واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: طبقه متوسط هم با سینما وداع می کند؟ تهران - ایرنا - پایگاه اینترنتی تابناک در یادداشت خود نوشت: نشانه های وداع طبقه فرودست یا همان طبقه مستضعف با رخت بربستن کامل سالن های سینما از مناطق جنوبی پایتخت و قرارگیری در مجتمع های تجاری با کاهش رونق سینماها در مناطق میانی شهر همراه شده و طبقه متوسط نیز بیش از پیش به گیشه بلیت فروشی سینماها رجوع می کند تا نگرانی ها نسبت به تبدیل سینما در ایران به عرصه ای با مخاطب بسیار محدود افزایش یابد.
در این یادداشت که روز سه شنبه منتشر شد، آمده است: از سه سال پیش خبرهای مکرری درباره بازسازی و ساماندهی خیابان لاله زار ـ یکی از نشانه های تاریخ معاصر پایتخت ـ شنیده می شد و نهادهای مسئول حتی از طی مراحل قانونی چنین طرحی سخن به میان آوردند؛ اما اکنون با گذشت چندده ماه از آن وعده ها و با استمرار عدم استقبال از سالن های کم مخاطب این خیابان، دو سینمای دیگر لاله زار تعطیل شد.سینما «سهیلا» و سینما «سعدی»، دو مجموعه ای بودند که تعطیل شدند و اکنون مراحل تخریبشان آغاز شده تا بر بنایشان مجتمع های تجاری استوار شود که شاید گوشه ای از آن در ازای ارائه تراکم رایگان به سازندگان، سالنی ساخته شود که احتمالاً بخش وسیعی از سال خالی خواهد بود، کما اینکه سالن های مدرنی که در چند سال اخیر در مناطق جنوبی تر تهران مورد بهره برداری قرار گرفت، زیان ده هستند.البته زیان دهی سینماهای تنها در جنوب پایتخت خلاصه نمی شود و حتی سینماهای حاضر در مناطق میانی شهر نیز سوددهی ندارند و تنها سینمایی که در مناطق میانی تهران است و توانسته بازدهی مالی داشته باشد، سینما «آزادی» است که به واسطه برخورداری از حجم بالای سالن های سینما و امکانات جانبی و همچنین تبدیل شدن به یک پاتوق، وضعیتش متفاوت از سایر سینماهای مناطقی میانی شده است.با این حال، هرچه به مناطق بالاتر پایتخت حرکت می کنیم، با ریسک پایین تر زیان دهی سینماها روبه رو می شویم و در واقع همچنان برای طبقه فراتر از طبقه متوسط و همچنین طبقه ثروتمند، سینما یک تفریح کارآمد است و البته بخشی از طبقه متوسط نیز به دلایل متفاوت ترجیح می دهد، در مناطق بالاتر و در سینماهای «فرهنگ»، «ملت»، «کوروش» و... به تماشای فیلم بنشینند و همین فضا باعث شده بیش از پیش نگران رخت بر بستن سالن های سینما از بخش وسیعی از شهر باشیم.اینکه طبقه متوسط پایتخت همچون طبقه فرودست، سینما را کامل از سبد مصرفی اش خارج کند و موردی به تماشای یک فیلم در طول سال بنشیند، خطری بزرگ برای جامعه ایران است، زیرا وقتی در پایتخت چنین وضعیتی برقرار است و صاحبان سالن ها در بسیاری از سانس ها با تماشاگران انگشت شمار به استقبال مخاطبان می روند، در شهرستان ها وضعیت به مراتب حادتر است و مردم حضور کمرنگ تری در سالن های سینما خواهند داشت.در چنین اوضاعی می توان یکی از این دو راه را در پیش گرفت: نخست، همچون مسئولان سابق و کنونی سینمای ایران از وضعیت مطلوب اکران ها و فروش سخن به میان آورد؛ دوم، از سفیدنمایی اوضاع سینمای ایران فاصله گرفت و برای بهبود شرایطی که آهسته و پیوسته صعب تر می شود، در پی تدابیر تازه برآمد و از الگوی سایر کشورها در این زمینه بهره گرفت؛ انتخاب با مدیران سینمای ایران است.منبع: پایگاه اینترنتی تابناکاول**1577
13/08/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]