تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836841859
به ما کار بدهنداز پارک می‌رویم
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
گفت‌وگو با کورش، از معتادان کارتن‌خواب محله هرندی به ما کار بدهنداز پارک می‌رویم دود سفید سیگار مثل ارواح سرگردان در فضای سربسته اتاق وول می‌خورد و کورش با آن موهای پرپشت جوگندمی و دندان‌های سیاه و یکی در میان، چند متری دورتر از هم‌پاتوقی‌هایش از تجربه‌های یک معتاد کارتن‌خواب می‌گفت؛ از سرگردانی در محله توسری خورده هرندی، در قلب منطقه قدیمی دروازه غار.
به گزارش جام جم آنلاین، کورش از کتک هایی که تا به حال خوره، بازداشت هایی که شده و آوارگی هایی که کشیده و دست آخر نظرش را درباره کلونی متراکم معتادان در محله هرندی می گفت. دنیای کارتن خوابی و راه علاجش از دریچه چشم کورش، دنیای تامل برانگیزی است. چند ساله در پارک های محله هرندی زندگی می کنی؟ پنج، شش سال. پس حتما می دانی این اواخر مسئولان تصمیم گرفته اند این محله را از معتادان پاکسازی کنند؟ بله می دانم، اما دارند سرخودشان را کلاه می گذارند، چون معتاد همه جای دنیا هست، در آمریکا، در دبی. کی رفتی دبی؟ جوان که بودم. آنجا می گفتند برید در این مکان های خاص و هر کاری دوست داشتید بکنید. فقط در شهر آفتابی نشوید. خب همه هم از این قانون اطاعت می کردند. به نظرت ما هم برای آدم های معتاد باید جایگاه مخصوص درست کنیم؟ بله، معتادها هم انسان هستند. باور کنید زشت است ما معتادها در محله ها بین مردم عادی زندگی کنیم. من خودم خجالت می کشم وقتی مردم نگاهم می کنند. چرا در پارک های محله شوش زندگی می کنی؟ من بچه لب خطم، اما محله هرندی را نمی شناختم. تا این که معتاد شدم و ناچار شدم بیایم در پارک. حتما تا حالا دستگیرهم شده ای؟ بله، اما با ما خوب رفتار نمی کنند. یک باراطراف تهران داشتم راه می رفتم که مرا بردند کمپ و سه ماه نگه داشتند. کدام کمپ؟ کمپ اجباری قلعه حسن خان، از آن ماده شانزده ای ها. آنجا چه خبر بود؟ جهنم بود. من را بردند کمپ و همه وسایلم را ریختند دور و بعد از سه ماه هم با زیر شلواری و دمپایی ول کردند تو خیابون. وقتی مامورها دستگیرتان می کنند برخوردشان چطور است؟ مثلا در همین پارک هرندی. قبلا خیلی بد بود، اما حالا بهتر شده است. یک بار نزدیک مولوی ضایعات جمع کرده بودم که مامورها را دیدم و ترسیدم. آنها هم دنبالم کردند و گفتند حتما مواد دارم که فرار می کنم. یک بار هم مامور شهرداری آمد پارک و با دسته بیل دنبالمان کرد ما. می گفت تقصیر شماهاست که من مجبورم پنج صبح بیایم سرکار. کمپ بهتره یا گرمخانه؟ هیچ کدام، ولی زمستان ها مجبوریم برویم گرمخانه. معمولا کدام گرمخانه می روی؟ خاوران. آنجا چه خبر است؟ امکاناتش خیلی کم است. دفعه آخر که رفتم همه ما را لخت کردند و فرستادند در یک اتاق که لباس بپوشیم. بعد فرستادند حمام، اما حوله نبود خودمان را خشک کنیم، برای همین مثل بید می لرزیدیم. اوضاع غذا چطور است؟ صبحانه و شام می دهند. به افراد ناتوان هم ناهار می دهند، اما غذا خیلی کم است. مگر این که جشنی باشد و غذای خوبی بدهند. تو کمپ های اجباری چطور؟ آنجا فقط به آدم گشنگی می دهند. چرا ترک نمی کنی؟ چند بار ترک کردم، اما وقتی دیدم بعد از پاکی کار ندارم و کسی قبولم نمی کند به این نتیجه رسیدم که معتاد باشم بهتر است؛ چون اگر هر کاری از من سربزند همه می گویند معتاد است دیگر. این جوری خودم قانع می شوم. پس تو به کار احتیاج داری؟ بله، باید به ما کار بدهند. من دوست ندارم گدایی کنم یا سطل آشغال ها را بگردم، اما وقتی پول ندارم چکار کنم. الان درآمدت از کجاست؟ کارتن جمع می کنم و از گلوبندک تا میدان اعدام پیاده می روم تا بفروشم. کیلویی چند می فروشی؟ 200 تومن، حدود 20 کیلو جمع می کنم که می شود روزی چهار هزار تومن. اموراتت با این پول می گذرد؟ نه. به آدم هایی مثل من خیلی سخت می گذرد. گفتی از دولت انتظار کمک داری. دقیقا چه می خواهی؟ ما هم انسانیم. هر چیزی که یک انسان نیاز دارد ما هم می خواهیم. اما شاید دولت فکر می کند معتادها کمی با آدم های معمولی فرق دارند. درست است. منم می دانم ما چهره شهر را زشت می کنیم، اما باید کمک مان کنند تا ترک کنیم و زندگی سالمی داشته باشیم. بـه نـظرت هـمه مـعتادهای کارتن خواب دوست دارند به سمت زندگی سالم برگردند یا مثلا بروند سراغ کار؟ نمی توانم بگویم همه، اما خیلی ها دوست دارند خوب زندگی کنند، ولی وقتی می بینند بعد ازپاکی باید گرسنگی بکشند دوباره می روند سراغ مواد. مریم خباز جامعه
سه شنبه 28 مهر 1394 ساعت 07:40
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها