تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1849127451
بسته فرهنگی ویژه شب پنجم محرم - حضرت عبدالله بن حسن علیه السلام
واضح آرشیو وب فارسی:هم اندیشی: پایگاه تحلیلی خبری هم اندیشی: با عرض سلام و عرض تسلیت به مناسبت ایام سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین (ع)ویاران باوفایشان به ساحت مقدس قطب عالم امکان حضرت بقیه الله الاعظم (عجل الله تعالی فرجه الشریف )،نائب برحقشان حضرت امام خامنه ای (مدظله العالی)وشما عزاداران حسینی - بسته ای که تقدیم حضور مهربانتان می شود بسته شماره پنج ویژه شب پنجم محرم الحرام با محوریت و موضوع عبدالله بن حسن علیه السلام است ... ملتمس دعای همه شما خوانندگان هستیم. شب پنجم: حضرت عبدالله بن الحسن (ع) فدایت، عمو نوشته اند امام حسن بن على علیه السلام چند پسر داشت که اینها همراه حضرت ابا عبد الله علیه السلام به کربلا آمده بودند.یکى از آنها جناب قاسم بود.امام حسن علیه السلام پسر ده ساله اى دارد که آخرین پسر ایشان است،و این بچه شاید از پدرش یادش نمى آمد چون وقتى که پدرش از دنیا رفت گویا چند ماهه بوده است،در خانه حسین بزرگ شد. ابا عبد الله به فرزندان امام حسن خیلى مهربانى میکرد،شاید بیش از آن اندازه که به پسران خودش مهربانى میکرد چون آنها یتیم بودند و پدر نداشتند.این پسر اسمش عبد الله و خیلى به آقا علاقه مند است،و آقا به زینب سپرده است که تو مواظب بچه ها باش،و زینب دائما مراقب آنهاست.یک دفعه زینب متوجه شد که عبد الله از خیمه بیرون آمده است و می خواهد برود پیش عمویش حسین بن على علیه السلام. زینب دوید او را بگیرد،او فریاد کرد: «و الله لا افارق عمى » به خدا قسم که من هرگز از عمویم جدا نمی شوم.آن طفل میدوید،زینب میدوید( السلام علیک یا ابا عبد الله!اشهد انک قد امرت بالمعروف و نهیت عن المنکر و جاهدت فى الله حق جهاده). آنقدر زینب دوید که به ابا عبد الله نزدیک شد.آقا فرمود:نه،تو برگرد،بگذار این بچه پیش خودم باشد.خودش را انداخت به دامان حسین علیه السلام(حسین است،او خودش عالمى دارد).در همین حال، یکى از دشمنان آمد براى اینکه ضربتى به ابا عبد الله بزند. تا شمشیرش را بالا برد، این طفل فریاد کرد: «یابن الزانیة!اترید ان تقتل عمى » ؟زنازاده!تو می خواهى عموى مرا بکشى؟تا او شمشیرش را حواله کرد،این طفل دست خود را جلو آورد و دستش بریده شد. فریاد کرد:یا عماه!عموجان ببین با من چه کردند! «اشهد انک قد امرت بالمعروف و نهیت عن المنکر و جاهدت فى الله حق جهاده حتى اتیک الیقین.» و لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظیم،و صلى الله على محمد و آله الطاهرین. کتاب: مجموعه آثار ج 17 از ص 297 نویسنده: شهید مطهرى عبدالله بن حسن بزرگمردی کوچک سختى زخمها امام حسین(ع) را بر زمین نشانده بود و سپاهیان او را از هر سوى در میان گرفته بودند. عبداللّه بن حسن که در آن زمان یازده سال بیشتر نداشت عموى خود را نگریست که دشمن او را از هر سوى در میان گرفته است . یاراى دیدن بیشتر این منظره را نداشت . بى اختیار به سوى عمو دوان شد. عمّه اش زینب خواست عبدالله را بگیرد، امّا او از چنگ عمّه گریخت و خود را به عمو رساند. در این هنگام بحربن کعب شمشیر را بلند کرد تا بر حسین فرود آورد. عبداللّه فریاد زد: اى ناپاک، آیا مى خواهى عمویم را بکشى؟ بحر ضربه خود را فرود آورد و عبداللّه دست خویش سپر کرد. شمشیر دست عبداللّه را برید و دست به پوست آویزان ماند. یادگار امام مجتبى علیه السلام فریاد زد: یا عمّاه . آنگاه خود را در دامن عمو انداخت. عمو او را به خود فشرد و فرمود: پسر برادر، بر آنچه بر تو نازل شده است صبر کن و اجر خود را از خداوند بخواه، که خداوند تو را به پدران پاکت ملحق کند. در همین حال که عبدالله بر دامن عمو بود حرملة بن کاهل تیر به سوى او افکند و او را به شهادت رساند. ای یاس باغ من ای یادگار من، جان برادرم در قتلگاه عشق، ای یار آخرم از دست عمه چون، تیری رها شدی بر سینه ی عمو، بس پُر بَها شدی گر تشنه ای کنون، در پیش علقمه مژده که می شوی، سیراب فاطمه از قلتگاه من، ای یاس باغ من رفتی دوباره، غم آمد سراغ من موجی ز دریا مانده موجی ز دریا مانده ام، رفتند و تنها مانده ام ای باغبان قدری بمان، من غنچه ای جا مانده ام ای سایه ی روی سرم، بی تو کجا من ره بَرم گویی اگر من کودکم، گویم مرید اصغرم ای یاور تنهای من، عشقت زسر تا پای من آید به استقبال من، با مادرت بابای من ذکر شهادت حضرت عبدالله بن الحسن علیه السلام بس که خونبار است چشم خامه ام بوى خون آید همى از نامه ام ترسمش خون باز بندد راه را سوى شه نابرده عبدالله را آن نخستین سبط را دوم سلیل آخرین قربانى پور خلیل قامتش سروى ولى نو خاسته تیشه کین شاخ او پیراسته خاک بار اى دست بر سر خامه را بو که بندد ره به خون این نامه را سر برد این قصه جانکاه را تا رساند نزد مهر آن ماه را دید چون گلدسته باغ حسن شاه دین را غرق گرداب فتن کوفیان گردش سپاه اندر سپاه چون به دور قرص مه شام سیاه تاخت سوى حربگه نالان و زار همچو ذره سوى مهر تابدار شه به میدان چشم خونین باز کرد خواهر غمدیده را آواز کرد که مهل اى خواهر مه روى من کاید این کودک ز خیمه سوى من ره به ساحل نیست زین دریاى خون موج طوفان زا و کشتى سرنگون بر نگردد ترسم این صید حرم زین دیار از تیر باران ستم گرک خونخوار است وادى سر به سر دیده راحیل در راه پسر دامنش بگرفت زینب با نیاز گفت جانا زین سفر بر گرد باز از غمت اى گلبن نورس مرا دل مکن خون داغ قاسم بس مرا چاه در راه است و صحرا پر خطر یوسف از این دشت کنعان کن حذر از صدف بارید آن در یتیم عقد مرواریدتر بر روى سیم گفت عمه و اهلم بهر خدا من نخواهم شد ز عم خود جدا وقت گلچینى است در بستان عشق در مبندم بر بهارستان عشق بلبل از گل چون شکیبد در بهار دست منع اى عمه از من باز دار نیست شرط عاشقان خانه سوز کشته شمع و زنده پروانه هنوز عشق شمع از جذبه هاى دلکشم او فکنده نعل دل در آتشم دور دار اى عمه از من دامنت آتشم ترسم بسوزد خرمنت دور باش از آه آتش زاى من کاتش سود است سر تا پاى من بر مبند اى عمه بر من راه را بو که بینم بار دیگر شاه را باز گیر از گردن شوقم طناب پیل طبعم دیده هندوستان بخواب عندلیبم سوى بستان مى رود طوطیم زى شکرستان مى رود جذبه عشقش کشان سوى شهش در کشش زینب به سوى خرگهش عاقبت شد جذبه هاى عشق چیر شد سوى برج شرف ماه منبر دید شاه افتاده در دریاى خون با تن تنها و خصم از حد فزون گفت شاها نک بکف جان آمدم بر بساط عشق مهمان آمدم آمدم ایشان من این جا قنق اى تو مهمان دار سکان افق هین کنارم گیر و دستم نه بسر اى به روز غم یتیمان را پدر خواهران و دختران در خیمه گاه دوخته چون اختران چشمت براه کز سفر کى باز گردد شاه ها باز آید سوى گردون ماه ما خیز سوى خیمه ها مى کن گذار چشم ها را وارهان از انتظار گفت شاهش الله اى جان عزیز تیغ مى بارد در این دشت ستیز تو به خیمه باز گرد اى مهوشم من بدین حالت که خود دارم خوشم گفت شاها این نه آئین وفاست من ذبیح عشق و این کوه مناست کبش(1) املح(2) که فرستادش خدا سوى ابراهیم از بهر فدا تو خلیل و کبش املح نک منم مرغزار عشق باشد مسکنم نز گران جانى بتأخیر آمدم کوکب صبحم اگر دیر آمدم دید ناگه کافرى در دست تیغ که زند بر تارک شه بى دریغ نامده آن تیغ کین شه را به سر دست خود را کرد آن کودک سپر تیغ بر بازوى عبدالله گذشت وه چه گویم که چه زان بر شه گذشت دست افشان آن سلیل ارجمند خود چو بسمل در کنار شه فکند گفت دستم گیر اى سالارکون اى به بی دستان بهر دو کون عون پایمردى کن که کار از دست رفت دستگیرم کاختیار از دست رفت شه چو جان بگرفت اندر بر تنش دست خود را کرد طوق گردنش ناگهان زد ظالمى از شست کین تیر دل دوزش به حلق نازنین گفت شه کى طایر طاوس پر خوش بر افشان بال تا نزد پدر یوسفا فارغ ز رنج چاه باش رو به مصر کامرانى شاه باش مرغ روحش پر به رفتن باز کرد همچون باز از دست شه پرواز کرد پی نوشت ها: 1- گوسفند. 2- سپید سیاهی آمیخته. " دیوان آتشکده، نیر تبریزى " 128 نکته درباره ی روش مرثیه خوانی 1- در مرثیه خوانی به «خدا» توکل کنیم. 2- در مرثیه خوانی توسل به معصومان و کمک از آنان بویژه حضرت فاطمه ی زهرا و امام حسین و حضرت مهدی - علیهم السلام - را فراموش نکنیم. 3- در مرثیه خوانی، از خاندان عصمت و طهارت - علیهم السلام - با احترام یاد کنیم، مثلا برای مرد (علیه السلام) و برای زن (علیهاالسلام) را به کار بریم. 4- از خدا بخواهیم تا خاندان عصمت و طهارت بویژه حضرت مهدی - علیهم السلام - به جلسات مرثیه خوانی ما عنایت کنند و در این گونه مجالس تشریف بیاورند و چشمان گنهکار ما را به جمال دل آرای خویش نورانی بفرمایند. 5- اگر به مرثیه خوانی علالقه داریم از خاندان عصمت و طهارت بویژه حضرت فاطمه ی زهرا و امام حسین و امام زمان - علیهم السلام - بخواهیم تا ما را در زمره ی مرثیه خوانان واقعی خود قرار دهند. 6- مرثیه خوانی از نعمتهایی است که خداوند و خاندان عصمت و طهارت - علیهم السلام - به دوستان خود عطا می کند، پس آن را دست کم نگیریم و کم ارزش نکنیم. 7- می توانیم ثواب مرثیه خوانی خود را به معصومان - علیهم السلام - یا مراجع تقلید - رضوان الله علیهم - و یا پدر و مادر و فامیل و مانند آن هدیه کنیم. 8- خواندن مرثیه را به عنوان انجام عبادت و وظیفه ی شرعی بدانیم. 9- در هنگام مرثیه خوانی با طهارت و با نظافت باشیم. 10- می توانیم پیش از مرثیه خوانی دو رکعت نماز بخوانیم و از خدا بخواهیم تا ما را در مرثیه خوانی موفق بدارد. 11- شایسته است پیش از خواندن مرثیه جمله ی «یا اباعبدالله ادرکنا» یا جمله ی «یا صاحب الزمان ادرکنا» و یا جمله ی «یا فاطمة الزهراء ادرکینا» را از قلب خود بگذرانیم و یا بر زبانمان جاری نماییم. 12- پیش از مرثیه خوانی درباره ی آن فکر نماییم که چگونه آن را آغاز کنیم، چگونه آن را ادامه دهیم و چگونه آن را به پایان بریم و بطور کلی چگونه آن را بیان نماییم. 13- مرثیه را با نام و حمد خدا و درود و صلوات بر پیامبر گرامی اسلام - صلی الله علیه و آله - و ائمه ی معصومین - علیهم السلام - و بیزاری از دشمن آنان آغاز کنیم. مثلا بگوییم: «بسم الله الرحمن الرحیم، الحمد لله رب العالمن، ثم الصلوة و السلام علی سیدنا و نبینا ابی القاسم محمد و علی اهل بیته الطیبین الطاهرین و لعنة الله علی اعدائهم اجمعین من الآن الی قیام یوم الدین». 14- می توانیم مرثیه را نیز با نام خدا و یاد صفات خدا آغاز کنیم. مثلا بگوییم: «بسم الله الرحمن الرحیم، یا رحمان یا رحیم...». 15- پس از ذکر نام و صفات و حمد خدا و درود بر معصومان می توانیم چند بیت شعر بخوانیم و یا خاطره و داستانی را ذکر کنیم و سپس اصل مرثیه را بازگو نماییم. 16- اگر شعر یا خاطره و یا داستانی پیش از خواندن اصل مرثیه مورد استفاده قرار می گیرد، سعی شود آن قدر طولانی نگردد که از اصل مرثیه بیشتر شود و اصل مرثیه و هدف و محتوای آن را تحت الشعاع خود قرار دهد. 17- چناچه شعر یا داستان یا خاطره و یا نظایر آن در مرثیه خوانی مورد استفاده قرار گرفتند، باید از نظر محتوا درست و از نظر مدرک صحیح و معتبر باشند. 18- شایسته است از اشعار عرفانی مربوط به مرثیه در همه جا استفاده نشود، زیرا عرفان، زمینه و یا زمینه سازی می خواهد. 19- در آغاز راه و پیش از خواندن مرثیه، آن را در خانه یا مانند آن تمرین و حفظ کنیم، تا در هنگام خواندن مرثیه دچار اشتباه و یا فراموشی نشویم. 20- اگر شنوندگان برای شنیدن مرثیه بطور پراکنده نشسته اند، در صورت امکان از آنان بخواهیم به صورت جمعتر بنشینند. 21- سعی کنیم تا مرثیه را بدون مقدمه چینی و زمینه سازی شروع ننماییم. به قول معروف، فوری به «گودال قتلگاه» نرویم. 22- برای مقدمه چینی و زمینه سازی می توان مرثیه را با عرض سلام بر معصوم یا شهید مورد نظر، و یا همان گونه که گفته شد با خواندن شعر و ذکر داستان و خاطره ای مربوط به مرثیه ی مورد نظر آغاز کنیم. 23- گاهی برای آغاز یا پایان مرثیه ی سرور شهیدان می توانیم این سلامها را بخوانیم: «السلام علیک یا اباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک علیک منی سلام الله ابدا ما بقیت و بقی اللیل و النهار و لا جعله الله اخر العهد منی لزیارتکم السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین [و رحمة الله و برکاته ]». 24- در آغاز یا پایان مرثیه ی هر معصومی - علیه السلام- می توانیم قسمتی از دعای توسل را که مربوط به آن معصوم است بخوانیم، مثلا برای مرثیه ی امام حسین - علیه السلام- عرض کنیم: «[السلام علیک] یا اباعبدالله یا حسین بن علی ایها الشهید یابن رسول الله یا حجة الله علی خلقه یا سیدنا و مولینا انا توجهنا و استشفعنا و توسلنا بک الی الله و قدمناک بین یدی حاجاتنا یا وجیها عند الله اشفع لنا عندالله». 25- معمولا مرثیه دارای سه مرحله است: یک: مقدمه، دو: اوج و سه: فرود. بعد از رسیدن مرثیه به مرحله ی اوج و سوزناک خود، آن را زیاد طول ندهیم، یعنی مرحله ی فرود مرثیه را کوتاه کنیم، که گاهی مرثیه حتی بدون فرود نیز خوانده می شود. 26- مرحله ی اوج مرثیه، مرحله ای است که گره مرثیه گشوده می شود و سوزناکترین قسمت مرثیه است. بدین جهت مرحله ی اوج مرثیه را زود بیان نمی کنیم. 27- وقتی مرثیه به مرحله ی اوج خود رسید سوز و گدازی را در شنوندگان برانگیزانیم و «تحولی درونی» در آنها به وجود آوریم به گونه ای که حالت توجه به معارف بلند عاشورایی با آن سوز و گداز همراه گردد. 28- در اوج مرثیه با کلماتی مانند «یا حسین» و «یا زهرا» توسل را بیشتر و داغتر کنیم. 29- اگر مرثیه را همراه با سخنرانی انجام می دهیم شایسته است که ارتباط موضوع سخنرانی با موضوع مرثیه را فراموش نکنیم و ارتباط بین آن دو را در نظر داشته باشیم، و به اصطلاح سخنوران مرثیه خوان «گریز» بزنیم. 30- شایسته است مرثیه را با خواندن دعا و فاتحه و صلوات و قیام برای حضرت مهدی - عجل الله تعالی فرجه الشریف - به پایان بریم. 31- پس از پایان مرثیه می توان آیه ی «و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون: و ستمکاران بزودی خواهند دانست که به چه مکانی باز می گردند.» و یا آیه ی «الا لعنة الله علی الظالمین: آگاه باشید نفرین خدا بر سمتمکاران است»، را خواند. 32- بعد از خواندن آیاتی که گفته شد می توانیم برای استجابت دعا پنج بار آیه ی «امن یجیب المظطر اذا دعاه و یکشف السوء» را بخوانیم. 33- می توانیم پس از «امن یجیب» این دعا را بخوانیم «اللهم انا نسئلک و ندعوک باسمک العظیم الاعظم الاعز الاجل الاکرم بحق محمد و علی و فاطمة و الحسن و الحسین و التسعة المعصومین من ذریة الحسین» و سپس ده بار «یا الله» بگوییم و آن گاه دعاهای دیگر را بخوانیم. 34- اگر هنگام مرثیه خوانی، مطلب یا شعر بعدی را فراموش کردیم، مطلب یا شعر قبلی را تکرار می کنیم و شرح می دهیم و در ضمن این کار به جستجوی مطلب یا شعر بعدی می پردازیم تا آن را به یاد آوریم. 35- برای مرثیه خوانی اگر می توانیم در جایی قرار گیریم که مشرف بر شنوندگان باشیم. 36- شایسته است موانع تمرکز حواس را از محل مرثیه خوانی حذف کنیم. گاهی این کار با تذکری از سوی مرثیه خوان می تواند انجام گیرد. 37- در آغاز مرثیه می توانیم از شنوندگان بخواهیم تا سرها را به زیر بیندازند، دلها را روانه ی کربلا کنند و زانوی غم در بغل بگیرند. 38- تا می توانیم مدت و مقدار مرثیه را در مدت زمانی که از ما خواسته اند انجام دهیم، یعنی مرثیه را بموقع شروع کنیم و بموقع خاتمه دهیم. 39- در ابتدای مرثیه صدای خود را خیلی بالا نبریم و بلند نکنیم، تا برای ادامه ی مرثیه نیز نفس داشته باشیم. 40- گاهی گلو و دهان مرثیه خوانهای مبتدی خشک می شود و یا نفس آنان کم می آید، این امری طبیعی است که به مرور زمان از بین می رود. ولی نکات مرثیه خوانی مانند نکته ی قبلی را نیز باید رعایت کرد، تا با چنین مشکلی روبرو نشد. 41- اگر صدای شما گرفته یا سرما خورده و یا ناصفاف است، چنانچه می توانیم در رفع آن بکوشیم و یا خودمان پیش از خواندن مرثیه به شنوندگان آن را بگوییم. 42- سعی کنیم برای خواندن مرثیه، شروع خوب، گیرا و جذابی داشته باشیم. 43- تلاش کنیم خودمان نیز همراه خواندن مرثیه بسوزیم و اشک بریزیم و گریه کنیم که گفته اند: «آنچه از دل برآید، لا جرم بر دل نشیند». 44- اگر هنگام خواند مرثیه، خودمان گریه نمی کنیم (بکاء)، دست کم حالت گریه به خود بگیریم (تباکی). 45- سوز و حال و گریه در مرثیه خوانی را از خود خدا و معصومان - علیهم السلام - طلب کنیم. 46- خود را برتر از مرثیه خوانهای دیگر ندانیم و متواضع باشیم. مثلا نگوییم: «من یک ساعت مرثیه خوانی کردم ولی فلانی کم آورد». 47- علاقه و تمرین و صدق و اخلاص و تقوا از عوامل موثر در مرثیه خوانی است؛ پس به آنها توجه بیشتری کنیم. 48- تعدا کم یا زیاد جمعیت در اخلاص ما برای مرثیه خوانی تاثیر نگذارد. مثلا نگوئیم: «دیشب در مجلسی مرثیه خوانی کردم که غلغله بود و جای سوزن انداختن نبود». 49- اگر از مرثیه خوانی ما انتقاد سودمندی کردند، ناراحت نشویم و آن را بپذیریم. 50- از تحقیر مرثیه خوانهای دیگر به گونه های مختلف خودداری کنیم، مثلا نگوئیم: «روی فلانی را کم کردم». 51- اگر برای مرثیه خوانی به ما هدیه ای ندادند ناراحت نشویم، زیرا پاداش اصلی و حقیقی این کار نزد خدا است. 52- به خاطر حضرت فاطمه ی زهرا و امام حسین - علیهاالسلام - برای مرثیه خوانها احترام ویژه ای قائل باشیم. پس حداقل می توانیم به احترامشان از جای خود برخیزیم و یا دست آنان را ببوسیم. 53- هنگام مرثیه خوانی با مدیریت خود، کنترل مجلس را به عهده بگیریم، زیرا ممکن است در بعضی موارد، کنترل مجلس را از دست بدهیم و یا دیگران بخواهند نظم مجلس را به هم بزنند. 54- تجربیات مرثیه خوانی خود را در اختیار دیگران قرار دهیم و در این مورد نیز سخاوتمند باشیم، که خیر و برکت نزد خداست. 55- حتما بر موضوع و محتوای مرثیه تسلط کافی داشته باشیم. مثلا بدانیم در آغاز و مقدمه ی مرثیه چه چیزهایی را باید بخوانیم و در اوج و فرود مرثیه چه چیزهایی را باید بگوییم. 56- در آغاز راه و پیش از خواندن مرثیه، یک بار دیگر مرثیه را مطالعه و مرور کنیم تا مرتکب اشتباهی نشویم. 57- می توانیم در ابتدای مرثیه خوانی موضوع مرثیه را به شنوندگان بگوییم، مثلا به آنان بگوییم: «امشب می خواهم روضه ی حضرت علی اکبر -علیه السلام- را برای شما بخوانم». 58- اگر چراغهای مجلس مرثیه خوانی خاموش شوند، شاید حزن و اندوه بیشتری بر آن مجلس حاکم گردد؛ پس در مواردی به این نکته توجه داشته باشیم. 59- در مرثیه خوانی از طرح سئوالات و شبهات بدون پاسخ پرهیز نماییم. مثلا در مرثیه ی حضرت فاطمه ی زهرا - علیهاالسلام - این سوال را مطرح نکنیم که چگونه ممکن است حضرت فاطمه ی زهرا - علیهاالسلام - بعد از مرگش، دستهای خود را از کفن بیرون آورد و امام حسن و امام حسین - علیهاالسلام - را در آغوش بگیرد و بعد پاسخ آن را هم ندهیم. 60- مطالب احتمالی و مشکوک در مرثیه خوانی مانند حضور حضرت لیلا - علیهاالسلام - در کربلا را به صورت قطعی و یقینی ذکر نکنیم و یا حتی از ذکر آنها خودداری نماییم. 61- بدون ضرورت، مرثیه را تکرار نکنیم و از دوباره خوانی بپرهیزیم. 62- می توانیم از آیات، روایات، شعر، داستان و خاطره، مثال و تشبیه، ضرب المثل، آمار و اخبار صحیح و دقیق، سخنان عالمان و بزرگان و دانشمندان نظیر حضرت امام خمینی - قدس سره الشریف - و جملات و قطعه های ادبی و زیبایی که متناسب با موضوع و محتوای مرثیه باشند استفاده نماییم. 63- اگر در خواندن مرثیه دارای سبک خاصی هستیم، آن قدر تمرین و ممارست داشته باشیم تا آن سبک را از دست ندهیم. 64- در آغاز راه می توانیم پیش از مرثیه خوانی چند نفس عمیق بکشیم، تا ترس و دلهره ی ما از بین برود و آرامش جای آن را بگیرد. 65- بطور طبیعی مرثیه خوانی کنیم و خود را به تکلف و زحمت نیندازیم. 66- نزد عموم از به کارگیری کلمات و لهجه ی خاص و محلی در مرثیه خوانی خودداری کنیم و از داشتن تکیه کلام پرهیز نماییم. 67- تا می توانیم از ابتکار و خلاقیت و ذوق و سلیقه ی خود و دیگران در انتخاب مراثی و کیفیت بیان و شیوه ی آغاز و پایان آنها استفاده کنیم. 68- اگر در خواندن مرثیه اشتباهی کردیم، در همان جلسه و اگر نتوانستیم در جلسه ی بعد، آن اشتباه را تصحیح نماییم. 69- می توانیم هنگام خواندن مرثیه، تحمل در برابر مشکلات و صبر در مقابل مصایب را برای شنوندگان زمینه سازی کنیم، زیرا معصوم - علیه السلام - فرموده است: «صبر نیمی از ایمان است». 70- به مرثیه ای که می خوانیم، خودمان اعتقاد داشته باشیم، تا این اعتقاد در شنوندگان نیز تاثیر معنوی و عاطفی بگذارد. 71- کیفیت بعضی گریه کردنها زننده است، از انجام چنین گریه هایی خودداری کنیم. 72- از دروغها و تحریفاتی که در مرثیه ها صورت گرفته است با اطلاع باشیم تا آنها را نخوانیم. 73- مواظب باشیم برای گریاندن مردم، مرثیه ها را کم و زیاد و تحریف نکنیم تا مثلا سوزناک شوند و مردم را به گریه اندازند. 74- اگر نگاه جمعیت یا افراد خاصی مانع مرثیه خوانی ما می شود، می توانیم گاهی چشمان خود را روی هم بگذاریم. 75- توجه داشته باشیم که مرثیه خوانی با زبان محاوره ای دلنشین تر از مرثیه خوانی با زبان مکاتبه ای است. 76- مرثیه خوان با تجربه ای می گفت: «مراثی و اشعار مربوط به آن را پیش از خواب حفظ کنید تا در ذهن شما کاملا نقش ببندد». 77- از هر حالت و یا حرکتی که متناسب با مرثیه خوانی و شخصیت مرثیه خوان نباشد خودداری کنیم. 78- برای مرثیه خوانی و جاری ساختن اشکها، سعی کنیم احساسات و عواطف شنوندگان را برانگیزانیم. 79- برای برانگیختن شور و احساس شنوندگان باید خودمان در هنگام مرثیه خوانی شور و سوز و احساس نیز داشته باشیم. 80- بین محتوای مرثیه و شرایط و احساسات شنوندگان ارتباط برقرار کنیم، تا غم و اندوه بیشتری را احساس نمایند و اشک بیشتری را جاری سازند. 81- هنگام مرثیه خوانی به همه ی جمعیت نگاه کنیم تا توجه همگان را جلب نماییم. و نیز برای جلب توجه و تاثیر بیشتر می توانیم در حد ضرورت و متناسب و هماهنگ با محتوای مرثیه از حرکات سر و صورت و دست استفاده کنیم. 82-برای مرثیه خوانی ترس به خود راه ندهیم، و از جمعیت زیاد شنوندگان و سشخصیت آنان هراسان نشویم. 83- در آغاز مرثیه خوانی ترس و لرز و دلهره و ضربان شدید قلب امری طبیعی است، از این رو یاس را به خود راه ندهیم و مرثیه خوانی را در «جاهای مختلف» و در حضور «جمعیتهای گوناگون» تمرین و دنبال کنیم تا ترس و دلهره ی ما از بین برود. 84- آثار و فواید معنوی مرثیه خوانی را به خاطر بیاوریم، تا علاقه ی ما به مرثیه خواندن بیشتر شود که نعمتی بزرگ است و متاسفانه برخی از آن غافلند. 85- اگر مرثیه را همراه با سخنرانی می خوانیم مواظب باشیم که مرثیه ی ما ناقض سخنرانی مان نباشد و بعکس، مثلا - بنا به فرض - اگر در سخنرانی می گوییم: «توبه در آخر عمر پذیرفته نمی شود» در این صورت نباید مرثیه ی حضرت حر را بخوانیم، زیرا حضرت حر در آخر عمرش توبه کرد و امام حسین - علیه السلام- توبه ی او را پذیرفت. 86- هدف نهایی از مرثیه خوانی «گریاندن» نیست، اگر چه مرثیه ی همراه با گریه بهتر است. 87- مرثیه خوان باید آنچنان ورزیده باشد که اگر به او گفتند در سه دقیقه مرثیه خوانی کند بتواند، و چنانچه به وی گفتند در سی دقیقه مرثیه خوانی کند باز هم بتواند. 88- اگر در آغاز راه هستیم به خود «تلقین» کنیم که می توانیم مرثیه خوانی نماییم، زیرا تلقین یکی از راههای تعلیم و تعلم است. 89- در همه جا نباید مرثیه خواند، بلکه باید یا شرایط مرثیه خوانی موجود باشد و یا شرایط آن را به وجود آورد و سپس مرثیه خواند. 90- مرثیه ها را مطابق فهم و موقعیت فردی، سنی، زمانی و مکانی شنوندگان انتخاب کنیم و بخوانیم. مثلا برای نوجوانان مرثیه ی حضرت قاسم - علیه السلام- و برای کودکان مرثیه ی حضرت رقیه - علیهاالسلام - و برای بانوان مرثیه ی حضرت زینب - علیهاالسلام - را بخوانیم. 91- می توانیم از مرثیه ها نکات اخلاقی، تربیتی، سیاسی، تاریخی و نظامی را استفاده کنیم و آنها را برای شنوندگان بازگو نماییم. یک فرمانده ی نظامی می گفت: «گاهی مواقع از مراثی امام حسین - علیه السلام- و پیکار او با دشمنانش، نکات نظامی را برداشت می کنیم». 92- معمولا از تعابیری که مخصوص همان زمانها بوده است استفاده کنیم، مثلا به جای خیمه کلمه ی چادر یا سنگر و به جای عمود، کلمه ی گرز را به کار نبریم. 93- مجالس دعا، ختم و مانند آن زمینه ی خوبی برای یادگیری و شروع مرثیه خوانی است. 94- فقط برای دیگران مرثیه نخوانیم، بلکه در بعضی اوقات و در تنهایی برای خود یا خانواده مان نیز مرثیه بخوانیم. 95- جلسه ی مرثیه می تواند برای مخاطبان، جلسه ی توبه و بازگشت به سوی خدا نیز باشد، به آن توجه کنیم و از آن استفاده نماییم. 96- مرثیه خوان نباید بر مسموعاتی (شنیده ها) که به نظر دروغ و غیر صحیح یا غیر قابل قبول است تکیه کند. 97- در مجالس مرثیه خوانهای خبره و مشهور شرکت نماییم، تا از روش و کیفیت مرثیه خوانی آنان نیز بهره مند شویم. یکی از مرثیه خوانها می گفت: «برای یادگیری مرثیه خوانی باید در جلسات مرثیه خوانها شرکت کنید تا با چشم خود ببینید که چگونه مرثیه می خوانند». 98- مرسوم است که در هر یک از روزها یا شبهای دهه ی محرم، مرثیه ی یکی از وقایع یا شهدای کربلا را می خوانند، از مرثیه خوانان با تجربه این را سوال کنیم که مثلا در شب تاسوعا یا عاشورا چه مرثیه ای باید خوانده شود؛ البته این امر در جاهای مختلف متفاوت است. 99- اگر مثلا در دو جا مرثیه خوانی می کنیم بهتر است برای هر کدام مرثیه ی جداگانه و یا دو قسمت مختلف از یک مرثیه را بخوانیم، زیرا در بعضی موارد ممکن است برخی از شنوندگان هر دو جا یکی باشند. 100- مرثیه ها را طوری بازگو نکنیم که خواری و ذلت خاندان عصمت و طهارت - علیهم السلام - از آن برداشت شود. 101- در مرثیه می توان به جای آمار و اعدادی که از نظر صحت مورد تردید و یا انکار است، به کلماتی از قبیل (جمعیتی بسیار)، (عده ای زیاد)، (تعدادی فراوان) اکتفا نمود، مثلا به جای اینکه بگوییم: «امام حسین - علیه السلام- چندین هزار نفر از دشمنان را کشت»، بهتر است بگوییم: «امام حسین - علیه السلام- تعداد فراوانی از دشمنان را کشت». 102- شایسته است از ذکر مراثی یا آماری که موجب انکار یا عکس العمل منفی شنوندگان می شود خودداری کنیم. بویژه در مقابل شنوندگانی که کمتر از اعتقاد راسخ و ایمان بالا برخوردار هستند. مثلا در چنین مجالسی شاید لازم نباشد که بگوییم: «نوجوان کربلا حضرت قاسم - علیه السلام - سی و پنج نفر از دشمنان را کشت». 103- می توانیم برخی از قسمتهای مرثیه یا اشعار و رجزهای آن را با همان زبان عربی بخوانیم و سپس آنها را ترجمه کنیم، مگر در مواری که ترجمه ی آنها لازم نباشد. 104- اگر از کلمات و جملات عربی در مرثیه خوانی استفاده می کنیم آنها را بطور صحیح تلفظ کنیم، بویژه در مجالسی که آشنایان به زبان عربی مانند علما و طلاب حضور دارند. 105- اگر به زبان عربی آشنایی داریم، مراثی حضرت فاطمه ی زهرا - علیهاالسلام - در جلد (43) بحار الانوار و مراثی امام حسین و اصحابش -- علیهم السلام - در جلدهای (44) و (45) بحار الانوار گردآوری شده اند. 106- اگر بعد از غذا و یا با حالت کسالت، بیماری، خستگی، عصبانیت، ناراحتی، خواب آلودگی و مانند آن مرثیه خوانی نکنیم، بهتر و موثرتر است. از این رو آرامش، سلامت و استراحت کافی پیش از مرثیه خوانی را فراموش ننماییم. 107- می توان برای یادگیری مرثیه ها و اشعار زیبا دفتری مانند کلاسور را تهیه کرد و آنها را در آن دفتر نوشت، تا در هنگام مرثیه خوانی به تناسب موضوع از مرثیه ها و اشعار آن استفاده نمود. 108- کسب تجربه از خود و دیگران از رموز موفقیت در امر مرثیه خوانی است. 109- دقت کنیم محتوای مرثیه را اشتباه نگوییم. مثلا توجه داشته باشیم که حضرت عباس - علیه السلام- مشک آب را اول به دست راستش گرفت و یا به دست چپش؟ یا مثلا امام حسین - علیه السلام - زبانش را در دهان حضرت علی اکبر - علیه السلام - گذاشت و یا بعکس؟ 110- در مرثیه خوانی از این شاخه به آن شاخه نپریم، بلکه همان موضوع و محتوای مرثیه را برای شنوندگان بازگو کنیم. 111- سعی کنیم مرثیه را برای شنوندگان «مجسم» نماییم. 112- در مرثیه خوانی مواظب باشیم به جای تقویت روحیه، تضعیف روحیه نکنیم. 113- اگر مرثیه خوانهای دیگری برای خواندن در مجلس حضور دارند، وقت آنان را نیز در نظر داشته باشیم. 114- خواندن مرثیه را بیش از حد، طولانی نکنیم، تا موجب ملال و خستگی شنوندگان نشود و بر آنان اثر منفی نگذارد؛ بویژه در مجالسی که علاقه و زمینه ی کمتری نسبت به مرثیه در آنها وجود دارد، از طولانی کردن مرثیه خودداری نماییم. 115- در غیر موارد ضروری، مرثیه را متناسب با زمان خود بخوانیم، مثلا مرثیه ورود امام حسین - علیه السلام- به کربلا را در همان اوایل محرم و مرثیه ی ورود جابر بن عبدالله انصاری به کربلا را در روز اربعین بخوانیم. 116- سعی کنیم حتما در ایام خاص و ویژه ماند ماههای محرم و صفر و ایام فاطمیه و شبهای قدر و وفات و شهادت مرثیه بخوانیم. و شایسته است در این ایام از خنده و مزاح پرهیز کنیم. 117- از کتابهای مقتل (مقاتل) و مرثیه هایی که دارای مدرک و سند و مأخذ صحیح و معتبر هستند استفاده کنیم، و از هر مرثیه خوانی، مرثیه ها را نقل ننماییم و برای دیگران نخوانیم. کتابهای منتهی الامال، نفس المهموم و بیت الاحزان محدث قمی، لهوف سید بن طاووس، جلاء العیون مجلسی و ارشاد شیخ مفید در زمینه ی مرثیه خوانی کتابهای خوب، مفید و معتبری هستند. 119- اگر مأخذ و مدرک مرثیه را به شنوندگان بگوییم بهتر است، بخصوص در مجالسی که طلاب، علما و بزرگان حضور دارند. 120- آرام و شمرده شمرده مرثیه را بخوانیم و با فریاد و با شتاب و سرعت بیش از حد، مرثیه خوانی نکنیم. 121- هنگام خواندن مرثیه فاصله ی مناسب دهان خود با میکروفون را رعایت کنیم، تا صدا خوب منتقل شود و بلندگو سوت نکشد. و توجه داشته باشیم که صدای بلندگو بیش از اندازه، کم یا زیاد نباشد. 122-اگر مرثیه را با صوت زیبا بخوانیم دلنشین تر است. و اگر صوت زیبا نداریم، مرثیه را به صورت عادی و معمولی و بدون صوت بخوانیم، ولی مرثیه خوانی را به خاطر نداشتن صوت زیبا ترک و رها نکنیم. 123- در جاهایی که مرثیه، سوزناک و حزین می باشد، بهتر است هماهنگ با آن، صدایمان را سوزناک و حزین و چهره مان را اندوهناک نماییم. 124- شایسته است صوت ما هنگام خواندن مرثیه یکنواخت نباشد، بلکه صوت خود را به تناسب محتوای مرثیه و به گونه ای که زننده نباشد بالا و پایین ببریم و بلند و آهسته کنیم. 125- اگر در شیوه و سبک مرثیه خوانی از کسی تقلید می کنیم آن را به مرور زمان ترک نماییم تا خودمان صاحب سبک شویم، البته گفته اند در آغاز راه، تقلید از مرثیه خوانهای دیگر اشکالی ندارد. 126- اگر مرثیه خوانهای دیگری نیز در مجلس حضور دارند از روی احترام، از آنان کسب اجازه کنیم و به آنها تعارف نماییم. 127- کتابها و اشعار مرثیه و نوحه خوانی را مطالعه کنیم، و به نوارهای مرثیه و نوحه خوانی گوش فرادهیم. 128- از بانی و مؤسس و دست اندرکاران مجلس روضه خوانی تشکر و قدردانی نماییم، اما به صورت مبالغه آمیز و خارج از حد و فراتر از واقعیت نباشد. منبع:سایت راسخون کلیپ صوتی گلچین مداحی شب پنجم محرم حاج محمود کریمی حاج سعید حدادیان حاج حسین سیب سرخی حاج حسن خلج حاج مجید بنی فاطمه حاج مهدی میرداماد حاج مهدی سلحشور
دوشنبه ، ۲۷مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هم اندیشی]
[مشاهده در: www.hamandishi.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
گوناگون
پربازدیدترینها