تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805262394
روز پنجم ماه محرم/ عبدالله بن حسن(ع)؛ کودکی که خود را سپر دفاع از ولایت کرد
واضح آرشیو وب فارسی:ایکنا: گروه اندیشه: در قیام کربلا چند تن از پسران امام حسن(ع) همراه با امام حسین(ع) آمده بودند که یکی از آن ها «عبدالله» نام داشت، روز پنجم محرم به نام ایشان نام گذاری شده است، تا فداکاری این سرباز کوچک کربلا برای امروز ما درس ولایت مداری باشد.به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) از لرستان، یکی از مهمترین ویژگی های حماسه کربلا و قیام امام حسین(ع) وجود شخصیت های ممتازی چون حضرت زینب(س)، حضرت رقیه، امام سجاد(ع)، حضرت علی اصغر(ع)، حضرت ابوالفضل(ع)، قاسم، عبدالله و ... است. گذشته از همه عزت، عظمت و شکوهی که خود این قیام دارد و درس ها و پندهایی که این حماسه عظیم برای مردم دارد، وجود چنین شخصیت هایی در سنین مختلف از طفل شیرخواره گرفته تا کودک، نوجوان، جوان، بزرگسال، میان سال، زن و مرد نیز عظمت واقعه کربلا را چندین برابر کرده است. هر یک از اصحاب و اهل بیت امام حسین(ع) که در این حماسه تاریخی حضور داشتند خود استادی از معرفت، ولایت مداری و عشق به امام خود بودند و امروز هرکدام از این شخصیت ها و چهره های کربلا به الگویی برای هم سن و سالان خودشان تبدیل شده اند. در قیام کربلا چند تن از پسران امام حسن(ع) همراه با امام حسین(ع) آمده بودند که یکی ازآن ها «عبدالله» نام داشت و روز پنجم از ماه محرم به نام ایشان نام گذاری شده است. «عبدالله» کودک چند ساله امام حسن مجتبی(ع) است. مادر عبدالله دختر «شلیل بن عبدالله بجلّی» بوده است.از دیگر فرزندان امام حسن مجتبی(ع) که در کربلا حضور داشت می توان از حضرت قاسم نام برد. امام حسین(ع) به فرزندان امام حسن مجتبی(ع) خیلى مهربانى می کرد، شاید بیش از آن اندازه که به پسران خودش مهربانى می کرد چون آن ها یتیم بودند و پدر نداشتند. شیخ مفید چنین نقل می کند: پس از آن که «مالک بن نسر کندی» با شمشیرش به سر مبارک امام حسین(ع) زد، امام(ع) پارچه ای درخواست فرمود و با آن سر مبارکش را محکم بست و عمامه ای بر کلاه خود بست. شمر و دیگران هم به جایگاه خود بازگشتند. زمانی گذشت تا امام بار دیگر به میدان بازگشت و آن ها هم بازگشتند و آن حضرت را محاصره کردند. عبدالله(ع) با وجودی که در قیام عاشورا هنوز به حد بلوغ نرسیده بود و کودکی هشت یا یازده ساله بود در خیمه گاه با زنان به سر می برد هنگامی که متوجه حمله دشمن به جانب امام حسین(ع) شد، از خیمه گاه بیرون دوید. او سراسیمه و شتابان رو به جانب امام حسین رفت و در کنار عمویش ایستاد. حضرت زینب(س) او را دنبال کرد و به او رسیده بود. او تلاش کرد که آن کودک را نگه دارد. امام حسین(ع) به خواهرش فرمود: «احبسیه یا اخیه؛ ای خواهرم! او را نگهدارید» آن کودک از این که بازداشته شود، سخت امتناع می ورزید. او به عمه اش گفت: «والله لا افارق عمّی؛ سوگند به خدا، از عمویم جدا نمی شوم». شهادت عبدالله بن الحسن(ع) وقتی در روز عاشورا «ابجر بن کعب» شمشیر خود را به سوی امام حسین(ع) پایین آورد. عبدالله فریاد زد: ای پسر زن ناپاک! وای بر تو! آیا می خواهی عمویم را بکشی؟» بَحر قصد ضربه زدن به امام را داشت.ناگاه عبدالله دستش را پیش آورد تا ضربه را از امام دور سازد. ولی دست مبارکش تا پوست قطع شد و دست آویزان گشت. کودک فریادش بلند شد: «یا امتاه؛ ای مادرم!». امام حسین(ع)، عبدالله را به سینه گرفت و فرمود: ای عزیز برادر، صبر کن خداوند تو را به پدرانت ملحق گرداند. در حالی که در دامن عموی بزرگوارش بود، حرمله ملعون با تیری سه شعبه و زهرآگین گلوی مبارک او را هدف قرار داد و به شهادت رسانید. در این هنگام امام دست خود را به آسمان بلند کرد و گفت: «پروردگارا! قطرات باران را از این ها دریغ بدار و برکات زمینت را از این ها بازدار؛ پروردگارا! پس اگر تا هنگام (مرگ) آن ها را مهلت داده و بهره مند می سازی، بین آن ها تفرقه بینداز و هر کدام را به راهی جداگانه بدار؛ و سردمداران را هرگز از این ها راضی مدار؛ چرا که این ها ما را دعوت کردند تا که یاری مان کنند، سپس بر ما دشمنی کردند و ما را کشتند».
دوشنبه ، ۲۷مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایکنا]
[مشاهده در: www.iqna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها