واضح آرشیو وب فارسی:آفرینش: گزارشگر: الهام فراهانی وارد بیمارستان طبی کودکان که شدم در حیاط بچه هایی را می دیدم در سنین مختلف به همراه پدر یا مادر خود؛ یکی سرم به دست یکی با ویلچر و... به سرعت از حیاط گذشتم چند طبقه ای را بالا رفتم تا به قسمت دیالیزی ها رسیدم. وارد راهرو که شدم فضای سنگین و بی روح آنجا مرا در خود فرو برد. از راهرو که رد میشدم شاهد نگاه کودکانی خسته و بی حال بودم در کنار مادران شان که وقتی به چهره شان نگاه میکردی شاید دل خستگی را در آن می دیدی. بالاخره وارد اتاق مخصوص کودکانی شدم که به دستگاه وصل بودند. کنار تخت دختری رفتم که مادرش دست او را در دست گرفته و پاهایش را ماساژمیداد.و دخترک از درد به خود می پیچید. جویای احوالشان شدم؛ برای من به شخصه طور دیگری می گذشت. ولی انگار زمان برای آنها ایستاده بود. اولین دغدغه همه خانواده هایی که آنجا بودند هزینه های هنگفتی بود که برای دیالیز محتمل می شدند. داروهای گران و اینکه باید برای گرفتن داروها به هزار جا سر بزنند و اگر یک روز هم برای تهیه دارو دیر بروند دیگر دارو را به آنها نمی دهند وباید بعد از آن، خیلی دوندگی بکنند. بعضی ها از استاندارد نبودن دستگاه های دیالیز گله مند بودند و می گفتند تعداد این دستگاه ها با توجه به مراجعه کنندگان بسیار کم و تعدادی هم که موجود است سالم نیستندو خراب می باشد . چون دیالیز جزء بیمار یهای خاص است دفترچه ای که به آنها تعلق دارد پاسخگوی آنها نیست و خیلی زود باید بروند و تمدیدش کنند. از دغدغه های دیگر خانواده ها منتظر ماندن در صف برای پیوند و اینکه هزینه ای برای خرید کلیه ندارند. و در آخر از حرفها و درد و دلهای آنها این بود که پیشنهادات آنها را به گوش مسئولان برسانیم که خوب می شد داروهارا در خود بیمارستان تهیه می کردیم و دیگر لازم نبود برویم ساعتها دنبال دارو درخارج بیمارستان بگردیم و خوب می شد تعداد دستگاهها را زیاد می کردند و فضای بیشتری را در اختیار بخش دیالیز قرار می دادند و هزینه درمان آنها را بیمه متقبل می شد. وقتی این حرفها را از زبان مادران و پدرانی که همراه فرزندانشان بودند می شنیدم به جز حس همدردی و اینکه سرم را بالا بگیرم و بگویم خدایا شکرت که سالمم و این بالاترین نعمت است و این حرف شاید تلنگری برای من و خیلی ها باشد که قدر سلامتی که داریم را بدانیم و هر لحظه شکر گزار خدای مهربان باشیم. و با داشتن این نعمت، تا جای امکان از کمک مادی و معنوی کردن به افرادی که دچار چنین مشکلاتی هستند، دریغ نکنیم. به امید اینکه مشکلات، دردلها و گلایه های بیماران و خانواده های آنها که به بخشی از آن اشاره کردیم، به گوش مسئولان بیمارستان طبی کودکان برسد.
شنبه ، ۲۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آفرینش]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]