واضح آرشیو وب فارسی:فارس: رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران در گفتوگو با فارس:
بیش از 10 میلیون نفر از جمعیت کشور در سکونتگاههای غیر رسمی زندگی میکنند
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران گفت: طبق اعلام وزارت راه و شهر سازی بین 10 تا 11 میلیون نفر در سکونتگاه های غیر رسمی سکونت دارند که بایستی سکونتگاه های غیر رسمی در برنامه ششم توسعه مورد توجه قرار گیرند.
سید حسن موسوی چلک رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری قارس ضمن اعلام مطلب فوق اظهار داشت: موضوع محلات ناکارآمد شهری موضوعی نیست که بتوان به سادگی وبا بی تفاوتی از کنار آن گذشت. چرا که طبق گفته مدیر عامل شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری وزارت راه و شهرسازی برآورد می شود جمعیتی حدود 18 میلیون نفر از مردم کشور در محلات ناکار آمد شهری شامل بافتهای فرسوده، بافتهای تاریخی، سکونتگاههای غیر رسمی و روستاهایی که به شهرها الحاق شدند، زندگی میکنند. وی افزود: این مناطق دارای ویژگیهایی از قبیل بالاتر بودن نرخ بیکاری نسبت با سایر مناطق شهری، واحدهای مسکونی کم دوام تر، برخورداری کمتر از خدمات عمومی، پایین تربودن دسترسی به خدمات اجتماعی و آسیب پذیرتر بودن اقشار دارای نیازهای خاص هستند که این شرایط موید این نکته هستند که نباید از مردم این مناطق غافل بود. رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران خاطر نشان کرد: مردم این مناطق شهروند همین جامعه هستند و شهروند درجه دو نیستند. تمام حقوقی که در فصل سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به عنوان حقوق ملت میشناسیم برای مردم ساکن در این مناطق هم باید به رسمیت شناخته شود. برچسب غیر رسمی زیبنده مردم ساکن در این مناطق نیست.لذا باید تمهیدات لازم برای ارتقای شرایط اجتماعی مردم این مناطق اتخاذ شود.آنان هم نیاز به خدمات آموزشی، درمانی، بهداشتی و اجتماعی دارند. موسوی چلک ادامه داد: در سیاستهای ابلاغی برنامه ششم توسعه به این موضوع تأکید شده است لذا انتظار میرود به دلیل اهمیت آن به عنوان « موضوع خاص» مورد توجه قرار گیرد و از اتخاذ رویکرد صرف کالبدی به این مناطق و یا رویکرد تخریبی و بولدزری پرهیز شود و به جای آن زمینه را برای ادغام این مناطق با حوزه شهری، بکارگیری رویکرد مشارکتی و جامعه محوری و محله محوری، تسهیل برای توسعه و امنیت سرمایه گذاری در این مناطق، توسعه برنامههای اجتماع محور، حفظ هویت فرهنگی و تاریخی این مناطق و افزایش سرمایه اجتماعی، افزایش احساس تعلق اجتماعی و توجه به نیازهای مردم(نه نیاز از قبل تشخیص داده شده یا تعیین شده توسط مسئولین) و اولویت بندی آنها با نظر و مشارکت مردم و دخیل کردن مردم در برنامه ریزی ها، اجرا و نظارت فراهم شود. این مددکار اجتماعی و پژوهشگر مسایل اجتماعی معتقد است که هر گونه برنامه ریزی و مداخله بدون توجه به ابعاد اجتماعی کار در این مناطق محکوم به شکست است.به عبارت بهتر موجب نهادینه سازی اجتماعی دراین مناطق نخواهد شد. انتهای پیام/
94/08/09 - 10:24
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 60]