تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820833683
انحرافات عزاداری در دوران صفویه
واضح آرشیو وب فارسی:صاحب نیوز: با ورود به ایام محرم و شهادت سیدالشهدا حضرت امام حسین (ع) برایم جالب بود بدانم مراسم عزاداری در دوران صفویه چگونه بوده است تا با هیئات و مراسم کنونی مقایسه کنم؛ البته به غیر از برخی موارد نامطلوب، اکنون پیشرفت بسیار خوبی در برگزاری مراسمات می بینیم…به گزارش صاحب نیوز به نقل از ندای اصفهان- دکتر فرشاد فروزش (استاد تاریخ و علوم سیاسی دانشگاه آزاد نجف آباد ) بنا بر روش و سنت تاریخ نگاری در ایران تنها شرح و توصیف جنگ ها و فتوحات نظامی سلاطین، موضوع نگارش مورخان قرار گرفته و مسائلی چون کیفیت زندگی عامه، آداب و رسوم و سایر مظاهر فرهنگ مردم از نظر دور مانده است. اما سیاحان و ماجراجویان در شرح و توصیف احوال، خصوصیات جامعه و مردم، آزاد و رها بوده اند و از این لحاظ ترجمه آثار آنها اطلاعات وسیعی را در دسترس پژوهندگان فرهنگ مردم ایران، به ویژه درباره عزاداری در محرم قرار می دهد. به بهانه ورود به ایام محرم و شهادت سیدالشهدا حضرت امام حسین (ع) برایم جالب بود بدانم مراسم عزاداری در دوران صفویه چگونه بوده است تا با هیئات و مراسم کنونی مقایسه کنم؛ البته به غیر از برخی موارد نامطلوب، اکنون پیشرفت بسیار خوبی در برگزاری مراسمات می بینیم، در عین حال که سبک سنتی همچنان حفظ شده است. در دوره صفویه در مراسم سوگواری، روضه خوانی معمول بود. عنوان روضه خوانی از نام یکی از کتاب های «حسین واعظ کاشفی» به نام «روضه الشهدا» گرفته شده است. مراسم عزاداری ماه محرم و عاشورا در دوره صفوی انجام می گرفته اما اجرای مراسم تعذیه یا شبیه خوانی در این دوره معمول نبود. در مراسم عزاداری در دوران صفویه قمه زنی رایج بوده است. در روز عاشورا قمه زنان ابتدا سر خود را با تیغ می تراشیدند و بعد با قمه به سرخود می کوبیدند و صورت و سر خود را به طرز فجیعی خون آلود می کردند و بعد دست هایشان را با پنبه های آغشته به روغن می سوزاندند. متاسفانه اکنون هم این مساله قمه زنی انجام می گیرد و مروج آن هم همین گروه های تکفیری شیعه به اسم «شیعیان انگلیسی» هستند که با ایجاد شبکه های امام حسین و فدک و غیره توسط شخصی به اسم «سید صادق شیرازی» هدایت می شوند. این افراد به شدت بر قمه زنی و زنجیر تیغی و راه رفتن بر روی شیشه و آتش تبلیغ می کنند که قطعا موجب خدشه دار شدن وجهه ی شیعیان در جهان می شود و علیرغم تاکیدات رهبر معظم انقلاب باز توسط این عوامل شاهد این انحراف هستیم. تاورنیه که در حضور شاه سلیمان ناظر مراسم سوگواری ماه محرم بوده می نویسد: (شاه سلیمان در ساعت ۷ صبح در وسط تالار جلوس کرده و بزرگان همه به پا ایستاده بودند. مسئولیت برپایی نظم به بیگلربیگی سپرده شده بود. بعد از آن سواری مسلح به تیر و کمان و شمشیر وارد شد و هفت سوار دیگر از عقب او آمدند که هر یک نیزه ای در دست داشتند و به هر نیزه سر بریده ای دیده می شد، آن سرها متعلق به اوزبکان بود. پس از آن حدود سیصد نفر از پناهندگان عثمانی وارد میدان شدند و تقاضای پناهندگی کردند و شاه با تقاضای آنان موافقت کرد. بعد از آن بیگلربیگی شروع به داخل کردن دسته ها کرد. هر دسته عماری داشت که هشت تا ده نفر آن را حمل می کردند و در هر عماری تابوتی گذاشته و روی آن را با پارچه زری پوشانده بودند. در بعضی از عماری ها طفلی شبیه نعش بود و کسانی که دور عماری را احاطه کرده بودند گریه زاری می کردند. این اطفال شبیه دو طفل (احتمالا مسلم بن عقیل) یا طفل امام حسین (ع) بودند که بعد از شهادت امام، به شهادت رسیدند. زمانی که دسته ها و جمعیت در میدان پر شدند علیرغم ممانعت بیگلربیگی باز چند نفر بنای دعوا گذاشتند زیرا اظهار شرارت و رشادت را در حضور شاه برای خود افتخار می دانستند و عقیده داشتند اگر در آن موقع کشته شوند شهید محسوب می شوند. بیگلربیگی برای جلوگیری از بی نظمی فورا دستور داد پنج فیل از میان منازعان عبور دادند و نزاع را متوقف کرد. مراسم تا ظهر به طول انجامید و پس از آن شاه تالار را ترک گفت. مردم و دسته ها از میدان حرکت کرده و تمام آن روز عماری ها را در شهر گرداندند ولی هر وقت دو دسته به یکدیگر می رسیدند به منظور جلو و عقب رفتن با هم دعوا و نزاع می کردند و سر و دست یکدیگر را می شکستند. اسلحه ی آنان چماقی شبیه دیلم بود و مجاز به حمل شمشیر و یا اسلحه ی دیگری نبودند. اولئاریوس که در اردبیل شاهد عینی مراسم بوده می نویسد: مراسم در میدان بزرگ شهر انجام می گرفت. در طرف چپ میدان صندلی هایی به طور منظم چیده شده و روی آن قالیچه های زیبایی انداخته بودند. خان ما را بر آن صندلی ها نشاند و خود تنها در طرف راست بر روی زمین نشست. در مقابل ما سفره بلندی پهن بود که پر از خوراکی های شیرین و شربت های معطر بود. جلوی سفره شمعدانِ مسینی که در آن شمع های مومی کلفت گذاشته بودند قرار داشت. چراغ های دیگر نیز که با پیه و نفت می سوخت، روشنایی محوطه را تامین می کرد. به دیوارهای میدان چند صد چراغ با گچ استوار کرده بودند و در طول میدان و بر فراز آن شمار زیادی فانوس به چشم می خورد که روی آنها کاغذهای رنگین کشیده و به طناب بلندی آویزان کرده بودند. شمار زیادی از اهالی شهر در میدان گرد آمدند. عده ای بر زمین نشستند و گروهی نیز در حالی که مشعل و ترکه و نارنج به دست داشتند دایره وار قرار گرفتند و آغاز به خواندن کردند. ویژگی این بخش از مراسم در آن است که اردبیل پنج خیابان اصلی بزرگ دارد و هر یک از آنها مختص به صنف معینی است. این اصناف هر کدام دسته ویژه جداگانه ای تشکیل داده اند و برای خود مداحان جداگانه ای دارند. صنفی که بهترین سروده و نوحه را ارائه دهد، مشهور می شود. این گروه ها به مدت دو ساعت یکی پس از دیگری به نوبت عزاداری می کنند. در قسمت چپ گروهی متشکل از هفت جوان برهنه، خود را از سر تا به پا به نفت و خاک زغال، سیاه و براق کرده سنگ هایی را که در دست داشتند به یکدیگر می کوبیدند و فریاد می کردند: یا حسین، یا حسین، یا حسین. این عمل گویا بزرگ ترین مفهوم سوگواری را می دهد و تمثیلی از شهادت مظلومانه امام حسین (ع) را به یاد آورند، ولی ما در آن روز این اشخاص را ندیدیم.
جمعه ، ۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صاحب نیوز]
[مشاهده در: www.sahebnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها