واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
«آیتالله قندهاری» همسایه مرقد امام رضا(ع) در مشهد
یکی از چهرههای درخشان فرهنگی و حوزوی معاصر افغانستان، مرحوم آیتالله مولوی محمد حسن قندهاری میباشد.
به گزارش خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، یکی از چهرههای درخشان فرهنگی و حوزوی معاصر افغانستان، مرحوم آیتالله مولوی محمد حسن قندهاری میباشد. مولوی محمد حسن قندهاری فرزند میرزا محمد اکبر حدود سال 1319 شمسی در شهر قندهار دیده به جهان گشود. پدرش به شغل دیوانی «کارمندی دولتی» اشتغال داشت و او نیز در دیوان حکومتهای محلی افغانستان وارد خدمت شد اما به یکباره انصراف داد و وارد سلک روحانیت شد. وی سپس به شهر مقدس نجف اشرف به تاریخ 19 جمادی الاول 1379 قمری مهاجرت نمود که 20 سال بطول انجامید او ضمن تحصیل علوم دینی به عنوان طلبه متقی و عارف و عاشق اهل بیت(ع) شناخته میشد و جلسات روضه خوانی و منبرهای او در نجف بسیار مشهور است. پیرامون وی گفته و نوشتهاند که در جوانی به محضر حضرت ولیعصر (عج) شرفیاب گردیده است. با اخراج ایرانیها و افغانستانیها از خاک عراق توسط رژیم صدام در سال 1356 شمسی ساکن مشهد مقدس گردید و خانهاش محل رفت و آمد نیازمندان و جویندگان حق و حقیقت بود. وی به فیض رسانی و کمک به خلق خدا بسیار مشتاق و ساعی بود و محضرش محفل انس و معنویت بود. در مورد محمدحسن قندهاری گفته شده است، صبحها هر روز به خدمت حضرت رضا (ع) مشرف میشد در حالیکه در صحن حرم کفشها را بیرون میآورد و با پای برهنه وارد حرم میگردید و در یکی از حجرهها به دعا و زیارت میپرداخت و نام آنرا «بیت الاحزان » گذاشته بود. این مرد الهی در رسیدگی به احوال نیازمندان همتی والا داشت و همواره در خدمتگزاری به محرومان و مستمندان به صدها خانواده رسیدگی میکرد و اشخاصی که حاجتی داشتند به حجره او مراجعه مینمودند. از مرحوم مولوی محمد حسن چند اثر مکتوب بجای مانده است که بطور مختصر به معرفی آن میپردازیم: گلزار قندهار: پیرامون مزارات سادات و شخصیتهای دینی و مذهبی این شهر که توسط ملا محمود ذکی تلخیص، اضافه و تنظیم گردیده است. این اثر در 19 فصل در سال 1383 هجری نگاشته شده است. غبار نجف: مجموعه اشعار مرحوم که بعد از وفاتش در مشهد منتشر گردید. در همین رابطه، از ایشان نقل قول شده که روزی دربانان حرم مولا علی (ع) شبستانها را جاروب میزدند و خاک فراوانی به هوا برخاسته بود. مردم از گرد و غبار فرار مینمودند ولی من جلو تر رفتم و آن خاکها را بو کشیدم. از برکت آن گرد و خاک طبع شعر پیدا نمودم و اشعاری در مدح مولا و ائمه هدی سرودم که در مجموعه ای گرد آوری و آنرا «غبار نجف» نامیدم. همچنین کتابهای «رساله 26 رجب» و رساله « جوانمرد پرنده » در احوال جعفر طیار و «خراش سینه» و «مخمس ادبی» در معرفی زیارات از دیگر آثار مولوی حسن جان قندهاری میباشد. حضرات آیات میرزا محمد حسین نائینی، ضیاءالدین عراقی، ابوالحسن اصفهانی، شیخ علی اکبر نهاوندی، سید رضا قوچانی، شیخ مرتضی بجنوردی، رمضانعلی قوچانی و شیخ مرتضی آشتیانی از جمله اساتید وی بودند. مریدان وی میگویند، بوی خوش عطر و دستهای حنا شده و چشمهای سرمه کشیده که لهجه شیرین دری قندهاریهای خراسانی صحبت میکرد، برای ما بسیار جالب بود. آنان از وی شعری ماندگار را به خاطر دارند: عزیزم اهل تقوا و هنر باش ز درد و رنج مردم با خبر باش مده هرگز ز کف صبر و رضا را به حل مشکلات خود، دعا را آن مرحوم در 14 مرداد 1377 در مشهد درگذشت و در جوار ملکوتی حضرت امام رضا (ع) آرام گرفت. انتهای پیام/
94/07/29 - 11:16
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]