واضح آرشیو وب فارسی:پارسینه: اسم دود که می آید، تهران را به خاطر می آوریم و ماشین و خیابان و کمتر به یاد اصفهان می افتیم و دود زرد آسمان زرین شهر و هوای خفه فولادشهر. پاییز گذشته اصفهان هیچ روز پاکی را تجربه نکرد و حال، نمودارهای سایت اداره کل هواشناسی اصفهان هم این طور نشان می دهد که در کنار ریزگردهایی که از تالاب خشکیده گاوخونی بلند می شود، آلودگی صنعتی هم گهگداری گلوی نصف جهان را می گیرد. یک هزار واحد صنعتی از پالایشگاه، نیروگاه، فولاد و پتروشیمی گرفته تا سنگبری، ذوب آهن، پلی اکریل و کوره های مصالح ساختمانی در کنار تردد خودروها از ادرباره منشای آلودگی اصفهان این طور گفته شده که 70 درصد این آلودگی به خودروها و 30 درصد آن به صنایع مربوط است اما آن طور که محمد کوشافر، استاد دانشگاه و متخصص رشته خاک به «جهان صنعت» می گوید، آمار یادشده مورد نقد است: «در حالی بخش زیادی از آلودگی منطقه را به حمل و نقل ربط می دهند که حتی با فرض درست بودن این آمار، سرویس روزانه پرسنل، حمل و نقل کالا و خروج محصول شرکت ذوب آهن، بخش بزرگی از حمل و نقل استان را تشکیل می دهد.» به گفته این متخصص خاک، آلودگی هوا در ذرات اکسید آهن خروجی دودکش های شرکت ذوب آهن اصفهان مشهود است اما آلودگی شیمیایی در اصفهان فقط منحصر به هوا نیست و آب و خاک را هم دربر می گیرد. این استاد دانشگاه اضافه می کند: «بخشی از آلودگی این کارخانه مربوط به پساب آن است هرچند به حوضچه و سیستم تصفیه مجهز است اما به هر حال با محیط ارتباط دارد و آلودگی را به شکل های مختلف منتقل می کند.» به گفته کوشافر خطر زمانی بغرنج می شود که تلاقی آلاینده های شیمیایی و ریزگردها اتفاق می افتد: ترکیب این دو به تشدید اثر آلودگی می انجامد و مشکل را دو چندان می کند. این فعال محیط زیست جنبه دیگر آلودگی های صنعتی استان را به محدوده احداث کارخانه ها مربوط می داند و اضافه می کند: صنایع جایی قرار گرفته اند که اراضی اطراف آن استعداد کشاورزی دارد و نمی توان تاثیر این آلودگی ها بر خاک و محصولات کشاورزی منطقه را منکر شد. آلودگی ها در اصفهان در حالی همچنان ادامه دارد که به گفته این فعال محیط زیست در سال های اخیر تلاش هایی از سوی پرسنل این کارخانه برای کاهش اثرات منفی انجام شده که فیلتراسیون، تصفیه پساب و کارهای مطالعاتی از جمله این اقدامات است اما به هر روی ایجاد آلودگی را نمی توان از ماهیت چنین صنایعی جدا کرد. در کنار ذوب آهن و شرکت فولاد مبارکه اصفهان به عنوان صنایعی که در آلودگی اصفهان دخیل هستند، نیروگاه برق شهید منتظری هم تا دو سال و نیم پیش از صنایع آلاینده به شمار می رفت. این واحد تولیدی که مقدار زیادی مازوت می سوزاند از زمانی که مشعل مازوت سوز آن در اردیبهشت ماه سال 92 با درخواست اداره کل حفاظت محیط زیست استان اصفهان و همکاری مقامات قضایی پلمب شد تاکنون از گاز طبیعی به عنوان سوخت اصلی استفاده کرده است. شائبه رابطه ام اس و آلودگی هوا وقتی در دهه 80 با افزایش آمار مبتلایان به بیماری ام اس، زمزمه هایی، آلودگی هوای اصفهان را به این بیماری گره زد، نگرانی اهالی اصفهان دو چندان شد؛ نگرانی که با وجود ثابت نشدن، همچنان ادامه دارد. همان زمان اعلام شد که آمار مبتلایان به ام اس در ساکنان شهرهای مناطق غرب اصفهان (درست در نزدیکی صنایع آلاینده) و در مجاورت رودخانه از دیگر نقاط اصفهان بیشتر است. از سوی دیگر در سال های گذشته تشکیل پرونده های فراوان بیماران ام اس در بیمارستان های اصفهان و مقایسه آن با آمارهای کلی کشور، اصفهان را به یکی از مراکز اصلی ام اس کشور تبدیل کرد. آبان ماه سال گذشته بود که دبیر اجرایی یازدهمین کنگره بین المللی ام اس از شیوع پنج برابری ام اس در اصفهان خبر داد. حمید ترابی گفت که در 20 سال اخیر میزان ام اس در کشور و علی الخصوص در استان اصفهان به طور فزاینده ای افزایش یافته به طوری که در حال حاضر از هر صد هزار نفر در اصفهان 110 نفر به ام اس مبتلا می شوند و این پیشروی تا جایی رسیده است که میزان ابتلا به ام اس در این استان پنج برابر شده است و هم اکنون نیز بالغ بر شش هزار نفر مبتلا به ام اس در استان اصفهان هستند. به هر روی اگرچه به اعتقاد برخی کارشناسان، تخلیه پساب های شیمیایی صنایع در زاینده رود و آلودگی هوا که صنایع از مسببان اصلی آنند در شیوع بیماری ام اس در این مناطق موثر است و به نقل از سایت مهندسی بهداشت محیط به اعتقاد مسعود اعتمادی فر، رییس انجمن ام اس اصفهان «علت واقعی این بیماری عصبی هنوز مشخص نیست اما از عوامل مهمی که در بروز و افزایش این بیماری در شهر اصفهان نقش دارد، می توان به تنش های عصبی، آلودگی صوتی و صنعتی اشاره کرد.» درخواست توقف توسعه صنعتی منطقه قرارگیری کارخانه نیز مساله دیگری است که هدایت آلودگی ها به سمت شهر را سبب شده است. کارخانه ذوب آهن در شرق استان قرار گرفته و آن طور که این استاد دانشگاه توضیح می دهد، سه، چهار ماه از سال باد از شرق به غرب و هشت ماه از سال، غرب به شرق می وزد و وزش باد از سوی غرب استان (یعنی منطقه قرارگیری کارخانه) آلودگی ها را به منطقه منتقل می کند. کوشافر تاکید می کند که «قرارگیری کارخانه ها در اطراف این حوضه آبی از ابتدا غلط بود» و می گوید: معتقدیم که هیچ صنعت پرمصرف آبی نباید در حوضه زاینده رود فعالیت کند و هر نوع طرح توسعه ای در این حوضه باید متوقف شود چراکه این کار علاوه بر جلوگیری از آلودگی آب، بحران آب را نیز هموار می کند.هر بار از سوی سازمان های مردم نهاد و فعالان و کارشناسان محیط زیست درخصوص آلودگی ها نامه هایی داده شده. کوشافر اما درخواست توقف توسعه صنعتی در استان را جزو اصلی ترین مطالبات می داند. از طرفی با وجود اینکه مصوبه شورای عالی آب در دی ماه 92 هر نوع بارگذاری جدید روی زاینده رود را ممنوع کرد اما زمزمه هایی از احداث واحدهای صنعتی جدید در حوضه این رودخانه شنیده می شود.
دوشنبه ، ۱۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پارسینه]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]