محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829384512
◄ تحلیلی بر نامزدی ایران برای عضویت در شورای آیمو در آغاز دوران پساتحریم
واضح آرشیو وب فارسی:تین نیوز: تین نیوز | بیست و نهمین اجلاس دو سالانه مجمع سازمان بین المللی دریانوردی- آیمو/IMO- از روز دوشنبه، دوم آذر ماه سال جاری با حضور بسیاری از وزرا و سران دریایی 171 کشور عضو از جمله جمهوری اسلامی ایران برگزار خواهد شد. در این اجلاس علاوه بر بررسی و تصمیم گیری راجع به دستورکارهای متعدد، اعضای جدید شورا نیز انتخاب خواهند شد. جمهوری اسلامی ایران در دهه 1990 میلادی دو دوره متوالی در شورا عضویت داشت و پس از آن تا مدت ها از نامزدی برای عضویت خودداری کرد تا اینکه مجدداً از سال 2005 با اعلام نامزدی پا به عرصه رقابت گذاشت اما هر بار علیرغم شایستگی فنی و تخصصی، صرفاً به دلایل سیاسی نتوانست به شورا راه یابد. اینک پس از یک دوره وقفه در سال 2013 میلادی، دولت ایران تصمیم گرفت مجددا وارد عرصه رقابت ها شود و بخت خود را برای توفیق و راهیابی به این نهاد مهم آیمو در معرض نمایش قرار دهد. این امر بهانه ای شد تا نگارنده به عنوان نماینده سابق سازمان بنادر و دریانوردی و کشور نزد آیمو که تجربه حضور در چهار دوره اجلاس مجمع و انتخابات شورا را داراست، تحلیلی کوتاه بر موضوع کاندیداتوری ایران در این دوره ارایه نماید تا بلکه بتوان ابعاد مختلف قضیه را تا حدودی تبیین کرد. شورا و نحوه انتخاب اعضا شورای آیمو متشکل از چهل عضو است که برای مدت دو سال از میان اعضای آیمو و توسط مجمع انتخاب می شوند و انتخاب مجدد آنها برای دوره های بعد بلامانع است. شورا به عنوان یکی از ارکان مهم آیمو عمدتاً بر کار دبیرخانه نظارت داشته و امور اداری و مالی و نیز سیاست های کلان سازمان را مورد بحث و تصمیم گیری قرار می دهد. عضویت در این شورا امتیاز بزرگی برای کشورهای عضو به ویژه آنهایی که منافع زیادی در حوزه دریایی و کشتیرانی دارند، محسوب می شود. اعضای شورا در سه گروه "الف، ب و ج" قرار می گیرند. دو گروه اول هر کدام 10 و گروه سوم، 20 عضو خواهد داشت. به محض انتخاب این اعضا، همگی از یک موقعیت و رأی برابر برخوردار خواهند شد. معمولاً تعداد کاندیداهای گروه اول و دوم با تعداد مورد نیاز برابری می کند و در نتیجه انتخاباتی برگزار نمی شود و تنها گروه "ج" است که با کاندیداهایی بیش از تعداد مورد نیاز (20 عضو) مواجه است و بنابراین، نیاز به برگزاری انتخابات رقابتی است. رقابت ها برای عضویت در گروه سوم از مدتها قبل و تقریباً از اردیبهشت ماه سال جاری با اعلام رسمی به دبیرخانه آیمو و همزمان ارسال یادداشت ها از سوی نمایندگی های دولت ها به دیگر دولت ها متضمن درخواست حمایت آغاز شد. وزارت امور خارجه کشورمان پس از رایزنی های صورت گرفته با وزارت راه و شهرسازی و با محوریت سازمان بنادر و دریانوردی، از اواخر بهار سال جاری مراتب نامزدی خود را رسماً به دبیرخانه آیمو اعلام کرد و متعاقباً یادداشت های جلب حمایت خود را به نمایندگی های دیگر کشورها در ایران و نیز نمایندگی های کشورمان در سایر کشورها و سازمان های بین المللی و منطقه ای از جمله سازمان ملل متحد و سازمان همکاری اسلامی اعلام کرد. مجموعه اقدامات صورت گرفته برای جلب حمایت پس از جمع بندی بررسی های صورت گرفته، مدیریت عالی سازمان بنادر و دریانوردی تصمیم سازمان برای اعلام نامزدی ایران جهت عضویت در شورا را در پاییز سال گذشته به مقام عالی وزارت اعلام کرد که با استقبال و حمایت ایشان مواجه شد. سپس مراتب رسماً به وزارت امور خارجه اعلام و برای این منظور کمیته راهبری در دفتر اداره کل سازمان های تخصصی و بین المللی تشکیل گردید. جلسات متعددی با مبادی ذیربط وزارت امور خارجه و وزارت راه و شهرسازی نیز برگزار شد و این موضوع به عنوان یک پروژه اولویت دار در سطح سازمان تعریف گردید. اقدامات بسیاری نیز صورت گرفت که اهم آنها عبارت است از تهیه بروشورهای تبلیغاتی، طرح رسمی و غیر رسمی موضوع نامزدی در نشست های دو جانبه با سایر کشورها در سطح وزرا، مدیرعامل سازمان و سایر مدیران، ارسال یادداشت های رسمی از سوی وزارت امور خارجه برای نمایندگی های کشورهای خارجی در ایران و نیز نمایندگی های ایران در دیگر کشورها و سازمان های بین المللی و منطقه ای جهت جلب حمایت و پیگیری آنها و سایر برنامه ریزی ها و تدارکات برای شرکت قوی هیأت نمایندگی ایران در اجلاس مجمع جهت رایزنی با سایر هیأت ها. شاخص های تعیین کننده برای موفقیت در انتخابات برای توفیق در انتخابات دو شاخص اصلی مطرح است که عبارتند از: جایگاه فنی - تخصصی و وزن دیپلماتیک و سیاسی نامزدها. راهیابی به ارکان تصمیم گیرنده مراجع بین المللی از جمله شورای آیمو، قبل از هر چیز از بُعد بین المللی یک پرستیژ برای کشور کاندیدا محسوب می شود؛ اینکه کشورها با دادن آرای قابل توجه به آن کشور اعتماد نموده و به عنوان نماینده خود آن را به عضویت در رکن تصمیم گیرنده یک سازمان بین المللی و یا منطقه ای در می آورند. از بُعد فنی و تخصصی، در صلاحیت و شایستگی ایران با منافع زیادی که در حوزه دریایی داشته و فعالیت های متعدد آن در سطح ملی و بین المللی، از جمله آیمو، تردیدی وجود ندارد. چنانچه به ترکیب فعلی شورا در گروه "ج" نگاهی بیندازیم، ملاحظه می شود ایران در مباحث آیمو، مجموعاً از کشورهایی نظیر تایلند، کنیا، جاماییکا، لیبریا و مکزیک، فعال تر ظاهر شده و حتی در بعضی موارد به عنوان عضو ناظر در نشست های شورا فعال تر بوده است. معهذا در انتخابات شوراها، اگرچه وزن فنی و تخصصی از شروط وافی است اما کافی نیست. یادمان نمی رود، در انتخابات گذشته، کشورهایی نظیر کویت و امارات متحده که فاقد نمایندگی دایم نزد آیمو بوده و کمترین مشارکت را در مباحث داشته و دارند و به لحاظ منافع دریایی در درجات پایین تری نسبت به ایران قرار می گیرند، توانستند آرای به مراتب بیشتری از ایران به دست آورند. هرچند نهایتاً توفیق راهیابی پیدا نکردند. فلذا بعد سیاسی و اوضاع و احوال حاکم بر روابط بین الملل به عنوان شاخص دوم و البته مهم تر مطرح می شود. وزن سیاسی و بین المللی و نحوه تعاملات جهانی کشوری که خواهان کرسی در شوراست، به مراتب سنگین تر از وزن فنی و تخصصی است. نگارنده به خوبی یاد دارد که در همان هفته برگزاری نشست مجمع و انتخابات شورا در سال 2011 میلادی، شورای حکام آژانس بین المللی اتمی، قطعنامه ای علیه ایران در بحث هسته ای صادر کرد. در عالم سیاست، خیلی دور از ذهن است که دولت های عضو یک سازمان بین المللی تخصصی سازمان ملل متحد، راجع به موضوع مهمی همچون انرژی هسته ای، کشوری را محکوم نمایند و همین کشورها دو روز بعد در یک سازمان بین المللی دیگر، با دادن آرای بسیار همان کشور را به عضویت در شورا در آورده و به نوعی آن را تأیید کرده و اعتبار بخشند. نتیجتاً انتخابات دوره های گذشته و حداقل از سال 2007 الی 2011، نمود این واقعیت است که علیرغم شایستگی فنی و تخصصی که به تأیید شخص دبیرکل و بسیاری از نمایندگان کشورها قرار گرفت، صرفاً به دلیل مناقشات هسته ای و زورگویی بعضی کشورهای تأثیرگذار در سرنوشت انتخابات، ایران موفق به عضویت در شورا نشد. دول غربی در انتخابات شورای آیمو و همچنین در بسیاری از سازمان های دیگر نه تنها از ایران حمایت نکرده اند، بلکه دیگر کشورهای تحت نفوذ خود را نیز به عدم همکاری با ایران و انزواسازی ایران تشویق می نمودند. معهذا این امر موجب گردید که ایران قدرتمند پا پس کشیده و مواضع فنی و تخصصی خود را با قدرت در نشست های مختلف آیمو، از مجمع و شورا گرفته تا کمیته های اصلی و فرعی مطرح ننماید. دوره نوین پساتحریم و موقعیت ایران با لحاظ واقعیت های فوق الذکر، با توفیق دستگاه دیپلماسی کشور در مذاکرات هسته ای و امضای توافقنامه میان ایران و کشورهای موسوم به 1+5، شاهد دگرگونی سیاسی در سطح بین المللی در رابطه با ایران هستیم. این دگرگونی از همان هفته اول پس از توافقنامه در تیرماه با سفر بعضی مقامات عالی رتبه اروپایی آغاز گردید و به جایی رسید که اکنون شاهد ترافیک بالای رفت و آمدهای دیپلماتیک مقامات کشورها از سطح رئیس جمهور و نخست وزیر گرفته تا وزرای اقتصادی به همراه هیأت های سرمایه گذاری بزرگ هستیم. مساعدسازی فضای بین المللی و برقراری روابط سیاسی و به دنبال آن اقتصادی و حتی فرهنگی دولت ها، خود زیربنای نقش آفرینی سازنده و به دنبال آن ورود به ارکان تصمیم گیرنده سازمان های بین المللی محسوب می شود. توفیق ایران در انتخابات روز چهارشنبه هفته گذشته برای عضویت در شورای اجرایی یونسکو با 128 رأی از 183 رأی دول عضو، دقیقاً از همین زاویه قابل ارزیابی است. با باز شدن فضای سیاسی و خروج ایران از برنامه انزواسازی دولت های غربی و هم پیمان آنها و به لحاظ موقعیت خوب و توانمندی های فنی و تخصصی، می توان افق روشنی را برای بازتعریف نقش ایران در محافل و مجامع بین المللی، از جمله آیمو ترسیم نمود. با اتفاق میمونی که در پرونده هسته ای ایران تحت نظارت عالیه مقاممعظم رهبری و مدیریت رئیس جمهور محترم و تیم هسته ای مجرب رخ داد، زمینه برای نقش آفرینی بیشتر و نفوذ در ارکان مهم آیمو و مآلاً بدنه مدیریت آن برای اشغال کرسی های شورا تا کمیته های اصلی و فرعی و کارگروه ها فراهم گردید. اگرچه نتیجه بخشی بعضی از موقعیت ها نیاز به زمان دارد و از این حیث، می توان گفت هنوز برجام به مرحله اجرا نرسیده است تا شاهد آثار و تعبات مثبت و ملموس تر آن در همه زمینه ها از جمله انتخابات رقابتی شورای آیمو بود، معهذا این امر مانع از آن نشد تا سازمان بنادر و دریانوردی به عنوان مرجع دریایی کشور تمام تلاش های خود را با هدف توفیق در انتخابات به کار نگیرد، چنان که آقای مهندس سعید نژاد مدیر عامل سازمان نیز آن را در اولویت کاری ویژه خود قرار داد و فعالیت ها و تماس های متعددی را با وزیر راه و شهرسازی و معاونت های ذیربط وزارت امورخارجه برقرار نمود و علاوه بر این وزیر راه و شهرسازی نیز با همتای خود در وزارت امور خارجه، مشورت هایی را انجام داد و اراده این وزارتخانه را در ورود قوی در بحث کاندیداتوری بیان داشت. همچنین متعاقباً وزیر امور خارجه نیز قول هرگونه مساعدت و رایزنی با نمایندگی های کشورهای دیگر برای جلب حمایت دیپلماتیک را داده است و شخص وزیر راه و شهرسازی و مدیر عامل سازمان از هر فرصتی در نشست های دو جانبه با مقامات دیگر کشورها برای جلب حمایت طرف مقابل استفاده نموده اند. وضعیت نامزدان گروه "ج" برای عضویت در شورای آیمو با بررسی سوابق موجود، معمولاً تعداد کاندیداهای گروه "ج" بین 26 الی 32 (حسب هر دوره) در نوسان است. تا تاریخ نگارش این تحلیل (چهارشنبه بیست و هفتم آبان ماه)، 23 کشور نامزدی خود را اعلام نمودند که شامل همه 20 عضو فعلی، به علاوه ایران، مصر و عربستان سعودی می شود و بعید به نظر می رسد که به این تعداد اضافه شود. چرا که کشورها عرفاً از نه تا حداقل سه ماه قبل از انتخابات اعلام کاندیداتوری می نمایند. کشور مصر که طی دوره های متوالی بسیار عضو ثابت شورا بود، طی تحولات خاورمیانه و انقلاب مردم این کشور در سال 2011، نتوانست در انتخابات دو دوره گذشته یعنی سال های 2011 و 2013 میلادی به عضویت در شورا در آید. همچنین عربستان سعودی نیز به بنا به دلایل سیاسی و همچنین موضع سرسختانه ای که در بحث اصلاح ضمیمه ششم کنوانسیون MARPOL راجع به آلودگی جوی ناشی از کشتی ها و ظهور مفهوم گازهای گلخانه ای گرفت، همانند مصر در دو دوره گذشته شکست خورد و جای خود را به دیگر کشورها داد. اگرچه مصر در حال حاضر از ثبات نسبی برخوردار است، اما وضعیت عربستان سعودی با توجه به بحرانی که اکنون با آن در یمن و حتی بحرین روبهرو است و همچنین حمایت بیچون و چرای آن از گروههای تروریستی به ویژه القاعده که دست به کشتارهای کور و بی رحمانه در سوریه و عراق و اخیراً لبنان و فرانسه زده اند، بدتر از قبل ارزیابی می شود. بنابراین؛ اگرچه هر دوی این کشور با هدف اعاده حیثیت پا به عرصه رقابت گذاشتند و تمام توان سیاسی خود را به کار خواهند گرفت، وضعیت ایران با توجه به توافق موسوم به برجام و به عنوان جزیره ثبات (سیاسی- اقتصادی) در منطقه، مناسبتر از آنها ارزیابی می شود. نکته دیگری که بسیار حائز اهمیت است و می تواند به عنوان یک موقعیت ممتاز در نظر گرفته شود، تعداد کم کاندیداهای مازاد بر 20 عضو شورا است. در دوره های قبل، ما شاهد تنوع کاندیداها تا مرز 32 کشور بودیم. اما لااقل طی یک دهه اخیر، بنا به هر دلیلی، تعداد کاندیداها به حداقل ممکن رسیده است. این شانس هر سه کشور ایران، مصر و عربستان سعودی را برای ورود به شورا افزایش داده است. با توجه به این وضعیت و حداقل مساوی ارزیابی نمودن موقعیت سیاسی و نه فنی این سه کشور، توجه به کشورهای عضو فعلی شورا معطوف می شود؛ اینکه با توجه به مجموع عملکردهای آنها در دوره قبل و قبلتر و نیز شرایط بین المللی حاکم بر روابط آنها با دیگر کشورها، در این مرحله چه کشورهایی ممکن است احتمال خروج از عضویت در شورا را به نفع یک یا هر سه کشور خواهند داشت؟! ناگفته نماند، کشورهای عضو فعلی قطعاً تمام تلاش خود را برای ادامه عضویت در شورای آیمو بهکار خواهند بست؛ چرا که شکست در انتخابات را می توان به نوعی یک باخت حیثتی برای آن ها قلمداد نمود. با نگاهی به نتیجه انتخابات سال 2013 میلادی مشخص می شود، از مجموع 157 رأی مأخوذه 154 رأی صحیح اعلام شد و بنابراین؛ برای ورود به شورا لازم بود، نامزدها حداقل نصف بعلاوه یک، یعنی 78 رأی را کسب نمایند. آراء و رتبه کشورهای راه یافته به شورا در گروه "ج" به شرح ذیل است: 1-سنگاپور با 143رأی، 2- ترکیه با 136 رأی، 3- آفریقای جنوبی با 134 رأی، 4- مالتا با 132 رأی، 5- قبرس با 132رأی، 6- اندونزی با 132 رأی، 7- مکزیک با 131 رأی، 8- شیلی با 129 رأی، 9- فیلیپین با 126 رأی، 10- استرالیا با 125 رأی، 11- دانمارک با 125 رأی، 12- مالزی با 124 رأی، 13- بلژیک با 120 رأی، 14- مراکش با 119 رأی، 15- تایلند با 114 رأی، 16- پرو با 114 رأی، 17- باهاماس با 112 رأی، 18- لیبریا با 111 رأی، 19- کنیا با 110 رأی و 20- جامائیکا با 109 رأی. کشورهای مصر، عربستان سعودی، کویت و رژیم اشغالگر با آرای به ترتیب 104، 100، 88 و 81 از دور رقابت ها کنار گذاشته شدند. با توجه به وضعیت کشورهای منتخب در این دوره و دوره های قبل، امکان تنزل شدید ده تا دوازده کشور اول اگر چه غیر ممکن نیست، بسیار بعید به نظر می رسد. از سوی دیگر هفت کشور آخر، یعنی مراکش، تایلند، پرو، باهاماس، لیبریا، کنیا و جامائیکا، احساس خطر خواهند نمود. چرا که آرای آنها می تواند جابجا و در نتیجه یک یا دو تای از آنها حذف شوند. این امر خود باعث تلاش مضاعف آنها برای حفظ موقعیت شان خواهد شد که به صورت مانعی برای ایران و دو کشور دیگر جلوه خواهد نمود. علاوه بر این؛ از بلوک بندی های موجود در سطح جهان نبایستی غافل شد. اینکه کشورهای حوزه لاتین و آمریکای مرکزی و آفریقایی از طریق سازمان های همکاری منطقه ای خود، از یکدیگر در انتخابات حمایت خواهند کرد، در حالی که چنین حمایت هایی در مناطق خلیج فارس و خاورمیانه موجود نیست. ضمن اینکه هر سه کشور مصر، عربستان سعودی و ایران، از منطقه خاورمیانه می باشند؛ منطقه ای که متأسفانه در حال حاضر فاقد حتی یک نماینده در ترکیب شورا است. با این اوصاف، در یک فضای رقابتی خیلی چیزها ممکن است اتفاق بیافتد و آن کشوری همواره موفق خواهد بود که در فرض برخورداری از شرایط مساوی با دیگر رقبا، از فعالیت دیپلماتیک بیشتری برخوردار باشد. معمولاً کشورهای حاضر در نشست مجمع، در رأی دادن به کاندیداها نظرات مکتوب دستگاه دیپلماسی خود یعنی وزارت امور خارجه را اعمال می کنند و بنابراین؛ آراء مدتی قبل از اجلاس و حداکثر تا روز انتخابات به آنها دیکته می شود، معهذا تجربه نشان داده است، هیأت های نمایندگی بعضی از کشورها به ویژه کشورهای کوچک از آزادی عمل بیشتری برخوردارند و تا ساعت آخر برگزاری انتخابات تصمیم قطعی در دادن رأی به کاندیدهای مورد نظر اتخاذ نمی نمایند. این وضعیت مورد تجربه نگارنده در مواجهه با بسیاری از رؤسای هیأت های نمایندگی در دوره های قبل انتخابات بوده است. فلذا در مدت اندک باقیمانده تا برگزاری اجلاس مجمع و انتخابات شورا، شایسته است مجموع اقدامات زیر به انجام رسد تا انشاءالله با دعای خیر همکاران ارجمند سازمانی و مردم بزرگ ایران، شاهد توفیق باشیم: برقراری تماس در سطح سفرا و کارداران ایران با همتاهای وزارت امور خارجه دیگر کشورها و درخواست جدی حمایت از ایران در انتخابات، ولو با حمایت متقابل در این انتخابات و یا انتخابات سایر سازمان های بین المللی و منطقه ای؛ برنامه ریزی دقیق هیأت ایرانی در هفته بسیار پرکار مجمع و اتخاذ رویکردی بسیار فعالانه در مراجعه فردی و جمعی به رؤسای هیأتهای نمایندگی جهت جلب حمایت در انتخابات به ویژه کشورهایی که همچنان مرددند و منتظر لحظه های آخر تصمیم گیری می باشند؛ انسجام میان هیأت نمایندگی به رهبری مدیر عامل سازمان و فعالیت گروه کارشناسی در نشستهای مجمع و کمیته های متشکله برای ارایه چهرهای مصمم و جدی با نقش آفرینی سازنده در مباحث مطروحه. آثار و تبعات توفیق و یا عدم توفیق در انتخابات در صورتی که حداقل 155 کشور از 171 عضو آیمو در انتخابات شرکت نمایند، برای ورود به شورا به عنوان بیستمین کشور، (با توجه به تجربه نگارنده) نیازمند تعداد تقریباً 110 رأی (سه- چهار رأی کمتر و یا بیشتر) میباشد. جمهوری اسلامی ایران در دوره هایی که در انتخابات شرکت می کرد، همواره از یک تعداد آراء که نگارنده از آنها به آرای سنتی تعبیر می نماید، برخوردار بود. این تعداد حدود 68 رأی بوده است. بنابراین برای کنار زدن رقبا در این دوره و ورود به شورا، ایران نیازمند افزایش آرای سنتی خود از حدود 65 به 110، یعنی تقریباً 45 رأی می باشد. حال سؤال این است که آیا این تعداد با توجه به فضای رقابتی و علی رغم تحلیل اوضاع و احوال سیاسی ایران، مصر و عربستان سعودی و وضعیت هفت رتبه آخر اعضای فعلی، قابل حصول است؟! شاید با توجه به مطالب فوق الذکر بعضی از زوایا مشخص شده باشد. اما پاسخ قطعی به این سؤال اساسی سخت و تقریباً غیر ممکن خواهد بود و به پارامترهای متعددی بستگی دارد. به عنوان نمونه، کافی است اتحادیه اروپا رویکرد تقابل با ایران را به رویکرد تعامل مبتنی بر انصاف و قضاوت بر اساس میزان مشارکت دولتها در مباحث آیمو و اثرگذاری مثبت آنها بنا نهد. در این صورت ایران می تواند روی آرای تعداد قابل توجهی از این کشورها حساب ویژه باز کند. به طور مثال کشور فرانسه با ارسال یادداشت به وزارت امور خارجه کشورمان، پس از توافق برجام، حمایت خود را از ایران برای نامزدی در شورای آیمو اعلام نمود و این چیزی است که در طول یک دهه گذشته بی سابقه بوده است. همین طور است چند کشور دیگر اروپایی که تاکنون حمایتی از آنها قابل تصور نبود. بدیهی است حمایت این دسته از کشورها جلب حمایت دیگر کشورهای همسو با آن ها از جمله کشورهای کوچک با حق رأی مساوی را به ویژه در خلال نشست مجمع آسان تر خواهد ساخت. مع الوصف عدم رأی آوری لازم برای ورود به شورا چیزی از ارزشهای ایران نخواهد کاست و خود میتواند دستاوردهایی داشته باشد که به اهم آنها در ذیل اشاره می شود: خود ارزیابی برای دوره های بعدی. چنانچه ایران مصمم به عضویت در شورا در آینده باشد، با دوری چهار ساله از صحنه رقابت و ایجاد شرایط جدید پسابرجام، لازم است که از یک نقطه شروع نماید و به ارزیابی خود بپردازد. این خودارزیابی می تواند از شرکت در انتخابات حاضر شروع و تا برنامهریزی قوی تر برای انتخابات آینده ادامه یابد. بنابراین؛ این خودآزمایی، ارزشمند و در عین حال برای برنامه آینده ضروری خواهد بود. نفس کاندیداتوری می تواند فضایی را ایجاد نماید که ایران به معرفی توانمندی های خود و پیشرفت های صورت داده در عرصه دریایی در سطح عالی ترین گردهمایی سران دریایی جهان بپردازد. مدیر عامل سازمان در دو نوبت مراسم افتتاحیه و روز انتخابات ایراد سخنرانی خواهند نمود و ضمن ارایه دیدگاههای جمهوری اسلامی ایران در حوزه های مختلف و احیاناً پیشنهادهایی، دلایل و توجیهات نامزدی و شایستگی کشورمان برای عضویت را بیان خواهد کرد. در طول اجلاس فشرده پنج روزه، هیأت ایرانی به جای در حاشیه قرار گرفتن، در بطن اجلاس یک دیپلماسی فعالانه و نه منفعلانه را در پیش خواهد گرفت؛ اعضای هیأت با اعضای هیأت های حداقل 160 کشور به رایزنی خواهند پرداخت و قابلیت های ایران را تبیین خواهند نمود؛ با بعضی از مقامات دریایی تا سطح وزارت تماس و جلسات غیر رسمی برگزار خواهد شد؛ بروشورهایی در زمینه توانایی های دریایی کشور و سرمایه گذاری های شایان وصف و برنامه های آتی تهیه و توزیع خواهد شد. همچنین؛ برگزاری یک میهمانی در محل سفارت، آن هم اندکی پس از بازگشایی مجدد آن و با حضور مقامات سیاسی و فنی تأثیر مثبتی در باز تعریف روابط خارجی به خصوص نمایندگی ایران در انگلیس خواهد داشت. نتیجه گیری عضویت در نهادهای کلیدی سازمان های بین المللی و ریاست بر نشستها و یا نهادهای بینالمللی و منطقهای خواست هر دولتی می باشد که برای خود منافع و در عین حال وزن سیاسی و فنی در یک یا چند حوزه و در این مقام، حوزه دریانوردی تعریف نموده است. از سال 2005 تا 2011 جمهوری اسلامی ایران به توالی اعلام نامزدی برای عضویت در شورا آیمو نمود و اینک پس از دو دوره توقف در سال 2011 و 2013، مجدداً پا به عرصه رقابت ها در سال 2015 گذاشت. طی این دوره زمانی، اگرچه بر میزان فعالیت و حضور تأثیرگذار ایران در این نهاد مهم بین المللی کاسته نشد، اما به دلایل صرفاً سیاسی و اوضاع و احوال حاکم بر روابط بین المللی متأثر از مناقشات هسته ای توفیقی برای ورود به شورا همانند بسیاری از نهادهای بین المللی دیگر حاصل نشد که البته باید فضای به شدت رقابتی میان نامزدها را نیز به آن اضافه نمود. با توجه به خروج از بحران هسته ای و گشودن باب جدیدی از تعاملات بین المللی میان ایران و بخش قابل توجهی از بازیگران اصلی و تأثیرگذار (بدون نیاز به ورود به بحث های سیاسی و ریشه یابی تحولات صورت گرفته)، می توان نقش جدیدی را برای ایران در همه محافل بین المللی و منطقه ای باز تعریف نمود. در همین راستا، ورود به رقابت عضویت در شورای اجرایی یونسکو و توفیق در آن در آبان ماه سال جاری و به دنبال آن نامزدی عضویت در شورای آیمو و انجام آخرین فعالیت های فنی- تخصصی و به ویژه سیاسی و دیپلماتیک در هفته اول آذر ماه از همین زاویه قابل بررسی و تحلیل است. تا آنجا که به سازمان بنادر و دریانوردی مربوط می شود، کلیه مقدمات و اقدامات قابل تصور انجام پذیرفت و اینک که به پایان این راه رسیدیم، امید آن می رود هیأت نمایندگی اعزامی به همراه نمایندگی ایران در انگلیس، با استفاده حداکثری از توانایی های خود در خلال اجلاس مجمع، حمایت دولت های عضو را در فضای رقابتی موجود جلب نماید. نگارنده به عنوان یک عضو کوچک این هیأت بر این باور است، با تحلیل ارایه شده مبتنی بر واقعیات و تجربه هشت ساله نمایندگی ایران و سازمان نزد آیمو، عدم توفیق در انتخابات هرگز نبایست به معنای از دست دادن موقعیت و یا پرستیژ کشور در عرصه دریانوردی بین المللی ارزیابی شود؛ بلکه می تواند با خود ارزیابی در ابتدای دوره پساتحریم فرصت و زمینه مناسبی را برای مطالعه و برنامه ریزی هوشمندانه، جهت خیز بلند برای دوره های بعدی فراهم سازد. با چنین برداشتی، هیأت نمایندگی ایران با تمام قوا و با یک هدف، آن هم توفیق عضویت در شورا و یا دست کم افزایش آرای سنتی به تعداد قابل توجه (که خود حکایت از بهبود وضعیت نسبت به گذشته و لزوم اتخاذ رویکردی آینده نگرانه خواهد داشت)، به محل برگزاری اجلاس بیست و نهم مجمع آیمو، شهر لندن کشور انگلیس عزیمت نموده است و انشاءالله دعای خیر همگان بهخصوص همکاران ارجمند سازمان بنادر و دریانوردی و جامعه دریایی کشور را پشت سر خود خواهد داشت. * نماینده سابق سازمان بنادر و دریانوردی و کشور در IMO
شنبه ، ۳۰آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تین نیوز]
[مشاهده در: www.tinn.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها