واضح آرشیو وب فارسی:الف: منتقدان حضور ایران در مذاکرات سوریه چه میگویند؟
تاریخ انتشار : يکشنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۴ ساعت ۱۶:۳۷
منتقدان حضور ایران در مذاکرات سوریه چه میگویند؟مذاکرات بین المللی حل و فصل بحران سوریه ـ که روز جمعه در وین برگزار شد ـ نه تنها یکی از مهمترین موضوعات مربوط به امنیت بین الملل، در عرصه جهانی در مرکز توجه قرار گرفت، بلکه در ایران نیز از منظری دیگر به محل بحث موافقان و مخالفان تبدیل شد؛ اما استدلال موافقان و مخالفان شرکت ایران در این گونه نشست ها چیست و هر یک از آن ها چه دیدگاه و رویکردی دارند؟به گزارش تابناک، مذاکرات بینالمللی وین برای حل و فصل بحران سوریه، روز جمعه در حالی در وین، پایتخت اتریش برگزار شد که برای نخستین بار، جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از طرفهای ذینفع و مؤثر در این موضوع، به آن دعوت شده و در سطح وزیر خارجه شرکت کرده بود؛ هرچند برخی غربی و عربی چنین بیان میکردند که هدف نهایی از مذاکرات، رسیدن به یک زمانبندی برای کنار رفتن بشار اسد، رئیسجمهور سوریه از قدرت است، مواضع ایران و روسیه درباره این موضوع، سبب شد آنها نتوانند در مسیر مورد نظر خود به موفقیت دست پیدا کنند.به این ترتیب، نشست وین با انتشار بیانیهای ۹ مادهای، مشتمل بر کلیات مورد توافق همه طرفهای حاضر، به کار خود پایان داد. با این حال، همانگونه که وزرای خارجه کشورهای حاضر در این نشست نیز اعلام کردهاند، برای دستیابی به یک راه حل سیاسی واقعی، هنوز به کار و گفتوگوهای بیشتری نیاز است.همان گونه که اشاره شد، این نخستین بار بود که از ایران برای شرکت در مذاکرات بین المللی مربوط به سوریه دعوت می شد. پیش از این، مهمترین نشست های برگزار شده در این سطح، مذاکرات «ژنو ۱» و «ژنو ۲» بود که با وجود توافق ظاهری بر سر برخی اصول، مجموعه ای از عوامل منطقه ای و بین المللی در عمل جلوی موفقیت آن ها را گرفت و هیچ نتیجه عینی و ملموسی از آن ها حاصل نشد. همین امر بود که سبب شد، مجموعه ای از بازیگران بین المللی، حضور ایران را برای دستیابی به هر گونه نتیجه واقعی در سوریه ضروری دانستند.اما در پی اعلام رسمی دعوت از ایران برای شرکت در مذاکرات وین و سپس، پذیرش این دعوت از سوی ایران، برخی از منتقدان در داخل چنین استدلال کردند که حضور ایران در چنین نشستی ـ که قرار است سرنوشت سوریه، به عنوان مهمترین متحد منطقه ای ایران در آن رقم بخورد ـ به صلاح نبوده و نیست.مهمترین محور استدلال این گروه از منتقدان این است که حضور ایران، در عمل به معنای مشروع دانستن و رسمیت بخشیدن به فرایندی است که قرار است از دل مذاکرات حاصل شود. به عبارت دیگر، بیانیه پایانی مذاکرات، هر چه باشد، تأیید ایران را نیز به عنوان یکی از شرکت کنندگان با خود خواهد داشت و این امر، می تواند بالقوه سبب به خطر افتادن منافع ایران شود. نمود این امر در مذاکرات اخیر می توانست توافق بر سر زمان بندی خروج بشار اسد از قدرت باشد؛ امری که برخی رسانه های غربی روز جمعه شایعه موافقت ایران با آن را نیز مطرح کردند که البته به سرعت تکذیب شد.بر این اساس، آنچه این دسته از منتقدان به آن اعتقاد دارند، این است که ایران باید ضمن کناره گرفتن از روندهای صلح و سازشی که با مشارکت دولت های غربی و همچنین کشورهای عربی مخالف دولت دمشق برگزار می شود، تمرکز خود را بر حمایت از مقاومت و ارتش سوریه قرار دهد، زیرا در غیر این صورت، همراه شدن ایران با روندهای سیاسی بین المللی سبب ضعیف شدن حمایت از دولت سوریه و دیگر متحدان می شود.اما نکته ای که به نظر می رسد این گروه به آن بی توجه اند، این است که اتفاقاً همین حضور ایران – در کنار حضور روسیه به عنوان دیگر متحد دولت سوریه – در نشست وین بود که سبب شد با وجود اصرار برخی طرف ها، به ویژه عربستان سعودی، طرفین نتوانند بر سر زمان بندی خروج اسد از قدرت به توافق برسند و اصولاً بحثی درباره این موضوع در بیانیه پایانی مطرح نشود.جمهوری اسلامی ایران همزمان با اعلام پذیرش دعوت برای شرکت در مذاکرات اخیر، اعلام کرد، بنا بر اصول شناخته و رسمی خود در مذاکرات حاضر شده و هیچ گونه شرطی را در این زمینه نخواهد پذیرفت؛ به عبارت دیگر، مذاکرات وین به عرصه ای تبدیل شد که ایران توانست با حضور در آن، حرف خود را زده و موضع خود را درباره سوریه اعلام کرده و در مقابل، شرطی را علیه منافع خود نپذیرد.به این ترتیب و با توجه به این موارد، این سؤال مطرح می شود که اگر ایران به عنوان متحد دولت سوریه در چنین مذاکراتی شرکت نکرده و با این وسیله از حقوق ملت سوریه دفاع نکند، به چه وسیله دیگری می تواند این کار را انجام دهد؟ به عبارت دیگر، منتقدانی که با حضور ایران در این مذاکرات مخالفت ورزیده اند، چه راهکار دیگری را به جای آن ارائه می دهند؟نکته دیگری که باید در این زمینه توجه داشت، این است که حضور ایران در مذاکرات و وارد شدن در روند دیپلماتیک مربوط به سوریه، به معنای تعطیل کردن حمایت از مقاومت نیست. آن گونه که طی هفته های اخیر نیز به روشنی مشاهده شده، ایران همزمان با اعلام آمادگی برای مشارکت در حل و فصل سیاسی بحران سوریه، به طور جدی در عرصه میدانی تحولات سوریه نیز دخیل بوده و در مقابل گروه های تروریستی به حمایت از دولت دمشق پرداخته است. به نظر می رسد، حضور فعال ایران در هر دو عرصه، بهترین راهکاری باشد که در شرایط کنونی می توان در پیش گرفت.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 54]