محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830114509
افشای پشت پرده سازمان تربیت بدنی دولت احمدی نژاد
واضح آرشیو وب فارسی:تیک: بیشتر شهرتش را مدیون فوتبال و زمانی است که مدیرعامل باشگاه استقلال تهران بود. با این وجود امیررضا واعظ آشتیانی معاونت وزارت صنایع و معادن، عضویت در شورای دوم شهر تهران و همچنین قائم مقامی سازمان تربیت بدنی را در کارنامه خود دارد. وی همچنین به مدت هشت سال در شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی به عنوان یکی از ریشه دارترین احزاب کشور فعالیت کرده است. با واعظ آشتیانی درباره گفتمان اعتدال، وضعیت جبهه پایداری، نقش موتلفه در انتخابات مجلس و رابطه اش با محمود احمدی نژاد گفت وگو کردیم که پاسخ های جالب و جدیدی به پرسش ها داد. در ادامه متن این گفت وگو را از نظر می گذرانید: از دیدگاه اصولگرایان دولت آقای روحانی به چه میزان موفق بوده است؟ اصولگرایان چه توقعی از دولت داشتند؟آیا این توقعات برآورده شده است؟ هر دولتی که بر سر کار می آید برای اینکه دولت موفقی باشد باید از انتقاد به دولت های گذشته و متهم کردن مسئولان دولت گذشته پرهیز کند. ما باید این مساله را بپذیریم که هر دولتی با برنامه های خاص خود آغازبه کار می کند و در مسیر حرکت خود با نقاط قوت و ضعف هایی همراه است. هیچ دولتی نمی تواند مدعی شود که تمام برنامه های خود را با قدرت به نتیجه رسانده و هیچ گونه نقطه ضعفی نیز نداشته است. آقای روحانی و مدیران ایشان از همان ابتدا عنوان کردند که یک ویرانه از دولت گذشته تحویل گرفته اند. این سخن به این معناست که دولت های گذشته همه در ایران دارای نقاط ضعف بودند و ما تنها دولتی هستیم که دارای نقاط قوت هستیم. احمدی نژاد به صراحت همه دولت های قبل از خود را تخطئه می کرد و آشکارا نسبت به روسای جمهور قبل روش تخریبی داشت. آیا چنین نبود؟ بله، سخن شما صحیح است؛ اما من به صورت کلی عنوان می کنم. بنده پیرو گفتمان کاسبکارانه نیستم، اینکه سخنی عنوان کنم که عده ای را راضی یا عده دیگری را ناراضی کنم. من معتقدم نباید نان به نرخ روز خورد و باید سخن حق و حقیقت بیان کرد. به نظر من دولتی که از دولت قبل از خود انتقاد می کند به نوعی ناتوانی خود را به رخ می کشد. اینکه دولت فعلی هر روز یک سوژه از دولت قبل ارائه کند و در بخش های مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی نیز هیچ اتفاق خاصی رخ ندهد که سبب رضایت مردم شود نمی تواند قابل قبول باشد. دولت ها باید مکمل هم باشند تا بتوانند کشور را به سوی پیشرفت هدایت کنند. در آمریکا دو حزب جمهوریخواه و دموکرات وجود دارند که با توجه به اختلاف سلیقه ای که در مسائل مختلف دارند اما در کلیت نظام سیاسی آمریکا یک برنامه و استراتژی را دنبال می کنند و دولت های آنان به نوعی تکمیل کننده یکدیگر هستند. اگر دولت ها به جای اینکه در کنار هم قرار بگیرند در مقابل هم قرار بگیرند ممکن است بسیاری از سیاست ها به صورت سلیقه ای و سیاسی اجرایی شود. بسیاری از وزرایی که آقای روحانی انتخاب کردند پس از ورود به وزارتخانه تغییرات گسترده ای در آن وزراتخانه صورت دادند و زیر و روی وزراتخانه های خود را تغییر دادند. دولت های جدید نباید دولت های گذشته را تخطئه کنند. در دولت های گذشته تغییرات مدیران شدت بسیار زیادی داشت. به نظر شما آقای روحانی در همین موضوع مشی معتدل تری در پیش نگرفتند؟ به نظر من آقای روحانی بیشتر ژست اعتدال را گرفته اند تا اینکه به معنای واقعی معتدل باشند. حتی همراهان و همکاران ایشان نیز بیشتر از آنکه به معنای واقعی معتدل باشند بیشتر ژست اعتدال می گیرند. البته از این نکته نیز نباید غافل شد که اجرای مفهوم اعتدال در مدیریت کشور مساله بسیار سخت و دشواری است و از عهده هر کسی برنمی آید. اعتدال به این معنا نیست که باید در مقابل همه انتقادات سکوت کرد و زمانی که «کارد به استخوان رسید» با تحکم و تندی پاسخ گفت. برخی از پاسخ هایی که آقای روحانی به منتقدان خود دادند در چنین وضعیتی صورت گرفت. با این وجود فضای مدیریتی و آرامش نسبی که در فضای سیاسی در دولت آقای روحانی شکل گرفته نسبت به دولت های گذشته وضعیت بهتری پیدا کرده است. البته این وضعیت زیاد چشمگیر نبوده است. برخی افراد که در کنار آقای روحانی حضور دارند ماسک اعتدال به چهره زده اند اما بعضا رفتار تندروانه از خود بروز می دهند. منظور شما چه کسانی است؟مثال می زنید؟ خیر، ترجیح می دهم نام شخص خاصی را عنوان نکنم. با این وجود وضعیت این گونه افراد «اظهر من الشمس» بوده و خیلی واضح است. شما به این مساله اعتقاد دارید که عده ای از اصولگرایان از همان ابتدای شکل گیری دولت آقای روحانی با ایشان مخالفت کردند؟ به نظر من این مخالفت ها از زمانی آغاز شد که برخی از اقدامات دولت مانند مساله بورسیه ها در وزارت علوم صورت گرفت؛ یعنی من این مخالفت ها را نوعی واکنش به برخی رفتارهای دولت قلمداد می کنم. البته از این نکته نیز نباید بگذریم که عده ای از اصولگرایان از انتخاب آقای روحانی به عنوان رئیس جمهور ناراضی بودند و به دنبال نقطه ضعف دولت می گشتند تا از آن انتقاد کنند. این عده با سیاه و سفید دیدن وضعیت کشور بدون دلیل و تنها به علت عدم پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری با آقای روحانی مخالفت کردند که مساله ای مذموم است. متاسفانه برخی از ما هنوز تربیت سیاسی نشده ایم و به جای اینکه تعامل و همکاری را یاد بگیریم تنها انتقاد و تخریب را یاد گرفته ایم و تلاش می کنیم با کوچک ترین مشکلی به صورت یکدیگر چنگ بزنیم. به نظر می رسد سخنان آقای روحانی در واکنش به تندروی ها صورت می گیرد و دولت خود منشأ تندروی های سیاسی نیست. این در حالی است که دولت گذشته خود بعضا منشأ برخی از تندروی های سیاسی به شمار می رفت. دیدگاه شما در این زمینه چیست؟ در ابتدای روی کار آمدن دولت برخی از اصولگرایان بودند که با دولت مخالفت می کردند و آقای روحانی واکنش نشان می داد. اما در ادامه برخی سخنان آقای روحانی و اطرافیان ایشان سبب واکنش منتقدان دولت شد. مساله مهم در این زمینه این است که ما هنوز در ارائه یک گفتمان و ادبیات سیاسی مناسب به نتیجه مطلوبی نرسیده ایم. این مساله مختص به یک گروه سیاسی نیست. با این وجود برخی افراد دارای ادبیات و گفتمان ادیبانه و محترمانه هستند و همواره از سر دلسوزی مطالبی را عنوان می کنند. هر چند برخی این عده را به سازش کاری متهم می کنند با این وجود ادبیات و نوع برخورد آنها با مسائل مختلف جای تامل و تقدیر دارد. این در حالی است که برخی به محض اینکه یک نفر سخنی برخلاف میلشان عنوان کرد وی را متهم به تندروی می کنند. مقام معظم رهبری در یکی از سخنرانی های خود عنوان کردند که نباید جوانان حزب اللهی را به دلیل انتقاداتی که مطرح می کنند به تندروی متهم کنید و سپس آنها را از بازی خارج کنید. برخی گمان می کنند اگر مخالفان دولت هیچ سخنی علیه دولت عنوان نکنند و نان به نرخ روز بخورند اشخاص معتدلی هستند. این درحالی است که اعتدال به معنای تفکر، درایت و عقلانیت است، بدون اینکه با کسی وارد معامله سیاسی شوید. در شرایط کنونی کسانی که انتقاد می کنند به سه دسته تقسیم می شوند: عده ای از سر انتقام، انتقاد می کنند، عده ای از سر دلسوزی انتقاد می کنند و عده ای نیز چون نان به نرخ روز خور هستند به شکلی سخن می گویند که هیچ کس ناراحت نشود تا منافعی که به دنبال آن هستند تامین شود. به نظر من دسته سوم در شرایط کنونی گوی سبقت را از دو گروه دیگر ربوده و بر فضای سیاسی سیطره افکنده اند. چرا برخی از اصولگرایان مانند آقای لاریجانی و طیف منتسب به ایشان با آقای روحانی همراه هستند اما برخی از اصولگرایان مانند اعضای جبهه پایداری با دولت مخالفت می کنند. این اختلاف مواضع در بین جریان اصولگرایی به رابطه کلی این جریان با دولت مستقر آسیب نمی زند؟ به نظر من این اختلافات در یک جریان بزرگی مانند اصولگرایی طبیعی است و نمی توان توقع داشت که همه افراد حاضر در یک جریان سیاسی به یک شکل و یک نوع فکر و رفتار کنند. با این وجود امیدوارم که اصولگرایان در انتخابات مجلس آینده که از بسیاری جهات دارای اهمیت زیاد است به یک اجماع مناسب دست پیدا کنند. این در حالی است که اصلاح طلبان نیز تلاش می کنند با وحدت و اجماع وارد عرصه انتخابات شوند. با این حال بنده بعید می دانم که دو جریان سیاسی با یک لیست واحد وارد انتخابات مجلس شوند. چرا؟استدلال شما در این زمینه چیست؟ به هر حال عده ای خارج از لیست واحد هر دو جریان سیاسی قرار می گیرند و به علت اینکه در نهایت احساس تکلیف می کنند یا به صورت مستقل وارد عرصه انتخابات می شوند یا اینکه لیست جداگانه ارائه می کنند. وضعیت اصلاح طلبان برای اجماع نسبت به اصولگرایان بهتر نیست؟ تا حدودی کار اصلاح طلبان نسبت به اصولگرایان به دلیل شرایط زمانی و تشتت خفیف تر درون گروهی راحت تر است؛ اما به حدی نیست که اصلاح طلبان را برنده نهایی انتخابات کند. یکی از محاسن اصولگرایان این است که در زمان هایی که این جریان نیازمند وحدت است در دقیقه نود همه پای کار حاضر می شوند و وحدت مورد نظر حاصل می شود. ما باید این نکته را در نظر داشته باشیم که هر مقطع زمانی شرایط خاص خود را دارد. شرایط انتخابات پیش روی مجلس با انتخابات ریاست جمهوری سال92 و حتی ریاست جمهوری سال های 84 و 88 از جنبه های مختلف متفاوت است. در نتیجه نباید توقع داشت که اصولگرایان از تجربه گذشته درس نگرفته باشند. شکافی که جبهه پایداری در بین جریان اصولگرایی به وجودآورده در اجماع اصولگرایان تاثیرگذار نیست؟این در حالی است که با درگذشت آیت ا... مهدوی کنی کانون اجماع اصولگرایان نیز از بین رفته است. آیا اشخاصی مانند آیت ا... یزدی، موحدی کرمانی و حتی مصباح یزدی می توانند جای خالی آیت ا... مهدوی کنی را برای اجماع اصولگرایان پر کنند؟ هر سه شخصیتی که شما عنوان می کنید وزنه های سنگینی در جریان اصولگرایی به شمار می روند و می توانند مرهمی بر فقدان آیت ا... مهدوی کنی باشند. در شرایط کنونی هر کدام از این بزرگان طیف فکری خاصی را در بین اصولگرایان هدایت می کنند. در نتیجه در صورتی که یک اجماع منطقی و مبتنی بر عقلانیت بین سه آیت ا... شکل بگیرد می توان به وحدت اصولگرایان در انتخابات مجلس امید داشت. درباره جبهه پایداری نیز باید عنوان کنم اعضای جبهه پایداری گمان می کنند رفتاری که از خود بروز می دهند در جهت منافع نظام سیاسی است. به هر حال باید به این نوع طرز تفکر نیز احترام گذاشت. نکته دیگر اینکه سازماندهی جبهه پایداری در شرایط کنونی نسبت به دیگر طیف های اصولگرایی وضعیت بهتری دارد. این سازماندهی بیانگر دغدغه مند بودن این طیف سیاسی است. جریان اصولگرایی یک جریان وسیع و بزرگ است که طیف های مختلف فکری را در دل خود جای داده است. در نتیجه ممکن است دیدگاه های طیف های مختلف این جریان نسبت به مسائلی مانند برجام و مشکلات اقتصادی با یکدیگر تفاوت های معناداری داشته باشد. نباید نام این اختلاف سلیقه های درون گروهی را شکاف و انشقاق گذاشت. در شرایط کنونی علاوه بر جبهه پایداری گروه های دیگری نیز در بین اصولگرایان وجود دارند که نسبت به برخی از اقدامات دولت انتقاد دارند. در نتیجه انتقاد از دولت مختص به اعضای جبهه پایداری نیست. اگر قرار باشد همه طیف های سیاسی با یک دیدگاه به مسائل نگاه کنند نمی توان به دنبال پویایی، تضارب آرا و نشاط سیاسی بود. انتقاد از دولت مختص به جبهه پایداری نیست. در شرایط کنونی برخی از اصلاح طلبان به صورت مرتب در حال انتقاد کردن از دولت هستند. این در حالی است که نمی توان منتقدان اصلاح طلب دولت را گروهی معرفی کرد که درصدد انشقاق در بین اصلاح طلبان هستند. حزب موتلفه اسلامی در سال های پس از انقلاب و حتی در دهه هفتاد همواره لیدری اصولگرایان را در مقاطع حساس برعهده داشت. با این وجود این تشکل در سال های اخیر نقش پررنگ خود را در بین اصولگرایان از دست داده است. نقش حزب موتلفه را در انتخابات مجلس چگونه ارزیابی می کنید؟ در این زمینه من باید یک انتقاد کلی از تمام جریان های سیاسی داشته باشم. متاسفانه برخی از تشکل های سیاسی نیروهای خود را براساس موقعیت زمانی انتخاب می کنند و پس از مدتی آنها را رها می کنند. برای مثال اگر یک نفر نماینده مجلس یا وزیر کابینه است تنها برای همان مقطع زمانی از توانایی های وی استفاده می شود و پس از پایان دوران خدمتش به فراموشی سپرده می شود. نکته دیگر اینکه هیچ کدام از تشکل ها و احزاب سیاسی ایران دارای برنامه ریزی برای رئیس جمهور کشور نیستند. تاکنون هیچ کدام از روسای جمهور ایران با برنامه های تشکیلاتی حزب متبوع خود به ریاست جمهوری نرسیده است. رئیس دولت اصلاحات تا لحظه آخر گمان نمی کرد رئیس جمهور شود. درباره محمود احمدی نژاد نیز وضعیت به همین شکل بود و تا لحظه آخر کسی گمان نمی کرد نام وی از صندوق های رأی به عنوان رئیس جمهور کشور بیرون بیاید. این اتفاق برای آقای روحانی هم رخ داد و وی تا لحظه آخر فکر نمی کرد که به ریاست جمهوری برسد. تشکل های هر سه رئیس جمهور هم برنامه ریزی خاصی برای فردای پیروزی آنها انجام نداده بودند. با این وجود حزب موتلفه اسلامی یکی از احزاب ریشه دار سیاسی کشور است که در تمام استان های کشور شعبه دارد و ریشه در باورهای عمیق مذهبی و اعتقادی مردم دارد. برخی از شخصیت های طراز اول این تشکل مانند مرحوم حبیب ا... عسکراولادی از بزرگان اخلاقی و سیاسی کشور بودند که همواره بر اخلاق در سیاست و حفظ ارزش های اسلامی و انسانی تاکید می کردند. من افتخار داشتم که هشت سال در شورای مرکزی این حزب حضور داشته باشم و این مساله یکی از افتخارات سیاسی بنده است. با این وجود نزدیک به سه سال است که رابطه تشکیلاتی بنده با موتلفه از بین رفته و در حال حاضر رابطه خاصی با این تشکل ندارم. این قطع رابطه براساس دلیل خاصی صورت گرفته است؟ خیر، دلیل خاصی ندارد. علت اصلی این قطع رابطه مشغله کاری بود. مهم ترین حسن موتلفه اسلامی اخلاق مداری این حزب در مسائل مختلف کشور بود. موتلفه هیچ گاه به دنبال سیاست بازی و سیاست کاری نبوده و در آینده نیز نخواهد بود. شما در یکی از مصاحبه های خود عنوان کرده بودید که حاضرید به «احمدی نژاد سال84» دوباره رأی بدهید. آیا در شرایط کنونی نیز اگر احمدی نژاد قصد داشته باشد به قدرت بازگردد از وی حمایت می کنید؟ قرار نیست زمان به عقب برگردد و این امری محال است. مردم ایران در سال 84 به دلیل اخلاصی که در احمدی نژاد دیدند به وی رأی دادند. در سال84 مردم ایران تلاش کردند که خود را از یک فضای خسته کننده سیاسی رها کنند. ضمن اینکه بنده در دور اول انتخابات ریاست جمهوری سال84 به آقای لاریجانی رأی دادم و در ستاد انتخاباتی ایشان فعالیت می کردم. در دور دوم انتخابات بود که من به آقای احمدی نژاد رأی دادم و از ایشان حمایت کردم. سال88 به چه کسی رأی دادید؟ به آقای احمدی نژاد. آیا شما قبول دارید که احمدی نژاد سال84 صد و هشتاد درجه با احمدی نژاد سال92تفاوت داشت؟ من با این تعبیر موافق نیستم. احمدی نژاد در این سال ها مرعوب شد. احمدی نژاد گمان می کرد همه حمایت هایی که از وی صورت می گیرد به دلیل توانمندی های خاص خودش است، در حالی که چنین نبود. احمدی نژاد مرعوب چه چیزی شد؟ مرعوب حمایت همه جانبه ای که از سوی گروه های مختلف سیاسی از وی صورت گرفت. این حمایت در نهایت به ضرر وی تمام شد. بنده هیچ گاه رابطه مستقیمی با ایشان نداشتم. با این وجود دوبار از طرف ایشان برای من دعوتنامه ارسال شد. در دولت نهم یا دهم؟ در دولت دهم. برای چه سمت هایی؟ ابتدا برای وزارت صنایع و سپس برای ریاست سازمان تربیت بدنی. البته بنده در دو نامه جداگانه از لطف ایشان تشکر کردم و انصراف خود را اعلام کردم. دلیل این انصراف چه بود؟ روحیات و مشی فکری من با سیستم ایشان سازگاری نداشت. شیوه تغییر مدیران احمدی نژاد به هیچ عنوان پسندیده نبود. به نظر من وزرایی که آقای احمدی نژاد برکنار کرد یا خیلی نجیبانه رفتار کردند یا اینکه واقعا ناتوان بودند که هیچ واکنش خاصی به رفتار وی نشان ندادند. اگر احمدی نژاد رفتاری که با امثال آقای متکی و خانم دستجردی داشت را با من می کرد بنده مطمئنا واکنش سختی نشان می دادم. خود ایشان هم به این مساله آگاهی داشت. با این وجود آقای احمدی نژاد نسبت به این مساله اصرار داشتند که بنده قائم مقام سازمان تربیت بدنی شوم و من نیز در نهایت این مسئولیت را قبول کردم. پس چرا پس از سه ماه استعفا کردید؟ ادبیات من با سیستم احمدی نژاد همخوانی نداشت و من مشاهده کردم که ادبیات احمدی نژاد به مدیران ایشان هم رسوخ کرده است. بنده حاضر نبودم در مقابل هر موضوعی از خود کرنش نشان بدهم. من مشاهده کردم که در سازمان تربیت بدنی مسائل به صورت غیرکارشناسی و سلیقه ای تصمیم گیری می شود و حق و حقوق بسیاری از افراد ضایع می شود. رفتاری که برخی آقایان در سازمان تربیت بدنی از خود نشان می دادند رفتار مدیریتی نبود و من خیلی زود متوجه شدم که امکان همکاری با این رویکرد اجرایی برایم وجود ندارد. وضعیت در سازمان تربیت بدنی به شکلی بود که یک رئیس فدراسیون هنگامی که شب به خواب می رفت، فردای آن روز رئیس فدراسیون نبود و وی را شبانه و بدون هیچ دلیل محکمه پسندی برکنار می کردند. قرار نیست هر شخصی که مدیر شد به هر شکل که خود تمایل دارد رفتار کند و برای شعور و شخصیت دیگران ارزش قائل نشود. رابطه احمدی نژاد با موتلفه در ابتدا مثبت بود اما به مرور زمان این رابطه به سردی گرایید. دلیل این مساله چه بود؟آیا موتلفه از حمایت از احمدی نژاد پشیمان شد؟ در شورای مرکزی موتلفه سخنان زیادی درباره آقای احمدی نژاد مطرح می شد. موتلفه هیچ گاه با احمدی نژاد تعارف نداشت و خیلی صریح مواضع خود را نسبت به احمدی نژاد اعلام می کرد. آیا موتلفه به جایی رسید که تشخیص بدهد نباید از احمدی نژاد حمایت کند؟ موتلفه اهل معامله با هیچ کس و از جمله احمدی نژاد نبود و نیست. موتلفه برخلاف برخی از گروه های سیاسی روی مسائل اخلاقی پافشاری زیادی داشت. به نظر می رسد برخی از گروه های سیاسی به جای اخلاق گرایی از فرمول ماکیاولی در سیاست استفاده می کنند. *ارمان
شنبه ، ۲۵مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تیک]
[مشاهده در: www.tik.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها