقت مدیران این دستگاه این محوطه را تبدیل به بازارچه کنیم. آیا بعد از اجرای این پروژه برنامه دیگری هم دارید؟بله. به داخل بازار می‌رویم و اصلاحات و تغییرات مثبتی برایش در نظر داریم. مثل همان طرح ساخت هتل در کاروانسرا‌ها؟یکی‌اش این است. کاروانسراهای فرسوده قدیمی را تبدیل به هتل‌های چند ستاره می‌کنیم. ما بازار بزرگ رشت را تبدیل به یکی از توریست پذیر‌ترین مناطق این استان و بلکه کشور خواهیم کرد. رو نقش هم در نهایت عاید تمام شهروندان رشتی و بازاریان این منطقه می‌شود. کی به سراغ رودخانه‌های آلوده رشت می‌روید؟ یا تالاب عینک. همان مواردی که موجب شده منتقدینتان شما را متهم به بی‌توجهی به آنها می‌کنند؟آسیاب به نوبت. برای آنها هم برنامه داریم. آنها هم حل خواهند شد. عده‌ای می‌خواهند که تمام مشکلات این چند دهه رشت را در همین یکی دو سال حل کنیم. نمی‌گویم در این یکی دو سال اما با صبر، کمک و حمایت مردم مطمئن باشید که این مشکلات هم حل می‌شود. طرح‌هایتان زیاد آرمانی نیست آن هم برای شهری که دهه‌ها تغییری به خود ندیده است. ظاهرا در خصوص وضعیت تاکسیرانی شهر هم گفته‌اید که تاکسی‌های مدرن منطقه آزاد وارد خواهید کرد. حتی شنیده شده که تاکسی‌ها در آینده تک سرنشین خواهند شد مثل کشورهای خارجی و کیش. یا از راه اندازی سیستم کنترل ترافیک صحبت شده. آیا این‌ها آرمانی نیست؟به نظر من آرمانی نیست. ما این کار‌ها را با همکاری شهروندانمان انجام خواهیم داد. اما الان شهروندان که زیاد رضایت ندارند؟مطمئن باشید که با دیدن اثرات مثبت این طرح با برنامه‌های دیگر همکاری خواهند کرد. هیچ توسعه و تغییر تحولی بدون خواست شهروندان شدنی نیست.و شما به دنبال همان رشتوند معروف هستید؟(می‌خندد) رشتی بودن افتخار ماست. افتخار تمام شهروندان رشتی. آینده روشنی برای این شهر متصور هستید. شعار‌هایتان از جنس شعارهای احمدی‌نژاد نباشد که می‌گفت می‌توانیم اما نتوانست؟احمدی‌نژاد مقتدر مصلح بی‌برنامه بود اما ما برنامه داریم. خاطرتان جمع.
۳ آذر ۱۳۹۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گیل نگاه]
[مشاهده در: www.gilnegah.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها