واضح آرشیو وب فارسی:طرفداری: "سعی می کنم از دوستانم هم فاصله بگیرم. شانس بزرگی دارم. سخت می توانم باور کنم که شانس این را دارم که برای دو یا سه دقیقه می توانم در جام جهانی بازی کنم. حتی این فکر، خواب شب را از من می گیرد. برای آن زمان آماده خواهیم بود انشاالله! "طرفداری- در دو یادداشت قبلی خواندید که چطور قطری ها با تمام حرف و حدیث ها، راه خود را برای سازندگی برای جام جهانی در پیش گرفته اند. آن ها کمپ و سیستم قدرتمندی ساخته اند که هر استعدادی را در کشور کوچک خود ثبت می کنند و برای سرکشی از وی بار ها و بارها رجوع می کنند. هنوز تا موفقیت فاصله زیادی دارند اما هفت سال هم وقت خواهند داشت. ادامه را بخوانید: آقای علا الدین مهندس عمرانی مصری است که سال 2003 با خانواده اش به قطر آمده است. خانواده او از جمع خانواده هایی بودند که ارزش فوتبال را می دانستند و مقاومتی در خصوص فرستادن پسرانشان برای بازی کردن نداشتند. دو پسر او محمد و احمد به آکادمی پیوستند و حالا در ترکیب تیم سانچز هستند. او می گوید که دیدگاه مردم به شکل دراماتیکی نسبت به فوتبال در این کشور تعییر کرده است. حالا یک فوتبالیست ارج و قرب بیشتری به نسبت یک مهندس عمران دارد. شرایط اینجا عوض شده است. آن ها همه کار برای فوتبالیست ها می کنند. بازیکنان جوان با استعداد خیلی زود توسط باشگاه ها با دستمزد های بالایی جذب می شوند و این موضوع " براوو " را نگران می کند. این موضوع، اشتیاق را از آن ها می گیرد تا برای تبدیل شدن به بازیکنی بزرگتر تلاش کنند. برخی از بازیکنان 21 ساله قطری دستمزدی 300 هزار دلاری در سال دارند که این می تواند تا 800 هزار افزایش یابد. با این شور باشگاه ها برای به خدمت گرفتن بازیکنان جوان، اعتماد به بازیکنان سابق از دست می رود و آن ها در راه پیشرفت تنها می مانند. آنگاه دیگر بازیکن بزرگ دیگری در کار نخواهد بود . از سویی فرهنگ و شرایط در نقطه مقابل تعهد قرار می گیرد. یک مربی از سیستم ملی مربیان به من گفته بود که میلِ اینکه به تلاش ادامه دهید، هر روز به تمرین بیایید و از خود تعهد نشان دهید در نزد بازیکنان مختلف یکسان نیست. آن ها در خانه همه چیز دارند. با کوچک ترین درخواست، هرچیزی را که بخواهند خواهند داشت. خطر در حال خزیدن و مسموم کردن است. پس از اینکه قطر مجوز حضور در جام ملت ها در رده زیر شانزده سال را نگرفت (سومی در گروهی که عراق در آن اول و تاجیکستان دوم شدند) اما نپال گرفت، روزنامه محلی دوحه نوشت که: چیزی باید اشتباه باشد که وضعیت به این شکل پیش می رود . از یکی از مربیان تیم آکادمی نقل قولی آورده شد که گفت فوتبال تنها امکانات نیست؛ بلکه به شانس و عزم موفقیت نیز بستگی دارد . آن ها در نیمه نهایی مسابقات زیر 23 سال در خانه به سوریه جنگ زده باختند. موترام هال هتل در چشایر انگلستان، هتلی اعیانی است که فوتبالیست ها پیروزی ها را در آن جشن می گیرند. الکس فرگوسن به طور افتخاری کاپیتان تیم گلف آنجاست. آبگرم های آن منطقه معروف است و بازیکنان و خانواده هایشان زیاد به آن حوالی می آیند. در سپامبر، با طرح گرفتن از همین هتل، کمپ تمرینی جدیدی برای تیم سانچز ساخته شد. قرار است به این شیوه آن ها از رنج سفر به سوئیس و اردو های در نظر گرفته شده (به دلیل گرمای قطر) رهایی یابند. در خانه بمانند و در کمپ جدید؛ پس از تمرین چرت بزنند، آهنگ های پاپ عربی گوش بدهند، از پنجره بیرون را نگاه کنند، بابت همه این لحظات درآمد داشته باشند و به مشکلاتی که ندارند فکر کنند. مردم می گویند که بازیکنان قطری کیفیت بالایی دارند اما آن را نشان نمی دهند . احمد معین 19 ساله این را می گوید که به زعم مربیان، یکی از آینده ترین هافبک های این کشور است. فشار زیادی وجود دارد. مردم از ما می خواهند که در جام جهانی به دور دوم برسیم اما شاید این را می گویند چون بازی ها در قطر برگزار می شود. قرار است که همه چیز در جهت کمک به ما مهیا باشد و بهانه ای در کار نیست. معین، فرزند پدری است که در دوحه ساخت و ساز می کند. او زندگی اعیانی را برای فوتبال بازی کردن قربانی کرده است. او از منطقه ای که اکثر مردم آن را ماهی گیر ها تشکیل می دهند از الوکره در جنوب دوحه می آید. او فرزند ارشد است و چهار برادر یا خواهر دیگر دارد. او از هشت سالگی فوتبال را شروع کرد و به باشگاهی محلی پیوست. او از هفده سالگی در باشگاه KAS EUPEN بلژیک بازی می کند. آکادمی فوتبالی تحقق رویاهای فوتبالی این باشگاه را در دسته دوم بلژیک خریدای کرده و قرار است آن را به مکانی برای استعداد های خود در لیگی معتبر تر تبدیل کند. همینک شش بازیکن قطری در این باشگاه بازی می کنند (آن ها به تازگی باشگاه کولتورال دپورتیوو لئونزا را در دسته دوم اسپانیا نیز خریده اند و سه بازیکن قطری هم در آنجا دارند). منطقه سنتی و با ته لهجه آلمانی اوپان (در غرب بلژیک، نزدیک به مرز با ژرمن ها) با جمعیت 18949 نفر بیگانگی های بسیاری با صحراهای عربی دارند. اما این باعث نمی شوند که معین از رویاهایش دست بر دارد. اینجا بسیار سرد و خسته کننده است . او تائید کرد که هومسیک شده است. خانواده گاهی برای او عکس هایی می فرستند و خانه را به یادش می آورند. سر کردن با این بخش دشوار ترین قسمت دوری است. من تمام زندگی ام را با والدینم بوده ام و سخت است که آن ها را در نزدیکی خودم ندارم. حالا سه سال است که اینجا هستم و دارم به آن عادت می کنم . معین هم به مانند تمام مردم قطر دوست ندارد در خصوص رشوه و اتهامات برده داری در راه میزبانی جام جهانی صحبت کند. این حرف ها، حرف های رسانه هاست. ما بازیکنیم و به این مسائل اهمیت نمی دهیم. ما تنها کار خود را می کنیم. کاپیتان آن ها مصعب خدیر، کسی است که نظر های زیادی را به خود جلب می کند. او مدل مویی مانند رحیم استرلینگ دارد، لباس های تنگ و چسبان می پوشد، کوله ای صورتی دارد و ضمن حرف زدن دست هایش را تکان می دهد. او گفت که به هر قیمتی به جایی که می خواهد، می رسد. اگر در ورزش موفق نشوم، به سراغ تحصیل می روم . او از قربانی کردن خود در راه هدفش گفت. در دوحه وقتی آفتاب پایین می رود، جوان ها تازه به سراغ فروشگاه ها می روند. قهوه می خورند و یا برای دیدن فیلم به سینما می روند. پدرش با او رک حرف می زند. به او گفت که درست بخور، درست بخواب، دختر ها را فراموش کن و با دوستانت بیرون برو. تمرین که تمام می شود، شام می خورم و به خانه می روم. سعی می کنم از دوستانم هم فاصله بگیرم. شانس بزرگی دارم. سخت می توانم باور کنم که شانس این را دارم که برای دو یا سه دقیقه می توانم در جام جهانی بازی کنم. حتی این فکر، خواب شب را از من می گیرد. برای آن زمان آماده خواهیم بود انشاالله! بخش های قبلی: از کشوری کوچک وابسته به نفت تا میزبان بحث برانگیز ترین رویداد ورزشی پس از المپیک مسکو (بخش اول) تغییرهایی که میزبانی جام جهانی به وجود می آورد و نمی آورد (بخش دوم)
دوشنبه ، ۲۵آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: طرفداری]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]