محبوبترینها
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
انواع ریل دستگاه‌های CNC + جدول مقایسه معایب و مزایا
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1810022159
کامنت ناشناس ذیل خبر طهماسب مظاهری/ چرا تازگیها صدایشان در نمی آید؟!
واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: احمدی نژاد 11 سال پیش در همان سال اول ریاست جمهوریش میخواست به وضعیت بانک ها ورود کند اما این یکی از آن مواردی بود که در جمع به او اجازه ورود داده نشد. بعکس این دولت احمدی نژاد خیلی زود ظرف شش ماه تکلیف کارش را با خودش روشن کرد. عواملی را که به او تحمیل شده بودند کنار نهاد. قید همه سیاست های مبهم و ناکارآمدی را که قصد تحمیل به او بود زد و راه و کار و خود را پیش گرفت. جدا از عوامل تحمیلی کسانی را هم که خط و راه و روششان با او نمیخواند کنار نهاد. آقای مظاهری مردم محترمی هستند وقصد داشتند یک سیاست کنترلی و مستقل بانکی را دنبال کنند. این سیاست هر زمان میتوانست سیاست خوبی باشد اما آن زمان سیاست دولت احمدی نژاد نبود اینست که ایشان هم از مسئول برکنار شده دولت نهم هستند. اما زمانی که احمدی نژاد میخواست اصلاح امور بانکی را آغاز کند اتفاقا وقتش همان زمان بود. یعنی درآمد ارزی کافی وجود داشت و هر تغییر را در وضعیت بانکها می شد صورت داد که قطعا نتیجه اش کاهش نرخ سود بانکی ، تحت قاعده و کنترل درآمدن بانکها ، درست شدن نحوه فعالیت آنها و جلوگیری از کسب و کار بانکداری بود که بعوض بانکداری به یککسب و کار پول درآوری بی حساب و کتاب درآمده بود و از همان وقت هم مشهود بود که این کسب پر رونق بسیاری را به سمت احداث بانک می کشاند. به عکسی که میگویند آقای احمدی روی دوش به صحنه آورده شد اصلا اینطور نیست در انجام خیلی از برنامه های او از همان روز اول سنگ اندازی شد. اگر قرار بر همراهی بود اصلاح امور بانکی از برنامه تعدیل اقتصادی مهم تر می بود و باید اول از همه اصلاحات از آنجا آغاز می شد. دوباره می گویم وقتش هم همان زمان بود. این اقا که الان صحبت میفرمایند یک فرد معمولی نیستند رئیس کل بانک مرکزی بوده اند ، وزیر اقتصاد بوده اند میفرمایند حجم بدهی های دولت بسیار زیاد است و هر چقدر میپردازد از آنطرف میزان بدهکاریهای جدیداش بر بدهی هائی که پرداخت می کند میچربد و احتمال یک ورشکستگی را می دهند. خب اینرا مردم و بازار و فعالان وغیر فعالان هم حس می کنند. این دولت و ایشان بار بیشتر این بدهیها و بار این نابسامانیها را به گردن دولت قبل می اندازند. بگذریم که مغرضانه و دور از واقع سخن می گویند. اما فرض می گیریم که اینها بر این باور بوده اند ، از قبل هم می گفتند که اوضاع خراب است. چه این دولت چه پشتیبانانش در مجمع تشخیص ، اصلاحاتی ها ، وزرا و دست اندرکارانی که الان با این دولت همراه هستند با اعتقاد به یک چنین چیزی پا در عرصه میدان نهادند و اصلا با وعده اینکه این اوضاع را تغییر می دهند بر سر کار آمدند. نه تنها وعده می کردند که کار درست میشود صحبت از اصلاح امور در صد روز می دادند. اول فکر می شد که قبلا مطالعات خود را در ایام بیکاری کرده اند در مررکز مطالعات و پشت میزهای پت و پهن انجام داده اند و الان سیاست ها و برنامه های مدونی برای تحقق وعده های خودشان دارند ، بعد مشاهده شد تازه برای هر کاری مثل اینکه قرار است نانی برای اولین بار پخت شود تازه تی مطالعاتی تشکیل می دهند که به بررسی و مطالعه بپردازد که چه باید بشود! برخی مدعی بودند همینکه احمدی نژاد نباشد همه موانع بر طرف است و کارها در مسیر برگشت به اوضاع عادی بر می گردد. اینها همه چی شد. الان کجایند و چرا تازگیها صدایشان در نمی آید که می گفتند گره احمدی نژاد است. حالا این آقای همدل با این دولت از یک طرف پیش بینی می کند که ورشکستگی در راه است ، بدهیهای دولت وحشتناک است ، درآمد ندارد و هزینه ها سرسام آور در حال ازدیاد است از آنطرف باز امید به نتایج توافق و رفع تحریم ها می دهد. خود این باز یک وعده دلخوشکنک دیگر است. امریکا کدام کشور رااز مصیبت و گرفتاری نجات داده است که الان برای جمهوری اسلامی ایران دست بالا بزند. در روابط امریکا با دیگر کشورها شاید فقط در کره جنوبی یک تحولی صورت گرفته باشد اما آن به تحول دیگری که آقای مظاهری با آن آشنائی ندارند و آن پیدایش قطب های اقتصادی سه گانه و انتقال بعضی فعالیتهای کار بر و سرمایه بر از ژاپن به کره بود مربوط می شود. امریکا تنها کاری که در کره کرده است تاسیس یک پایگاه نظامی با استقرار سی چهل هزار پرسنل در سئول است. الان در مرکز سئول ، درست در وسط شهر ، یک محدوده ای به وسعت محدوده ممنوعیت ترافیک تهران یکمنطقه وسع حصار کشیده شده ای در دست امریکاست که احدی جرات نزدیک شدن به آنرا ندارد. مردم سئول برای اینکه از این سمت شهر به آن سمت بروند باید این دژ عظیم در وسط شهر را یک دور قمری زده به آنطرف بروند کسی هم نمیتواند به امریکائیها بگوید بالای چشمتان ابروست. سیاست و اقتصاد و همه چیزهای کره هم در مطابقت با نظرات واشنگتن است. اساسا وضع یک طوری است که امنیت و بقای کره یا ژاپن در دست امریکاست. چی می توانند به امریکا بگویند. اینست که اگر یک کشور از نزدیکی با امریکا به جائی رسیده است یک چنین قیمتی پرداخته است. اما اساسا اگر این مشکلات و این اوضاع را می دانستند چرا آنطوری آمدند وسط و این مسئولیت را بر عهده گرفتند و حالا که می بینند نمی توانند از عهده آن برآیند چرا راست و حسینی پا پیش نمی گذارند و استعفا نمی دهند و کار را به فرد توانمند دیگری نمی سپارند.
شنبه ، ۱۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[مشاهده در: www.dolatebahar.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها