واضح آرشیو وب فارسی:تهران پرس: همه سیاسیون باید همه تلاش خود را در جهت تشویق مردم برای انتخاب اصلح کنند، نه اینکه جامعه زنان را تشویق به رأی دهی به زنان و یا بالعکس کنیم تا سهمیه ۳۰ درصدی یا ۷۰درصدی از کرسی های مجلس را به زنان و مردان اختصاص دهیم.به گزارش تهران پرس ، اسفند امسال برای برخی سیاستمداران فقط به عنوان پایان سال محسوب نمی شود؛ به عبارت دیگر، آخر امسال برای عده ای پایان حضور در عرصه سیاست در دو مجلس خبرگان و شورای اسلامی و برای عده ای، زنگ آغاز حضور در عرصه سیاسی کشور است. هر چه به انتخابات نزدیک می شویم، حال و هوای انتخاباتی بیشتر کشور را فرا می گیرد. احزاب، گروه ها، جناح های سیاسی و ... هر یک از راه های مختلف در پی جمع آوری رأی مردم هستند. در همین راستا، شاهد کشمکش ها و در عین حال ائتلاف ها و رجز خوانی سیاسی خواهیم بود. در این میان مفهوم جدیدی در ادبیات سیاسی ایران به تدریج در حال پایه ریزی است که هیچ سنخیتی با اصول عقلانی و یا انتخابات ندارد. اندیشه فمنیستی که در مفروضات خود، بر تمایز خشن جنیستی تأکید دارد، در غرب تکوین یافته است؛ مروجان این نحله فکری، سعی کرده اند این اندیشه را از حوزه های اجتماعی به حوزه های سیاسی نیز گسترش دهند و از مبادی سیاسی در پی نهادینه کردن این اندیشه باشند. ادغام کردن مفهموم «جنسیت» به ادبیات سیاسی یکی از ابتکارات همین گروه بوده است. در نگاه جنسیتی به سیاست با مفهومی آشنا می شویم به نام «زنانه کردن سیاست» که البته این اندیشه از زنانه کردن روابط بین الملل به عرصه سیاست داخلی به تدریج رهنمون شد. در واقع این گروه در اندیشه سیاسی معتقد هستند که با انتخاب زنان به عنوان انتخاب شونده، می توان مسیر سیاست در حکومت ها را تغییر داد و از بسیاری از ناهنجاری های سیاسی جلوگیری کرد. در واقع معتقد هستند که زنانه کردن سیاست به صلح طلبی و کاهش خشونت کمک خواهد کرد. این ادبیات در سال های اخیر به تدریج در بخشی از بدنه فعالان زن در عرصه سیاست ایران نیز گسترش یافته است. در همین زمینه شاهد هستیم برخی احزاب و گروه های سیاسی که زنان در آن عضویت دارند، اعلام می کنند که باید به عنوان مثال در مجلس آینده زنان از سهمیه ۳۰ درصدی برخوردار باشند. یا در تبلیغات دیگری بیان می کنند که حضور زنان در عرصه های تصمیم گیری و قانونگذاری می تواند به ایجاد توازن جنسیتی کمک کند و کشور را به سمت توسعه پایدار رهنمون سازد. در همین رابطه نیز برای تحقق سهم ۳۰ درصدی مجلس نیز پیشنهاد می کنند که هرچه تعداد کاندیداهای زن بیشتر باشد، رأی زنان هم بیشتر می شود! شکی نیست که حضور و مشارکت اجتماعی و سیاسی زنان طی سال های گذشته آن قدر بالا رفته که انتظار می رود از آن ها در پست های مهم مدیریتی و اجرایی بیشتر از قبل استفاده شود. با این حال نگاهی به آمار تعداد نمایندگان از لحاظ جنسیتی نشان می دهد که در دوره اول و دوم و سوم، تنها چهار زن به مجلس راه یافتند که البته در دوره چهارم این تعداد به ۹ زن افزایش یافت. بهترین دوره ی مجلس از نظر حضور زنان دوره پنجم با ۱۴ نماینده زن بود که این اتفاق هرگز تکرار نشد و دو دوره بعد میزبان ۱۳ نماینده زن بود که این تعداد در مجلس هشتم و نهم به ترتیب به ۸ و ۹ نماینده رسید. در واقع چیستی و چگونگی مشارکت سیاسی زنان و چگونگی افزایش این مشارکت همواره مورد سوال بوده است. اگرچه در تجزیه و تحلیل مشارکت سیاسی زنان باید آن را در دو سطح نخبگان و توده بررسی شود. بر اساس قانون اساسی جمهوری اسلامی در دو سطح انتخاب کننده و انتخاب شونده هیچ محدودیت جنسیتی وجود ندارد. به عبارت دیگر همان گونه که قانونگذاران اولیه قانون اساسی هیچ تبعیضی در موضوع جنسیت قائل نشده اند، ایجاد بحث های جنسیتی در انتخابات بی مورد به نظر می رسد. برای مثال از هیچ بند و حتی واژه ای که بتوان از آن ممنوعیت حضور زنان در انتخابات و حتی مجلس خبرگان را استنباط کرد وجود ندارد و می توان گفت که حضور زنان هیچ منع قانونی ندارد. باید گفت، دنیای امروز، دنیای تخصص و کارایی است و این موضوعات هیچ ربطی به جنسیت افراد ندارد. در واقع برای هر انتخاباتی در ایران هیچگاه نباید ملاک برای انتخاب جنسیت در نظرگرفته شود، زیرا آغاز کج روی در عرصه سیاست رخ خواهد داد. اینکه به جامعه زنان گفته شود، شما به کاندیدای زن رأی دهید یا به جامعه مردان بگوییم به کاندید زن رأی ندهید، به هیچ عنوان حمایت از حقوق زنان نیست، بلکه برعکس به معنای از میان بردن موضوع تخصص و کارایی است. اگر همه دو مجلس به زنان اختصاص پیدا کند یا بر عکس همه دو مجلس به مردان اختصاص پیدا کند، نه ظلم به مردان است و نه ظلم به زنان، بلکه حق انتخاب و احترام به رأی انتخاب کنندگان است. اینکه برخی به اصطلاح روشنفکران در پی این هستند که زنان را ترغیب به انتخاب کاندیدای زن کنند، به هیچ وجه نه با موازین عقلانی و نه با موازین اصول چرخش نخبگان در یک جامعه سیاسی همخوانی دارد. بلکه همه سیاسیون از این به بعد باید همه تلاش خود را در جهت تشویق مردم برای انتخاب اصلح کنند. نه اینکه جامعه زنان را تشویق به رأی دهی به زنان و یا بالعکس کنیم تا سهمیه ۳۰ درصدی یا ۷۰ درصدی از کرسی های مجلس را به زنان و مردان اختصاص دهیم! منبع:تابناک
شنبه ، ۹آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تهران پرس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]