واضح آرشیو وب فارسی:ایکنا: گروه اجتماعی: سرگذشت های مربوط به حُر و نقش او در حادثه کربلا، از نخستین برخوردش با کاروان سیدالشهدا، سپس توبه اش و پیوستن به جبهه حق و شهادت در رکاب سیدالشهدا در همه مقتل ها و کتاب های تاریخ عاشورا نگاشته شده و توبه او شاخص ترین بخش نورانی زندگی اوست.به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) از لرستان، شهید والاقدر عاشورا، حُر از خاندان های معروف عراق و از روسای کوفیان بود به درخواست ابن زیاد، برای مبارزه با حسین(ع) فرا خونده شد و به سرکردگی هزار سوار برگزیده گشت. یکی از وقایع کربلا مربوط به حربن یزیدریاحی که از فرماندهان سپاه زیاد بود، است.زمانی که امام حسین(ع) وارد کربلا شد، حر بود که راه را بر ایشان بست و شرط گذاشت یا بیعت کند و یا بماند که کسب تکلیف شود، و این وضع تا روز هفتم و هشتم محرم که سپاه عبیدالله وارد کربلا شد ادامه داشت درحالی که حر در طول این مدت که راه را بر امام و یارانش بسته بود، برای نماز به امام حسین(ع) اقتدا می کرد. گفته اند وقتی از دارالاماره کوفه، با مأموریت بستن راه بر امام حسین(ع) بیرون امد، ندایی شنید که: ای حر! مژده باد تو را بهشت... در منزل «قصر بنی مقاتل» یا «شراف» راه را بر امام بست و مانع از حرکت آن حضرت به سوی کوفه شد. کاروان حسینی را همراهی کرد تا به کربلا رسیدند و امام در آن جا فرود آمد حز وقتی فهمید کار جنگ با حسین(ع) جدی است، صبح عاشورا به بهانه آب دادن اسب خویش، از اردوگاه عمرسعد جدا شد و به کاروان حسین(ع) و جبهه حق پیوست، توبه کنان کنار خیمه های امام آمد و اظهار پشیمانی کرد سپس اذن میدان طلبید این انتخاب شگفت و برگزیدن راه بهشت بردوزخ، از حر، چهره ای دوست داشتنی و قهرمان ساخت. حُر با اذن امام به میدان رفت و در خطابه ای مؤثر، سپاه کوفه را به خاطر جنگیدن با حسین(ع) توبیخ کرد چیزی نمانده بود که سخنان او، گروهی از سربازان عمرسعد را تحت تاثیر قرار داده از جنگ با سیدالشهدا منصرف سازد که سپاه عمرسعد، او را هدف تیرها قرار داد امام بازگشت و پس از لحظاتی دوباره به میدان رفت و با رجزخوانی، به مبارزه پرداخت و پس از نبردی دلیرانه به شهادت رسید. حسین بن علی(ع) بر بالین حر حضور یافت و خطاب به آن شهید، فرمود: تو همان گونه که مادرت نامت را «حُر» گذاشته است، حر و آزاده ای، آزاد در دنیا و سعادتمند در آخرت و دست بر چهره اش کشید. امام حسین(ع) با دستمالی سر حر را بست.پس از عاشورا بنی تمیم او را در فاصله یک میلی از امام حسین(ع) دفن کردند، همان جا که قبر کنونی اوست بیرون کربلا در جایی که در قدیم به آن «نواویس» می گفته اند. سرگذشت های مربوط به حر و نقش او در حادثه کربلا، از نخستین برخوردش با کاروان سیدالشهدا، سپس توبه اش و پیوستن به جبهه حق و شهادت در رکاب سیدالشهدا در همه مقتل ها و کتاب های تاریخ عاشورا نگاشته شده و توبه او شاخص ترین بخش نورانی زندگی اوست. حر در روز عاشورا زمانی که متوجه شد که سپاهیان قصد دارند امام حسین(ع) را به شهادت برسانند پشیمان شد، و ناراحت و ندیم چکمه هایم را درآورده بر گردن آویزان کرد و از لشگر یزیدیان جدا شد، به خیمه امام حسین(ع) رفت و سینه خیز نزد امام(ع) رفت و از ایشان عذرخواهی کرده و احساس ندامت کرد. حر جز کسانی بود که در رکاب امام شهید شد، اولین کسی که در رکاب امام حسین(ع) شهید شد، حر بود، و در زمانی که به میدان رفت پس از زخمی که برداشت امام(ع) دستمالی بر سر او بست که جلوی خونریزی را بگیرد. بیش از هزار سال بعد، یکی از سلاطین قصد مرمت قبر این بزرگوار را داشتند، زمانی به جنازه او رسیدند، با پیکر او که سالم مانده بود مواجه شدند قصد تعویض پیشانی بند را کردند که به محض باز شدن جای زخم شروع به خون ریزی کرد و با هیچ پارچه دیگری بند نیامد الا آن پیشانی بندی که خود امام حسین(ع) بر سر این بزرگوار بسته بود. این واقعه کرامت و حرمت حر را نشان می دهد و به ما می گوید اگر خطایی انجام دادید زمانی که متوجه آن شدید از آن توبه کرده و به طرف حق برگردید چراکه خداوند لطفش زیاد است، و امام حسین(ع) با این که حر راه را بر او بسته بود، باز هم او را بخشید.
یکشنبه ، ۲۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایکنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]