محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831520356
اولین شهید محراب به روایت دوست صمیمی اش
واضح آرشیو وب فارسی:افکار نیوز: حجت الاسلام حاج شیخ عبدالحمید باقری بنابی، از وعاظ و سخنرانان دیرین و طراز اول شهر تبریز به شمار می رود. که دوستی طولانی و بسیاری با شهید آیت الله قاضی طباطبایی داشت.به گزارش افکارخبر ، حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ عبدالحمید باقری بنابی، از وعاظ و سخنرانان دیرین و طراز اول شهر تبریز به شمار می رود. او را سابقه ای است طولانی با شهید آیت الله قاضی طباطبایی که در این گفت و گو، به بخش ها و خاطره هایی ازآن اشاره شده است. با سپاس از ایشان که پذیرای این گفت و شنود پرنکته شدند. *طبعا سوال آغازین ما در این گفت و شنود ، این است که از چه مقطعی و چگونه با شهید آیت الله قاضی طباطبایی آشنا شدید؟ باید عرض کنم در دورانی که در آذربایجان مرجعیت آیت الله شریعتمداری تبلیغ می شد، مرحوم شهید آیت الله قاضی در تبریز و مرحوم پدرم در بناب و حومه آن، از آیت الله حکیم تقلید می کردند و این وجه اشتراک آنها و علت آشنایی شان بود. هنگامی که پدر ما برای دو سال به تبریز تبعید شدند، در آنجا مورد تجلیل علما و مؤمنین تبریز قرار گرفتند و به اصرار آنان، پیشناز مسجد توحید شدند. در این ایام من از نجف به تبریز برگشتم و قصد داشتم پس از مدتی به نجف برگردم، ولی مرحوم آقای قاضی اصرار کردند بمانم که متأسفانه ماندم! *دلیل اصرارشان چه بود؟ نمی دانم، ولی از من دعوت کردند شب ها به مسجد شعبان که در واقع مسجد خودشان بود، بروم و در آنجا جلسات مستمر سخنرانی داشته باشم. در روزهای پنج شنبه هم برای سخنرانی به منزل خود ایشان می رفتم. در هر حال در غیاب پدر، برای من پدری و از من حمایت کامل کردند که این رابطه تا آخر عمر ایشان هم ادامه داشت. *حمایتی که به آن اشاره کردید در چه جنبه هایی بود؟ سال ۱۳۴۹ از نجف برگشتم. در تبریز آقایان انزابی، ناصرزاده و دیگران منبر می رفتند. من هم خیلی جوان بودم، با این همه آقای قاضی حمایت کردند و من هم توانستم منبر بروم. آیت الله حکیم تازه فوت کرده بودند و آیت الله قاضی برای ایشان مجلس ختم گرفتند و من هم منبر رفتم. من، پدرم و آقای قاضی ،مروج آقای حکیم بودیم و از زندگی و سوابق مرحوم آقای حکیم و مبارزات ایشان با انگلیسی ها خیلی چیزها می دانستم و لذا توانستم در آن مجلس با عظمت و با وجود منبری های معروف در تبریز، منبر بروم و صحبت های خوبی هم کردم. همین باعث شد از آن به بعد در وفات بزرگان از من دعوت کنند تا منبر بروم. البته مطلب دیگر هم این بود که طرفداران آقای شریعتمداری، پدرم را به شیخی گری و غلو و مخالفت با ایشان متهم می کردند و مرحوم آقای قاضی در این زمینه هم از ما حمایت کردند. ذکر این نکته را هم ضروری می دانم که آقای قاضی پس از رحلت آقای حکیم، به شکلی پنهانی همه را به امام ارجاع می دادند. البته ایشان قبل از آن و بعد از سال ۱۳۴۲ هم همین کار را می کردند و تنها نماینده امام بودند. *شأن و جایگاه شهید آیت الله قاضی، غالباً تحت تأثیر وجهه مبارزاتی ایشان بوده است.از این جنبه از شخصیت ایشان برایمان بگوئید؟ همین طور است. جنبه مبارزاتی ایشان نمود بیشتری داشت، ولی ایشان از مراجع بزرگ اجازه اجتهاد داشتند و آرای علمی ایشان انصافاً بسیار جالب بود. ایشان چهارشنبه شب ها در مسجدشان منبر می رفتند و فوق العاده علمی هم صحبت می کردند. صبح ها هم در منزل،درس محققانه ای داشتند و تألیفات ارزشمند فراوانی دارند، از جمله کتابی در باره اربعین که در آن تحقیقات جالبی را انجام داده اند. ویژگی ایشان، این بود که نوعاً آدم های خوش فکر و اهل علم در اطرافشان جمع می شدند. در مسائل مختلف دقت نظر خاصی داشتند. ایشان در منبر بسیار علمی و آمیخته با فلسفه صحبت می کردند و بر ادبیات تسلط داشتند. *ویژگی های برجسته شخصیتی و اخلاقی ایشان، از نظر شما کدامند؟ ایشان آراسته به فضایل اخلاقی بی شماری بودند، اما ادبشان فوق العاده بارز بود. در منبر دو زانو می نشستند و همین شیوه را هم در منزل رعایت می کردند. بعید می دانم کسی ایشان را بدون عبا دیده باشد. حتی با کسانی که ایشان را آزار می دادند، با ادب رفتار و صحبت می کردند. ایشان بر سر سفره هم دو زانو می نشستند و همیشه عبا روی دوششان بود. حتی در برابر مأموران ساواک هم ادب را رعایت می کردند. *پیش از انقلاب، تعامل ایشان با گروه ها و جریانات مبارز چگونه بود؟ آنها به ایشان چه رویکردی داشتند؟ خیلی ها با ایشان ارتباط داشتند. به عنوان نمونه، محمد حنیف نژاد در جمع اطرافیان ایشان و در سال های ۱۳۴۸ و ۱۳۴۹ ارتباط شان با سازمان مجاهدین برقرار بود. وقتی حنیف نژاد را اعدام کردند، خود من در مسجد آیت الله شهیدی در این باره صحبت کردم. در آن مجلس شام غریبانی برای او گرفتند و به پدرش تسلیت گفتند. مرحوم آقای قاضی نوعاً از گروه ها و جریاناتی که با رژیم مبارزه می کردند، حمایت می کردند. در مورد سازمان مجاهدین هم، تا زمانی که اعلام تغییر ایدئولوژی کردند، بسیاری از علما به آنها به عنوان یک گروه مبارز مسلمان کمک می کردند. مرحوم آقای قاضی به اینها کمک می کردند،البته در عین حال بسیار محتاط هم بودند. *خود شما هم با مجاهدین برخورد داشتید؟ بله، و از این بابت ساواک هم به ما مشکوک شده بود. یادم هست که یک شب یک نفر با دست ظاهراً شکسته و پای زخمی به در خانه ما آمد و گفت: «وضع مرا که می بینید. سازمان به شدت از نظر مالی در مضیقه است و به کمک نیاز دارد!» وضعیت او به نظرم مشکوک آمد و گفتم: «الان که کاری از دستم ساخته نیست. فردا به مدرسه بیا ببینم چه کاری می توانم بکنم. الان فقط ۲۵ تومان دارم. می خواهی همین را بدهم؟ » گفت: «نه، با این پول ها کار ما راه نمی افتد!» بعدها در گزارش های ساواک دیدم او مأمور بود و به این شکل آمده بود تا ببیند وضعیت ارتباط ما با مجاهدین چگونه است. *یکی از فرازهای مهم مبارزات مردم تبریز با رژیم شاه،قیام ۲۹ بهمن ۱۳۵۶ است. نقش آیت الله قاضی را در ساماندهی این رویداد چگونه ارزیابی می کنید؟ می شود گفت که بانی این روز مرحوم آقای قاضی بودند، چون ایشان برای برگزاری مجلس ترحیم چهلم شهدای قم اعلامیه ای را نوشتند تا همه علما امضا کنند و در مسجد قزللی مجلس ترحیم گرفته شود. ما قبلاً هم به مناسبت هایی از جمله پس از اعدام طیب حاج رضایی می خواستیم مجلس بگیریم و رژیم اجازه نداده بود، بنابراین می دانستیم این بار هم با ممانعت آنها روبرو خواهیم شد. برای کسانی که این روزها آزادانه از صدر تا ذیل نظام را در کوی و برزن هم زیر بار انتقاد می گیرند و کسی کاری به آنها ندارد، شاید باور اینکه اجازه نمی دادند حتی یک مجلس ختم هم برگزار شود، دشوار باشد. در هر حال مرحوم آقای قاضی اعلامیه را نوشتند و برای علما فرستادند که امضا کنند. ما با علم به اینکه رژیم ممانعت می کند، قصد داشتیم هر کاری را که در توانمان هست برای کوبیدن دستگاه پهلوی انجام بدهیم و در واقع یک حرکت ایذایی بکنیم، منتهی این حرکت بسیار موفق از آب در آمد و تبریز قیام کرد! یادم هست خود مرحوم آقای قاضی هم، موفقیتی تا این درجه را پیش بینی نمی کردند. برای خود من هم که مدرسه ای داشتم که به نوعی ستاد مخفی دانشجویان و مبارزان بود، چنین حرکت و جوششی قابل پیش بینی نبود. شب پیش از این رویداد، با ماشین ها در خیابان ها گشتی زدم و دیدم اوضاع خطرناک است و حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ نفر با چوب و چماق شعار الله اکبر می دهند، اما این حرکت ها چیزی نبود که بتواند به قیام ۲۹ بهمن تبدیل شود. در آن روز وضعیت به صورتی در آمد که نیروهای نظامی تبریز نتوانستند قیام را مهار کنند و از تهران نیرو می خواستند، اما هر چه فشار آنها بیشتر شد، مردم هم مقاومت بیشتری کردند و کاری از دست نیروهای نظامی برنیامد. * آیت الله قاضی در طول مبارزات حساسیت زیادی داشتند که حتی الامکان خونِ مردم مسلمان ریخته نشود. پس از واقعه ۲۹ بهمن رویکرد ایشان چه بود؟ ایشان به ما دستور دادند که سریعاً به خانواده های شهدا، مجروحین و زندانی ها رسیدگی شود. تعداد آنها زیاد بود و ما هم حداکثر سعی خود را کردیم. ادعا نمی کنم به همه موارد رسیدیم، ولی تا جایی که توانستیم کمک کردیم. *واکنش رژیم چه بود؟ رژیم بلافاصله آجودان شاه، ارتشبد شفقت را با چند تن از سپهبدها به تبریز فرستاد و آنها هم ده پانزده تن از علما را دعوت کردند و جلسه گذاشتند. *شما هم در آن جلسه بودید؟ بله، در جلسه اول بودم. آنها به قدری به رژیم خوش بین بودند که می پرسیدند: علت اعتراض مردم چیست؟! ما هم گفتیم چرا نمی روید و از خود مردم نمی پرسید؟ ارتشبد شفقت آدم چیز فهم و آرامی بود. بعد از این جلسه، او را استاندار آذربایجان کردند. رفتار خوبی داشت و با علما ارتباط خوبی برقرار کرد. وقتی اتفاقی می افتاد، به آقای قاضی تلفن می زد که: شما چه امری می فرمایید، یا به دیگر علما مراجعه می کرد. یادم هست یک روز در اوج مبارزات، مرحوم آقای قاضی را کوک کردند که به حج عمره بروند! من می دانستم که این برنامه است تا تبریز از حضور کسی که مبارزات را سازماندهی می کند، خالی شود، در واقع یک جور تبعید محترمانه! قبلاً هم آیت الله نجفی مرعشی را برای معالجه چشم به لندن فرستاده بودند که این هم برای ماپرسشی شده بود. خدمت آقای قاضی رفتم و عرض کردم: اگر شما بروید، چراغ انقلاب خاموش می شود و الان رفتن به حج عمره صلاح نیست. ایشان به من اعتماد داشتند و می دانستند حرفی را نمی زنم مگر آنکه جوانب آن را با دقت بررسی کرده باشم. مرحوم آقای قاضی گفتند: «ولی دستگاه خیلی زحمت کشیده و کارها را درست کرده است» گفتم: «شما به من اجازه بدهید. من درستش می کنم. کاری می کنم که ارتشبد شفقت از شما بخواهد که نروید!» مرحوم آقای قاضی خیلی این فکر را پسندیدند. من به ارتشبد شفقت تلفن زدم و کمی نفاق به کار بردم و گفتم: «تیمسار! اگر آقای قاضی بروند، مردم تصور خواهند کرد که ایشان خیلی محترمانه تبعید شده اند و در این اوضاع ساکت نمی نشینند!» شفقت واقعاً از من ممنون شد که چنین نکته ظریفی را به او یادآوری کردم. گفتم: «بهتر است شما به آقا تلفن بزنید و از ایشان خواهش کنید از این سفر صرف نظر کنند!» این حرف ها را که پشت تلفن می گفتم، مرحوم آقای قاضی هم داشتند می شنیدند. من هنوز از منزل ایشان بیرون نرفته بودم که شفقت زنگ زد و از ایشان خواست که سفرشان را لغو کنند. مرحوم آقای قاضی نسبت به من محبت داشتند و با من مشورت می کردند. یک بار از منزل ایشان با من تماس گرفته شد که بیایید. رفتم و دیدم دو نفر از طرف سیروس آموزگار آمده بودند به آقای قاضی بگویند شما به عراق بروید و به آیت الله خمینی بگویید که در باره سلطنت حرفی نزنند و فقط از قانون اساسی صحبت کنند. ایشان از من پرسیدند: «به نظر شما چه جوابی باید به آنها داد؟» دستگاه شاه مخوف بود و با کسی شوخی نداشت و نمی شد خیلی صریح گفت: نمی روم یا این کار را نمی کنم! یکی از کسانی که آمده بود دکتر ماجدی نام داشت که اهل تبریز بود و در نخست وزیری کار می کرد. من و آقای قاضی که وارد اتاق شدیم، او شروع کرد با لحن تهدیدآمیز حرف زدن که: «من خودم با هواپیمای اختصاصی آقا را می برم نجف تا این حرف ها را به آیت الله خمینی بزنند.» یکمرتبه خواست خدا بود که فکری به ذهنم رسید و گفتم: «آقای دکتر! امام در ایران نمایندگان زیادی دارند که منزلتشان پیش امام خیلی بالاتر از آقای قاضی است. خوب است به آنها مراجعه کنید تا بتوانید کار را پیش ببرید.» بعد هم به اسامی آقای منتظری، آقای مطهری، آقای بهشتی و چند نفر دیگر اشاره کردم.آنها کمی فکر کردند و رفتند. این هم خواست خدا بود که در آن لحظه چنین چیزی به ذهنم رسید. بعدها فهمیدیم که به سراغ بعضی از این آقایان رفته و بعضی ها را هم وادار کرده بودند که به عراق بروند، ولی امام قبول نکرده بودند. *از نقش آیت الله قاضی بعد از پیروزی انقلاب بگویید؟ ایشان شرایط دشوار پس از انقلاب در تبریز را چگونه مدیریت کردند؟ بعد از پیروزی انقلاب مشکلات و مصائب ما، انصافاً ده ها برابر شد. قبل از انقلاب یک مشکل داشتیم و آن هم رژیم پهلوی و ساواکش بود. بعد از انقلاب مشکلات متعدد شدند و هر دستگاهی برای خودش یک دولت با یک حاکم شد. مرحوم آقای قاضی در سال ۱۳۵۸ به شهادت رسیدند، اما در همین فاصله کم هم حقیقتاً از فشار مشکلات و حسادت ها بسیار آزار دیدند. قبل از انقلاب مشکل فقط ساواک بود، اما بعد از انقلاب برخی از روحانیون، مؤمنین عوام، روشنفکران، دانشگاهی ها و... هر کدام تبدیل به یک مشکل بزرگ شدند. مسائل خارجی کشور هم سر جای خودش بود. انواع و اقسام گروه ها و احزاب هم که تشکیل شده بودند و هر کدام ساز خودشان را می زدند. فشار مشکلات به قدری زیاد بود که همه ما را بیمار کرد. آن زمان آدم پرانرژی، شاداب و سالمی بودم، اما حالا به قدری خسته ام که موقع نوشتن، دستم رعشه دارد. حالا تصورش را بکنید آقای قاضی که اداره همه امور به عهده شان بود چه فشاری را باید تحمل می کردند. شهر نه استاندار داشت، نه فرماندار، نه شهربانی و نه اداره ای که جواب مردم را بدهد و ما باید هم کار دادگستری را می کردیم، هم شهربانی، هم حفاظت از شهر و... همه این چیزها را از آقای قاضی توقع داشتند. *خبر شهادت ایشان را چگونه شنیدید؟ من آن موقع در سفر حج و همراه با روحانیون آذری زبان بودم که این خبر به من رسید. واقعا متاثر شدم.
دوشنبه ، ۱۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: افکار نیوز]
[مشاهده در: www.afkarnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها