پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1849174876
الان وقت خونه اومدنه؟
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: الان وقت خونه اومدنه؟
اينقدر متنفرم از آدم‌‌هايي كه الكي بحث مي‌كنند كه همه عالم بفهمند اينها ديشب يك كتاب خوانده‌اند.
نویسنده : زهرا محسني فرد
يك ساعتي است كه يك نقل قول از كتاب ترجمه‌اي استاد را قرقره مي‌كند. آقا باشه، تو خوبي بي‌خيال شو، همه فهميديم شما كتاب را خورده‌اي! ساعت از شش گذشته و استاد حضور و غياب هم نكرده بود. تازگي‌ها چون بعضي بچه‌ها يا دير مي‌آيند كه كمتر سركلاس باشند يا زودي مي‌روند، استاد يك بار اول كلاس حضور و غياب مي‌كند يك بار آخر كلاس! بالاخره 5/6 بود كه از دست دانشجوي فعال كلاس و حضور و غياب مفصل استاد خلاص شديم. آمدم جزوه و بساطم را جمع و جور كنم كه ديدم بله! صداي باران است كه به پنجره مي‌خورد. الان با لپ‌‌تاپ و كتاب زير باران بايد رفت، در ترافيك بايد ماند، خيس بايد شد و... 20 دقيقه‌اي زير باران جلوي دانشكده هي گفتم: «مترو... مستقيم مترو» ولي راننده‌ها در هواي باراني همه دربست مي‌خواهند. بالاخره 5/7 به ايستگاه رسيدم. انگار همه از دست ترافيك به مترو پناه آورده بودند. غلغله بود. دو سه تا مترو آمد و رفت ولي من نتوانستم سوار شوم، تا اينكه بالاخره حوالي هشت با مصيبت وارد مترو شدم. مترو كه چه عرض كنم كمپوت آدميزاد! باز خداروشكر اين بار وسط راه مترو هوس پيك‌نيك و توقف به سرش نزد و 5/8 در ايستگاه مقصد بودم. باران تمام شده بود ولي ترافيك همچنان ادامه داشت. در تاكسي خطي نشستم تا پرشود. هي صبر كردم صبر كردم، آخر سر هم مجبور شدم پول دو نفر را حساب كنم كه زودتر راه بيفتد. موبايلم زنگ مي‌خورد اين سومين بار بود كه مامان مي‌پرسيد «كجايي؟» ساعت از 5/9 شب گذشته بود، آن هم شب زمستان. بالاخره از تاكسي پياده شدم و تازه بايد خيابان يكطرفه خانه را تا در خانه مي‌رفتم. در مسير يكطرفه خيابان مدام به اين فكر مي‌كردم كه اگر مسئول آموزش دانشگاه فقط يك بار، يك بار وضعيت من را تجربه مي‌كرد سه روز در هفته درس‌هاي سه واحدي تخصصي را نمي‌گذاشت 4- 6 بعدازظهر! در خانه را خسته و خيس و سرما زده باز كردم. هنوز در را نبسته بودم كه مادر از آشپزخانه داد زد: «بالاخره رسيدي؟ الان وقت خونه اومدنه دختر؟ معلومه كجايي، هوم؟ اصلاً ساعتتو ديدي؟اي خراب شه اين دانشگاه!»
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۰۴ آبان ۱۳۹۴ - ۱۴:۰۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-