واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: «مد» و «مدگرایی» صرفاً در پوشش افراد خودنمایی نمی کند بلکه تمامی شئونات زندگی را در بر می گیرد و در دکوراسیون، وسایل منزل، آرایش صورت و مو، طرز حرف زدن و حرکات، نوع تفریح و ورزش کردن ، جراحی های زیبایی، ماشین های مدل بالا، خانه های ویلایی در بالاترین نقطه شهر و نظایر آن جلوه گری می کند. فرآوری: ه. هدایتی -بخش اجتماعی تبیان آنچه بیش از دیگر مظاهر «مد» به چشم می آید مد و لباس است. اصولاً این پدیده در همه سنین وجود دارد امّا در بین جوانان به خصوص در بین زنان به دلیل علاقه ی وافر ایشان به نمایش و خودآرایی بیشتر دیده می شود. جوان چون به مرحله جدیدی از زندگی وارد می شود به دنبال اثبات شخصیت است و همین خصیصه مهمترین علت گرایش وی به مد گرایی محسوب می شود. البته دلایل متعدد دیگری در این مسأله دخیل هستند: 1. میل به نوگرایی و تنوع طلبی 2. استقلال طلبی 3. به روز بودن و کم نیاوردن در برابر همسالان (همانند سازی) 4. میل به هویت های جدید 5. رقابت و چشم و هم چشمی 6. زیبا و متفاوت بودن و غیره، بهر حال وجود این ظرفیت و تمایلات در میان جوانان، فرصتی طلایی برای دست اندرکاران صنعت نساجی و پوشاک کشور است تا به ارائه الگوهای پوشش زیبا براساس فرهنگ اصیل ایرانی و اسلامی بپردازند. اشاعه فرهنگ مدرنیته و نفوذ آن در اعماق نهادهای جامعه موجب گردیده فرهنگ سنتی و فرهنگ متجدد مقابل هم قرار گیرند. این تقابل به تضاد میان اجتماع و خانواده دامن زده است. بطوری که با گسترش پر شتاب شبکه های ارتباطی و تمایل فزاینده بشر برای دستیابی به زندگی همسو با این حرکت و توسعه ؛ در اپیدمی مد و رفع موانع پیش پای آن، سهم عمده ای داشته است. از دیدگاه بسیاری از صاحبنظران اجتماعی، مد نه خوب است نه بد، چرا که اگر با شاخصه های ارزشی جامعه همخوانی داشته باشد بد نیست اما چنانچه از چارچوب معیارها و ضوابط جامعه خارج شده و از رسانه های بیگانه و معاند الگو بگیرد به هیچ وجه مناسب نبوده و چه بسا تبعات بسیار منفی به دنبال داشته باشد. ظرفیت فرهنگ ایرانی در مد و لباس ایرانیان فرهنگ چند هزار ساله دارند. بسیاری از مدهایی که غربی ها توسط آن بازار خود و دیگر کشورها را احاطه کرده اند از پوشش مردمان و اقوام اصیل ایرانی الهام گرفته اند. این در شرایطی است که تولید کندگان و دست اندرکاران مد و لباس کشور ما هنوز نتوانسته اند از پوشش های زیبای مناطق مختلف کشور و تلفیق این پوشش ها و الگو برداری از آنها به تولید لباس و ارائه مد بهره برداری نمایند. بنابراین نباید به جوان خرده گرفت که چرا به فرهنگ مردمان دیگر کشورها روی آورده است! غربی ها ازاین خلاء و فرصت ها نهایت بهره برداری را می برند و با نفوذ در میان جوانان ما، فرهنگ خود را ترویج می کنند. غرب افراد با پوشش غربی، به دیگر کشورها صادر نمی کند بلکه با برنامه ریزی و شناخت زمان و مکان با به کارگیری فرصت فناوری اطلاعات، هنر فیلم سازی و تبلیغات خیره کننده ماهواره ای و رسانه ای به راحتی اهداف خود در این حوزه را دنبال می کنند ولی ما آگاهانه و نا آگاهانه حتی در فیلم ها و تبلیغات خود نیز به بازار فرهنگ غربی رونق بیشتری داده و همرنگ آنها می شویم! باید پذیرفت که ما در ترویج فرهنگ ایرانی و بومی دچار ضعف شدید هستیم و بهترین راهکار در این خصوص این است که، از ابتدای دوره کودکی فرزندانمان را در خانه و مدرسه با فرهنگ کشور آشنا کنیم و موضوع فرهنگ و پوششی ایرانی اسلامی را در برنامه و کتب درسی بگنجانیم. مد، هجمه فرهنگی است ... یا ؟ مد و مدگرایی نه تنها در قالب لباس و پوشش بلکه در دیگر زمینه های زندگی خودنمایی می کند. برخی صاحب نظران بر این باور بوده اند که مد، یک نوع هجوم و شبیخون فرهنگی به شمار می رود، بر این اساس لازم است با آن مقابله کرد. اگر چه سالهای سال از این روزنه به پدیده «مد» ، نگاه شده اما شاید بتوان گفت برخی از رفتارها و پوشش های امروزی بسیاری از جوانان، از درون جامعه سرچشمه گرفته و رشد یافته است. دنیای کنونی بصورت یک « دهکده جهانی» در آمده است. جوامع همه در کنار هم قرار گرفته اند نمی توان در برابر اقتضائات عصر جدید یعنی گسترش رسانه ای و فناوری اطلاعات ایستاد بلکه، باید تلاش کرد تک تک جوانان و کسانی که در معرض آسیب های تکنولوژی ارتباطات، هستند، واکسینه شوند، به این معنی که بدانند مسیری که در آن قرار دارند با هدف مورد نظر سازگار است یا خیر. چرا که در مقابل دنیای ارتباطات یک دیوار بلند کشید و مانع ورود امواج الکترونیکی و برقراری ارتباط با فرهنگهای دیگر شد. نهادهای فرهنگی و طراحان مُد و لباس در اینکه صرفاً از طراحان داخلی لباس انتظار داشته باشیم به تنهایی در راستای تولید و فروش الگوهای خود در زمینه پوشش ایرانی - اسلامی فرهنگ سازی کنند، راه به جایی نخواهیم برد بلکه این مهم نیازمند همکاری و هماهنگی سایر بخشها و نهادهای مختلف فرهنگی است. آگاهی و فرهنگ سازی مهمترین شیوه ای است که می تواند ذائقه قشرهای مختلف مردم که به مد گرایش دارند و بعضاً در این راستا کورکورانه مقلد بیگانگان هستند - را تغییر دهد و به سمت الگوهای سنتی و بومی کشور علاقه مند نماید. شمال آفریقا؛ دنیای مد اروپایی بدون اینکه درگیر واژه ها باشیم و نگاه خود را معطوف به جزییات کنیم می توانیم ادعا کنیم که در کشور ایران بهترین طراحان و و هنرمندان استایلیست حضور دارند که اتفاقا در حال همگامی با سیاست های جاری کشور هستند و توان این را دارند که اقدام به مدسازی و ایجاد جریانی همسو در جامعه ای با وسعت خاورمیانه باشند. طبیعی است که اساس طراحی لباس کشورهای اسلامی شمال آفریقا کاملا بر اساس معیارها و شاخص های بین المللی است و الجزایر، تونس و مصر توان طراحی خود را بر اساس استایل فرانسوی و ایتالیایی قرار داده اند و اتفاقا بهترین طراحان لباس اسلامی که در سطح دنیا فعالیت می کنند از همین کشورها برخاسته اند. اما این ها هیچ کدام مولفه ها و نشانه های اسلامی را در آثار خود به شکل بارز نشان نمی دهند. مالزی و اندونزی؛ چالش بزرگ صنعت در کشورهای شرقی آسیا نیز صنعت تولید با توجه به حجم بالای صادرات این کشورها در زمینه پوشاک به سراسر جهان تمرکز طراحان معطوف به تامین نیاز صادراتی است. در این کشورها البته تلاشهای موثری صورت گرفته است تا مد و لباس اسلامی و ایرانی به نمایش در بیاید. به عنوان نمونه باید به فستیوال لباس های اسلامی در مالزی اشاره کرد که هر سال برگزار می شود و البته تاکنون طراحان لباس های ایرانی در آن حضوری فعال نداشته اند. این تقابل صنعت و هنر در مالزی روند را به سود شرکت های تولیدکننده مواجه کرده است و طراحان لباس اسلامی بیشتر در تلاش برای رسیدن به چرخه صنعت هستند. مسیر طراحی لباس ایرانی برای جهانی شدن اما راهکارهای رسیدن طراحان لباس ایرانی وابسته به چند متغیر اساسی است که باید تیتروار به این مولفه ها اشاره کرد. 1-معرفی و ارائه در سطح بین المللی : در کشورهای منطقه هر ساله کشورهای مختلفی برگزار می شود که هر ساله می تواند مایه نمایش و معرفی طراحان لباس ایرانی به تولیدکنندگان و طراحان و تعامل با ایشان برای سرمایه گذاری بر روی هنر ایرانی باشد. 2- دعوت از طراحان و تولیدکنندگان کشورهای منطقه : این اتفاق هر ساله با سرمایه گذاری های کلان در کشورهای همسایه انجام می شود که سرمایه گذاران کشورهای خارجی برای حضور در کشورهای خود به منظور سرمایه گذاری بر روی آثار طراحی شده در کشور دعوت می کنند. چرا نباید ما در فستیوال های بزرگ خود شاهد حضور شرکت های بزرگ دنیا باشیم. 3- تعامل با رسانه های جهانی: واقعیت این است که کشور ما در 4 سال اخیر در مسیری طلایی برای برقراری ارتباطات گسترده با دنیای مد فراهم شده که باید این فضا را با برنامه ریزی دقیق مدیریت کرد و به حق نباید از تلاش های کارگروه ساماندهی مد و لباس گذشت که توانسته نظر قاطبه جامعه را با خود برای آغاز دوران طلایی مد و لباس در کشور همراه سازد. در پایان باید یه این نکته توجه داشت که نباید همه انتظارها را از بخش دولتی داشته باشیم و گروه ها و موسسات خصوصی باید نگاه ملی خود را فراتر برده و تهران را آماده مرکزی مهم در دنیای مد منطقه کنند. منابع : باشگاه خبرنگاران / جام جم
شنبه ، ۱۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]