واضح آرشیو وب فارسی:دانا: درختی که خون گریه می کند؛ بعضی می گویند خرافه است، عده ای هم اعتقاد دارند که این یک اتفاق طبیعی و معمول است اما...به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ صبح قزوین ؛امام باقر (ع): آدمیان و جنیان و مرغان و وحشیان بر حسین علیه السلام گریستند. زمین و آسمان در غم ارباب می گریند و داغ سلاله اطهر نبی (ص) همچون آتشی دل شیعیان را می سوزاند؛ فرقی نمی کند چند ساله ای و تبارت به چه کسی برمی گردد، محرم که می شود حال و هوای دلت غم دارد. درختی که خون گریه می کند؛ بعضی می گویند خرافه است، عده ای هم اعتقاد دارند که این یک اتفاق طبیعی و معمول است اما مردم محلی روستای زرآباد قزوین معتقدند در روز عاشورا چندین پرنده بال هایشان را به خون سیدالشهدا (ع) آغشته می کنند و یکی از آن ها پروازکنان خود را به چنار محوطه امامزاده علی اصغر (ع) می رساند و از آن پس هرسال در روز عاشورا از شاخه های این درخت متبرک خون می چکد. جالب است، گردش ماه های قمری هم برایش تفاوتی نمی کند، محرم با بوی بهار، با گرمای تابستان و حتی سوز و سرمای پاییز و زمستان تفاوتی ندارد، گویی تسکین غم بزرگ ارباب را چاره ای جز باریدن نمی یابد. امسال هم پاییز است که عاشورایی شده، دست قادر مطلق به گونه ای ساختار طبیعت را در نظمی شگرف چیده که درختان برگ ریز در فصول سرد سال هیچگونه تراوشاتی ندارند؛ چنار داستان ما اما در زمستان هایی که میزبان عاشورا شده همچنان غمبار اشک ریخته است. به روایت زائران امامزاده علی اصغر (ع) که از نزدیک شاهد چکیدن خون از چنار هزارو اندی ساله روستای زرآباد بوده اند، خونی که از شاخه های این چنار داغدار می چکد گویی معطر به عطر گلهای بهشتی است. در عجبم، از شاخه ای که خون می چکد و برای همیشه خشک می شود؛ داغ سبط نبی (ص) ریشه هایش را نه، اما شاخه هایش را می خشکاند. پارچه های سفیدی که به زیر شاخه ها گرفته می شود، تمنایی عاشقانه را تداعی می کند، هرکس قطره ای خون می خواهد، گویی خون خواهی مردم در داغ سالار شهیدان دشت کربلا تمامی ندارد. اولین بار نیست که علم گواه و سندی می شود برای اهل حساب های سرانگشتی، اینبار هم علوم جدید، بسیاری از مسئولین و علما خون بودن تراوشات چنار با وقار محوطه امامزاده علی اصغر (ع) را تایید می کنند و بر شوقی دامن می زنند که ریشه در عشق اهل بیت (ع) دارد. بعضی از ساعت ها و عده ای هم از روزها قبل راهی روستای زرآباد از توابع الموت می شوند، زنی شفای کودک بیمارش را می خواهد، جوانی به دنبال بصریت است، مردی فرزند معلولش را به امید معجزه می آورد و پیرمردی به قول خودمان لب بام برای کوباندن مهر تایید بر باورهایش می آید. امید در فضای امامزاده علی اصغر (ع) موج می زند، اشک است که می چکد آنهم بی اختیار؛ عزاداری با یک دنیای کوچک از دل های شکسته خود معجزه ای است که هرساله در سالروز شهادت بهترینان عالم کنار چنار خون بار زرآباد رقم می خورد.
پنجشنبه ، ۳۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]