واضح آرشیو وب فارسی:پارسینه: همین امروز یک نفر از کنار من رد شد و گفت: «شما همان دلقک توی تلویزیون هستید؟» خشکم زد، نمی دانستم باید چه کار کنم. می توانستم دعوا کنم و داد بزنم و شبیه خودش رفتاری ناخوشایند داشته باشم یا سکوت کنم و رد شوم.به گزارش پارسینه ریما رامین فر بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون در یادداشتی که روزنامه اعتماد منتشر کرد نوشت: همین امروز یک نفر از کنار من رد شد و گفت: «شما همان دلقک توی تلویزیون هستید؟» خشکم زد، نمی دانستم باید چه کار کنم. می توانستم دعوا کنم و داد بزنم و شبیه خودش رفتاری ناخوشایند داشته باشم یا سکوت کنم و رد شوم. دومی را انتخاب کردم، نمی خواستم من هم جزو قشری باشم که این روزها بی ادبی و بی احترامی و پرخاشگری را جایگزین رفتارهای درست شهروندی کرده اند. حالا فکر می کنم که در گذشته های نه چندان دور ادب و نزاکت مردم ایران شهره جهانیان بود و این فقط یکی از شایستگی های فارسی زبانان به حساب می آمد. اما این روزها جامعه از ادب خالی شده و ما این شایستگی را به بدترین شکل ممکن از دست دادیم و بدون اینکه متوجه اشتباهات خود باشیم هر چه بیشتر جلو می رویم، بیشتر از ادب نیاکان مان فاصله می گیریم. ادب در جامعه امروز بی مقدار شده و جای آن را تحقیر کردن و پرخاشگری گرفته است. کلمات و جملاتی در کوچه و خیابان های شهر شنیده می شود که پر از بی ادبی است. در این خیابان مردی را می بینی که سرش را از ماشین بیرون آورده و با صدای بلند ناسزا می گوید، در خیابان بعدی مرد و زنی را می بینی که در ترافیک یک خیابان شلوغ با چند واژه کوتاه یکدیگر را تحقیر می کنند. این صحنه های مشابه را هر روز بارها می بینیم و از کنار آنها می گذریم، غافل از اینکه این اتفاقات از چشم فرزندان مان پوشیده نمی ماند، آنها هستند که با نگاه پرسش گر و کنجکاو بی ادبی های جامعه را نظاره می کنند و از رفتار ما تقلید می کنند. گاهی فراموش می کنیم، بچه ها همه جا کنار ما هستند، کنار همان مردی که سرش را از ماشین بیرون آورد و ناسزا می گفت، یا کنار آن زن و مردی با هم مشاجره می کردند. وقتی بچه ها بزرگ ترها را در حال بی ادبی و گستاخی می بینند، چگونه می توان در گوش آنها زمزمه کرد که با دوستانت مودب باش، در مدرسه بی ادبی نکن و به بزرگ تر احترام بگذار. به قدری در رفتارهای ناپسند خود غرق شده ایم که گاهی فراموش می کنیم بچه ها هم در همین جامعه زندگی می کنند و باید مراقب تربیت آنها باشیم. ادب و احترام در جامعه از دست رفته و این اتفاق ناراحت کننده ای است چون نسلی که برای آینده پرورش می دهیم، قطعا از امروز ما گستاخ تر خواهد بود. شاید این نوع بی ادبی ها به ظهور رسانه های اجتماعی هم مربوط باشد. رسانه هایی که مردم خود را پشت آنها پنهان می کنند و در آن فضا با هر ادبیاتی که دل شان می خواهد با دیگران حرف می زنند و این رفتار برای شان تبدیل به عادت شده تا جایی که به خود اجازه می دهند در کوچه و خیابان هم با همین لحن حرف بزنند. فضای مجازی تعریف مشخصی دارد، این فضا باید با فضای واقعی زندگی فرق داشته باشد، اگر اجازه داریم در فضای مجازی هر برخوردی با یکدیگر کنیم در فضای واقعی نمی توانیم چنین کاری کنیم. باید یاد بگیریم فضای مجازی را از زندگی واقعی تفکیک کنیم. زندگی امروز ما از فضای مجازی تاثیر گرفته و شبکه های اجتماعی روی زندگی مردم امروز سایه انداخته است. این دوری ما از یکدیگر و مهم تر از آن دوری از هر آنچه روزی روزگاری در فرهنگ ما بوده و با آن بزرگ شده ایم، اتفاق خوشایندی نیست. ما روزبه روز تمام آن خوبی ها، احترام و ادبی را که در گذشته ایرانیان مثال زدنی بوده از دست می دهیم و به جای آن پرخاشگری را جایگزین می کنیم. اتفاقی که سرانجام خوبی ندارد و هرکسی در نقش شهروندی خود، باید نسبت به این موضوعات حساس باشد و برای بازگشت به آن فرهنگ غنی و دوست داشتنی تلاش کند.
شنبه ، ۱۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پارسینه]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]