محبوبترینها
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1840231594
جای خالی پدر
واضح آرشیو وب فارسی:شیز: این یکی دیگر اوج مردانگی و نهایت فتوت است که گرد یتیمی بر چهره دختر شهید مدافع حرم بنشیند؛ همان دختری که وقتی به دنیا آمد، یک هفته از شهادت پدرش می گذشت، آن وقت پز حفظ امنیت را حضرات بردارند بدهند! به خدا خجالت هم چیز خوبی است!پایگاه خبری تحلیلی شیز ؛ روزنامه «وطن امروز» در یادداشتی از «حسین قدیانی» فرزند شهید قدیانی نوشت: دیروز از خانه مان در منطقه 17 تهران داشتم می رفتم دفتر «وطن امروز» که در همان بزرگراه شهید سعیدی چشمم به پلاکاردی خورد که خبر از تشییع شهید مدافع حرم سیدمصطفی موسوی می داد با فقط 20 سال سن. دقایقی بعد در جلوی مسجد پرخاطره ابوذر، چشمم به جمال 2 شهید مدافع حرم دیگر روشن شد؛ شهیدان مسعود عسگری و احمد اعطایی که روز یکشنبه در قطعه 26 بهشت زهرا سپرده شدند به افلاک. رفته بودم مراسم را. مادر یکی از این 2 شهید، ابتدا خودش درون قبر خوابید و آن هنگام که بیرون آمد، رو به آسمان، فریاد زد: «یا زینب! این قربانی را از من قبول کن». القصه! تا به سر کار برسم، باز هم قصه ها بود. در خیابان خوش جنوبی، همه جا پر بود از تصویر شهید مدافع حرم دیگری. جوان دیگری. 20ساله دیگری. جنوب شهری دیگری. بسیجی دیگری. بچه هیأتی دیگری. شهید محمدرضا دهقان. آنجا بود که با خود فکر کردم چه اکسیری دارد این جنوب شهر که این همه شهیدپرور است؟ و به یاد آوردم شهیدان مدافع حرم علی یزدانی و محمد حمیدی هم مال منطقه 17 تهران بودند. واقعا چه اکسیری دارد خاک جنوب شهر، خاک این مساجد کوچک و خاکی، که این همه شهیدپرور است؟ امین کریمی، حاج محمدحسین مرادی، عبدالله باقری و دیگر شهدای مدافع حرم را هم که نگاه می کنی، باز بچه همین جنوب شهر بودند و همین پایگاه های بسیج و همین خیابان های نه چندان عریض و طویل و همین کوچه های تنگ و همین خانه های قدیمی که هنوز زور مدرنیته، نه به تاقچه آن خانه ها رسیده، نه به باغچه جمع و جورشان. برای پرورش چند تا نسترن دلربا، یک باغچه دو در یک، در یک حیاط باصفای پایین شهری کفایت می کند؛ خیلی هم لازم نیست دودستی بچسبی به دنیا! وقتی گلوله لعین داعشی، گلوی بچه هیأتی ترین جوانان این دیار را دریده، خیلی هم لازم نیست توی ساکت در فتنه 88 علیه ایشان نطق کنی و متلک بیندازی که امام حسین بچه هیأتی لات نمی خواهد! حقا که چه مظلوم است حزب الله. هر نیشی را که بگویی نوش جان کرده و هر طعنه ای را که بگویی نیز. و ما هم راستش یک جمله یاد گرفته ایم و مدام می گوییم، می نویسیم، کامنت می گذاریم و نشر می دهیم که امنیت این روزهای ایران از صدقه سر سردار قاسم سلیمانی و نیروهایش در سپاه قدس است. و چنان هم بعد این جمله، احساس تسلای وجدان می کنیم کأنه با شهدای حرم یر به یر شده، وظیفه مان را در قبال خون ایشان به تمام و کمال انجام داده ایم! صدالبته بر منکرش لعنت! ثانیه ثانیه امن و امان این روزهای ما مدیون قطره قطره خون شهدای حرم است؛ چه می گویم که بابت هر نفس، باید شاکر خون مطهر «شهدای شام» باشیم اما مساله اینجاست که شاکر هم باشیم، باز برای دختر 3 ساله شهید مدافع حرم، پدر نمی شود! برای از اینجا به بعد یادداشت، جا دارد معذرتی از شما مخاطبان آشنا کنم با ذکر این مهم که تاکنون اغلب نوشته هایم درباره شهدا، ان شاءالله از دریچه آسمان بوده و عالم بالا. اما آنی باید نشست در همین زمین سرد و از تلخی های روزگار نوشت. پس فردا دختر همین شهید مدافع حرم، سوار سرویس مدرسه شود، برمی داریم طعنه می زنیم! و اگر برود دانشگاه «طعنه سهمیه» می زنیم! و اگر چند ماه بعد، پسر 9 ساله همین شهید مدافع حرم را با یک توپ چهل تکه ببینیم، برمی داریم می گوییم از «بنیاد شهید» گرفته! آری! غصه ها دارد این دل تنگم... والله عروسک کوکی را پدر، قبل از شهادتش در راه دفاع از حریم حرم، خودش برای دختر خردسال خود خریده بود! یعنی نمی خواهید بس کنید؟! و نمی خواهید تمام کنید این همه زخم زبان را؟! جمله قصار «امنیت این روزهای ما بدهکار خون شهدای مدافع حرم است» می خواهم ببینم آیا دو فردای دیگر و در روز عقد دختر شهید مدافع حرم، جای خالی پدر را برای او پر می کند؟! و از سویی همسران این شهدا... که ازدواج کنند، یک حرف است، ازدواج نکنند یک حرف دیگر! «امنیت این روزهای ما بدهکار خون شهدای مدافع حرم است» که البته هست لکن در قبال این امنیت، حداقل وظیفه ما آن است که رنگ لوگوی روزنامه خود را با پرچم تروریست های قاتل این شهدا ست نکنیم و در اوج ناجوانمردی تیتر یک نزنیم «سرتیپ حسین همدانی در سوریه کشته شد»! یعنی که این همه زخم نزنیم! این همه طعنه نزنیم! و هرگز خیال نکنیم با گفتن یک جمله «امنیت این روزهای ما بدهکار خون شهدای مدافع حرم است» بدهی خود را با خون این شهدا صاف کرده ایم! باز البته صد رحمت به گویندگان این جمله! بعضی ها که اساسا معتقدند امنیت این روزهای ایران، متأثر از برجام است! و آنچه سایه شوم جنگ را از سر این کشور دور کرده، برجام است! این یکی دیگر اوج مردانگی و نهایت فتوت است که گرد یتیمی بر چهره دختر شهید مدافع حرم بنشیند؛ همان دختری که وقتی به دنیا آمد، یک هفته از شهادت پدرش می گذشت، آن وقت پز حفظ امنیت را حضرات بردارند بدهند! به خدا خجالت هم چیز خوبی است! *** راستی! قطعه 26 بهشت زهرای تهران هنوز برای شهدا جا دارد. آنجا «قطعه ای از بهشت» است که در آن هوا همیشه اردیبهشتی است.
شنبه ، ۳۰آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شیز]
[مشاهده در: www.shiz.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 5]
-
گوناگون
پربازدیدترینها