تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834089635
جای خالی ۷۲ خطبه امام حسین(ع) در هیئت ها/ مداحان جوان «کسب اجازه» را می شناسند؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایکنا: گروه جامعه: پیرغلام اهل بیت(ع) با اشاره به آسیب های جامعه مداحی امروز و اینکه مادحین در هر سنی نیاز به آموزش دارند گفت: جای خالی ۷۲ خطبه امام حسین(ع) در هیئت ها و منبرهای ما خالی است.به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) ، صدای شور و عشق عاشقان اباعبدالله(ع) شنیده می شود. شهر به احترام عزای سرور و سالار شهیدان یک رنگ مشکی شده است. به همین بهانه به سراغ کسی رفتیم که نزدیک نیم قرن است در مجالس سیدالشهدا(ع) مداحی و شعرخوانی می کند. سیدعطاء هاشمی، رئیس کانون مداحان شمال شرق تهران و دارای دیوان شعر عاشورایی یکی از ذاکران و پیرغلامان شناخته شده ای است که شور و عشق او به خاندان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) در ظاهر ساده و بی آلایشش روشن است. برای آنکه درباره زندگی این پیرغلام اهل بیت(ع) و دیدگاه هایش با خبر شویم، گفت وگویی صمیمانه با وی ترتیب دادیم که پیش روی شماست. *چگونه مداح شدید؟ سید عطا هاشمی هستم، متولد 1324 و 70 سال سن دارم. حدود نیم قرن رسماً مداح و ستایشگر اهل بیت(ع) هستم؛ البته کار اداری داشتم و بازنشسته شدم. عشق به اهل بیت(ع)، از بچگی در من، پدرم و خانواده ام بوده و در حال حاضر 10 سال است که بازنشسته شده ام. بعد از بازنشستگی موسسه آموزشی معارفی را به نام پیمان شریعت تاسیس کردم که روزها در آنجا کلاس های معارف برگزار می شود. ادبیات آئینی، مقتل شناسی، مداحی به روش دستگا های اصیل موسیقی و نغمه های آئینی را در این موسسه آموزش می دهیم. از سراسر شهر و حومه شاگردان زیادی به این موسسه می آیند. استادان خیلی خوبی در زندگی داشتم که مهمترین آنها مرحوم حاج احمد آقا شمشیری معروف به صدر المداحین ایران بود. کسی که دیده بودم مرحوم آقای فلسفی از منبر پایین می آمد و منبر آقای شمشیری را گوش می کرد و بعد، از مجلس بیرون می رفت. ایشان به حدی در نزد تمام مراجع منبر اجرا کرده بود که به صدر المداحین معروف شد. من برای مداحی شاگرد او بودم و مداحی به روش سنتی را نزد او یاد گرفتم. امروزه متاسفانه در مداحی ها مواردی بوجود آمده که باید حتما آسیب شناسی شود. *با چه هدفی و چگونه مداحی را شروع کردید؟ من در خانواده ای مذهبی بزرگ شدم در زمان تهران قدیم دهه 30 و 40 هیئت های به این شکل نبود. هیئت ها را قرائت قرآن می گفتند؛ 20 تا 30 نفر جمع می شدند و یک هیئت را برگزار می کردند. قدیمی ترین هیئت در شرق تهران و در دروازه شمیران، هیئت پیرعطا و هیئت بنی فاطمه(ص) بود. پدر من هیئتی به نام هیئت خاتم النبیین را مدیریت می کرد. آن زمان یک جوان 10، 12 ساله بودم و در هیئت ها قرآن قرائت می کردم البته همه هیتی ها تلاوت قرآن داشتند. مرحوم پدرم از صدای خوشی برخوردار بود و به من می گفت که صدای تو خوب است و باید از آن استفاده کنی. آرام، آرام به محفل قرآن و مداحی راه پیدا کردم، آن زمان به جوان ها خیلی میدان نمی دادند ولی از آنجایی که من هم درس می خواندم و هم به این کار و ادبیات علاقه مند بودم گاهی میکروفن را در اختیارم قرار می دادند. «ذاکری» افتخاری که اهل بیت(ع) به من و خانواده ام دادند بدلیل اینکه استاد من مرحوم شمشیری خیلی از جاها نفوذ داشت هر جایی می رفت، میکروفن در اختیار ایشان بود و ما هم به عنوان پا منبری چند بیتی می خواندیم. آرام آرام این عشق در من جوشید. بعد از آن شعر معروف «کیمیایی است عجب تعزیه داری حسین(ع)» جوشید و من هم متوجه این کیمیا شدم. افتخاری که اهل بیت(ع) به من و خانواده ام داد علاوه بر منصب های اجتماعی، ذاکری اهل بیت(ع) بود. ردیف های آوازی مورد استفاده برگرفته از تعزیه است از آن به بعد به آموخته های خود در رابطه با شیوه بیان و مهارت های مداحی را در کنار قاری های مختلف، کلاس های مختلف و بزرگان این حرفه فراگرفتم. نزدیک به شش سال هم ردیف های آوازی را کار کردم که بتوانم نغمه های آئینی را بیرون بیاوریم و در این کار به حمدالله توفیق زیادی حاصل شد. ردیف های آوازی برگرفته از تعزیه است و کسی که به این ردیف ها آشنا است مداحی اش هرز اجرا نمی شود. این شد که ما به قول مرحوم علامه طباطبایی ذره ای بودم و قاطی این دریا شدم. *مداحی را به عنوان شغل انتخاب کردید؟ مداحی شغل محسوب نمی شود ولی مردم صله می دهند و ما می پذیریم. در حال حاضر بازنشسته هستم اما سال ها در سازمان تامین اجتماعی بودم . موسسه فرهنگی هم درآمد زاست. امام صادق(ع) فرمودند: خدا لعنت کند کسی را که از راه دین نان بخورد، گفتند پس دستمزد این معارف گوها، نویسندگان و قاری ها چگونه است؟ فرمودند شما نباید نرخ تعیین کنید. اگر مردم هدیه دادند روی دیده می گذاریم و اگر ندهند هم نوکر امام حسین(ع) هستیم. *ازآسیب شناسی مداحی گفتین، این آسیب ها بیشتر در چه حوزه هایی است و به چه سمت و سویی می رود؟ خدا امام خمینی(ره) را رحمت کند. ایشان فرمودند که عزاداری امام حسین(ع) را به شکل سنتی حفظ کنید؛ منظور از سنتی این نبود که نوآوری و پیشرفت نکنید. سفارش مقام معظم رهبری هم زمانی که مادحین به دیدار ایشان رفتند همین بود و حتی یکبار یادم هست که می گفتند چرا شما از سبک های غربی و بیگانه استفاده می کنید؟ باید به یک شکلی بخوانید که آنها بیایند و از شما سبک بگیرند. در نغمات آئینی و در گوشه ای از ابو عطا داریم که اگر در مداحی اجرا شود، بیداد می کند. متاسفانه بیگانگان از این ها استفاده می کنند و خود ما از آنها غافل هستیم. در اجرا هم آسیب شناسی داریم. در حال حاضر در اجراها، مخصوصا در طیف جوانان و مجالسی که خیلی پر مستمع است جوانان پای رسانه ای می نشینند که متاسفانه در بعضی ها از آنها حرکاتی انجام می شود که اصلا شایسته ذاکرین نیست و حالت پارتی، رقص دارد؛ خواندن آنها هم غنا است. مداحی اگر به صورت سنتی با نماد و نمایش درست اجرا شود همه را تحت تاثیر قرار می دهد. از امام حسینی که کورت فریشلر آمریکایی معرفی می کند غفلت کردیم در محتوای بعضی روضه ها دروغ خوانده می شود. از تاریخ اسلام و در تاریخ تشیع از فلسفه وجود عزاداری، فلسفه گریه بر حسین مظلوم(ع) و به تبع مظلومی کل تاریخ گاه مخفی و پنهان می ماند. در مواردی انسان تاسف می خورد که امام حسینی که کورت فریشلر آمریکایی معرفی می کند، ما از آن غافل هستیم و تاکنون نتوانسته ایم و نمی توانیم معرفی کنیم و فقط دست وسر بریده و امثال آن را می شناسیم. خیلی از ما در مورد حضرت عباس(ع)، چیز زیادی نمیدانیم و یا اینکه در موردشان تحقیق نکرده ایم که ابوالفضل(ع) قبل از کربلا چه شغلی داشته و یا زندگی آن از کجا تامین می شد. حضرت عباس(ع)، تاجر بوده و در زمان خود بزرگترین سفیر سیاسی امیرالمومنین(ع) بود. انسانی شجاع، سخنور، دلاور و آگاه به امور سیاسی بودند. در تمام کتبی که به نام منابع اهل بیت(ع) وجود دارد یک کلمه وجود ندارد که بگوید ائمه به راحتی و با آسودگی و بدون زحمت چیزی را بدست آورده اند، بلکه با عرق جبین و کشاورزی امثال آن زحمت می کشیدند حال این سوال را باید امروز از خود بپرسیم که برای رسیدن به سعادت و در مسیر اهل بیت شدن چقدر زحمت کشیده ایم؟ برخی مداحان دست به دامن روضه های دروغ می شوند باید در مجالس مقتل شناسی و روضه صحیح گفته شود، اما برخی مداحان برای اینکه در روضه آنها گریه زیاد شود دست به دامن روضه های دروغ می شوند. گاهی روضه هایی می خوانند و می گویند امام حسین(ع)، بخاطر آب برای حضرت علی اصغر(ع) التماس کرد، اما اینگونه نبوده است، امام حسین(ع) علی اصغر را برای آب نیاورد که التماس کند بلکه امام حسین(ع) اتمام حجت کرد. اگر مداحی بگوید که آقا التماس کرد خیانت به امام حسین(ع) کرده است چراکه اگر می خواست برای آب التماس کند هیهات من الذله نمی فرمودند. جای این خطبه ها در منبرها و هیئت ها خالی است امام حسین(ع) 72 خطبه در مسیر کربلا خواندند که جای این خطبه ها در منبرها و هیئت ها خالی است. در بسیاری از هیئت ها مداحان فقط به روضه تکراری تبدیل شده اند؛ در گذشته روضه خوانی بخشی از ذاکری بود. توحیدیه، بهائیه، غزل، قصیده های طولانی، مناقب و فضائل اهل بیت(ع) در روضه ها خوانده می شد که متاسفانه در هیئت ها امروزی این آسیب ها وجود دارد. مداح در هر سنی نیاز به آموزش دارد آسیب های موجود در هیئت مذهبی باید در کلاس های آموزشی توسط اساتید و بزرگان جامعه مانند آقای آهی، مهدی آصفی، حاج اکبر بازوبند به مداحان جوان و مادحانی که اصول را رعایت نمی کنند آموزش داده شود. در خانه های مداحی ما بزرگانی بصورت گمنام می آیند و گوشه ای می نشیند که از اینها می توان در کلاس ها، سمینارها و در کارگاه های آموزشی استفاده کرد. البته معتقدم برای این کار مداح در هر سنی نیاز به آموزش و اضافه کردن اطلاعاتش را دارد. در گذشته این طور بوده که علمای ما اگر می خواستند حدیثی را نقل کنند، از اساتید خودشان کسب اجازه می کردند. بعضا مشاهده می شود بعضی از مداحان احادیثی را بیان می کنند که احتمال دروغ بودن آنها زیاد است. در جامعه مادحین ما چقدر از دستور و اجازه استاد برای نقل روایات و احادیث استفاده می کنند و این موضوع چقدر ضرورت دارد؟ شعر جالبی در این زمینه داریم که مردم از آن بعنوان ضرب المثل استفاده می کنند و آن این است که «بی پیر مرو تو در خرابات / هر چند سکندر زمانی»؛ لذا حیطه مداح، ادبیات، شعر و مقتل است که در کنار آن باید خوب قرآن بخواند و ادعیه و زیارات متوجه باشد. مداح باید از نظر ادبیات عرب، نوع اجرا، لحن، موسیقی و نغمه توانمند باشد و بتواند احادیث و روایات با منبع و کسب اجازه از اساتید نقل کند. مداحان جوان اصلا در این وادی وارد نمی شوند گله ما از مداحان جوان این است که اصلا در این وادی وارد نمی شوند یعنی یاد نمی گیرند که مطالعه کنند و بعد نقل کنند؛ در نقل اجازه احادیث باید داده شود. مادحین بزرگ ما همواره یا از بزرگان اجازه داشتند یا اگر هم می خواستند احادیثی بخوانند به نقل از بزرگان و با ذکر منبع و ماخذ می خواندند و سعی می کردند حداقل کتابت عربی و قرائت عربی حدیث درست باشد. به نظر من مادحین باید یا احادیث و روایت را بشناسند و یا با کتب احادیثی تطبیق دهند و در بیان آنها در جمع مطمئن باشند و با ذکر ماخذ بخوانند. نقل احادیث معصومین(ع) نمی تواند در مداحی نباشد، لذا بی حساب و کتاب و بدون تتبع باشد غلط است. *یک جامعه نمونه آرمانی از نظر شما چگونه است؟ آقا امیر المومنین(ع) فرمودند آنگونه زندگی کنید که گویا مرگی نیست. یعنی برای دنیا طوری برنامه ریزی کنید که گوبا نمی میرید و هستید و برای آخرت خود آنگونه زندگی کنید که گویا فردا را نخواهید دید. جمع این دو با همدیگر ظرافت می خواهد و عمل به این حدیث یک جامعه نمونه را خواهد ساخت. در دعای امام سجاد(ع) آمده است که خدایا کاری کن نه دنیای من تباه شود و نه آخرت من و در این مورد پیغمبر(ص) فرمودند «الدنیا مزرعه الآخره»؛ لذا پرونده ما در آخرت براساس عملکرد و میزان دنیایما بررسی می شود. اگر برای حفظ دنیا دچار حرام شویم قطعا باخته ایم اما برای حفظ دنیا با حفظ حلال و حرام و مسائل شرعی، عاطفی، اخلاقی و رفتاری باید زندگی کنیم. جامعه ای خوب است که دین و دنیا در آن با حفظ مسائل شرعی، به ویژه حلال و حرام متوازن و متواضع به انتها رسد تا سعادتمند زندگی کنیم و سعادتمند از دنیا برویم.
دوشنبه ، ۲۷مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایکنا]
[مشاهده در: www.iqna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها