محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828688572
گرجستان کلید صادرات گاز به اروپا
واضح آرشیو وب فارسی:شانا: با توجه به نزدیکی جغرافیایی ایران و گرجستان، روابط فرهنگی این دو کشور و همچنین نیاز به حضور در نزدیکی بازارهای اروپا و همچنین ناامنی برخی کشورهای منطقه، شاید بتوان گرجستان را به عنوان دروازه ورود گاز ایران به اروپا دانست،به گزارش گروه تلکس شانا به نقل از روزنامه دنیای اقتصاد، با توجه به جهش محسوس حجم ذخایر و همچنین رشد قابل اتکای حجم تولید گاز طبیعی در پارس جنوبی، به نظر می رسد باید به دنبال بازارهای جدیدی برای مصرف این حجم گاز طبیعی باشیم تا حداقل از رقبای منطقه ای خود در استحصال گاز طبیعی عقب نمانیم. بر این اساس توسعه صنعت پتروشیمی، تزریق به چاه های نفت به منظور افزایش تولید، کاربردهای صنعتی به منظور سوخت و از همه مهم تر صادرات گاز طبیعی را باید در دستور کار قرار داد. با توجه به برخی مشکلات و حتی سنگ اندازی ها در برابر صادرات گاز طبیعی ایران به اروپا، شاید بتوان گرجستان را به عنوان محملی امن برای عرضه گاز طبیعی کشورمان به دریای سیاه به حساب آورد. با توجه به نزدیکی جغرافیایی ایران و گرجستان، روابط فرهنگی این دو کشور و همچنین نیاز به حضور در نزدیکی بازارهای اروپا و همچنین ناامنی برخی کشورهای منطقه، شاید بتوان گرجستان را به عنوان دروازه ورود گاز ایران به اروپا دانست، ولی این موضوع به ملزومات و مطالعات بیشتری نیاز دارد. از سوی دیگر باید به تقابل سیاسی و ژئوپلیتیک گرجستان و روسیه نیز در سال های اخیر اشاره کرد زیرا سیگنال مهمی برای افزایش جذابیت ایران به شمار خواهد رفت. بهتر است برخی معادلات قدرتمند قدیمی را باز تعریف کنیم تا حداقل در مناسبات اقتصادی جایگاه بهتری به دست آوریم. ذخایر و حجم تولید گاز طبیعی ایران بر اساس گزارش BP ( بریتیش پترولیوم) به عنوان یکی از منابع معتبر برآوردهای انرژی در جهان، ایران با داشتن 34 تریلیون متر مکعب گاز طبیعی، 2/ 18 درصد از کل ذخایر گاز دنیا را در اختیار دارد و از این حیث همچون سال گذشته رتبه اول دنیا را به خود اختصاص داده است. این در حالی است که پس از ایران، روسیه و قطر به ترتیب با 6/ 32 و 5/ 24 تریلیون متر مکعب بیشترین حجم ذخایر گازی دنیا را در اختیار دارند. این در حالی است که چندی پیش رکن الدین جوادی، رئیس شرکت ملی نفت ایران با اعلام اینکه حجم ذخایر گاز طبیعی ایران حدود ۳۳ تریلیون مترمکعب اعلام شده گفت: به دلیل کشف ذخایر جدید نفت خام و گاز طبیعی، قطعا حجم ذخایر نفت و گاز قابل برداشت ایران با افزایش روبه رو شده است. وی می گوید: قطعا در اکتشافات جدید هم میادین جدید نفتی و هم میادین جدید گاز طبیعی وجود دارد و وضعیت صنعت نفت را بهتر از وضعیت موجود از حیث ذخایر هیدروکربوری خواهد کرد. البته در برخی محاسبات و آمارها، ایران در جایگاه سوم ذخایر گاز جهان قرار دارد ولی باز هم در تمامی برآوردها و گمانه زنی ها ایران جایگاهی مثال زدنی در کشورهای دارای ذخایر گاز طبیعی جهان به خود اختصاص داده است. در همین حال، مدیرعامل شرکت نفت مناطق مرکزی ایران هم با تایید کشف ذخایر جدید نفت و گاز طبیعی در مناطق مرکزی ایران می گوید: به زودی مدیریت اکتشاف شرکت ملی نفت خبرهای خوبی درباره اکتشافات جدید اعلام خواهد کرد. موارد فوق نشان می دهد که در آینده، ذخایر گاز طبیعی کشور جهش مهمی را تجربه خواهد کرد که جایگاه ایران را در برآوردهای جهانی ارتقا می بخشد. این آمارها در کنار نیاز روزافزون جهان مخصوصا کشورهای در حال توسعه یا کشورهایی که به دلایل مختلف همچون مسائل زیست محیطی میل به استفاده از گاز طبیعی در آن سرزمین ها تقویت شده، از دید تصمیم سازان اقتصادی مخفی نخواهد ماند. در گذشته تلاش های بسیاری درخصوص واردات گاز از ایران از سوی کشورهای همجوار صورت پذیرفته ولی اغلب آنها چندان موفق نبوده اند. واقعیت آن است که کشورهای ذی نفع به خصوص آن دسته از کشورهایی که درخصوص انتقال گاز به سایر نقاط جهان یا بازارهای مصرف اصلی دخیل هستند دلیل اصلی استنکاف خود را در زمینه خرید یا ترانزیت گاز طبیعی از ایران، نبود عرضه های قابل اتکا عنوان کرده اند که در کنار برخی مواضع و رویکردهای غیراقتصادی قرار می گیرد. پایین بودن حجم تولید گاز در ایران در سال های گذشته، تراز منفی مبادلات گازی ایران با سایر کشورها، تحریم ها و عقب افتادگی سرمایه گذاری در ایران و حتی مصرف بالای گاز طبیعی در بخش های مسکونی یا صنعتی دستمایه ای شد برای عدم حضور در بازار انرژی ایران یا عدم خرید گاز طبیعی. با توجه به سرمایه گذاری های صورت گرفته در پارس جنوبی و جهش تولید در سال های اخیر در کنار پروژه های آماده بهره برداری، قطعا حجم استحصال و عرضه گاز ایران افزایش قابل توجهی پیدا خواهد کرد. آمارهای داخلی نشان می دهد تولید گاز طبیعی ایران هم اکنون به کمک فازهای جدید پارس جنوبی به 660 میلیون مترمکعب در روز افزایش یافته که ممکن است تا بهار سال آینده به 760 میلیون مترمکعب در روز افزایش یابد. از سوی دیگر در صورت تزریق منابع که نزدیک به 43 میلیارد دلار برآورد می شود، حجم تولید گاز طبیعی کشور می تواند تا 1100 میلیون مترمکعب در روز افزایش یابد که یک جهش جدی به شمار خواهد رفت. نیاز به بازار مصرف جدی گرفته شود با توجه به افزایش حجم تولید در سال های اخیر و پروژه های در دست احداث، نیاز به ایجاد بازار مصرف یکی از واقعیت های مهم درخصوص آینده تولید این حامل انرژی به شمار خواهد رفت که از هم اکنون باید زیرساخت های مصرف آن مورد توجه قرار گیرد. با توجه به برآوردها هم اکنون حجم تزریق گاز طبیعی به ذخایر نفت به منظور افزایش استحصال نفت خام کمتر از 100 میلیون مترمکعب در روز است ( به صورت دقیق تر 94 میلیون مترمکعب در روز) که می تواند تا 240 میلیون مترمکعب در روز افزایش یابد. با توجه به مصرف در بخش مسکونی و صنعتی به عنوان سوخت و همچنین خوراک در واحدهای پتروشیمی، به نظر می رسد حجم مصرف در این بخش ها در صورت برآورد خوش بینانه در سال های آینده ممکن است به 300 میلیون مترمکعب در روز برسد. تمامی این موارد نشان می دهد حتی در صورت بهره برداری کامل از فازهای در دست احداث باز هم حجم تولید گاز طبیعی در کشور از حجم مصرف و حتی صادرات آن نیز بیشتر خواهد بود. درخصوص صادرات گاز طبیعی از خطوط لوله موجود به کشورهای همسایه نیز نکات مهمی وجود دارد. از یکسو برخی از قراردادهای پیشین در این حوزه ها با توجه به گذر زمان تغییرات محسوسی پیدا کرده تا جایی که تبعیت از معاهدات موجود برای برخی کشورها چندان مقرون به صرفه نبوده، بنابراین به هر طریق ممکن از جمله مسائل فنی، اقتصادی یا غیراقتصادی تلاش دارند تا از معاهدات خود سر باز زنند. با توجه به این شرایط باید به ایجاد بازار مصرف جدید به صورت جدی توجه داشت. از یکسو تجربه خط لوله صلح تاکنون هم چندان جذاب خودنمایی نکرده زیرا به رغم وجود زیرساخت های مورد نیاز در کشور و حتی رفت و آمدهای دیپلماتیک و اقتصادی، هنوز وارد مرحله عرضه و فروش نشده است. مشکلات سیاسی در گذشته، اختلافات جدی بین پاکستان و هند و همچنین مشکلات اقتصادی و امنیتی در پاکستان مواردی است که تاکنون در برابر این پروژه عظیم تنها به عنوان سرعت گیر یا به بیان دقیق تر نقش یک ترمز را داشته اند زیرا جذابیت فروش کمتر از مشکلات پیش رو بوده است. درخصوص صادرات گاز طبیعی به اروپا نیز تاکنون تنها در حد گفت و شنود و حتی چند یادداشت تفاهم خودنمایی کرده که متاسفانه شاید ضمانت اجرایی چندانی نداشته باشد. درخصوص صادرات گاز به اروپا در ابتدا باید مطالعات آن به صورت کامل انجام شود سپس اقدام مقتضی صورت گیرد. این در حالی است که هنوز هم بین کارشناسان این حوزه یک وحدت رویه تنها برای شیوه انتقال وجود نداشته و برخی خطوط لوله و برخی دیگر انتقال گاز به صورت مایع را پیشنهاد می دهند. فاصله بین ایران و اروپا در کنار وجود خط لوله بین روسیه و قاره سبز را باید جدی گرفت زیرا مقاومت های روسیه به عنوان یک شریک قدیمی و یک رقیب بالفعل شاید در نگاه اول چندان مهم قلمداد نشود و تنوع عرضه کنندگان را برای قاره اروپا جذاب جلوه دهد ولی باز هم سرمایه گذاری های عظیم مورد نیاز در کنار ناامنی های احتمالی در مسیر خطوط لوله مواردی است که در آینده خودنمایی خواهد کرد. با توجه به تمامی این موارد بهتر است در ابتدا ایجاد بازار مصرف داخلی و در ادامه توجه به خریداران محلی و کشورهای نزدیک جغرافیایی را در دستور کار قرار دهیم. این رویکرد در شرایط فعلی مبهم ارزیابی می شود، زیرا از یکسو برخی کشورهای منطقه نه به گاز چندانی نیاز دارند و نه توان اقتصادی باز پرداخت آن را دارند؛ بنابراین باید برخی چشم پوشی ها را در ابتدا در دستور کار قرار داد. نکته حائز اهمیت دیگر را باید نظر این قبیل کشورها دانست؛ زیرا آنها نیز این شرایط را به دقت دریافته اند؛ بنابراین می خواهند از این آب گل آلود ماهی بگیرند. به عنوان مثال قیمت های مورد تقاضا از سوی طرف هندی برای گاز منتقل شده از خط لوله صلح یا قیمت های مورد نیاز برای سرمایه گذاران هندی در صنعت پتروشیمی برای حضور در منطقه مکران را می توان از این قبیل سیاست ها برشمرد. با توجه به این شرایطو به منظور گسترش بازارهای گاز طبیعی یا هر کالای دیگر باید به گزینه های مختلف بیش از پیش توجه داشت تا حداقل توان چانه زنی ایران تقویت شود. اگر به تجربه سال های قبل و مناسبات کشورهای اطراف توجه کنیم، شاهد آن خواهیم بود که می توان از برخی رخدادهای ژئوپلیتیک پیشین برای منافع خود بهره بگیریم. به عنوان مثال در جنگ بین گرجستان و روسیه، آن هم دقیقا روی خط لوله باکو -تفلیس- جیهان که به کشته شدن تعداد زیادی از اتباع گرجستان منجر شد شوک شدیدی به قیمت های نفت وارد آمد و به جز گرجستان، برخی کشورهای دیگر را نیز درگیر رخدادی ناخواسته کرد. همین زمینه ذهنی خاص می تواند برای کشور کوچکی همچون گرجستان که سابقه تاریخی مهمی به عنوان جزئی از ایران در ذات خود نهفته دارد، سیگنالی برای حرکت به سمت کشورمان باشد. از سوی دیگر ورود گاز طبیعی ایران به گرجستان را می توان ورود عرضه های ایران به بازار اروپا و دقیق تر سواحل دریای سیاه دانست که در کنار دور زدن مناطقی بحرانی همچون ترکیه و یا سوریه، آرامش را نیز به مناقشات بین آذربایجان و ارمنستان تزریق می کند؛ زیرا منافع این دو کشور را با یکدیگر یکسان خواهد ساخت؛ هر چند که به بررسی های بیشتری نیاز دارد. با توجه به این موارد باید بازار گرجستان را جدی گرفت و به احتمال قوی با ورود خطوط لوله ایران به این کشور در کنار محدود بودن فاصله جغرافیایی، اوضاع کلی در بازار انرژی و همچنین شرایط ژئوپلیتیک ایران نیز تغییر خواهد کرد. محمدحسین بابالو
شنبه ، ۱۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شانا]
[مشاهده در: www.shana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها