تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836638740
جلوگیری از نفوذ آمریکا با روسیه و چین
واضح آرشیو وب فارسی:تین نیوز: وبلاگ تین نیوز | در کنار جنب وجوشی که هیأت های غربی برای حضور در سرمایه گذاری در طرح های ایران در پساتحریم به راه انداخته اند، وزیر انرژی روسیه که در صدر هیأتی به ایران آمده بود، بی سروصدا از اجرای پروژه های کوتاه مدت انرژی به ارزش ٣٥ تا ٤٠ میلیارد دلار توسط ایران و روسیه خبر داد. وزیر انرژی روسیه به همراه مدیران ٥٠ شرکت برتر انرژی، نفتی، پتروشیمی، خط آهن و نیروگاه چهارشنبه و پنجشنبه هفته گذشته به ایران آمدند و زمینه های سرمایه گذاری و همکاری مشترک را با کشورمان بررسی کردند. به گزارش «فارس» به نقل از «آناتولی»، الکساندر نواک، وزیر انرژی روسیه، گفت: «درمجموع در دیدار از ایران فهرستی از طرح های اجرائی بین دو کشور را درآوردیم». وزیر انرژی روسیه تأکید کرد: «طرح های چندین میلیارددلاری که قرار است بین ایران و روسیه اجرا شود، مربوط به یک سال نیست بلکه این پروژه ها در مدتی طولانی اجرا خواهند شد». ایران و روسیه قرار است، طرح ساخت راه آهن بین دو کشور را به ارزش پنج میلیارد دلار اجرا کنند. همچنین هزینه به روزرسانی نیروگاه برق بخار به ارزش حدود شش میلیارد دلار و چندین طرح دیگر توسط «زاروبژ نفت» شرکت نفتی دولتی روسیه، به ارزش شش میلیارد دلار در ایران اجرا خواهد شد. در این حال طرف ایرانی فهرست ٢١ طرح شامل توسعه حمل ونقل لجستیکی به ارزش ٢٥ میلیارد دلار را ارائه کرده است. آنچنان که در خبرها آمده بود توافق سرمایه گذاری ایران و روسیه با حضور ٥٠ شرکت برتر حوزه انرژی، نفت، پتروشیمی، خط آهن و نیروگاه بوده است. «شرق» برای اطلاع از جزئیات توافق های احتمالی در حوزه نفت و پتروشیمی با حمید حسینی، عضو هیأت مدیره اتحادیه صادرکنندگان فراورده های نفت، گاز و پتروشیمی، گفت وگو یی دارد که در ادامه می خوانید. در شرایطی که بسیاری از کشورهای اروپای غربی برای سرمایه گذاری در ایران پساتحریم نظر مثبت دارند، با سفر اخیر وزیر انرژی روسیه به ایران، از توافق برای سرمایه گذاری حدود ٤٠ میلیارد دلاری در حوزه هایی مانند انرژی، نفت، پتروشیمی، خط آهن و نیروگاه در ایران خبر داده شد. شما از جزئیات این توافق، به خصوص در حوزه نفت و پتروشیمی، اطلاعی دارید؟ من هم از کلیات این توافق چندان خبر ندارم. البته مذاکرات طرف روسی با وزیر نفت خیلی موفق نبود و می توان گفت مذاکره آقای زنگنه و وزیر انرژی روسیه، مذاکره شفاف و پرباری نبوده اما گویا مذاکرات وزیر نیرو پیشرفت داشته است. وزارت نیرو علاقه مند همکاری با روس هاست و چند نیروگاه را نیز برای واگذاری به روس ها آماده کرده است چراکه به هرحال وزارت نیرو از یک سو با افزایش مصرف برق در کشور و از دیگرسو با کمبود منابع و سرمایه گذاری مواجه است و در شرایطی که پیش بینی می شود ادامه این روال در سال آینده مشکل کمبود برق و قطعی آن را تشدید کند مجبور است چاره ای بیندیشد. در مورد کلیات این توافق چه می دانید؟ تا جایی که من می دانم، بیشتر قرار شده در چارچوب تهاتر، دو کشور در زمینه هایی که توانایی دارند با هم همکاری کنند. به این صورت که ما نفت، فراورده های نفتی، محصولات پتروشیمی و دیگر محصولات ایرانی که در روسیه یا کشورهای ثالث بازار دارند را در اختیار روسیه بگذاریم و درمقابل، روس ها به پروژه های نیروگاهی آبی و گازی کشور، برخی از پروژه های ریلی و همچنین در آن بخش از میادین نفتی که توان حضور دارند، وارد شوند. همراهان وزیر انرژی روسیه در سفر به ایران، علاوه بر انرژی و راه آهن به حوزه نفت و پتروشیمی هم مربوط بوده اند؛ در این حوزه ها چه توافقی شده؟ روس ها به محصولات پتروشیمی و برخی از فراورده های نفتی ایران علاقه مند هستند و قطعا این محصولات در روسیه بازار خوبی خواهند داشت. از دیگرسو روسیه بزرگ ترین تولیدکننده و صادرکننده نفت جهان است و با توجه به اینکه نفت اورال به نفت سبک ایران بسیار نزدیک است، قطعا علاقه دارد که از این محل بتواند با ایران همکاری کند و فضایی فراهم آورد که در ازای نفت و فراورده های نفتی و پتروشیمی، کالای روسی به ایران صادر شود. قطعا در این وضعیت نفت می تواند جذابیت داشته باشد. یعنی نفت بدهیم در ازای کالای روسی؟ نفت، فراورده های نفتی، محصولات پتروشیمی و هر کالای دیگری که برای صادرات به روسیه دارای مزیت است یا امکان دارد روسیه آن کالا را از ما بگیرد و به کشورهای ثالث صادر کند را به روسیه می دهیم و در ازای آن یا کالاهای مورد نیاز را وارد می کنیم یا از سرمایه گذاری روس ها بهره مند می شویم. البته کالاهای تجاری بیشتر توسط بخش خصوصی وارد یا صادر می شوند و دولت زیاد در این حوزه حضور ندارد و پای نفت هم پیش نمی آید اما در زمینه دفاعی و پروژه هایی که دولت می خواهد راه اندازی کند، نفت می تواند وارد شود و کمبود منابع را تأمین کند. قرار است فقط در خرید اقدام کنند یا در زیرساخت های نفت و پتروشیمی هم وارد می شوند؟ قطعا به عنوان پیمانکار وارد پروژه های نفت و پتروشیمی هم می شوند ضمن اینکه سابقا نیز علاقه مند بوده اند در حوزه های نفتی ایران وارد شوند اما احتمالا در ایران زیاد زمینه همکاری با روس ها وجود نداشته است چراکه پیش از این اعتقادی به تکنولوژی روس ها و علاقه ای به همکاری با آنها نداشته ایم. چه شده که حالا اعتقاد و علاقه پیدا کرده ایم؟ بالاخره روابط سیاسی الزاماتی به همراه دارد. با توجه به بحث های پس از توافق و برجام و اخطارهایی که درباره ورود و نفوذ آمریکا داده شده، نظام درصدد است جلو نفوذ آمریکا در ایران گرفته شود. یکی از راه ها هم همین است که حوزه نفوذ چین و روسیه در بازار ایران کاهش پیدا نکند ازاین رو تقریبا یک استراتژی مشخص در پیش گرفته شده که حجم روابط با چین حفظ شود و لطمه نخورد از آن طرف هم روابط سیاسی و اقتصادی با روسیه توسعه پیدا کند تا زمینه برای یکه تازی شرکت های اروپایی و آمریکایی در ایران مهیا نشود. این استراتژی از بالا تعیین شده و حتما هم لازم نیست که اقتصادی باشد و منافع اقتصادی برای کشور داشته باشد. قاعدتا کشور مسائل امنیتی و سیاسی مهمی دارد که براساس آن تصمیم گرفته شده تا همکاری با روس ها افزایش پیدا کند. پیش از این هم مسائل سیاسی مطرح بوده، چرا تاکنون پای روس ها را به حوزه اقتصادی ایران باز نکرده بود. آیا فقط برای جلوگیری از نفوذ غرب و آمریکا روابط اقتصادی خود را با روسیه گسترش می دهیم؟ از یک سال پیش تلاش هایی شد که روس ها هم حضور جدی تری در پروژه های نفت و گاز، راه آهن و نیروگاهی کشور پیدا کنند و هم اینکه روس ها خریدار نفت خام ایران شوند و آن را بفروشند و کمک کنند تا فشار تحریم ها کم شود. با توجه به اتفاقاتی که سال گذشته در روابط روسیه و غرب بر سر مسائل اوکراین افتاد، تحول در روابط ایران و روسیه بسیار امیدوارکننده بود. سفرهای دوجانبه دوباره شروع شد و رفت وآمدها هم از سر گرفته شد، اما متأسفانه آنچه باید در روابط دو کشور در حوزه مسائل بانکی و ویزا و مسائل حمل ونقل سروسامان پیدا می کرد تحقق نیافت و عملا با وجود اینکه بازار بسیار خوبی ایجاد شده بود و ما می توانستیم از فرصت تحریم کالاهای غربی در روسیه استفاده کنیم، این فرصت به دلیل همین مسائل و ناهماهنگی دو کشور از دست رفت. در آن روزها بحث هایی بین ما و روس ها ردوبدل شد، حتی توافقات کلی هم انجام شد که روس ها نفت ایران را خریداری کنند، اما عملا در اجرا با مشکلاتی مواجه شدیم؛ چراکه قیمت های پیشنهادی روس ها به هیچ وجه مورد قبول ایران واقع نشد و رابطه ای شکل نگرفت. اما حالا با توجه به تحولاتی که در منطقه در حال شکل گیری است و حضور جدی روسیه در سوریه و روابط استراتژیکی که در بحث سوریه و عراق با روسیه پیدا کرده ایم، شرایطی فراهم شده تا روابط سیاسی، یخ روابط اقتصادی را آب کند. این مسئله باعث نمی شود اقتصاد فدای سیاست شود؟ در همه جای دنیا رسم بر این است که روابط اقتصادی، پایه گذار روابط سیاسی باشد؛ اما سیستم کشور ما به گونه ای است که وقتی روابط سیاسی مان با کشوری گرم می شود روابط اقتصادی را نیز پیگیری می کنیم؛ یعنی تا وقتی روابط سیاسی نزدیک و قابل اتکایی با یک کشور نداشته باشیم دنبال توسعه روابط اقتصادی نیستیم. حالا فضایی فراهم شده و به نظر می رسد با سفر این هیأت روسی حداقل در بحث نیروگاهی توافقاتی شده و به مرحله اجرا نیز نزدیک می شود و این موقعیت پیش آمده که در سایه روابط سیاسی موفق به توسعه روابط اقتصادی هم شویم. کشورهای زیادی برای سرمایه گذاری در ایران به تفاهم هایی رسیدند. حالا روسیه تقریبا بی سروصدا وارد می شود. آیا این مسئله به روابط نوپای ما با دنیا آسیب نمی زند و اینکه آیا واگذاری طرح های اقتصادی در فضای رقابتی به نفع کلیت اقتصاد کشور نیست؟ مسئله ای که در کشور ما وجود دارد، این است که اولویت با مسائل و روابط سیاسی با کشورهاست و شاکله تصمیم گیری ها هم مسائل سیاسی و امنیتی است نه مسائل اقتصادی. بالاخره به نظر می رسد حفط منافع سیاسی نسبت به منافع اقتصادی ارجحیت دارد و این تصمیمات اقتصادی نیز به نظر می رسد بیشتر برمبنای منافع سیاسی است تا اقتصادی. در اقتصاد هر تصمیمی که بگیرید منافعی و زیان هایی دارد. هیچ تصمیمی بدون هزینه نیست. این تصمیمات قطعا هزینه هایی برای اقتصاد خواهد داشت. اما منافع سیاسی آن موردنظر است. اگر می شد به گونه ای تصمیم گیری کرد که هر دو منفعت اقتصادی و سیاسی را داشته باشیم اما زیان نبینیم خوب بود، اما در واقعیت این مسئله نمی تواند اتفاق بیفتد. برای اینکه در حوزه سیاسی زیان نکنیم احتمال دارد از اقتصاد به سیاست یارانه بدهیم و اقتصاد ضرر کند؟ اغلب همین گونه بوده و ما از اقتصاد به سیاست یارانه داده ایم. عمده تصمیمات وجهه سیاسی- امنیتی دارد و کمتر تصمیماتی با نگاه اقتصادی صرف گرفته شده و کمتر نگاه کارشناسی اقتصادی مبنای روابط در طولانی مدت بوده است. به هر حال باید اولویت ها مشخص شود. ما گفتیم در پساتحریم تولید نفت را افزایش می دهیم، آیا حضور روس ها می تواند همسو با این هدف ما، کمک کننده باشد؟ ما برای افزایش ظرفیت تولید نفت نیازی به روس ها نداریم. افزایش ٥٠٠ هزار بشکه ای را در اولین فرصت انجام می دهیم، برای افزایش های بعدی هم شرکت های ایرانی و چینی و شرکت هایی مانند انی، که اعلام آمادگی کرده اند، کفایت می کنند. بسیاری از شرکت هایی هم که در عراق مشغول فعالیت هستند با توجه به شناختی که نسبت به حوزه های غرب کارون پیدا کرده اند، آمادگی دارند با ایران همکاری کنند. آیا روس ها در زمینه نفت و پتروشیمی سابقه فعالیت گسترده در دیگر کشورها را دارند؟ روس ها در قزاقستان، آذربایجان، اوکراین و بلاروس حضور دارند، اما به این حضور نمی توان نام سرمایه گذاری خارجی را اطلاق کرد، چراکه روسیه این کشورها را حوزه اقتدار و نفوذ خود می داند و برای جلوگیری از خروج این کشورها از حوزه نفوذ خود به عنوان سرمایه گذار حاضر شده است. البته روس ها در حوزه گاز در بسیاری از کشورها حاضر هستند. اما در حوزه نفت؛ این طور که غربی ها و چینی ها در صنعت نفت جهان حضور دارند، حداقل من از حضور روس ها اطلاعی ندارم. با تکنولوژی موجود در زیرساخت های کشور و با توجه به سابقه ای که ما در صنایع خود داریم آیا روس ها می توانند با ما همکاری کنند؟ دانش و تکنولوژی روس ها با سابقه و تکنولوژی و نوع کاری که ما تاکنون داشته ایم، قطعا هماهنگ نیستند. اگر بخواهیم از روس ها استفاده کنیم باید در پروژه های جدید از آنها استفاده کنیم؛ چراکه در پروژه های فعلی قطعا امکان استفاده از دانش و تکنولوژی روسیه وجود ندارد. یعنی در طرح های نیمه تمام امکان استفاده از حضور روسیه وجود ندارد؟ در بحث تجهیزات نه، اما در حوزه توان مالی و توان پیمانکاری می توان از آنها استفاده کرد.
چهارشنبه ، ۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تین نیوز]
[مشاهده در: www.tinn.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها