تور لحظه آخری
امروز : سه شنبه ، 15 آبان 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):دلى كه در آن حكمتى نيست، مانند خانه ويران است، پس بياموزيد و آموزش دهيد، بفهميد...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

قیمت پنجره دوجداره

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

اوزمپیک چیست

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

نگهداری از سالمند شبانه روزی در منزل

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1826309191




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

«حبیب بن مظاهر»، شهیدی که دوبار جان خود را فدای امام حسین (ع) کرد + زندگینامه


واضح آرشیو وب فارسی:اتاق خبر 24: حبیب بن مظاهر کسی است که دوبار جان خود را برای امام حسین فدا کرد؛ یک بار زمانی که جوان بود از بالای پشت بام خانه به زمین افتاد و در گذشت و به خواست خدا و البته عنایت امام حسین دوباره زنده شد و بار دیگر هم در جریان عاشورا که مردانه جنگید و به شهادت رسید.به گزارش خبرنگار اتاق خبر 24 :  نام اصلی «حبیب بن مظاهر» «حبیب بن مظهر» (۱) است، بزرگمردی از طایفه با شرافت و افتخارآفرین اان «بنی اسد» و از صحابه رسول گرامی اسلام (ص) می باشد، وی یک سال پیش از بعثت پیامبر اسلام به دنیا آمد; دوران کودکی او همزمان با سالهایی بود که پیامبر (ص) در مکه مکرمه مردم را به توحید و خداپرستی دعوت می نمود، فیض دیدار پیامبر، توفیقی بود که حبیب را، از همان اوان جوانی با معارف دینی و سرچشمه زلال تعالیم اسلام، آشنا ساخت. چهره بارز «حبیب» همیشه در تاریخ مانند خورشیدی تابان، درخشیده و می درخشد; چرا که او از اصحاب پیامبر گرامی اسلام به حساب می آمد، و از آن حضرت حدیثهای زیادی شنیده بود از سوی دیگر، شرکت او در سن ۷۵ سالگی، در نهضت نورانی کربلا و دفاع از حریم ولایت از صحنه های پرشکوه و نورانی زندگی سرشار از معنویت او می باشد. بنابراین حبیب از جمله کسانی است که به فیض دیدار پنج امام معصوم، نائل آمده است. چهره اش زیبا و جمال معنوی او به حد کمال رسیده بود. (۲) به طوری که در عبادت، شجاعت، علم، زهد و در دفاع از حریم ولایت زبانزد دیگران شده بود. حبیب بن مظاهر مورد علاقه پیامبر اسلام(ص) نقل شده که: پیغمبر خاتم (ص) روزی با جماعتی از اصحابش، از جایی عبور می کردند; ناگهان دیدند چند نفر از بچه ها، با یکدیگر بازی می کنند. پیامبر اکرم (ص) جلو رفتند و نزدیک یکی ازبچه ها نشست، و دست نوازش بر سر او کشید، سپس پیشانی او را بوسید. و با ملاطفت و مهربانی، او را پهلوی خود نشاند! اصحاب، از این عمل حضرت سؤال کردند. حضرت فرمود: روزی دیدم، که این طفل با حسینم بازی می کرد، و در حین بازی، خاک زیر پای «حسین» را برمی داشت و به صورت و چشم هایش می مالید. پس; من هم او را دوست می دارم. چون او فرزند مرا دوست می دارد، و جبرئیل خبر داده: او در واقعه کربلا از انصار و یاران حسینم خواهد بود. (۳) در تقریرات، «مرحوم حاج شیخ جعفر تستری» احتمال داده که، آن طفل «حبیب بن مظاهر» بوده است. علم حبیب، «علم بلایا و منایا» پس از وفات جانسوز رسول گرامی (ص) حبیب بن مظاهر با حضرت علی (ع) بیعت نمود، و در خط ولایت علی بن ابیطالب (ع) قرار گرفت. چون بار ها، از پیامبر عظیم الشان اسلام (ص) شنیده بود: «انا مدینة العلم و علی باب ها فمن اراد المدینة فلیات الباب». یعنی «من شهر علمم و علی در آن شهر است، هر کس که علم می خواهد از در آن وارد شود»، لذا محضر حضرت علی (ع) را مغتنم شمرده و در شمار یاران خالص و حواریون و شاگردان ویژه حضرت قرار گرفت (۴) و دانشهای گرانبها و فراوانی از حضرت علی (ع) آموخت. او در جمیع علوم و فنون، همچون فقه، تفسیر، قرائت، حدیث، ادبیات، جدل و مناظره تبحر داشت تا آنجا که مایه اعجاب و شگفتی دیگران بود. (۵) یکی از دانشهای او «علم بلایا و منایا» بود. یعنی: پیشگویی حوادث و خبر داشتن از وقایع آینده، و تاریخ. شجاعت حبیب «حبیب بن مظاهر» مردی شجاع، باصلابت و با قدرت بود، به طوری که در تمام جنگهایی که در دوران حکومت حضرت علی (ع) رخ داد; حضوری فعال و چشمگیر داشت، و در آن زمان بعنوان یکی از شجاعان بزرگ کوفه در زمره یاران امام (ع) بود. (۶) در روز عاشورا نیز با شجاعت تمام، در مقابل لشگر عمر سعد ایستاد; و شروع به نصیحت و اندرز کرد. بلکه، آن خفتگان و اسیران هوای نفس را، بیدار کند. خلاصه، «حبیب» شخصی بود که تنها از خدا می ترسید و با تمام وجود و شجاعت بسیار، کمر همت، به یاری و دفاع از حریم ولایت و امامت، بسته بود. عبادت حبیب حبیب مردی عابد و پارسا بود. تقوی و حدود الهی را رعایت می کرد. حافظ کل قرآن کریم بود، و هر شب به نیایش و عبادت خدا می پرداخت. (۷) به فرموده امام حسین (ع) در هر شب یک ختم قرآن می کرد. (۸) مردی بود که حتی آخرین شب عمر خود را (شب عاشورا)، به نیایش با پروردگار سپری کرد. زهد حبیب او حلال و حرام الهی را رعایت می نمود. زندگی پاک و ساده ای داشت. آن قدر به دنیا بی رغبت بود و زهد را، سرمشق زندگی خود قرار داده بود، که هر چقدر به او پیشنهاد امان و پول فراوان شد; نپذیرفت، و گفت: «ما نزد رسول خدا (ص) عذری نداریم که زنده باشیم، و فرزند رسول خدا (ص) را مظلومانه به قتل برسانند». (۹) به تحقیق می توان گفت: «حبیب بن مظاهر» از جمله افرادی است که امیرالمؤمنین (ع) در باره آنان فرموده است: «ارادتهم الدنیا فلم یریدو ها» (۱۰) یعنی: دنیا به آنان روی می آورد ولی آن ها به دنیا پشت کرده، و با بی رغبتی و بی اعتنایی از کنار آن می گذرند. چهره حبیب از آغاز نهضت حسینی تا شهادت بعد از شهادت امام حسین (ع) شیعیان به امام حسین نامه نوشته، آن حضرت را به قیام علیه معاویه دعوت کردند، نخستین نامه در خانه «سلیمان بن مریم خزاعی» - که از شیعیان مخلص بود - نوشته شد. این دعوتنامه با امضای چهار تن از بزرگان کوفه، توسط «عبدالله بن مسمع همدانی» و «عبدالله بن وال» به مکه ارسال شد; که «حبیب بن ظاهر» یکی از امضاکنندگان این نامه بود. (۱۱) بنابراین می بینیم که حبیب، از همان اول فعالیت خود را برای این نهضت الهی شروع می کند، و همراه «مسلم بن عوسجه» که به طور پنهانی در کوفه برای «مسلم بن عقیل» از مردم بیعت می گرفتند; و در این راه از هیچ اقدامی کوتاهی نمی کردند. (۱۲) حبیب بن مظاهر این پیرمرد عارف و آگاه، مصمم بود که به هر قیمتی شده، خود را به کاروان کربلا برساند; شب به راه می افتاد و روز استراحت می کرد تا در بند ماموران «ابن زیاد» اسیر نشود. سرانجام روز هفتم ماه محرم، در کربلا، به کاروان امام حسین (ع) پیوست. (۱۳) به محض رسیدن به کربلا، مجددا وفاداری خود را نسبت به امام (ع) در میدان عمل به نمایش می گذارد. همین که مشاهده نمود یاوران امام اندک و دشمنان او بسیارند، به امام حسین (ع) عرض کرد: «در این نزدیکی، قبیله ای از «بنی اسد» هستند، اگر اجازه دهید پیش آن ها رفته، آنان را به یاری شما دعوت کنم، شاید خداوند هدایتشان کند.» بعد از اینکه حضرت اجازه داد، با عجله خود را به آنان رسانید و شروع به نصیحت و موعظه کرد. (۱۴) شهادت و سرانجام حبیب بن مظاهر او، عاشق شهادت بود. دلش برای شهادت می طپید. شب عاشورا را به عبادت و مناجات با معبود خویش مشغول بود، و لحظه شماری می کرد تا روز عاشورا فرا رسد و در رکاب مولا و سرور خویش، شربت شهادت را بنوشد. بالاخره، نوبت جان فشانی فرا رسید. آن مجاهد پیر و عاشق که روحیه ای جوان و شاداب داشت; با شمشیری بران به میان سپاه دشمن نفوذ کرده، آنان را از دم تیغ می گذراند. و این گونه رجز می خواند: «من حبیب، پسر مظاهر، زمانی که آتش جنگ برافروخته شود، یکه سوار میدان جنگم، شما گرچه از نظر نیرو و نفر از ما بیشترید، لیکن ما از شما مقاوم تر و وفادارتریم، حجت و دلیل ما بر تر، منطق ما آشکار تر است و از شما پرهیزکار تر و استوارتریم.» (۱۵) حبیب بن مظاهر، با آن سن زیاد همچون یک قهرمان شمشیر می زد، و ۶۲ نفر از افراد دشمن را به درک واصل کرد. تشنگی و خستگی بر او چیره شده بود، ناگهان، در این هنگام «بدیل بن مریم عقفانی» به او حمله کرد و با شمشیری بر فرق او زد، دیگری با سر نیزه به او حمله کرد، تا اینکه حبیب از اسب بر زمین افتاد، محاسن او با خون سرش خضاب شد. سپس «بدیل بن مریم» سر مطهرش را از تن جدا کرد. شهادت این پیر عاشق، بر یاران امام (ع) و خود امام (ع) بسیار گران بود. حضرت خود را به بالین او رسانید. چنان شهادت «حبیب» در امام اثر گذاشته بود که فرمود: «احتسب نفسی و حماة اصحابی»: پاداش خود و یاران حامی خود را، از خدای تعالی انتظار می برم. (۱۶) ای حبیب! مردی با فضیلت بودی که در یک شب قرآن را ختم می کردی. (۱۷) سرانجام «حبیب بن مظاهر اسدی» یار باوفای اباعبدالله الحسین (ع) در سن ۷۵ سالگی، در تاریخ دهم محرم الحرام، سال ۶۱ هجری قمری، در سرزمین مقدس کربلا به فیض شهادت نائل آمد. شهادت مردانه حبیب بن مظاهر بزرگمردی از طایفه افتخار آفرین «بنی اسد» در رکاب امام حسین علیه السلام در حالی است که در منابع شیعی نقل شده که حضرت امیر المومنین (ع) به همراه دو فرزند گرامیشان به منزل مظاهر اسدی دعوت بودند. حبیب بن مظاهر که در بهار جوانی بود و عشق و علاقه خاصی نسبت به سید الشهدا (ع) را داشت به پشت بام خانه رفت تا لحظه آمدن امام حسین (ع) را تماشا کند. زمانی که حبیب متوجه می شود مکه مهمان ها نزدیک هستند برای آنکه خبر را به خانواده برساند با عجله در حالی که از پشت بام به پایین می آمد لیز می خورد و می افتد و در همان جا جان خود را از دست می دهد. پدر و مادر حبیب بن مظاهر که این صحنه می بینند برای آنکه مهمان ها متوجه نشوند و سبب ناراحتی آن ها نشود جنازه پسرشان را در اتاقی پنهان می کنند. زمانی که امام علی (ع) سراغ حبیب را می گیرد مظاهر اسدی مرتبه اول ماجرا را بازگو نمی کنند ولی وقتی امام (ع) برای بار دوم سراغ حبیب را می گیرد، مظاهر اسدی مجبور می شود که حقیقت را بازگو کند. همان موقع امام حسین (ع) بر بالای سر جنازه می آید و صدا می زند حبیب و حبیب بن مظاهر چشمان خود را باز می کند. مرتبه دوم که حبیب بن مظاهر جان خود را فدای امام (ع) می کند در روز عاشورا است که حبیب در آنجا پیرمردی بیش نبود و تا آخرین قطره خون از حریم امام حسین (ع) و اهل بیتش دفاع کرد و جنگید. جالب است که هر عاشقی که زائر حرم امام حسین (ع) است در هر بار زیارت حسین بن علی (ع) دو مرتبه حبیب بن مظاهر را زیارت می کند چرا که مزار حبیب در کنار درب ورودی حرم سید الشهدا واقع شده است. پی نوشت ها: ۱- تقی الدین الحسن بن علی بن داود حلی، الرجال. ۲- قاضی نورالله، مجالس المؤمنین، ص ۳۰۸. السید محن الامین، اعیان الشیعه، ج ۴، ص ۵۵۴. ۳- علامه مجلسی، بحارالانوار، ج ۱۰، حاج محمد هاشم خراسانی، منتخب التواریخ، ص ۲۷۸. ۴- السید محن الامین، المجالس السنیه فی مناقب و مصائب العتره النبویه، ج ۱. ۵- امالی منتخبه، ص ۴۹. ۶- محمد بن طاهر سماوی، ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص ۵۶. ۷- السید محن الامین، اعیان الشیعه، ج ۴، ص ۵۵۴. ۸- ترجمه نفس المهموم، شیخ عباس قمی، ص ۳۴۳. ۹- کشی، رجال. ۱۰- سید رضی، نهج البلاغه، خطبه همام. ۱۱- شیخ مفید، ارشاد، ج ۲، ص ۳۵ - ۳۴. ۱۲- السید محسن الامین، اعیان الشیعه، ج ۴، ص ۵۵۴. ۱۳- همان. ۱۴- محمد بن طاهر سماوی، ابصار العین فی انصار الحسین، ص ۵۷. ۱۵- تاریخ طبری، ج ۷، ص ۳۴۷. ۱۶- السید محسن الامین، مجالس السنیة، ج ۱; تاریخ طبری، ج ۷، ص ۳۴۹. ۱۷- حاج شیخ عباس قمی، منتهی الامال، ص ۴۳۰; حاج شیخ عباس قمی، ترجمع نفس المهوم، ص ۳۴۳.


شنبه ، ۲آبان۱۳۹۴


[مشاهده متن کامل خبر]





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اتاق خبر 24]
[مشاهده در: www.otaghkhabar24.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن