تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816387822
چرا برخی ها فقط تماشاچی هستند؟!
واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>اجتماعی>کارشناسان ایجاد پدیده تماشاچی بودن و بی تفاوتی های بیمارگونه را زنگ خطری برای جامعه می دانندبه گزارش شفا آنلاین ،جوامع مدرن باعث شده است تا آنها از مکانیسم دفاعی عقلانی سازی برای مقابله با اضطراب ناشی از درگیری های اجتماعی کمک بگیرند و با جدا کردن جنبه عقلانی موضوع از بعد عاطفی آن بر آسیب پذیر شدن ارتباطات انسانی دامن بزنند رفتار بی تفاوتی که در مفاهیم جامعه شناختی از آن به عنوان پیامد زندگی شهرنشینی و تبعات سیر صعودی نرخ جمعیت یاد می شود، نوعی بی اعتنایی به هیجانات درونی انسان گرایانه و بی علاقگی به مشکلات و درگیری های افراد دیگر محسوب می شود. حوادث و درگیری های خیابانی این روزها و واکنش های تماشاچیانی که با بی تفاوتی و بی توجهی به دست و پا زدن ندای قهرمان درون برای کمک به همنوعان گرفتار، فقط شاهد ماجرا هستند، از انفعالی شدن جامعه و کمرنگ شدن ارزش هایی مانند نوعدوستی سخن می گوید، پدیده ای که مدتی است ذهن پژوهشگران علوم اجتماعی را به خودش مشغول کرده و در پاسخ به این سؤال که علل گسترش اثر تماشاچی در جامعه کنونی ما وابسته به چه عوامل خطیری است، دست به انجام مطالعات گسترده ای زده اند. بررسی ها نشان می دهد، فرد گرایی و غفلت دسته جمعی افراد یک جامعه در برخورد با درگیری های افراد دیگر از یک سو به آگاهی فردی، پیشینه های فرهنگی، اقتصادی و تراکم جمعیت باز می گردد و از طرف دیگر با ناکامی در برآورده شدن نیازهای ابتدایی و کمرنگ شدن نقش زمینه های روانی لازم برای شکل گیری همدلی اجتماعی ارتباط دارد. ریشه های بی تفاوتی دکتر اصغر کیهان نیا روانشناس با تأکید بر گسترش پدیده تماشاچیان منفعل به عنوان یک آسیب اجتماعی و تهدید کننده سلامت روان جامعه می گوید: اگرچه مفاهیمی مانند همدلی و نوعدوستی در فرهنگ ایرانی ها قدمتی طولانی دارد اما عوامل انکار ناپذیری مانند توسعه تکنولوژی و رشد جمعیت باعث شده است تا روحیه محافظه کارانه و فرد گرایانه بتدریج در بطن جامعه رسوخ کند و علاقه مند بودن به مشکلات دیگران و درگیر شدن در رنج های هیجانی آنها با احساساتی مانند ناامیدی، نارضایتی و ناکامی همپوشی کند. در این زمان است که احساس عزت نفس و مفید بودن، دیگر دوستی و مسئولیت پذیری اجتماعی رنگ می بازد و به دلیل کاهش اثر زمینه های روانی اجتماعی مانند نیاز به دوست داشته شدن و قهرمان بودن، کنشگری های اجتماعی به بی تفاوتی بیمارگونه و انفعال تبدیل می شود. این روانشناس ادامه می دهد، تحقیقات نشان می دهد، در جوامع ملتهب و آشفته که اکثر افراد درگیر پیدا کردن راه حلی برای مشکلات اقتصادی هستند یا جوامع مرفه و غرق در تکنولوژی های مدرن روز، درگیری های شهروندان در مشکلات یکدیگر بی فایده تعبیر می شود و روحیه بی تفاوتی نسل به نسل منتقل خواهد شد. نباید فراموش کرد، در جامعه ای که اکثر افراد آن حساسیت خود را نسبت به مشکلات دیگر افراد از دست داده و بدون شناخت از درک مسئولیت هایی که در برابر همنوعان خود دارد به شکل همزیستی منفعلانه فعالیت می کند، نقش رسانه ها و مسئولان در تقویت هیجان های خیرخواهانه و انساندوستانه و بیدار کردن عواطف انسانی مهم محسوب می شود. چرا که مطابق با پژوهش های انجام گرفته، ترویج کنشگری های منفعلانه افراد یک جامعه و از بین رفتن رفتارهای مشارکت جویانه، احساس سرخوردگی و ناکارآمدی را در افراد بالا برده و میل به افسردگی را در سطح جامعه افزایش می دهد. همچنین کاهش دلبستگی افراد به یکدیگر و جایگزین شدن وابستگی در روابط میان فردی و خانوادگی، زنگ خطری است که مرگ همدلی و انسانیت را خبر می دهد و این مسأله زمینه ساز افزایش بروز مشکلات اضطرابی و از هم گسیختگی های روانی می شود. بیدار کردن قهرمان درون به عقیده دکتر کیهان نیا، آموزش های اجتماعی نگاه افراد را نسبت به افراد جامعه تغییر می دهد. اکثر افراد با استناد به مفهوم این شعر که «دلا خو کن به تنهایی که از تن ها بلا خیزد» تنها به خیره شدن به صحنه درگیری وجرم یا ثبت لحظه های اکشن با تلفن همراه خود بسنده می کنند و بدون فکر کردن به این مسأله که قدم برداشتن هرچند کوچک این تماشاچی ها زندگی یک نفر را از مرگ نجات می دهد، هیچ مداخله ای در حل بحران نمی کنند. به همین دلیل است که به کار بردن تدابیری مانند تبلیغات رسانه ای به منظور ترویج فرهنگ کمک و همدلی، وضع قوانینی که برای مداخله کنندگان در بحران پاداش در نظر گرفته شده و بی مسئولیتی ناظران جرم تلقی می شود یا آموزش الگوهای ارتباطی به افراد که به بیدار کردن عواطف انسانی منجر می شود، به عنوان نیازی مبرم احساس می شود. دکتر افسر افشار نادری جامعه شناس و استاد دانشگاه معتقد است، در فرهنگ ما مساعدت و یاری رساندن به دیگران ارزش محسوب می شده اما در دهه های اخیر کمک کردن و مشارکت های اجتماعی با مفاهیمی مانند کاسه داغ تر از آش شدن و دردسر ساختن جابه جا شده و بسیاری از افراد کمک کردن به فردی که برای مثال در خیابان دچار مشکل شده را حماقت تلقی می کنند. خیلی وقت ها افراد شاهد دزدی، کودک آزاری، درگیری های خانوادگی ، اسید پاشی ، سوانح رانندگی و بیماری همشهریان خود هستند و بدون اینکه کوچکترین اقدامی در راستای سر و سامان دادن به اوضاع انجام دهند تنها به تماشاچی شدن ماجرا بسنده می کنند. هر فردی با فرض اینکه دیگری باید خودش را در ماجرا درگیر کند،در لاک بی تفاوتی اجتماعی خود فرو می رود و به تصور اینکه رفتار او به تنهایی ممکن است عجیب و غریب به نظر برسد تماشاچیان منفعل تا پایان صحنه نمایش منتظر می مانند. این جامعه شناس ادامه می دهد، برای بیدار کردن هیجان های درونی افراد جامعه ، توجه به ارضای نیازهایی مانند امنیت فردی، تقویت ارزش های نوعدوستانه و همچنین پیگیری فعال مسئولان برای به سرانجام رساندن جرم های اجتماعی و برقراری امنیت اهمیت فوق العاده ای دارد. عملکرد ناموفق به عقیده پژوهشگران علوم اجتماعی افراد یک جامعه باید از تبعات نادیده گرفته شدن همیاری های اجتماعی و بی مسئولیتی خود نسبت به درگیری های همشهریان مطلع شوند و مهارت های یاری رساندن درست و کاربردی در بحران ها را بیاموزند. مطالعات نشان می دهد سبک زندگی اکثر افراد در جوامع مدرن باعث شده است تا آنها از مکانیسم دفاعی عقلانی سازی برای مقابله با اضطراب ناشی از درگیری های اجتماعی کمک بگیرند و با جدا کردن جنبه عقلانی موضوع از بعد عاطفی آن بر آسیب پذیر شدن ارتباطات انسانی دامن بزنند. این در حالی است که تمرکز بر حفظ منافع شخصی و عقل گرایی مطلق، انگیزه های اجتماعی برای حل مسائل مشترک را کمرنگ می کند و توانایی درک مشکل و بر طرف کردن آن در طیف گسترده را که از شاخص های هوشمندی یک جامعه است دستخوش آسیب می کند. با افت ضریب هوش هیجانی جامعه نمی توان انتظار داشت در بعد فردی افراد یک جامعه در تحقق اهداف خود موفق عمل کنند. یک تحقیق علمی که بر گروهی از افراد فعال در کارهای گروهی و افراد فردگرا انجام گرفت، نشان داد بی تفاوتی نسبت به دیگران با عملکرد پایین فردی ارتباط معناداری دارد. در این مطالعه مشخص شد فردگرایی و بی تفاوتی از یک سو تحت تأثیر کنشگری دیگر همگروهی ها قرار داشته و از سوی دیگر بر عملکرد تک تک افراد گروه تأثیر منفی می گذارد. به طوری که در این بررسی افرادی که در کنشگری های اجتماعی فعال بودند بهتر از دیگر اعضای گروه با خصوصیات شخصیتی فرد گرایی و بی تفاوتی در حل مسأله موفق بودند و از یکدیگر تأثیر می گرفتند. همچنین به عقیده پژوهشگران صفات شخصیتی مانند دست و دل بازی و انعطاف پذیری از شاخص های افراد جمع گرا بوده و این گروه تجربه رسیدن به احساس رضایت درونی و پیدا کردن معنا در زندگی را بیش از بی تفاوت ها در زندگی شخصی شان تجربه کرده بودند.ایران رفتار بی تفاوتی که در مفاهیم جامعه شناختی از آن به عنوان پیامد زندگی شهرنشینی و تبعات سیر صعودی نرخ جمعیت یاد می شود، نوعی بی اعتنایی به هیجانات درونی انسان گرایانه و بی علاقگی به مشکلات و درگیری های افراد دیگر محسوب می شود. حوادث و درگیری های خیابانی این روزها و واکنش های تماشاچیانی که با بی تفاوتی و بی توجهی به دست و پا زدن ندای قهرمان درون برای کمک به همنوعان گرفتار، فقط شاهد ماجرا هستند، از انفعالی شدن جامعه و کمرنگ شدن ارزش هایی مانند نوعدوستی سخن می گوید، پدیده ای که مدتی است ذهن پژوهشگران علوم اجتماعی را به خودش مشغول کرده و در پاسخ به این سؤال که علل گسترش اثر تماشاچی در جامعه کنونی ما وابسته به چه عوامل خطیری است، دست به انجام مطالعات گسترده ای زده اند. بررسی ها نشان می دهد، فرد گرایی و غفلت دسته جمعی افراد یک جامعه در برخورد با درگیری های افراد دیگر از یک سو به آگاهی فردی، پیشینه های فرهنگی، اقتصادی و تراکم جمعیت باز می گردد و از طرف دیگر با ناکامی در برآورده شدن نیازهای ابتدایی و کمرنگ شدن نقش زمینه های روانی لازم برای شکل گیری همدلی اجتماعی ارتباط دارد. ریشه های بی تفاوتی دکتر اصغر کیهان نیا روانشناس با تأکید بر گسترش پدیده تماشاچیان منفعل به عنوان یک آسیب اجتماعی و تهدید کننده سلامت روان جامعه می گوید: اگرچه مفاهیمی مانند همدلی و نوعدوستی در فرهنگ ایرانی ها قدمتی طولانی دارد اما عوامل انکار ناپذیری مانند توسعه تکنولوژی و رشد جمعیت باعث شده است تا روحیه محافظه کارانه و فرد گرایانه بتدریج در بطن جامعه رسوخ کند و علاقه مند بودن به مشکلات دیگران و درگیر شدن در رنج های هیجانی آنها با احساساتی مانند ناامیدی، نارضایتی و ناکامی همپوشی کند. در این زمان است که احساس عزت نفس و مفید بودن، دیگر دوستی و مسئولیت پذیری اجتماعی رنگ می بازد و به دلیل کاهش اثر زمینه های روانی اجتماعی مانند نیاز به دوست داشته شدن و قهرمان بودن، کنشگری های اجتماعی به بی تفاوتی بیمارگونه و انفعال تبدیل می شود. این روانشناس ادامه می دهد، تحقیقات نشان می دهد، در جوامع ملتهب و آشفته که اکثر افراد درگیر پیدا کردن راه حلی برای مشکلات اقتصادی هستند یا جوامع مرفه و غرق در تکنولوژی های مدرن روز، درگیری های شهروندان در مشکلات یکدیگر بی فایده تعبیر می شود و روحیه بی تفاوتی نسل به نسل منتقل خواهد شد. نباید فراموش کرد، در جامعه ای که اکثر افراد آن حساسیت خود را نسبت به مشکلات دیگر افراد از دست داده و بدون شناخت از درک مسئولیت هایی که در برابر همنوعان خود دارد به شکل همزیستی منفعلانه فعالیت می کند، نقش رسانه ها و مسئولان در تقویت هیجان های خیرخواهانه و انساندوستانه و بیدار کردن عواطف انسانی مهم محسوب می شود. چرا که مطابق با پژوهش های انجام گرفته، ترویج کنشگری های منفعلانه افراد یک جامعه و از بین رفتن رفتارهای مشارکت جویانه، احساس سرخوردگی و ناکارآمدی را در افراد بالا برده و میل به افسردگی را در سطح جامعه افزایش می دهد. همچنین کاهش دلبستگی افراد به یکدیگر و جایگزین شدن وابستگی در روابط میان فردی و خانوادگی، زنگ خطری است که مرگ همدلی و انسانیت را خبر می دهد و این مسأله زمینه ساز افزایش بروز مشکلات اضطرابی و از هم گسیختگی های روانی می شود. بیدار کردن قهرمان درون به عقیده دکتر کیهان نیا، آموزش های اجتماعی نگاه افراد را نسبت به افراد جامعه تغییر می دهد. اکثر افراد با استناد به مفهوم این شعر که «دلا خو کن به تنهایی که از تن ها بلا خیزد» تنها به خیره شدن به صحنه درگیری وجرم یا ثبت لحظه های اکشن با تلفن همراه خود بسنده می کنند و بدون فکر کردن به این مسأله که قدم برداشتن هرچند کوچک این تماشاچی ها زندگی یک نفر را از مرگ نجات می دهد، هیچ مداخله ای در حل بحران نمی کنند. به همین دلیل است که به کار بردن تدابیری مانند تبلیغات رسانه ای به منظور ترویج فرهنگ کمک و همدلی، وضع قوانینی که برای مداخله کنندگان در بحران پاداش در نظر گرفته شده و بی مسئولیتی ناظران جرم تلقی می شود یا آموزش الگوهای ارتباطی به افراد که به بیدار کردن عواطف انسانی منجر می شود، به عنوان نیازی مبرم احساس می شود. دکتر افسر افشار نادری جامعه شناس و استاد دانشگاه معتقد است، در فرهنگ ما مساعدت و یاری رساندن به دیگران ارزش محسوب می شده اما در دهه های اخیر کمک کردن و مشارکت های اجتماعی با مفاهیمی مانند کاسه داغ تر از آش شدن و دردسر ساختن جابه جا شده و بسیاری از افراد کمک کردن به فردی که برای مثال در خیابان دچار مشکل شده را حماقت تلقی می کنند. خیلی وقت ها افراد شاهد دزدی، کودک آزاری، درگیری های خانوادگی ، اسید پاشی ، سوانح رانندگی و بیماری همشهریان خود هستند و بدون اینکه کوچکترین اقدامی در راستای سر و سامان دادن به اوضاع انجام دهند تنها به تماشاچی شدن ماجرا بسنده می کنند. هر فردی با فرض اینکه دیگری باید خودش را در ماجرا درگیر کند،در لاک بی تفاوتی اجتماعی خود فرو می رود و به تصور اینکه رفتار او به تنهایی ممکن است عجیب و غریب به نظر برسد تماشاچیان منفعل تا پایان صحنه نمایش منتظر می مانند. این جامعه شناس ادامه می دهد، برای بیدار کردن هیجان های درونی افراد جامعه ، توجه به ارضای نیازهایی مانند امنیت فردی، تقویت ارزش های نوعدوستانه و همچنین پیگیری فعال مسئولان برای به سرانجام رساندن جرم های اجتماعی و برقراری امنیت اهمیت فوق العاده ای دارد. عملکرد ناموفق به عقیده پژوهشگران علوم اجتماعی افراد یک جامعه باید از تبعات نادیده گرفته شدن همیاری های اجتماعی و بی مسئولیتی خود نسبت به درگیری های همشهریان مطلع شوند و مهارت های یاری رساندن درست و کاربردی در بحران ها را بیاموزند. مطالعات نشان می دهد سبک زندگی اکثر افراد در جوامع مدرن باعث شده است تا آنها از مکانیسم دفاعی عقلانی سازی برای مقابله با اضطراب ناشی از درگیری های اجتماعی کمک بگیرند و با جدا کردن جنبه عقلانی موضوع از بعد عاطفی آن بر آسیب پذیر شدن ارتباطات انسانی دامن بزنند. این در حالی است که تمرکز بر حفظ منافع شخصی و عقل گرایی مطلق، انگیزه های اجتماعی برای حل مسائل مشترک را کمرنگ می کند و توانایی درک مشکل و بر طرف کردن آن در طیف گسترده را که از شاخص های هوشمندی یک جامعه است دستخوش آسیب می کند. با افت ضریب هوش هیجانی جامعه نمی توان انتظار داشت در بعد فردی افراد یک جامعه در تحقق اهداف خود موفق عمل کنند. یک تحقیق علمی که بر گروهی از افراد فعال در کارهای گروهی و افراد فردگرا انجام گرفت، نشان داد بی تفاوتی نسبت به دیگران با عملکرد پایین فردی ارتباط معناداری دارد. در این مطالعه مشخص شد فردگرایی و بی تفاوتی از یک سو تحت تأثیر کنشگری دیگر همگروهی ها قرار داشته و از سوی دیگر بر عملکرد تک تک افراد گروه تأثیر منفی می گذارد. به طوری که در این بررسی افرادی که در کنشگری های اجتماعی فعال بودند بهتر از دیگر اعضای گروه با خصوصیات شخصیتی فرد گرایی و بی تفاوتی در حل مسأله موفق بودند و از یکدیگر تأثیر می گرفتند. همچنین به عقیده پژوهشگران صفات شخصیتی مانند دست و دل بازی و انعطاف پذیری از شاخص های افراد جمع گرا بوده و این گروه تجربه رسیدن به احساس رضایت درونی و پیدا کردن معنا در زندگی را بیش از بی تفاوت ها در زندگی شخصی شان تجربه کرده بودند.ایران
یکشنبه ، ۱۰آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[مشاهده در: www.shafaonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها