واضح آرشیو وب فارسی:بلاغ: عتاب منتقدان به «بزدل»، «به جهنم» و نظایر این ها و همین بازدید امنیتی رئیس جمهور از نمایشگاه در حالی که ورود اهالی رسانه و حتی غرفه داران در نمایشگاه نیز منع و ممنوع شده بود، با طبیعت شخصیتی و فکری و تجربه عملی رئیس جمهور تطابق دارد.به گزارش خبرنگار بلاغ ، پرویز امینی جامعه شناسی سیاسی در صفحه شخصی خود در گوگل پلاس گفت وگوی خود را با سایت نسیم در مورد سخنان اخیر رئیس جمهور در نمایشگاه مطبوعات در خصوص آزادی مطبوعا و رسانه ها منتشر کرد، که متن این گفت و گو به شرح زیر است: رئیس جمهور روحانی مسئله اش این نیست که بخواهد یا نخواهد به آزادی میدان ظهور بدهد، بلکه ویژگی های «شخصیتی»، «معرفتی» و «تجربه عملی» وی نشان می دهد که او اساسا به شکل ذاتی نمی تواند مدعای آزادی داشته باشد. وی تاکید کرد: رئیس جمهور روحانی به لحاظ شخصیتی دست کم چهره ای دموکراتیک نیست و انگاره اصلی معرفتی وی نیز توسعه گرایی به معنای اقتصادی از راه روابط خارجی با بلوک غرب است که مطابق مصادیق مورد تاکید آنها مثل چین، کاملا با اقتدارگرایی سازگار است. امینی در ادامه با اشاره به جریانات سیاسی فعال در دوران انقلاب اسلامی و سوابق آقای روحانی در بین آنها اظهار داشت: به لحاظ تجربه عملی در این سی و چند سال بعد از انقلاب نیز هیچ گاه جناب روحانی دعوی یا طرفیتی در مباحث آزادی نداشته است. بلکه مصادیق برعکس داشته است. جناب روحانی در سخنانی در اسفند سال 79 که در بهار سال 80 در مجله تحت مدیریت وی (راهبرد) چاپ شده است یعنی درست در زمانه ای که بحث آزادی سکه رایج بعد از دوم خرداد است، به صراحت می گوید که «تعطیلی و محاکمه» مطبوعات حتی در غرب «حداقل» است و خاطیان مطبوعاتی مادام العمر از فعالیت سیاسی محروم می شوند. یا اینکه وی دعوت به تضارب آراء و گفتگو را برای جامعه ایران زود می داند و تعبیر می کند این کار مثل این است که یک بچه ده و دوازده ساله را بذاریم کلاس دکتری! بنابراین خلاف است، کسی غیر از آنچه رئیس جمهور در نمایشگاه مطبوعات بیان کرد را انتظار داشته باشد. عتاب منتقدان به «بزدل»، «به جهنم» و نظایر اینها و همین بازدید امنیتی رئیس جمهور از نمایشگاه در حالی که ورود اهالی رسانه و حتی غرفه داران در نمایشگاه نیز منع و ممنوع شده بود، با طبیعت شخصیتی و فکری و تجربه عملی رئیس جمهور تطابق دارد. وی در ادامه این گفت وگو با اشاره به رفتار دولت اصلاحات در اواخر دهه 70 و سال های ابتدایی دهه 80، بیان کرد: تجربه آنهایی که به صورت رادیکالی مدعای آزادی را به عنوان «زنده باد مخالف من» مطرح کردند، پیش روی ماست. آنها زیر پرچم آزادی به مرگ نهاد انتخاباتی شورای شهر تهران که از رأی میلیونی مردم تشکیل شده بود، حکم کردند. می دانید چرا آنها که این چنین در شعار آزادی رادیکال بودند که دنبال مجوز قانونی برای راهپیمایی علیه خدا بودند، به اینجا رسیدند که نهاد منتخب مردم را نه یک روزنامه یا مجله را که ممکن است ده هزار یا صد هزار مخاطب داشته باشد را که اتفاقا پوزسیون دولت اصلاحات بود را، به مرگ محکوم کنند؟ برای این که آزادی در آنها بنیاد نداشت و آزادی به ما هو آزادی، مسئله آنها نبود. امینی ادامه داد: این تجربه می تواند برای رئیس جمهور روحانی مفید باشد که آنها که چنین مدعی آزادی بودند، کارشان به کجا ختم شد و قابل پیش بینی باشد که دعوی آزادی از دولت یازدهم که به لحاظ ذاتی نمی تواند چنین مدعایی داشته باشد، به کجا ختم خواهد شد. لذا بهتر است بگوییم مدعای آزادی برای دولت یازدهم بر شاخه نشستن و بن بریدن است. این جامعه شناس سیاسی در پایان گفت: بنابراین اظهارات منسوب به مشاور رئیس جمهور که بیان شده بود که یارانه رسانه ها نسبت مستقیمی با نقد سیاست های دولت دارد، اگرچه گستاخانه و بی پروا علیه آزادی است اما شفافیت ساز است و به «نمایش آزادی» در دولت یازدهم پایان می دهد. یعنی لااقل زین پس این دولت مدعایی درباره آزادی ندارد .
جمعه ، ۲۹آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بلاغ]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]