تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1821061326
سینمای ایران گرفتار محافظه کاری است
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: یک سال از آغاز نمایش های گروه هنروتجربه گذشت. یک سالی که این گروه بسیار بیش از انتظار واکنش ایجاد کرده و بحث برانگیز شد. اغلب سینماگران و منتقدان مطرح کشور درباره آن به ابراز نظر پرداختند؛ حرف هایی بیشتر تایید آمیز و البته با بیم و امید نسبت به آینده گروه. نظرسنجی پایگاه خبری سازمان سینمایی عملکرد هنروتجربه را ۷۶ درصد خوب به بالا ارزیابی کرده است و در اغلب نظرسنجی ها و بررسی های نشریات و رسانه ها در پایان سال ۱۳۹۳ هم به عنوان بهترین اتفاق فرهنگی سال شناخته شد. با توجه به تمامی این نکات به گفت وگو با دکتر حجت الله ایوبی رییس سازمان سینمایی و معاون سینمایی و سمعی و بصری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی که پیشنهاد دهنده این گروه بود نشستیم تا درباره دلایلی وجودی گروه هنروتجربه،چشم اندازها و آسیب هایش حرف بزنیم. هنر و تجربه یک پیشنهاد جدید برای سینمای ما است. پیش از این سینمای ایران مدل های مختلفی برای نمایش فیلم ها مخاطب خاص را آزموده بود،برخی حتی به اجرا نرسیدند و تعدادی هم در همان ابتدا از ادامه راه بازماندند، در این میان هنروتجربه اتفاقی است که از ابتدا ساز و کار آن مشخص بود و به طور نسبی هم درست اجرا شد. در واقع سوال من این است که چطور به این پیشنهاد رسیدید و اساسا دلیل اصلی این پیشنهاد فقط چند فیلم نمایش داده نشده بود یا این که از منظرهای مختلف و متفاوت به این مساله نگاه کردید. خوشحالم از شما به عنوان یک روزنامه نگار آشنا به سینما و مسائل آن می شنوم که طی این یک سال، واکنش های مثبت به هنرو تجربه بیش از واکنش های منفی بوده است. اولا دلیل این موفقیت نسبی گروه هنر و تجربه، اجرای خوب است. ما در کشورمان ایده خوب کم نداریم، خیلی از ایده های خوب و درخشان مطرح می شود اما در مرحله اجرا شکست می خورند چون مجریان توانایی ندارند. خوشحالم که این ایده مجریان خوبی داشت، هم آقای علم الهدی که با این مقوله آشنا و علاقه مند بود و با انرژی آن را پی گرفت و هم یک شورای سیاست گذاری مشروع و علاقه مند و جدی که در جلسات با عشق و علاقه حضور دارند و کار می کنند. از همه آن ها شنیده ام که این جلسات از بهترین جلساتی است که تا به حال تجربه کرده اند. ما در کشورمان ایده خوب کم نداریم، خیلی از ایده های خوب و درخشان مطرح می شود اما در مرحله اجرا شکست می خورند چون مجریان توانایی ندارند. خوشحالم که هنرو تجربه مجریان خوبی داشت بخصوص که این ایده با حداقل امکانات اجرایی شد. تقریبا بدون امکانات. این ایده برمی گردد به نوع نگاه به رابطه دولت و سینما. مقوله ای که پیش از این هم به آن توجه داشتم، درباره آن صحبت کرده، کتاب و مقاله نوشته ا م . به نظرم اگر ما به عنوان دولت، درست ارزیابی و دقت کنیم که کجاها و چطور باید دخالت کنیم ، باعث موفقیت خواهد بود. وگرنه تمام مدیران و دولت مردان در این عرصه تاکنون تلاش کرده اند و می کنند، چه آن ها که قبل از ما بودند و چه بعد از ما. اما گاهی این تلاش ها نتیجه عکس می دهد. معتقدم یکی از عرصه های قابل توجیه حضور دولت، حمایت از فیلم های هنری و تجربی است. فیلم هایی که به نوعی نماد سینمای ایران تلقی می شوند. فیلم هایی که هم کارگردان و عوامل و هم پخش کننده می دانند برای همه مردم نیست. خیلی طبیعی است اگر این فیلم ها در رقابت با سینمای بدنه و در فضای اکران معمول قرار گیرند، به اکران عمومی لطمه وارد می کنند. در واقع اکران را معطل فیلم هایی می شود که اصلا عمومی نیستند. از طرف دیگر خودشان هم در این رقابت نابرابر از بین می روند و فیلم های هنروتجربه، دیگر ساخته نخواهد شد؛ یا این که ساخته می شوند فقط به امید جشنواره های خارجی. در واقع بخش فرهیخته سینمایمان سوق داده می شوند که برای خارج از ایران فیلم بسازند نه برای ایران، چون جایی برای اکران فیلم های آن ها پیش بینی نشده است. می شود خیلی کوتاه تعریف تان را از هنروتجربه بیان کنید. اسم آن رویش است. فیلم هایی که می خواهند تجربه جدیدی به سینمای ایران اضافه کنند و فیلم هایی که جنبه هنری صرف دارند ، فرهنگی هستند و در آن ها خلق رخ می دهد. ما نمی توانیم بگوییم در همه فیلم ها خلاقیت هست و یک اثر تلقی می شوند. فیلم هنروتجربه فیلمی است که ما به عنوان یک اثر بشناسیم . اثری که باید زاییده خلاقیت ، ابتکار و نگاه نو باشد. طبعا مخاطب چنین فیلم هایی هم همه مردم نیستند. و این سینما چه ناثیری می تواند بر سینمای بدنه و مخاطب داشته باشد و تاثیرپذیری آن از سینمای بدنه چگونه است؟ لااقل طی همین یک سال گذشته ، بخشی و درصدی از افزایش فروش را مدیون سینمای هنروتجربه هستیم. دوستان سینماگر ما بدانند همین که سالی ۳۰ یا ۴۰ فیلم از سینمای بدنه ما جدا و فقط در چند سالن محدود اکران می شوند، فضا را برای اکران عمومی تر و مردمی تر آزاد کرده است. پس عملا روی افزایش فروش هم تاثیر داشته است. از سویی دیگر سینمای هنری و سینمای تجربی تابلوی آبرومند و درستی از سینمای فرهیخته ایران است. البته مقصود من این نیست که بخش دیگر سینمای ما فرهیخته نیست. اما این سینما قابل عرضه در خارج از کشور هم است و این آورده دیگر هنروتجربه برای سینمای ایران است. لااقل طی همین یک سال گذشته، درصدی از افزایش فروش را مدیون سینمای هنروتجربه هستیم. دوستان سینماگر ما بدانند همین که سالی ۳۰ یا ۴۰ فیلم از سینمای بدنه ما جدا و فقط در چند سالن محدود اکران می شوند ، فضا را برای اکران عمومی تر و مردمی تر آزاد کرده است ضمن این که سینمای بدنه می تواند از این تجارب بهره ببرد. صددرصد. سینمای هنری و تجربی می تواند کارگاهی باشد که در آن تجربه ها، راه ها و خلاقیت های جدید شکل بگیرد که یاری دهنده سینمای ملی باشد. ضمن این که فراموش نکنیم ما در کشوری زندگی می کنیم که بودجه ای که برای سینما صرف می شود بسیار بسیار ناچیز است. ما مجبوریم راه های نو و ارزان را برای تولید فیلم و جذب مخاطب کشف کنیم ما محکوم به این کار هستیم. البته بد هم نیست و آثار مثبت هم دارد. یکی از نکات مهم در سینمای خاص، سالن سینماست. در تمام دنیا برای این گونه فیلم ها سالن ویژه وجود دارد. پیش ازانقلاب سالن سینما کریستال و در دهه شصت هم سینما عصر جدید تا حدودی همین نقش را داشتند. درواقع این نوع سینما وابسته به سالن است تا تماشاگران به طور متمرکز بدانند که هروقت به این سالن ها مراجعه کنند،دست خالی بیرون نمی آیند. همه ما می دانیم خرید سالن با بودجه بسیار اندک که شما هم اشاره داشتید، غیر ممکن است، خود هنر و تجربه هم که بودجه یک ساله اش به اندازه یک فیلم سینمایی معمولی است، از طرفی تا وقتی این گروه صاحب خانه نشود، نهادینه هم نمی شود. برای این مساله فکری یا تمهیدی دارید، شاید داشتن یک سالن اختصاصی، بخش خصوصی را هم برای ایجاد چنین سالن هایی ترغیب کند. از روز اولی که بحث هنروتجربه به میان آمد توصیه من این بود که ما نباید به سراغ سالن های مهجور برویم و بخواهیم از این طریق به سالن های کم فروش کمک کنیم. اتفاقا تاکید کردم به سراغ سالن های خوب و پررفت و آمد برویم.البته این منافاتی با صحبت های شما ندارد و من در جلساتی هم که شرکت می کنم این مطالب عنوان می شود و معتقدم هنر و تجربه باید یک جایگاه پیدا کند. در این زمینه در حال فکر هستیم. امیدوارم که حداقل طی دو سال آینده تا پایان عمر چهارساله دولت یازدهم این اتفاق بیافتد، اما هنوز بودجه ای برای این کار فراهم نشده است. البته دوستان هم می دانند که به دنبال تحقق این مساله هستم. منتها یک نکته در این میان وجود دارد که جای خوشحالی است و آن این که هنر وتجربه خیلی زود تبدیل به یک برند شد. خود شما و دوستان دیگرهنروتجربه گمان می کردند که سه، چهار سالی باید تلاش کنند تا به این برند برسند، اما این اتفاق خیلی زود برای هنروتجربه افتاد. بنابراین خیلی نگران آینده هنر و تجربه نیستم چون این بنا در ذهن ها ساخته شده و خراب کردن آن کار سخت و پرهزینه ای است. ضمن این که باید در بیرون هم بنایی برای آن تاسیس کنیم. البته درست است که برای یک سازمان نو تاسیس این ساختمان تشخص به همراه دارد اما اغلب سازمان ها بنا را احداث می کنند و بعد با تلاش سعی می کنند این بنا را در ذهن مردم هم بسازند. در مورد هنر و تجربه اما این ذهنیت ساخته شده است. حرف شما را کاملا می پذیرم بخصوص با این بخش که بنا در ذهن مردم ایجاد شده است اما نکته ای هم دارم. گروه هنروتجربه با تمام نقاط ضعفی که به طور قطع دارد، مخالفانی جدی ای دارد. تعدادی به دلیل همین تبدیل شدن آن به برند، مخالفتشان را محافظه کارانه بیان می کنند و در واقع صف آرایی نکرده اند. دلیل این مخالفت ها هم مطمئن هستم فقط به این دو سالن و ۸۰۰ صندلی هنر و تجربه مربوط نمی شود. دلیلش پیشنهاد جدیدی است که به سینمای ایران و مخاطبانش داده شده و قطعا برای آن دسته ای که در سینما به حاضری خوری و بساز بفروشی عادت کرده اند، می تواند به شدت مضر باشد. نمی خواهم بگویم همه فیلم هایی که در هنروتجربه اکران می شود، فیلم های خوب و خلاقانه ای است، که نیست. اما به هر حال هنروتجربه منتج به جریانی می شود که در آن می توان به شیوه ای دیگر فیلم هایی ساخت و امکان ارائه هم داشت. حتی با توجه به هزینه اندک تعدادیاز این فیلم ها به لحاظ مالی هم می توانند سودآور باشند. این هجمه ها در صورت محکم نشدن بنایی که اشاره کردید، خطرناک است. متاسفانه طی این دو سال با این مساله رو به رو شدم که در سینمای ایران ایده های جدید را خیلی سخت می پذیرند. ما دچار یک محافظه کاری شدید هستیم.در حالی که سینما یک هنر آوانگارد و پیشرو است، هنری است که هر روز باید به روز شود. در عرصه هنرهای تجسمی تقریبا چنین مشکلی نداریم، خط سنتی ما شد خط نقاشی؛ برای جا افتادنش زمان زیادی صرف شد اما بالاخره شد. در سینما ایران ولی با وجود این که سیر تحولات باید خیلی سریع باشد، هر تحول و ایده نویی ابتدا با مخالفت روبه رو می شود، بعد تازه می پرسند که چه کار باید بکنیم. تقریبا در مورد همه ایده های نو ماجرا به همین شکل بود. ساده ترین مثال را می توان در مورد دیجیتال کردن سالن های سینما بگویم که خیلی کار ساده ای است… هنر وتجربه خیلی زود تبدیل به یک برند شد. خود شما و دوستان دیگرهنروتجربه گمان می کردند که سه ،چهار سالی باید تلاش کنند تا به این برند برسند، اما این اتفاق خیلی زود افتاد. بنابراین خیلی نگران آینده هنروتجربه نیستم چون این بنا در ذهن ها ساخته شده و خراب کردن آن دشوار و پرهزینه ای است وظاهرا بدیهی… بله ما در زمینه همین بدیهیات هم کلی مخالفت داشتیم و حرف های بسیاری شنیدیم. اما کم کم وقتی دیدند چه نتایجی دارد، آن را پذیرفتند. از مدرسه ملی سینما یا هر ایده نویی صحبت می کنیم اول یک عده مخالفت می کنند و می گویند پولش را بدهید ما فیلم بسازیم.متاسفانه این جمله را من در سینمای ایران خیلی شنیده ام.در حالی که همین فیلمی که شما می خواهید بسازید کجا می خواهد اکران شود؟ کار نو کردن در سینما خیلی سخت شده است. واقعا هم نمی شود با سیستم گذشته سینما را اداره کرد ما همه باید بپذیریم عرصه های مختلف را نو کنیم. در عرصه مدیریتی باید نو شویم، تفکراتمان باید عوض شود. دوران این سیستم قدیم و کهنه گذشته و دنیا دارد با شتاب و سرعت حرکت می کند. خوبی هنرو تجربه این بود که خیلی سریع اتفاق افتاد و فرصت نداد تا این انرژی های منفی صرفش شود. مثل سونامی آمد. یک سونامی مثبت بود،در مورد دیجیتال کردن سینما هم همین طور. این تفکر که من مخالفت می کنم پس هستم باید به این تفکر که من طرح نو می دهم، پس هستم، تغییر کند. اهالی سینما باید قدرت ریسک ما را بالا ببرند، مدیر اساسا محافظه کار است . محافظه کاری ساده ترین کار برای مدیران در هر عرصه ای است. این که کاری نکنند، سروصدایی نکنند و راه گذشته را ادامه دهند تا به سلامت، دوران مدیریتی شان بگذرد. اهالی سینما واقعا اگر می خواهند تحولات جدیدی اتفاق بیافتد باید ما را شارژ کنند و کمک کنند تا بتوانیم کارهای نو انجام دهیم. سینما یک هنر آوانگارد و پیشرو است، هنری است که هر روز باید به روز شود. اما در سینمای ایران هر تحول و ایده نویی ابتدا با مخالفت روبه رو می شود … از هر ایده نویی صحبت می کنیم اول یک عده مخالفت می کنند و می گویند پولش را بدهید ما فیلم بسازیم.متاسفانه این جمله را من در سینمای ایران خیلی شنیده ام! خطرپذیری شما را بالا ببرند. بله خطرپذیری ما را در جایی که باید، بالا ببرند. حرکت هایی مثل هنروتجربه شاید از نظر کمیت کوچک باشد ولی به لحاظ روانی برای ایجاد امید عمومی در جامعه،بخصوص برای یک بخشی از قشر جوان تحصیل کرده که مرجع محسوب می شوند،بسیار تاثیرگذار است. هم چنین در ایجاد امنیت روانی جامعه که در نهایت به امنیت ملی منتج می شود. خود شماهم به این قضیه از این زاویه فکر می کردید. گاهی اوقات در سطوح مختلف با مدیران دولتی که صحبت می کنم، آن ها هم باور شما را دارند که به هرحال ایجاد فضاهای امن این گونه برای اهالی فکر و اندیشمندان کشور گروهی که درصدشان خیلی بالا نیست اما اثرگذاری زیادی دارند، حداقل برای امنیت روانی کشور خیلی می تواند مفید باشد و بنده هم در این مورد با شما هم داستان هستم. شما وقتی به حوزه های مختلف نگاه می کنید، در هر حوزه ای ما یک بخش هایی شبیه هنروتجربه داریم. برای نمونه در عرصه های دانشگاهی، فرهنگی و حتی اقتصادی. در واقع آن بخش اثرگذار کوچکی که احساس می کند باید فضایی برای حرف زدن، گفت وگو و تحلیل های نو داشته باشد. شما در حوزه های مختلف نوآورانی دارید که با بقیه متفاوت هستند، بقیه دیده می شوند اما ممکن است آن ها دیده نشوند؛ در حالی که می توانند موج جدید ایجاد کنند.
دوشنبه ، ۲۷مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
گوناگون
پربازدیدترینها