واضح آرشیو وب فارسی:پول نیوز: با ابن وجود و به هر دلیلی که این تهدید شکل گرفته باشد، اظهارات مسئولان پژو نمی تواند تهدیدی بالقوه برای طرف ایرانی محسوب شود. این خط و نشان کشیدن ها ریشه در بی اطلاعی ایشان از بازار و فرهنگ ایرانی است. تصور کنید در مذاکرات تقاضاهایی بی مورد از طرف ایرانی مطرح شده باشد.پول نیوز، محمدهادی نظام پور - در چند روز گذشته مرتباً خبر پایگاه چلینج مبنی بر تهدید ایران خودرو از سوی مدیران ارشد پژو سیتروئن، در مطبوعات و فضای مجازی باز نشر می شود. این خبر حکایت از آن دارد که شرکت پژو سیتروئن از مذاکرات بی پایان با طرف ایرانی به ستوه آمده و قصد دارد در صورت عدم به نتیجه رسیدن مذاکرات با شریک تجاری با سابقه و ایرانی خود طی پانزده روز آینده، پرونده این مذاکزات را به صورت علنی بر روی میز بگذارد. اما چرا کار به "بگم بگم" رسیده است؟ برای رسیدن به پاسخ باید به سه سال پیش باز گشت. زمانی که پژو سیتورئن در اقدامی عجولانه قرارداد خود با ایران خودرو را که در سال 2004 به امضای رؤسای جمهور وقت دو کشور ایران و فرانسه رسیده بود، ملغی اعلام کرد و فروش قطعات خودرو را به ایران به حالت تعلیق درآورد. البته در آن زمان و با توجه به افزایش فشارهای بین المللی و تنگ تر شدن حلقه ی تحریم های غربی خروج پژو چندان هم غیرمنتظره نبود. اما حساسیت از آن جا بیشتر شد که رنو که هم وطن این خودروساز بود و مناسبات بسیار نزدیک تری نیز با دولت فرانسه داشت اولاً با تأمل بیشتری قطع رابطه خود با ایران را اعلام نمود و در ثانی هیچ گاه روابط خود را به طور کامل با شریک ابرانی خود قطع نکرد. بسیاری معتقدند همزمانی تشدید تحریم ها با واگذاری بیش از 6 درصد از سهام پژو به کمپانی جنرال موتورز آمریکا دلیل تسلیم سریع مدیران این غول صنعتی فرانسه بوده است. به نظر می رسد علاوه بر فشار شریک جدید، طمع مدیران پژو برای دستیابی به بازار ایالات متحده دلیل این خوش خدمتی پژو بود. به هر ترتیب پژو با این تصمیم منجر به وارد شدن خسارت شدیدی به ایران خودرو شد. افت 68 درصدی تولیدات خانواده پژو و کاهش کیفیت آن درصد از خودروهایی که هم چنان تولید می شد بخش کوچکی از مشکلاتی بود که تصمیم پژو برای ایران خودرو به ارمغان آورد. اتفاقی که شاید نارضایتی شدید مشتریان از این خودروساز و برپایی کمپین تحریم خودرو را نیز بتوان ترکش های آن دانست. در سوی مقابل و به قول "حافظ شیرازی" رقیب نیز معتبر نماند. تداوم رکود اقتصادی در حوزه یورو و آمریکای شمالی باعث افت فروش این خودرو ساز و کاهش چشم گیر سود آن شد. از سوی دیگر اتومبیل های خارج از بورسی هم چون 405 و پارس هم تنها در ایران بازار مناسبی داشتند و قطع همکاری با ایران به معنی حذف عملی این خودروها از سبد فروش پژو بود. به اذعان یکی از مقامات پژو، درآمد این شرکت به علت تحریم های ایران ماهانه 10 میلیون یورو کاهش یافت. اتفاقی که با بی کاری گسترده در این قطب اقتصادی فرانسه باعث برانگیخته شدن احساسات علیه مدیران پژو و محکوم کردن ایشان به عدم کفایت و برخورد احساسی با ایران شد. اما با این سابقه تاریک چرا دوباره بحث از ورود پژو به ایران است؟ شاید دلایل را بتوان در چند مورد خلاصه کرد. نخست حمایت قطعه سازان از ورود دوباره پژو به بازار ایران است. اتفاقی که باعث می شود سرمایه گذاری های هر چند مستهلک ایشان دوباره ثروت آفرین گردد. در حال حاضر بیشترین تطهیر خودروساز بد عهد فرانسوی از سوی همین قطعه سازان انجام می شود. دوم آن که به نظر می رسد با شرایط و قوانین حاکم بر تجارت کشور کمتر خودروسازی حاضر به ورود به صنعت خودروسازی ایران باشد. در ماه های گذشته نام بردن از کمپانی های بزرگ به نظر بیشتر بازار گرمی بوده است. تداوم و گسترش مونتاژ خودروهای بی کیفیت چینی شاهدی بر این ادعا است. از سوی دیگر مدیران خطرناپذیر خودوریی ترجیح می دهند بدراه گذشته را تداوم دهند و دل به راهی که آینده آن چندان مشخص نیست نسپارند. تآخیر در ارایه شکایت از بدعهدی طرف فرانسوی و حتی رسانه ای نکردن میزان غرامت قابل دریافت از این شریک قدیمی در همین چارچوب قابل ارزیابی است. فردایی که مدیران ایران خودرو برای محاسبه قیمت اعلام کرده اند قرار نیست برسد. چهارمین مورد نیز ریشه در خاطرات خوب و حس مثبت مردم ایران نسبت به پژو بود. یادمان نرفته که در عصر پیکان، این پژو 504 و بعد از آن 405 بود که رؤیاهای مردم طبقه متوسط را برای دردست گرفت فرمان یک اتومبیل در کلاس جهانی تعبیر می کرد. با این روند می توان مذاکرات ایران خودرو را پژوسیتروئن جدی و بر اساس نیاز متقابل توصیف کرد. شاید نگرانی مدیران پژو ناشی از اطلاعات اکتسابی آن ها از رقبا باشد. شاید تصور ایشان آن است که مدیران ایران خودرو با طولانی کردن مذاکرات نخست امیدوارند تا با عملیاتی شدن لغو تحریم ها شرکای جدید به میز مذاکره اضافه شوند. از سوی دیگر از پژو برای برانگیختن طمع شرکت های بزرگ خودروساز استفاده می کنند. با ابن وجود و به هر دلیلی که این تهدید شکل گرفته باشد، اظهارات مسئولان پژو نمی تواند تهدیدی بالقوه برای طرف ایرانی محسوب شود. این خط و نشان کشیدن ها ریشه در بی اطلاعی ایشان از بازار و فرهنگ ایرانی است. تصور کنید در مذاکرات تقاضاهایی بی مورد از طرف ایرانی مطرح شده باشد. اولاً که این ادعا به راحتی قابل اثبات نیست. ثانیاً حتی به شرط اثبات تخلف، آثار آن کوتاه مدت خواهد بود. ثالثاً این افشاگری به ضرر خود ایشان بوده و حذف تقریباً قطعی آن ها را از مذاکرات به همراه خواهد داشت. لذا هر چند سیاست بگم بگم در میان عامه مورد اقبال است، اما در این حوزه و به ویژه در میان خواص راهبردی از پیش شکست خورده است.
چهارشنبه ، ۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پول نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]