واضح آرشیو وب فارسی:اعتماد: بهار سرلک/ یکی دو سال پیش، هنگامی که فیلم «تالار جیمی» (2014) به کارگردانی «کن لوچ» کارگردان انگلیسی، در مرحله پیش تولید قرار داشت، «ربه کا اوبرین» تهیه کننده فیلم های این کارگردان خبر کناره گیری لوچ از ساخت فیلم های بلند را اعلام کرد و گفت: «احتمالا فیلم «تالار جیمی» آخرین فیلم بلند روایی او خواهد بود. » در آن زمان اوبرین می گفت: «این فیلمساز فقط چند ایده مستند در ذهن دارد که ممکن است آنها را بسازد. اما فیلم «تالار جیمی» درام تاریخی جدی ای است که کار زیادی می برد.» اما ظاهرا حالا کن لوچ تغییر عقیده داده است و استودیوی فیلمسازی «سینه یوروپا» فاش کرده که فیلم بعدی لوچ «من، دانیل بلیک» در مرحله تولید قرار دارد و نخستین تصاویر فیلمبرداری شده از این فیلم در دسترس این استودیو است. «پاول لاورتی» که پیش از این برای فیلمنامه نویسی فیلم «بادی که کشتزار های جو را تکان می دهد» (2006) با لوچ همکاری کرد، فیلمنامه نویسی این فیلم را نیز بر عهده دارد. 20 اکتبر تصویربرداری «من، دانیل بلیک» آغاز شد و شش هفته دیگر در نیوکاسل و مناطق اطراف این شهر ادامه خواهد داشت و سال 2016 در سینماهای انگلستان و ایرلند روی پرده خواهد رفت. «دیو جانز» و «هیلی اسکوایرز» در این فیلم ایفای نقش می کنند. همان طور که از اسم فیلم برمی آید داستان فیلم حول زندگی «دانیل بلیک» 59 ساله می چرخد. بلیک بیشتر عمر خود را در شمال شرقی انگلستان به نجاری مشغول بوده اما حالا در بستر بیماری است و برای نخستین بار از دولت تقاضای کمک دارد. مسیر زندگی او با مادری مجرد «کیتی» و دو دخترش گره می خورد. این مادر که قصد دارد از زندگی در اتاقی که بنیاد بی خانمان ها به آنها داده خلاص شود تنها چاره اش این است که به آپارتمانی در 300 مایلی لندن بروند. دانیل و کیتی حالا در سرزمینی زندگی می کنند که قوانین بروکراسی و شهری آنها را محدود نمی کند و به دور از سختکوشی در دنیای مدرن شهری به زندگی خود ادامه دهند. کن لوچ را برای شیوه فیلمسازی اش که از عناصر ناتورالیستی و رئالیست اجتماعی بهره می برد، می شناسیم. همچنین نگرش او در مورد مسائل اجتماعی مانند بی خانمانی، که در نمایشنامه تلویزیونی «کتی به خانه می آید» (1996) و حقوق کارگری، که در فیلم های «ریف-رف» (1991) و «ماموران قطار» (2001) به وضوح ثابت می کند که او یک «سوسیالیست» است. کن لوچ فیلم های «دزد دوچرخه» (1948) ساخته «ویتوریو دسیکا»، «عشق یک بلوند» (1965) به کارگردانی «میلوش فورمن» و «نبرد الجزیره» (1966) اثر «جیلو پونته کوروو» را آثار تاثیرگذار بر حرفه اش می داند. فیلم های «دسیکا» تاثیر شگرفی بر دیدگاه لوچ در عرصه فیلمسازی داشته اند. خود لوچ در این باره می گوید: «فیلم دزد دوچرخه باعث می شود بفهمم سینما هم می تواند در مورد مردم عادی و بحران های شان حرف بزند. این فیلم درباره ستاره ها یا ثروتمندها یا ماجراجویی های پوچ نیست.»
شنبه ، ۹آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اعتماد]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]