محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827984112
60سالگی؛ دوره نشاط یا میرایی؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۲۶ مهر ۱۳۹۴ - ۱۷:۵۶
یک نویسنده ادبی با اشاره به ضرورت توجه به «نهضت اجتماعی بالندگی در میانسالی» از روشنگران اجتماعی خواست تا در این زمینه وارد عمل شوند و به تنویر افکار عمومی بپردازند. رفیع افتخار در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: به اعتقاد ژاپنی‌ها، 60سالگی دوره‌ی نشاط و جوانی است. آن‌ها به این طرز تفکر خود سخت پایبندند و از آن دفاع می‌کنند. در این اعتقاد - سوای تحلیل فیزیولوژیک انسانی - هسته‌ای حقیقی و پرارزش نهفته است که نباید و نمی‌توان از آن به‌سادگی گذشت، زیرا در این دوره، افراد بزرگسال با انبانی پر از تجربه‌های تلخ و شیرین، لگام بر چهره‌ی زندگی نشانده و فراز و فرودهای زیادی را از سر گذرانده‌ا‌ند. نویسنده رمان «تپش» بیان کرد: متأسفانه عده‌ای دیگر از جوامع، دوره‌ی میانسالی را مترادف با میرایی و تحلیل سلولی می‌دانند. آن‌ها با جملات مأیوسانه‌ای مانند «از ما که گذشت»، «جوانی کجایی که یادت به‌خیر»، «ما که عمرمان به‌سر رسیده» و مانند این عبارات، خود را پاکباخته قلمداد می‌کنند و چه بسا در تنهایی سر به آستان «سربار بودن» می‌سایند! در این‌گونه جوامع، میانسالی، مترادف با آه و افسوس، افسردگی و دلمردگی و پریشانی و ظهور و بروز انواع و اقسام مرض-های روحی و جسمی است. وی تأکید کرد: قلب آدم به درد می‌آید وقتی در کوچه و خیابان، در پارک و مراکز عمومی و انفرادی زنان و مردان میانسال را می‌بینیم که بی‌هدف و بی‌انگیزه، مات نقطه‌ای شده‌اند و به کشتن زمان مشغول‌اند! آری، اینان همان آدم‌هایند. بی‌آرزو و بی‌اشتیاق! اگر بپرسید چرا اوقات‌تان را با مطالعه پر نمی‌کنید و کتاب و مجله‌ا‌ی را ورق نمی‌زنید! جواب می‌گیرید: ای بابا! ما در دوران کودکی، نوجوانی و جوانی نیز اهل مطالعه نبودیم حالا که لب گوریم ... مگر امکان دارد؟! نویسنده کتاب «برسد به دست دوست» ادامه داد: نه آن زمان کام‌شان را با گرمای مطالعه شیرین کردند و به لذت خواندن و دانستن نائل آمدند نه این زمان که عمر گران‌بها را عبث و به بطالت می‌گذرانند و حاضر نیستند پا به کتابخانه و مرکزی فرهنگی بگذارند. جلوی چشمان‌مان، خیل عظیم جمعیت میانسال، با انرژی نهفته و کوله‌باری از تجربه‌های فردی و اجتماعی سهل و ساده هرز می‌روند. آنان قدم به جلو برنمی‌دارند و سفت و سمج به دنیای ایستای خود چسبیده‌اند. از غوطه خوردن در رویاها می‌هراسند و از برابر روشنایی مطالعه و آگاهی می‌گریزند. شاید هم مقصر نباشند، چون هیچ‌گاه و در درازنای عمرشان لذت هنر و هنرورزی را نچشیده‌اند. افتخار با طرح این پرسش که آیا باید همچنان دست روی دست گذاشت و بی‌تفاوت نگاه کرد؟ گفت: هر جامعه‌ا‌ی به اثر انگشت میانسالان خود نیاز دارد. آیا جامعه‌ی ما به «نهضت اجتماعی بالندگی در میانسالی» نیازمند است؟ جواب این سوال را باید روشنگران اجتماعی بدهند و از زیر بار مسئولیت شانه خالی نکنند. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 61]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها