محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829217919
علی لاریجانی و اصلاح طلبان زیر یک سقف قرار نمی گیرند
واضح آرشیو وب فارسی:پایتخت: عباس عبدی معتقد است به خلاف برخی گمانه زنی ها علی لاریجانی و اصلاح طلبان زیر یک سقف قرار نمی گیرند چرا که اختلافات مبنایی بسیاری دارند، ازهمین جاست که نباید تصور کرد علی لاریجانی به هاشمی رفسنجانی دیگری (از منظر شیفت سیاسی) تبدیل شود.به گزارش پایتخت عباس عبدی دانشجویی که سال 58 لانه جاسوسی را تسخیر کرد، امروز یک پژوهشگر اجتماعی، روزنامه نگار و فعال سیاسی آرام است.او فارغ التحصیل رشته مهندسی پلیمر از دانشگاه امیرکبیر تهران است اما به روزنامه نگاری روی آورد و در سال 73 هنگامی که به عنوان سردبیر روزنامه سلام فعالیت می کرد، به خاطر انتقاد از هاشمی رفسنجانی دستگیر شد و 11 ماه را در زندان گذراند. وی مدتی عضو شورای مرکزی جبهه منحله مشارکت بود و مسئولیت دفتر پژوهش های اجتماعی در معاونت سیاسی دادستانی کل کشور و معاونت فرهنگی مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری را هم به عهده داشته است. عصر یک روز پاییزی برای مصاحبه به دفتر کار عباس عبدی رفتیم؛ دفتری که منظره باغچه های گل های تزیینی اش می توانست تلطیف کننده فضای مصاحبه ای درباره مسائل طبعاً پرتنش سیاسی باشد! از عبدی درباره برجام و پسابرجام پرسیدیم و جواب او امیدواری به آینده بود. عبدی در تحلیل عملکرد برخی سیاستمداران نیز نگاهی جالبی داشت و معتقد بود که پیوستن لاریجانی به اصلاح طلبان دور از تصور است، چون نکات افتراق آنها بیش از اشتراکات است. وی در این گفت وگو توصیه هایی برای ارائه لیست اصلاح طلبان در انتخابات مطرح کرد و در بخش دیگری از سخنان خود گفت که توصیه هایش چندین ساله اش به اصلاح طلبان برای کنار گذاشتن برخی روندهای اشتباهشان در گذشته "درحال نتیجه دادن است". تحلیل های او در مورد وحدت اصولگرایان و انتخابات مجلس خبرگان از جالب ترین بخش های مصاحبه است. آنچه در ذیل می آید متن کامل گفت وگوی تفصیلی خبرگزاری تسنیم با عباس عبدی است: یکی از مسائل مهم دوره "پسابرجام"، وضعیت کارآمدی دولت در این دوره است. دولت با وعده و وعیدهای بسیار و گره زدن همه چیز در اقتصاد به توافق هسته ای انتظارات بسیاری از خود ایجاد کرده و مردم امروز منتظرند که هرچه زودتر "ایده" دولت در عرصه اقتصاد را به طور ملموس و محسوس بسنجند. اخیراً طی گفت وگویی که با آقای سعید حجاریان داشتیم ایشان معتقد بودند که برجام به این زودیها نمی تواند آورده اقتصادی داشته باشد. و همین مسئله می تواند برای دولت نیز به یک تهدید تبدیل شود. تحلیل شما از وضعیت اقتصادی دوران پسابرجام چیست؟ - عبدی: اینکه بخواهیم برآوردی از وضعیت اقتصادی جامعه و دولت در دوران فعلی و بعد از آن داشته باشیم نیازمند در اختیار داشتن اطلاعات در حوزه اقتصادی است ولی واقعیت این است که وقتی سیستمی تخریب می شود و پس از آن می خواهد بازسازی شود، این امر به راحتی امکان پذیر نیست. برای نمونه به بازار صادرات ایران نگاه کنید. به دست آوردن یک بازار صادراتی بسیار پرزحمت است اما یک اتفاق می تواند به راحتی این بازار را از بین ببرد. بنابراین بازسازی آن بازار حتی اگر موانع ناشی از آن اتفاق نیز برطرف شود زحمت دارد و حتی ایران به راحتی نمی تواند بازار قبلی نفت خود را به راحتی بازسازی کند. چه برسد به بازار صادراتی. اما به نظر من آنچه که در درجه اول اهمیت است این نیست که بلافاصله پس از رفع تحریم ها وضعیت اقتصادی طبق انتظاری که برخی دارند بهبود یابد بلکه مهم مثبت شدن شاخص ها است و در درجه دوم اعتماد پیدا کردن نخبگان اقتصادی به این مسئله است که اقتصاد در مسیر درست قرار دارد. اگر این دو مهم انجام شود، مردم نیز همراهی می کنند و مسائل و مشکلات را برای عبور از بحران تحمل می کنند و گمان می کنم که دغدغه اصلی دولت نیز این است که چگونه این دو مسئله را حل کند. واقعیت این است که برجام تا آخر سال به ثمر نمی رسد و به بار نمی نشیند اما اگر دولت بتواند یک بسته جدیدی را ارائه کند( که ظاهرا نیز به فکر این موضوع هستند) که رکود را از بین ببرد (که قطعا تورم نیز افزایش پیدا میکند) و یک حس مثبتی در نخبگان و کنشگران اقتصادی به وجود بیاید همین امر برای سال 94 کافی است. آنطور که برخی کارشناسان می گویند، دولت از برجام انتظار انتخاباتی ویژه هم دارد. با توجه به اینکه شما نیز معتقدید برجام حداقل تا آخر امسال به ثمر نمی رسد، آیا این را باید به معنای نقطه ضعفی برای هواداران دولت در انتخابات مجلس دانست؟ -عبدی: به نظر من در انتخابات مجلس نیز این حس امید از همه چیز مهمتر است. بدان معنی که اگر این حس امید و اعتماد به وجود بیاید هم مشارکت مردم بیشتر خواهد شد و هم بیشتر به کسانی که "مقوم" این حس هستند رای خواهند داد. فکر می کنید این حس در مردم به وجود بیاید؟ چون مردم به واسطه دمیدن پرحجم به انتظارات اقتصادی از توافق هسته ای توسط دولت، منتظر شق القمرهای مهمی هستند. وقتی آقای رئیس جمهور موضوع کم آبی را هم به بعد از توافق حواله داده، نباید انتظار داشت مردم خیلی صبور باشند و چند سال به انتظار بنشینند. -عبدی: البته اگر برجام نبود، حرف شما درست بود. اما چون عملا از دو، سه ماه دیگر ساز و کار اجرای برجام آغاز می شود و شاید تا انتخابات نیز یکی دو دستاورد داشته باشد. برای مثال مسئله سوئیفت حل شود و مشکل فروش نفت حل شود، همین مسئله مردم را امیدوار خواهد کرد که این مسیر می تواند تداوم داشته باشد و به نظر من این امیدواری به آینده از همه چیز مهم است. با قاطعیت نمی توانم بگویم این اتفاق رخ می دهد یا نه ولی فکر می کنم برآیند نیروها به این جا می رسد که تا بهمن ماه این حس را به وجود بیاورند که امید مردم را زیاد کنند زیرا این امر به نفع همه است. من نمی خواهم نگاه جناحی هم به موضوع داشته باشم چون واقعیت این است که در حال حاضر رقابت جناحی نسبت به توسعه مملکت یک بحث فرعی است و لذا احتمال دارد که این اتفاق مثبت می افتد. البته فکر می کنم رهبری هم به این مسئله حساس هستند. یعنی ایشان نسبت به برجام نگاه فراجناحی داشتند و نسبت به دمیدن روح امید در مردم نیز حساسیت دارند و ایشان هم این مسئله را تقویت خواهند کرد. با توجه به اتفاقاتی که در داخل جناح های سیاسی در مسئله برجام افتاده فکر می کنید چه تحولی بعد از این در دسته بندی گروه های سیاسی اتفاق بیفتد؟ بویژه در بین اصولگرایان. -عبدی: برداشت من این است که امکان ائتلاف بین اصولگرایان از بین رفته است و دلیل آن نیز این است که جبهه پایداری با تمام توان و حتی بیشتر از توان خود وارد این قضیه شد و کمی هم دوپینگ کرد. اما واقعیت این است که جبهه پایداری از منطق "صفر و یک" وارد قضیه شد که یا همه چیز را از دست می دهد یا همه چیز را به دست می آورد. ولی اشتباه آنها این بود که متوجه نشدند رسیدگی به برجام منطقاً در صلاحیت عملی مجلس نبود و اینگونه مسائل در صلاحیت نهایی مجلس ها نیست. در واقع اگر مجلس بخواهد جلو کار را بگیرد، عملا باید از قبل از شکل گیری توافق از آن جلوگیری کرده باشد. شما ببینید مجلس ایالات متحده نیز با وجود در اختیار داشتن اکثریت نتوانست، جلو اوباما بایستد، زیرا عملا وقتی توافق انجام شد، دیگر مجلس نمی تواند، زیر آن بزند، چون دنیا کاری به مجالس کشورها ندارمند. بلکه با حکومت ایران کار دارد. حکومت ایران از رهبر و رئیس جمهور برخوردار است. اشتباه پایداری ها این بود که فکر می کردند، می توانند این کار را انجام دهند. اگرچه در اقلیت هم بودند. حال نتیجه چه شد؟ نتیجه این شد که عملا دیگران به چیزهای بدی متهم کردند که نمی توانند نتایج آن را برتابند. برای مثال برجام را عهدنامه گلستان و ترکمانچای خواندند. خب حالا چطور انتظار دارند با مجموعه ای که برجام را قبول کردند، ائتلاف کنند؟ نکته دیگر این است که طرف مقابل نیز حاضر نمی شود، آنها را در لیست بگذارند. برای اینکه فارغ از ماهیت برجام، تقریبا حدود 85 تا 90 درصد مردم جامعه از تایید برجام دفاع می کنند. خوب اگر کسی چنین برچسبی(مخالفت با برجام) خورده باشد، کسی او را در لیست نمی آورد. به همین دلیل فکر می کنم که جبهه پایداری قطعا یا مستقل لیست می دهند یا افراد مشهور آنها وارد عرصه انتخابات نخواهند شد. بنابراین جناح دیگر اصولگرایان باید یک لیست ارائه کند. البته من شک دارم که این جناحشان نیز بتواند یک لیست واحد و کامل بدهند. البته این امر به رفتار اصلاح طلبان بستگی دارد. ولی اکثر اصولگرایان با توجه به شرایط جامعه و افکار عمومی، معتقد به رد کلی برجام نبودند. بلکه حرفشان این بود که برجام باید مشروط و مقید شود تا جلوی آسیب های جدی آن حتی الامکان گرفته شود. -عبدی: پایداری ها وقتی گفتند، برجام ترکمانچای است در واقع اصل آن را رد می کنند. در حالی که اگر در اجرا هم دنبال مسئله دیگری مثل مشروط کردن برجام بودند، نتوانستند این نظر خود را به جامعه منتقل کنند. آنها باید نکات مثبت و منفی برجام را استخراج می کردند و در میان نکات منفی، راهکارهایی را برای اصلاح و یا انجام بهتر آن اعلام می کردند. در این صورت حرف آنها شنیده میشد. اما آنها از ابتدا ده ها ایراد به برجام وارد کردند و آن را رد کردند که اصلا چنین کاری معنادار نبود. من اگر جای پایداری ها بودم و می خواستم به هدفم برسم، هیچ گاه اکثریت کمیسیون برجام را از افراد منتسب به خودم تشکیل نمی دادم. به جای آن اکثریت را از طرفداران برجام انتخاب می کردم تا ایرادهایی که در کمیسیون مطرح می کردم، شنیده شود. چون اگر مخالف برجام 30 ایراد مطرح کند تاثیرش کمتر از این است که یکی از موافقان برجام 5 اشکال به آن ایراد وارد کند. آنها کاری کردند که نتیجه عکس گرفتند. برای مثال آقای احمد توکلی که از ابتدا ایراداتی بر برجام داشت درباره طرح دو فوریتی گفت: "من کاملا دفاع می کنم". این نشان می دهد که ساخت رقابت سیاسی در میان آنها، در جایی دچار اشکال است و به جای اینکه اقداماتشان به نفع آنها باشد، یک نوعی شلختگی و گسیختگی ایجاد می کند. این روزها مطالبی مطرح شده است مبنی بر اینکه دفاع آقای علی لاریجانی از برجام در واقع به خاطر این است که ایشان می خواهد در دوره آینده مجلس نیز رئیس مجلس باقی بماند و به همین دلیل امروز سعی دارد در بالا با دولت اظهار نزدیکی کند. -عبدی: در اینجا باید دو بحث را از هم تفکیک کنیم، اول اینکه انگیزه آدم ها چیست؟ اگر اظهارات افراد را نگاه کنیم به این نکته می رسیم که دفاع آقای لاریجانی در واقع قابل فهم است. او از قبل، از مخالفان سیاست های احمدی نژاد بود. طبیعی است که از برجام دفاع می کند اما اینکه انگیزه ایشان چیست، نمی توان روی آن با قاطعیت سخن گفت. اینکه کسی بخواهد رای بیاورد و رئیس مجلس شود، انگیزه منفی ای نیست. اما اینکه آقای لاریجانی بخواهند با دولت ائتلاف کنند من فکر می کنم دولتی ها پیش از آنکه بخواهند وارد این ائتلاف شوند، سعی می کنند، گزینه های خود را هم در لیست اصلاح طلبان و هم در لیست اصولگرایان قرار دهند. یعنی معتقدید خبری از رایزنی های پشت پرده لاریجانی با دولتی ها یا بخشی از اصلاح طلبان نبوده است؟ - عبدی: خیر؛ فکر نمی کنم. زیرا رفتارهای پایه ای این دو گروه در انتخابات هنوز به طور کامل شکل نگرفته است که حالا بخواهند با یکدیگر وارد بحث شوند. و این به دلیل برخی مسائل و اختلافاتی که هم در بین اصولگرایان هست و هم در اصلاح طلبان. حتی ممکن است اصولگرایان با توجه به آنچه در مسئله برجام گذشت، تغییر فاز هم بدهند و فکر می کنم چون آنها هنوز جایگاهشان در درون خودشان شکل نگرفته به این راحتی نمی توانند رابطه و موقعیتشان را تعریف کنند. اگر انشقاق بین اصولگرایان پیش بیاید، به نظر می آید بیشترین بهره را اصلاح طلبان خواهند برد برای اینکه یکی از طرفین آنها به راحتی نمی تواند، رای بیاورد. برخی بدبینانه تصور می کنند ممکن است سرنوشت آقای لاریجانی نیز به هاشمی رفسنجانی تشابه پیدا کند و ایشان هم به خاطر مسائلی که در برجام و بین اصولگرایان اتفاق افتاد، لاجرم به سمت دیگری شیفت کنند. چون آقای هاشمی نیز با وجود اختلافات دیرینه با اصلاح طلبان، در وضعیت ائتلافی با آن قرار گرفت. -عبدی: این مسئله متفاوت است. تفاوت آقای هاشمی در این است که اولا ایشان به اصلاح طلبان نزدیک تر شده اند و در درجه دوم آقای هاشمی به یک معنا از قدیم با اینها بیشتر حشر و نشر داشته است و این نوع شکاف های عمیق نیز بین آنها نبوده است. حتی در اوج اختلافات نیز روابط آنها با یکدیگر برقرار بوده و مسئله حادی در آن سطح نداشته اند. پس آقای لاریجانی به نظر شما هیچگاه مثل هاشمی رفسنجانی نخواهد شد. -عبدی: نه نمی شود. فکر نمی کنم آنها(لاریجانی و اصلاح طلبان) حاضر باشند زیر یک سقف مشترک با هم لیست ارائه کنند. شاید با گروه کوچکی چنین کنند ولی در حال حاضر با مجموعه اصلاح طلبان هرگز. هر کدام از دو گروه اصلاح طلبان و اصولگرایان بنا به دلایل خاص و شرایطی که در آن قرار دارند هنوز در شرایط لازم برای تشکیل ائتلاف قرار نگرفته اند. اصولگرایان به خاطر شرایط 88 تا 92 هنوز در بحران هستند. چون مسئله احمدی نژاد هنوز بین آنها حل نشده و شکاف های بین آنها عمیق تر از آن است که از بیرون دیده می شود. اصلاح طلبان نیز از سال 88 به بعد در بحران خاص خود هستند. یعنی سال 88 مانند یک زلزله در این مملکت بود. مانند زلزله ای که در بم آمد و هنوز خسارت های آن به جا مانده و بازسازی نشده است. آنچه در سال 88 در جریانات سیاسی کشور رخ داد، نیز هنوز بازسازی نشده است. اگر اجازه بدهید از این موضوع عبور کنیم. شما عضو شورای عالی سیاستگذاران اصلاح طلبان هستید؟ -عبدی: من در هیچ یک از جلسات این چنینی نیستم چون که خیلی هم به درد چنین جلساتی نمی خورم. خیلی هم علاقه ای به شرکت در آن ندارم. گفته می شود اصلاح طلبان بر روی دو گزینه مردد هستند، یکی اینکه همه اصلاح طلبانی که می دانند ردصلاحیت هم می شوند بیایند و ثبت نام کنند و از موضوع ردصلاحیت ها استفاده تبلیغاتی کنند. نظر دیگر این است که عناصر درجه 2 و درجه 3 و اصطلاحاً یقه سفیدها ثبت نام کنند تا مشکلی از نظر احراز صلاحیت هم نداشته باشند. -عبدی: اصلا بحث درجه یک و دوم مطرح نیست. حتی بحث شناخته شده و شناخته نشده هم نیست. من اصلا از این زاویه به این موضوع نگاه نمی کنم. اتفاقا معتقدم اگر قرار است اصلاح طلبان با نگاه جدیدی در عرصه سیاست پا به عرصه رقابت بگذارند و "تغییر" خود را نشان دهند، بهتر است که این نگاه از طرف اصلاح طلبان شاخص مطرح و معرفی شود. بحث رد صلاحیت شدن هم مطرح نیست. اما اگر به هر طریقی شاخص های اصلاح طلبان نمی خواهند به عرصه انتخابات ورود کنند. نه به دلیل آنکه شاخص هایشان معرف تغییر نیستند بلکه به دلیل اینکه احساس می کنند پیامشان به درستی دریافت نمی شود، در این صورت بهتر است افراد ناشناخته را معرفی کنند. ممکن است گفته شود این یک بحث تاکتیکی است اما حرف من بحث تاکتیکی نیست. حرف من این است که اگر قرار است با نگاه جدیدی بیایند، بهتر است خود شاخص ها معرف این تغییر باشند. ولی در هر حال مشکلاتی هست پس بهتر است افراد ناشناخته ای را بفرستند که معرف این تغییر هستند. من فکر می کنم اصلاح طلبان این رویکرد را دنبال می کنند که اگر افرادی را می فرستند که شناخته شده نیستند، به این دلیل است که فکر می کنند، پیام تغییر از سوی افراد شناخته شده، به جامعه منتقل نمی َشود، لذا بهتر است افراد شناخته نشده ای بیایند اما معرف آن تغییر باشند. شما چند سالی است که معتقدید اصلاح طلبان باید تغییراتی در برخی رویکردهای اشتباه گذشته خود انجام دهند. حتی برای همین پروژه چند ماهی را نیز به سکوت رسانه ای گذراندید. فکر می کنید این تغییر و مهمتر از آن اعتقاد به ضرورت تغییر در بین اصلاح طلبان شکل گرفته است؟ -عبدی: اینگونه نیست که شکل نگرفته باشد. 4 سال است که این موضوع را پیگیری می کنم و ارزیابی خودم و دوستان دیگر هم این است که کاملا هم اثر داشته است. علت آنکه شما آن را دور می بینید، این است که این تغییرات فقط به فهم انسانها محدود نمی شود بلکه بر ضرورت تغییر رفتار و حس آنان نیز انگشت می گذارد. یعنی اگر به لحاظ منطقی هم آن را بپذیرند، به لحاظ رفتاری آن را به این راحتی انجام نمی دهند. به همین دلیل است که در سال 92 خیلی دیر عمل کردند. و من معتقدم به لحاظ نظری این موضوع را پذیرفته اند و امیدوارم در انتخابات آتی هم به لحاظ عملی خود را نشان دهد. بروز و ظهور این تغییر را چگونه می توان تشخیص داد؟ معیارش چیست؟ -عبدی: در بسیاری از حرف ها و رفتارها این مسئله را می بینید. انتخابات 92 نمود این تغییر است چرا که آنها از نامزدی آقای خاتمی، به هاشمی می رسند و بعد از هاشمی نیز عبور می کند و با کنار گذاشتن عارف به روحانی می رسند. لذا این معرف یک تغییر است والا برخی از آنها بودند که انتخابات را تحریم کردند. منطقی این بود که اگر آنها می خواستند مانند گذشته عمل کنند باید دیگران نیز انتخابات را تحریم می کردند. در مورد آقای احمدی نژاد چه فکر می کنید. آیا وی می تواند به صحنه انتخابات بیاید؟ -عبدی: اگر بخواهیم به آقای احمدی نژاد به عنوان شخصیتی در سطح کلان نگاه کنیم، به نوعی ایشان رقیبی برای آقای روحانی است ولی واقعیت این است که اطلاعات دقیقی در این باره نداریم که بخواهیم در مورد آن اظهارنظر کنیم. من مطمئن هستم که احمدی نژاد هنوز زمینه فعالیت دارد. آن هم به دلایل بسیار متعدد که شاید جای بحث آن اینجا نباشد. اما این زمینه از دو جهت با خطر مواجه است. اول اینکه ساخت قدرت به راحتی وی را نخواهد پذیرفت چون احمدی نژاد ضربه های سختی به ساخت قدرت زده و دیگر اجازه نمی دهند که بخواهد دوباره کارهای خطرناکش را تکرار کند. ضمن اینکه می توانند این ممانعت را منطقی و به صورت قانونی با پرونده های متعددی که وجود دارد، ایجاد کنند. از سوی دیگر بخش قابل توجهی از جامعه نسبت به دوران احمدی نژاد نوعی نفرت دارند یا حس می کنند که فریب خورده اند و روی این تفکر خودشان هم علیه وی فعال می شوند. درواقع یک پایگاه مخالف بسیار سنگین و جدی ای دارد. ضمنا به این نکته توجه کنید که برجام مانع برگشت احمدی نژاد است. برجام یک اتفاق تاکتیکی نیست. برجام نه تنها مانع احمدی نژاد است بلکه مانع خیلی چیزها می شود. برجام دوپینگ روحانی نیست که پایان یافته باشد. برجام تازه شروع شده است. علت مخالفت پایداری با برجام همین نکته بود که البته گفته نمی شد. برجام یک خرید و فروش ساده نیست بلکه یک تفاهم و توافقی است که ایران می تواند از آن سود ببرد ولی تعهداتی دارد که در چارچوب این تعهدات نه فقط احمدی نژاد، بلکه احمدی نژادیسم نیز نمی تواند شکل بگیرد. انقلاب اسلامی چه می خواهد بگوید؛ شما می توانید مواضع تان را نسبت اسرائیل داشته باشید. برای نمونه ادبیات رهبری را راجع به اسرائیل نگاه کنید. از قبل همین بود، اکنون نیز همان است و یا حتی موضع گیری های ما در منطقه نیز مانع آن نیست. همه اینها از اول انقلاب هم بوده، چرا اول انقلاب چنین مسائلی مثل تحریم همه جانبه برای ما پیش نیامد؟ مسئله این است که آقای احمدی نژاد سیستم را دچار یک بحران کرد. به طوری که به فعالیت هسته ای ایران معنای دیگری داده شد. حال که این اتفاق افتاده دیگر نمی توان به گذشته بازگشت اگر این اتفاقات نیفتاده بود، می شد راه گذشته را ادامه داد لذا برجام وضعیتی نیست که فکر کنیم با برجام بتوان به گذشته بازگشت. ایران در واقع با برجام چارچوبی را پذیرفته ضمن آنکه حقوقی را نیز از آن خود کرده است که طرف مقابل نمی تواند آن را نادیده بگیرد که این حقوق برای بقا و توسعه کشور لازم و ضروری است. این توافق تازه شروع شده است. کیفیت اجرای آن به قدرت دو طرف بستگی دارد. هر طرف به خصوص ایران اگر قدرت بیشتری داشته باشد، بهتر می تواند آن را اجرا کند. قدرت فقط شلیک موشک نیست. قدرت مؤلفه های گوناگونی دارد که باید متوازن باشند. در واقع قدرت اقتصادی، سیاسی، نظامی، دیپلماتیک و مدیریتی باید تناسب داشته باشند در غیر این صورت عین میزی که 3 پایه آن ضعیف است و یک پایه آن قوی است و این میز به درد کار نمی خورد. معتقدم برجام یک عرض عریضی دارد که ایران هر مقدار قدرت بیشتری داشته باشد، بهتر می تواند از آن به نفع خود بهره ببرد. این قدرت یکی در تفاهم داخلی است و دیگر در قدرت اقتصادی است. اگر این دو مورد حل شود در بقیه موارد با مشکلی رو به رو نخواهد شد. یعنی معتقدید برجام یک چارچوبی برای مهار کردن جمهوری اسلامی در داخل آن چارچوب است؟ -عبدی: بیایید از این دریچه به موضوع نگاه کنیم که ایران برای رسیدن به همین نقطه، فعالیت هسته ای را شروع کرده است. توانمندی هسته ای که به خودی خود برای ما چیز دندانگیری نداشته است. شما از این منظر نگاه کنید که ایران برای تثبیت قدرت خود، همین راه هسته ای را رفته باشد. بنابراین به هدف خود رسیده نه اینکه مهار شده است. همین به رسمیت شناختن شدن این قدرت حائز اهمیت است. درچارچوب هویتی نیز ایران توانسته به لحاظ عرفی، قدرت خود را تثبیت کند. چارچوب هویتی ما بیشتر از آنکه از خارج تهدید شود، دستخوش تغییرات و تحولات داخلی است که این موضوع مهمی است و باید در مورد آن فکر کرد. انتخابات مجلس خبرگان را چگونه پیش بینی می کنید؟ بحث کاندیداتوری سیدحسن خمینی را چقدر جدی ارزیابی می کنید. -عبدی: حسن آقا به جهت اینکه باقیات الصالحات بیت امام است، حائز اهمیت است. اگر فکر می کند که می تواند در این قضیه موثر باشد، حضورشان خوب است اما اگر اینگونه نیست و ملاحضات دیگری دارند، خیلی نمی توانیم وارد رد یا تایید آن شویم. ضمن اینکه برخی این تصور را دارند که با حضور حسن آقا می توانند یک لیست متمایز در تهران یا جاهای دیگر ارائه کرد. در مجموع فکر می کنم در مسئله خبرگان یک سری نیروهای جدید می آیند و پیش بینی آن از گذشته سخت تر است. ترکیب خبرگان قطعا عوض خواهد شد حال اینکه به کدام سمت، چندان اهمیت ندارد، مهم جوان شدن آن است که این هم اهمیت خاص خود را دارد. با توجه به لحن و ادبیات خشن آقای روحانی نسبت به منتقدان، فکر می کنید آقای روحانی حداقل بعد از برجام با منتقدین مهربان تر برخورد کند؟ -عبدی: فکر نمی کنم این قضیه به این راحتی ها حل شود. چون مطمئن نیستم تنش ها در کوتاه مدت کم شود. این برخورد با منتقدان بخشی از یک عملیات روانی است که توسط مشاوران آقای روحانی توصیه می شود؟ یا معطوف به ویژگی های خلقی اقای روحانی است؟ بعضی اوقات حجم و شدت این خشونتها تعجب برانگیز است. -عبدی: این جزو حرفه ی سیاست است که اگر بخواهی، مردم را امیدوار و قانع نگه داری باید چنین کارهایی را انجام بدهی. اما آنچه بیشتر به نظر می آید این است که چون شکاف ها و مشکلات ممکن است، بیشتر شود، پس ممکن است تنش بین رئیس جمهور و منتقدان بیشتر شود. اگر آقای روحانی یا هر کس دیگر آگاهانه چنین رفتار می کند و به تبعات آن دقت دارد. قابل تحمل خواهد بود. چون اگر شما کاری را آگاهانه انجام دهید و جواب نگیرد. دفعه بعد روش خود را تغییر خواهید دهید. اما اگر این رفتار ناشی از خصائل اخلاقی و غریزی و غیرآگاهانه باشد، این امر مطلوب نیست. برخی معتقدند نسخه های برخورد این چنینی با منتقد توسط افرادی مانند آقای آشنا و سایر مشاورین ایشان پیچیده می شود. -عبدی: اینکه رئیس جمهوری از مشاوران خود بهره گیرد، خیلی خصلت نیکویی است. حال اینکه مشاوران ایشان چه کسانی هستند و چه می گویند، من خیلی پیگیر ماجرا نبوده و نیستم. فکر نمی کنم آقای روحانی تحت تاثیر این افراد باشد. ممکن است از آنها نظرخواهی کند. اما احتمالا تشخیص و مسئولیت نهایی با خود ایشان است. در هر حال اطلاع چندانی ندارم.
یکشنبه ، ۱۰آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پایتخت]
[مشاهده در: www.paytakhtpress.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها