تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836617128
از ۱۸ سال مصرف مواد و خیابان خوابی در رشت تا خودکشی و گردانده شدن در شهر/آمده‌ام تا به معتادان خیابانی کمک کنم/ لذت ۸ سال زندگی پاک
واضح آرشیو وب فارسی:گیل نگاه:
گیل نگاه/گروه اجتماعی: مانند جلسات انجمن معتادان گمنام (NA) شروع می‌کند: بهنام هستم و۷ سال و ۲ ماه و ۲۰ روز است که پاکم.بهنام بلگوری متولد ۱۳۶۱ است و ۱۸ سال از عمرش را درگیر انواع مواد مخدر بود. هنوز زمان صحبت‌هایمان دو رقمی نشده که متوجه زندگی عجیب‌اش می‌شویم. مردی که نیمی از سال‌های زندگی‌اش با مواد مخدر پیوند داشت و به دلیل شرارت و درگیری، به عنوان یکی از اراذل و اوباشی که بار‌ها قانون شکنی کرده بود در رشت گردانده شده بود.این جوان دو بار هم دست به خودکشی نافرجام زد اما ناگهان تصمیم به بازگشت گرفت آنهم زمانی که دیگر در بدنش رگی برای تزریق مواد مخدر پیدا نمی‌شد.حالا حدود ۸ سال است که به یکی از سخت‌ترین مشاغل یعنی آهنگری مشغول است، ازدواج کرده، صاحب فرزند است و مهم‌ترین آرزوی زندگی‌اش را موافقت با مجوز مرکز ترک اعتیاد معرفی می‌کند. مرکزی که مدتهاست منتظر اعلام نظر بهزیستی است.بهنام که به خواست خودش در تحریریه گیل نگاه حضور پیدا کرده می‌گوید بعد از سال‌ها ضربه زدن به جامعه حالا می‌خواهم به مردم و کشورم کمک کنم و دست معتادان خیابانی را بگیرم و آن‌ها را بعد از پاک سازی با یک شغل پایدار به جامعه تحویل دهم.بهنام از نوجوانی‌اش می‌گوید و از ایام مصرف مواد مخدر با عنوان دوران «سیاه مصرف» یاد می‌کند و تعریف خود از اعتیاد را اینگونه شرح می‌دهد: اعتیاد یک افسردگی درون ذهنی مزمن و مادرزادی است و از جنین با کودک است و رشد می‌کند.آغاز اعتیاد از ۱۳ سالگیاین جوان تاکید می‌کند که خانواده‌ای آرام داشته و دارم و هیچ یک از اعضای خانواده‌ام درگیر مساله اعتیاد نبوده‌اند و بار‌ها تلاش کردند من را از وضعیت بد نجات دهند اما نوعی شرارت و سرکشی ذاتی در من وجود داشت به همین دلیل خیلی زود یعنی از کلاس پنجم قید مدرسه را زدم و از سن ۱۳ سالگی هم شروع به مصرف مشروبات الکی کردم. کمی بعد هم پاتوق من به همراه تعدادی دیگر از نوجوانان و جوانان پارک کشاورز رشت و تجربه استفاده از انواع مواد مخدر بود.او توضیح داد که به دلیل شرایط خاص حاکم بر آن منطقه حدود دو دهه پیش بسیاری از نوجوانان برای تایید شدن نزد دوستانشان به مصرف هر نوع مواد نه نمی‌گفتند.۱۸۰ بخیه، یادگار درگیری های خیابانیآلوده شدن به مصرف مواد مخدر او را از خانواده‌اش دور و دور‌تر کرد: ترجیح می‌دادم در خیابان‌ها و پارک‌ها بخوابم و بار‌ها به صورت انفرادی و گروهی با افراد مختلف در خیابان درگیر شدم. درگیری‌هایی که تا سال‌ها بعد ادامه داشت به طوری که ضربات مختلف چاقو و کا‌تر و دیگر تیزی‌ها حدود ۱۸۰ بخیه بر جای جای بدنش یادگار گذاشته است و بار‌ها او را تا پای مرگ پیش برد.ضرباتی که امروز توان کار کردن را از او گرفته و می‌گوید به جز عارضه‌های مواد مخدر، ضربات چاقو و کتک‌ها توان جسمی‌ام را در اوج جوانی بسیار کم کرده و امکان کار دایمی ندارم.۳/۵ سال پشت میله های زندانبهنام از اوج شرارت‌ها، درگیری‌های خیابانی و توزیع مواد مخدر می‌گوید که یک بار در بندرعباس و بار دیگر در رشت او را روانه زندان کرد و او ۳/۵ سال را در این دو شهر پشت میله‌های زندان گذراند.گرداندن «بهنام» در رشت ۴ هفته بعد از عقدهرچند میزان تحصیلات بهنام بالا نیست اما هنگام صحبت و اظهار نظر نشانی از کم سوادی در صحبت هایش دیده نمی شود و درباره مسایل مختلف با اطلاعات و کلمات مناسب به اظهار نظر می پردازد.او می‌گوید از وقتی تصمیم به تغییر گرفتم فهمیدم که باید با گذشته‌ام مواجه شوم برای همین فراموش نکرده‌ام که سال ۸۵ در ایامی که بعضی از فرماندهان پلیس برای تنبیه افراد مجرم آن‌ها را سوار بر ماشین یا پیاده در شهر‌ها می‌چرخاندند تا هم آینه عبرت شهروندان باشند و هم غرور مجرم شکسته شود من را هم به عنوان یکی از مجرمان غیر قابل اصلاح در خیابان‌های اصلی رشت گرداندند. کاری که اندک روزنه های تغییر و بازگشت به اجتماع را از بسیاری از مجرمان می گیرد.روزهایی که کمتر کسی نام فامیلش را می‌دانست و اطرافیانش که عموما مجرمان بودند با صفت «بهنام سیاه» او را صدا می‌کردند.این اتفاق زمانی روی داد که مصرف موادش کمتر شده بود و تنها ۴ هفته از عقد او با دختر مورد علاقه‌اش می‌گذشت.بهنام در ادامه گفت و گو با گیل نگاه از آن ایام چنین گفت:در این دوره تلاش می‌کردم به قول معتادان «مصرف موفق» داشته باشم به همین دلیل تلاش می‌کردم به جای پاسخ مناسب به اعتماد همسرم در خفا به کارهای نادرست گذشته بپردازم.او در این رابطه از نقش بسیار پررنگ و مثبت همسرش می‌گوید که با وجود مشکلات زیاد و غیر قابل تحمل، او را ترک تکرد و برای تغییر به او انگیزه داد تا چند ماه بعد یعنی در سال ۸۶ مصرف خود را قطع کند.۲۸ مرداد ۸۸همین سال او و همسرش با کمک‌های کوچکی که از اطرافیان گرفته بودند زندگی مشترکشان را آغاز کردند و در حال حاضر هم یک فرزند پسر ۵ ساله دارند.مواد در جیب،رگ ناپیدامی‌گوید حالا که بیش از ۷ سال از آن روز‌ها می‌گذرد این کار آسان به نظر می‌رسد اما من در شرایطی که پیش از این چند بار با روش‌هایی مختلف ترک در خانه، کلینیک، متادون و… اعتیاد به هروئین و کراک را کنار گذاشته بودم اما بعد از مدتی دوباره بازگشتم هر چند که مدتی واقعا رگی برای تزریق نداشتم و در حالی که مواد در جیبم بود اما قدرت مصرف و در واقع رگ سالم برای تزریق در بدنم نداشتم.نتیجه چند سال زندگی خیابانی با موادبه نظر می‌رسد بهنام با یادآوری هر خاطره‌اش بخشی از گذشته‌اش را مچاله می‌کند و دور می‌اندازد: یادم می‌آید که من با آن سوابق سرکشی و رفتارهای نادرست بعد از آن که تصمیم به تغییر و ترک اعتیاد گرفتم و واقعا بر سر حرفم مانده بودم مردم جامعه به من اعتماد نمی‌کردند. البته حق داشتند چون من علاوه بر اعتیاد به نوعی شرور هم بودم و در شهر هم گردانده شده بودم و انگشت نمای بسیاری از مردم بودم. در جلسات گروهی ترک اعتیاد بسیار گفته می‌شود که برای پذیرش یک معتاد ترک کرده در جامعه به زمان زیادی نیاز است من هم ابتدا از محل اولیه زندگیمان دور شدم تا افراد فراموشم کنند.بعد به در مراکز حمایتی رفتم اما آن‌ها هم من را نمی‌پذیرفتند و حتی معتادان ترک کرده هم به دلیل شرارت‌ها و سابقه ذهنی منفی حاضر به کمک و پذیرفتن من نبودند.اما من پذیرفتم که نگاه منفی آن‌ها به دلیل سابقه‌ام است و باید خودم را تغییر بدهم.
ضربات پتک بر سر آهنبهنام به خاطر آورد که بعد از ۷ ماه و ۱۵ روز که هنوز به دلیل استفاده از مواد مخدر بدن و بوِیژه دست و پا‌هایش درد می‌کرد از انجام کار در داخل شهر ناامید شد و به اطراف رشت رفت و با دستمزد پایین و صرفا گذراندن روز و فکر نکردن به مواد مخدر کار کرد:بعد تلاش کردم مهارتم را در آهنگری که از گذشته سررشته ای در آن داشتم را افزایش دهم و الان چند سال است که به صورت سیار به این کار مشغولم. حالا هم تلاشم این است که با انجام اصولی کار مشتری‌هایم را داشته باشم. اما اگر روزی تلفنم نباشد سفارش کار هم ندارم.وقتی نگاهها مثبت می شوداو حالا از شکسته شدن باور‌ها می‌گوید و اینکه باز تحمل می‌کند تا نگاهها به او تغییرات بیشتری بکند:چون من تنها یک اشتباه و درگیری نداشتم که انتظار داشته باشم مردم و اطرافیان فراموش کنند بلکه سال‌ها رفتار اشتباه و ضد اجتماعی داشتم به همین دلیل می دانم باید لاشم را برای پذیرش از سوی مردم ادامه دهم.از بهنام سوال می‌کنیم که چرا برای آغاز یک زندگی با حاشیه‌های کمتر از رشت خارج نشد: اول اینکه من در ۱۸ سال گذشته به بسیاری از شهرهای ایران رفته‌ام و دیده‌ام که برای افراد معتاد و سابقه دار آسمان همین رنگ است. و دلیل دوم هم علاقه من به این شهر است و من به خودم قول داده‌ام که باید بتوانم اعتماد مردم رشت را به خودم جلب کنم و تا آخرین لحظه کنار مردم این دیار باشم.هیات محرم و متلک‌هااو می گوید تغییر کرده است و اخیرا هم تصمیم گرفت با تعدادی از بچه‌هایی که اعتیاد خود را ترک کرده بودند هیات عزاداری محرم برپا کند.بهنام می گوید:بچه‌ها با خلوص نیت در تمام ۱۰ شب محرم در هیات حضور داشتند. اما تعدادی از مردم وقتی از کنار هیات ما می‌گذشتند با جملاتی مانند «لات محل ما رو، معتاد را چه به محرم و… » فکر می کردند که ما تغییر نکرده ایم.اما باز هم دوستان ما به کار خود ادامه دادند و شب آخر گریه می‌کردند و می‌گفتند که در محرم بعدی باز هم در هیات حاضر می‌شوند. چون این کارها از نظر روحی خیلی به آن‌ها کمک می‌کند.طرحی رویایی برای معتادان خیابانیحالا بیشترین دغدغه بهنام بلگوری طرحی است که می‌گوید ۶ سال و ۱۱ ماه است با هدف بهبود وضعیت معتادان خیابانی بروی آن کار انجام داده است؛حتی در روزهایی که فرصت نداشتم و بیمار هم بودم دست کم بروی طرحم وقت گذاشتم و کارهای مرتبط با آن را انجام داده ام.او ترجیح می‌دهد جزییات طرحش منتشر نشود اما کلیات مد نظر او این است که با تاسیس یک مرکز، معتادان خیابانی را به مدت ۲۱ تا ۴۲ روز به صورت رایگان از سایه شوم اعتیاد پاک کند اما این افراد مرکز را ترک نکنند و تا ۶ ماه در همان جا بمانند و مشغول یادگیری یک حرفه شوند.بهنام در این ارتباط از ۱۸ شغل در نظر گرفته شده در این مرکز صحبت می‌کند که فرد معتاد می‌تواند یکی از آن‌ها را انتخاب کند. البته ۷ شغل دیگر هم مد نظر او است. مشاغلی که به گفته این جوان خود از آن‌ها سرشته دارد؛ مثلا چند ماه کنار یک خیاط رایگان کار کرده‌ام تا بتوانم بخش‌های مهم کار را یاد بگیرم و مشاغل دیگر هم به همین صورت که از سوی من و تعداد دیگری از گروه مد نظر فراگرفته شده است.مدرس بعضی از مشاغل مرکز مد نظر این فرد هم تعدادی از معتادانی هستند که مانند بهنام موفق شده‌اند از سایه شوم اعتیاد نجات پیدا کنند.او با ارایه آماری می‌گوید که از ۱۰۰۰معتادی که در مراکز فعلی و با روش های موجود اعتیاد خود را ترک می‌کند کمتر از یک ماه بعد ۵۰۰ نفر دوباره به چرخه اعتیاد بازمی گردند و بعد از دو ماه ۲۰۰ نفر دیگر هم به آن‌ها می‌پیوندند.در حالی که به گفته او اگر فردی با رضایت خاطر خودش و با هدف ترک و حرفه آموزی۶ ماه در مرکز نگه داری شود قطعا ریسک بازگشت به مواد بسیار کمتر می‌شود.البته در حال حاضر هم مراکزی هستند که ۶ ماه افراد ترک کرده را با دارودرمانی نزد خود نگه می‌دارند اما باز هم تعدادی از این افراد به جمع دوستان دارای اعتیاد خود باز می‌گردند.کمک به ترک اعتیاد۲۶۴ معتادبلگوری می‌گوید علی رغم در اختیار نداشتن مرکز و امکانات خاص تنها با تلاش شخصی و هدف کمک به پاکسازی جامعه چندین نفر از معتادان را به جلسات معتادان گمنام وارد کرده و یا به کلینیک‌های ترک اعتیاد معرفی کرده: تلاش کرده‌ام از نظر انگیزه و قدرت روحی و روانی به این افراد کمک کنم. افرادی که در این مدت بهنام را به عنوان همیار کنار خود دیده‌اند. او می گوید ۲۶۴ معتاد در این مدت با کمک او دست از مصرف مواد مخدر کشیده‌اند.براساس ایده این جوان بعد از گذشت ۶ ماه فرد معتاد به صورت رایگان هم اعتیاد را ترک کرده و هم بدون پرداخت وجه در مرکز حرفه‌ای آموخته و روزی هم که با تایید پزشک از مرکز می‌رود مبلغی را دریافت می‌کند.او می‌گوید به دلیل آنکه در بازار حضور داشته افراد زیادی را می‌شناسد که هم با نگاه خیرخواهانه و هم به صورت روابط کارگر و کارفرمایی حاضرند مانند چند سال گذشته به او سفارش کار دهند که این سفارش‌ها می‌تواند در کارگاه یا مرکز ترک اعتیاد او انجام شود.انتظار برای دریافت مجوزبا توجه به اینکه برای تاسیس مرکز ترک اعتیاد فرد متقاضی باید سابقه کیفری و محکومیت نداشته باشد و همچنین از مدرک لیسانس هم بهرمنده باشد بهنام بلگوری نتوانسته است نام خود را به عنوان اعضای هیات موسس شرکت ثبت کند و مدارک خواسته شده بهزیستی برای تاسیس «ندای آرامش پاکان» را با نام و مشخصات ۷ نفر دیگر از معتمدانش مانند مددکار اجتماعی،پزشک،فرهنگی به این ارگان ارایه داده که پاسخ استعلام های آن ها هم مثبت بود.اما توضیحاتی که در بهزیستی گیلان به او ارایه شده این است کشانده است که فعلا با هیچگونه درخواست تازه‌ای برای تاسیس مراکز ترک اعتیاد در کشور موافقت نمی‌شود.بلگوری تاکید می‌کند که در طرح او نیازی به دریافت وام و اخذ کمک از دستگاههای دولتی نیست : من به همراه افراد مدنظرم توانایی اجاره یک مکان را داریم و بخشی از تجهیزات کار هم دراختیارمان هست. تمام تلاشم این است که با این درخواست موافقت شود تا من بتوانم به آرزویم یعنی کمک به معتادان خیابانی برسم.معتادانی که به گفته او به معنی واقعی کلمه در حال زجرکش شدن هستند و کمتر کسی می‌تواند به آن‌ها کمک کند.کدام روش ترک مناسب است؟می‌گوید من تمام روش‌های ترک را امتحان کرده‌ام. از ترک در خانه که از سوی معتادان «مامان درمانی» نامیده می‌شود تا بستری شدن در کلینیک، متادون و توسل اماکن مذهبی. اما بیشتر از همه جلسات گروه درمانی و انجمن معتادان NA را مفید می‌دانم.او با ذکر خاطره‌ای می‌گوید که در دوران اعتیاد بعد از چند سال خانواده‌اش او را به یک مکان زیارتی برده بودند تا انگیزه‌اش برای ترک اعتیاد بیشتر شود اما من دستم را که با طنابی به ضریح بسته شده بود باز کردم و خانواده‌ام در ترمینال متوجه شدند که باز هم مواد مصرف کرده‌ام و در حال چرت زدن هستم؛یعنی می‌خواهم بگویم تا خود فرد اراده نکند اتفاق مثبتی برایش نمی‌افتد.این فرد تغییر کرده می‌گوید: در حال حاضر عموما نیروهای انتظامی بعد از جمع آوری افراد معتاد آن‌ها را تحویل مراکز ترک اعتیاد می‌دهند و چند روزی در آن مراکز می‌مانند اما چون بسیاری از معتادان خیابانی خانواده ندارند باز هم چرخه برایشان از اول آغاز می‌شود.بلگوری تاکید می‌کند که روش ترک اعتیاد با مواد جایگزین امکان ترک را برای معتاد دشوار‌تر از همیشه می‌کند و فقط درد معتاد را عقب می‌اندازد و آتش اعتیاد را دو برابر می‌کند.او که سابقه حدود ۱۸ سال مصرف انواع مختلف مواد را داشته می‌گوید: بعضی از مراکز داروهای جایگزین به معتادان برای ترک می‌دهند که در واقع اعتیاد دیگری را شکل می‌دهد.او انکار نمی‌کند که این کار برایش درآمد مناسب هم خواهد داشت اما می‌گوید هدف اصلی‌اش بعد از سال‌ها کار کردن و فروختن مواد به مردم و خسارت وارد کردن به جامعه جبران اشتباهات است تا از نظر روحی بر خود هم تسلط بیشتری داشته باشد.ماجرای شبی که باران رشت تمام دارایی های یک معتاد را از او گرفتاو می گوید می خواهم به معتادان خیابانی در گیلان کمک کنم چون من شب‌های زیادی را در پارک‌ها و خیابان‌های رشت خوابیده‌ام. یک شب زمستانی که هوا خیلی سرد بود از غروب مقدار زیادی کارتن و تکه‌های چوب برای گرم ماندن در شب جایی مخفی کرده بودم. اما ناگهان باران شدیدی گرفت و تمام کارتن‌ها و چوب‌ها خیس شد و من هم که سرپناهی نداشتم زیر باران کاملا خیس شدم طوری که کبریت در جیبم هم خیس شد.تا ۴ صبح من در کوچه و خیابان‌ها دنبال کبریت یا فندک بودم که بالاخره یک نفر یک فندک به من داد اما من دیگر کاغذ یا چوب خشک برای آتش زدن پیدا نمی‌کردم.بالاخره تا صبح و در حالی که احساس می کردم در حال مرگ هستم نگهبان پارک محله‌مان من را در حالت بسیار بدی پیدا کرد:او ۱۰ چای داغ به من داد اما یخم بدنم باز نمی‌شدو مدتها طول کشید تا بتوانم وضعیت به نسبت عادی پیدا کنم.خاطره خودکشیاو ادامه می دهد من می خواهم به همنوعانم کمک کنم و انتظار دارم مدیران بهزیستی هم به کمکم بیایند چون اعتیاد آنقدر من را به خط پایان رساند که دوبار دست به خودکشی زدم. یک بار در باغ متروکه‌ای در نزدیک پارک کشاورز رشت خودم را حلق آویز کردم که به طور اتفاقی تعدادی از بچه‌های محل من را دیدند و طنابم را پاره کردند و بار دوم هم در خانه‌ای نیمه تمام می‌خواستم به زندگی‌ام خاتمه دهم که باز هم اتفاقی نجات پیدا کردم.امید،انگیزه و انتظار کمکبهنام بلگوری در حالی دفتر گیل نگاه را ترک کرد که امید و انگیزه در نگاه و رفتارش موج می زد. او می گوید حالا که به کمک خانواده و با اعتماد جامعه دست بر زانوهایش بلند شده است انتظار دارد نهاد حمایتی مانند بهزیستی و دیگر مراکز هم به کمکش بیایند تا بتواند دینش را به مردم و جامعه اش ادا کند.می گوید اگر هنوز نیاز به اعتمادسازی داشته باشم ارگانهای صدور مجوز می توانند نظارت بیشتری روی کار مرکز ما داشته باشند تا متوجه حسن نیتم بشوند.
۱۸ آبان ۱۳۹۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گیل نگاه]
[مشاهده در: www.gilnegah.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها