محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829875616
جامعۀ مهندسی کشور از پیشروان هماهنگ‌سازی ایران با تحوّلات جهانی است
واضح آرشیو وب فارسی:ایلنا: پیام صالحی به کنفرانس آموزش مهندسی شیراز: جامعۀ مهندسی کشور از پیشروان هماهنگ‌سازی ایران با تحوّلات جهانی است
معاون رییس‌جمهور و رییس سازمان انرژی اتمی روز سه‌شنبه پیامی خطاب به چهارمین کنفرانس آموزش مهندسی که در شهر شیراز برگزار شد، صادر کرد. به گزارش ایلنا، متن این پیام علی‌اکبر صالحی خطاب به چهارمین کنفرانس آموزش مهندسی در شیراز بدین شرح است: بسم‌الله الرحمن الرحیم در آغاز پیش از هر سخنی، لازم می‌‌دانم از دعوت به عمل آمده از اینجانب جهت مشارکت در چهارمین کنفرانس آموزش مهندسی قدردانی نمایم. اگرچه متأسّفانه به دلیل فشردگی جدول برنامۀ کاری خود از حضور در جمع شما دوستان و یاران عزیز محروم ماندم، امّا دریغم آمد که به گونه‌ای دیگر در جمع شما عزیزان حضور نیابم. خوشبختانه طی نزدیک به شصت سال گذشته، جامعۀ مهندسی ایران به رغم تمام کاستی‌ها و مشکلات پیش رو، تا حدّ قابل قبولی توانسته است خود را با تحوّلات به وجود آمده در عرصۀ علوم و فنون مهندسی همراه و همگام سازد. البته این سخن بدین معنا نیست که وضعیّت فعلی آموزش مهندسی و دستاوردهای مهندسان ایرانی به تمامی در وضعیّت مطلوب قرار دارد، امّا اینجانب عمیقاً معتقدم که جامعۀ مهندسی کشور یکی از پیشروان هماهنگ‌سازی جامعۀ ایرانی با تحوّلات جهانی است. با ذکر این مقدّمه، بر آن هستم تا به بیان دیدگاه خود در مورد یکی از کاستی‌های موجود در آموزش علوم مهندسی در سطح جهان از جمله در کشورمان پرداخته و در حدّ بضاعت اندک خود راهکاری جهت رفع آن ارائه نمایم. همانگونه که مستحضرید، هدف اصلی ما از آموختن مهندسی جدید «تغییر» جهان است. با نگاهی هرچند گذرا به میراث برجای مانده از مفهوم مهندسی در جهان پیشامدرن، درمی‌یابیم که درک و فهم پیشینیان و گذشتگان ما از مفهوم مهندسی به کلّی با تلقّی امروزیان از این مفهوم متفاوت بوده است. در روزگاران گذشته عالِمان و پژوهشگران علومِ دقیقه، وجود خویش و موجودیّت و حیثیّت فردی و اجتماعی خود را به عنوان جزیی از نظام هستی تعبیر و تفسیر می‌‌نمودند. آن بزرگان علاوه بر آشنایی با آخرین دستاوردهای علم مهندسی در مفهوم سنّتی آن، جهان هستی را پرتوی از انوار عالَم می‌نوی می‌‌دانستند. به عنوان نمونه می‌‌توان به آثار برجای مانده از نبوغ مهندسان و معمارانِ هنر‌شناس در عالم اسلام و جهان مسیحیّت اشاره نمود. آنان ضمن بهره‌مندی از آخرین دستاوردهای علومِ دقیقۀ زمانۀ خود، به هنگام پی افکندن بناهای شکوه‌مند، ملاحظات و نکاتی را در کار خود مورد توجّه قرار می‌‌دادند که روح آدمی را به سمت تعالی سوق می‌‌داد. به گمان اینجانب رمز و راز این شکوه معنوی و بهرۀ روحانی نهفته در آثار گذشتگان را باید در طرز تلقّی آنان از انسان و جهان جستجو نمود. امروزه متأسّفانه بسیاری از استادان، دانشجویان و دانش آموختگان علوم و فنون مهندسی در شاخه‌ها و شعب گوناگون آن، طبیعت خدادادی را به مثابۀ مادّۀ خامی (raw material) می‌‌دانند که به هر قیمتی باید در راه فتح جهان و غلبه یافتن بر رقبای تجاری مورد بهره‌برداری قرار گیرد. در روزگاران پیشین، مهندسان و معماران مسلمان منابع و استعدادهای نهفته در جهان طبیعت را مانند کودکی که خود را به سینۀ مادر چسبانده است و از شیرۀ جان او تغذیه می‌نماید، مورد استفاده قرار می‌‌دادند. امّا حکایت امروزیان در بهره‌برداری بدون حدّ و مرز از منابع طبیعی و ویران ساختن محیط زیست داستان انسان‌های جاهلی است که بدون اندیشیدن به عواقب اعمالشان، به هر اقدام مسرفانه و نابخردانه‌ای دست می‌‌‌زنند. اگر این شیوه - که یکی از پیامدهای تأسّف‌بار مادّی‌گرایی لجام گسیخته است - به همین روال ادامه یابد، دیری نخواهد پایید تا ابنای بشر باید آمادگی یابند که مراسم ترحیم مادرِ پیر طبیعت را برگزار نمایند. اینجانب بر این گمانم که علّت اصلی این ویرانگری دهشتناک را باید در نقص موجود در حوزۀ آموزش مهندسی جستجو نمود. در بسیاری از نظام‌های آموزشی جدید به دانشجویان رشتۀ مهندسی می‌‌آموزند که چگونه می‌‌توان نسبت به اکتشاف و استخراج مواد اولیّه برای تولید محصولات گوناگون صنعتی مبادرت ورزید. کشورهای بزرگ صنعتی و در پیِ آن‌ها کشورهای در حال توسعه بدون توجّه به پیامدهای تبدیل جهان به کارخانۀ تولیدات صنعتی همچنان بر طبل تخریب و تغییر جهان می‌‌کوبند و اخبار و اطّلاعات مربوط به شاهکارهای خود را با افتخار در اختیار دیگران قرار می‌‌دهند. آنچه که در این میانه مفقود است، آموزش مفاهیم مربوط به حوزۀ هنر، معرفت و معنویّت (Spirituality) به دانشجویان علوم مهندسی است. نمی‌‌توان به این موارد دلخوش نمود که کشور ما از این آسیب در امان مانده و چند واحد برای آشنایی با معارف اسلامی و همچنین چند واحد درسی برای آشنایی با تاریخ اسلام و یا تاریخ تحوّلات انقلاب اسلامی در برنامۀ درسی دانشجویان این رشته‌ها گنجانده شده است. به تعبیر دیگر، سخن اینجانب معطوف به نحوۀ نگریستن به جهان هستی است. به عنوان نمونه می‌‌توانم به موردی اشاره نمایم که چندی پیش ذهن مرا به خود مشغول ساخته بود. اینجانب در این اندیشه بودم که اگر عالِمان علومِ دقیقه و استادان و دانشجویان رشتۀ مهندسی اندکی با هنر معناگرایان و فرزانگانی مانند آندری تارکوفسکی، هنرمند گرانقدر روسی یا سهراب سپهری، شاعر بلند آوازۀ ایرانی آشنایی حاصل می‌‌نمودند بدون تردید در نحوۀ تعامل خود با جهان و انسان تجدیدنظر می‌‌کردند. بطور مثال کسانیکه با نگاه عارفانۀ بزرگانی مانند سهراب سپهری آشنا شوند، به زیبا‌ترین طریق ممکن درمی‌‌یابند که جهان هستی در ذات خود جلوه‌ای از جلوات الهی است و از قداست و حرمت برخوردار است و نمی‌‌توان آنرا برای امیال و اغراض خود به هر شکلی تغییر داد. این شاعر فرزانه در یکی از مکاشفات شاعرانۀ خود چنین می‌‌گوید: من مسلمانم
قبله‌ام یک گُل سرخ
جانمازم چشمه، مُهرم نور
دشت، سجّادۀ من
من وضو با تپش پنجره‌ها می‌‌گیرم
در نمازم جریان دارد ماه
جریان دارد طیف
سنگ از پشت نمازم پیداست
همه ذرّات نمازم متبلور شده است
من نمازم را وقتی می‌خوانم
که اذانش را باد گفته باشد سر گُلدستۀ سرو
من نمازم را پیِ تکبیره‌الاحرامِ عَلَف می‌خوانم
پی قد قامتِ موج
کعبه‌ام زیر اقاقی‌هاست
کعبه‌ام مثل نسیم، می‌‌رود باغ به باغ، می‌‌رود شهر به شهر
حَجَرالاسودِ من روشنی باغچه است
او در فرازی دیگر از این مکاشفۀ شاعرانه چنین می‌‌گوید:
ساده باشیم
ساده باشیم چه در باجۀ یک بانک چه در زیر درخت
کارِ ما نیست شناسایی رازِ گُل سرخ
کار ما شاید این است
که در افسون گلِ سرخ شناور باشیم. اینجانب با خواندن اشعار و آثار معناگرایانی چون سهراب سپهری احساس می‌‌کنم که بزرگانی همچون او در پیِ آن هستند که به عموم مخاطبان خود به ویژه آنان که دست اندرکار تغییر و تخریب جهان هستند گوشزد نمایند که تا چه حد از حقیقت هستی بدور افتاده‌اند. امیدوارم تا استادان و پژوهشگران این حوزه در باب رفع این نقیصه تأمّل نمایند و پیش از آنکه پیمانه پُر شود، راه علاجی برای این درد جانکاه بیابند. هرچند یافتن راه حلی برای این معضل تو در تو و درهم تنیده (Problematic) آسان نمی‌‌نُماید، امّا یقین دارم که به یُمن لطف و همّت شما خاک، زر تواند شد. چو غنچه گرچه فروبستگی است کارِ جهان تو همچو باد بهاری گره‌گشا می‌‌باش
چو پیرِ سالک عشقت به مِی حواله کند بنوش و منتظر رحمت خدا می‌‌باش علی اکبر صالحی
معاون رییس‌جمهور و رییس سازمان انرژی اتمی ایران
۱۳۹۴/۰۸/۲۳ ۱۳:۵۸:۰۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایلنا]
[مشاهده در: www.ilna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
سیاسی
پربازدیدترینها