تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837290786
همسر شهید فلاحی:«چ» ربطی به تیمسار ندارد
واضح آرشیو وب فارسی:اعتدال: سرلشکر شهید ولی ا... فلاحی از جمله افسران بادانش، مقتدر و مذهبی ارتش بود که در یکی از مقاطع بحرانی و پرآشوب، نقش پررنگی در حفظ کیان میهن ایفا کرد. شهید فلاحی، در سال ٥٧ با موافقت شورای عالی انقلاب به فرماندهی نیروی زمینی و پس از چندی به ریاست عالی ستاد مشترک منصوب شد. اعتماد بنیان گذار جمهوری اسلامی به او به حدی بود که بعد از عزل بنی صدر، اختیارات فرماندهی کل قوا به او تفویض شد. فلاحی در زمان ناآرامی های سال ٥٨ نقش مهمی در جلوگیری از گسترش نفوذ گروه های مسلح در شهرهای کردستان داشت. پس از آغاز دفاع مقدس، همت فلاحی معطوف به دفع تجاوز دشمن شد. از او نقل شده که: «من وجب به وجب خاک خوزستان را به علت محل خدمت اولیه ام می شناسم. با توجه به پیشروی سریع عراق آرزو داشتم که ارتش عراق زمینگیر شود که چنین شد. اکنون تنها یک آرزوی دیگر دارم. تنها آرزویم این است که ارتش متجاوز عراق را از اطراف آبادان تا مارد عقب بنشانم»؛ آرزویی که با عملیات «ثامن الائمه» و شکسته شدن حصر آبادان در پنجم مهر سال ١٣٦٠ محقق شد. دو روز پس از این عملیات سرلشکر فلاحی که به همراه گروهی از فرماندهان از جمله شهید جهان آرا و فکوری با هواپیمای نظامی به تهران بازمی گشت، بر اثر سقوط این هواپیما به شهادت رسید. تیمسار فلاحی البته چندبار پیش از شهادت مورد سوءقصد قرار گرفته و تا مرز شهادت پیش رفته بود. از جمله در ٢٣ مهرماه سال ١٣٥٨ که در کوهستان های سردشت هدف تروری ناکام قرار گرفت. در سالگرد این ترور با خانم شهین دخت فلاحی (مجیدیان)، همسر شهید، به گفت وگو نشستیم. چگونه با شهید فلاحی آشنا شدید؟ من دخترعموی ایشان بودم و با اختلاف پنج سال سن باهم بزرگ شدیم. ایشان یک انسان بسیار باوقار، متین و خوش تیپ بود و خیلی از خانواده های آشنا و غریبه زمانی که ایشان افسر بودند و تصمیم به ازدواج داشتند، تمایل داشتند که دخترخانم هایشان همسر ایشان شوند. اما ایشان پایش را در یک کفش کرد که یا دخترعمو یا هیچ کس. ما عاشقانه همدیگر را دوست داشتیم. بعد از چندسال با وجود مخالفت های خانوادگی، به هم رسیدیم. عقد ما در طالقان بود و جشن عروسی ما بعد از یک سال ونیم در باشگاه افسران تهران برگزار شد. زمانی که شما ازدواج کردید، ایشان چه درجه ای داشتند؟ ستوان یک نیروی زمینی بودند. آیا افسر ارشد تربیت شده دوران پیش از انقلاب به آداب مذهبی مقید بود؟ از روزی که ایشان متولد شدند، خداوند در نهاد ایشان نیروی الهی گذاشت که به مذهب، دین، وطنش، عقاید و افکارش، به شغلش و به همه چیز بی نهایت احترام می گذاشتند. ایشان از هفت سالگی روزه و نماز را شروع کردند و تا زمانی که به خدا ملحق شدند، هیچ روزی نماز و روزه هایش قضا نشد. تیمسار فلاحی در یک خانواده مذهبی به دنیا آمده بود و اعتقادات ایشان به همان نسبت همیشه باقی ماند تا جایی که حتی در زمان مأموریت در کشورهای اروپایی و آمریکا، ماه های رمضان و محرم تمام مسائل دینی شان را رعایت می کردند، ایشان حتی زمانی که در دوران شاه برای مأموریت پاسداری از صلح به ویتنام رفته بود، همه نماز و روزه هایش را خوانده و گرفته بود. کسانی که با ایشان محشور بوده اند به جز دیسیپلین و دانش بالای نظامی، به وجود یک وجه عمیق عرفانی در ایشان اشاره کرده اند. ایشان یک عارف به تمام معنا در لباس نظامی بودند. یعنی اگر دنبال عرفان می رفت شاید چیز دیگری می شد و به تجملات دنیوی مطلقا علاقه ای نداشتند. عارف مرد خداست، نمی توان او را با هیچ کس دیگری مقایسه کرد. افسرانی که در زمان سرهنگی برای یادگیری و درجه سرتیپی و امیری نزد ایشان می آمدند، بعد از سه تا چهار سال درس خواندن که ایشان استاد آنها بود، وقتی به منزل ما می آمدند می گفتند اعتقادات فلاحی به حدی است که می توان او را یک عارف به تمام معنا خواند. ارتباط ایشان با شما و بچه ها چطور بود؟ زمانی که بچه های من کوچک بودند - کوروش چهار سال و ماندانا دو سال داشت - یک سفر برای دیدن دوره ای نظامی به آمریکا رفته بودند، زمانی که دوره شان تمام شد، نامه ای نوشتند - چون آن زمان تلفن مرسوم نبود- خیلی نامه هایش برای من با احترام بود، دوست دارم یکی از آن نامه ها در مطبوعات چاپ شود. به هرحال ایشان خطاب به بنده گفته بودند که اگر می شود بلیت بگیرید و به فرانکفورت آلمان بیایید و من از آمریکا به آنجا می آیم و به اتفاق همدیگر یک گردشی بکنیم چون شما خیلی تنهایی کشیده اید. سفر ویتنام ١٤ ماه طول کشید که خیلی برای ما سخت بود. آن زمان با پدر و مادرم زندگی می کردم. یک خاطره هم از سفر مشهد بود که در زمان ریاست جمهوری بنی صدر رفتیم. سفر خیلی خوبی بود که صحن امام رضا(ع) را برای ما قرق کرده بودند. خیلی جدی بودند به خصوص نسبت به کوروش که دوست داشت از هر نظر عالی باشد، خیلی نظم و دیسیپلین را برایش اعمال می کرد، می گفتم آقا یک مقدار عطوفت و مهربانی لازم است و می گفتند با بچه ها باید خشونت مقدس را اعمال کرد تا بچه ها کارهایشان را درست انجام دهند. پسر کوچکم هنوز مدرسه نمی رفت که پدرش شهید شد. عاشق بچه هایش بود و آنها را دوست داشت. با شما هم مقرراتی بودند؟ من آزادی خودم را داشتم اما چون خصوصیات اخلاقی ایشان را می دانستم و عاشق ایشان بودم، رعایت می کردم و آن طور که ایشان دوست داشتند، عمل می کردم. زندگی با یک نظامی برای شما سخت نبود؟ نه. زندگی ما روی یک نظم و دیسپلین خاصی بود، خیلی هم دوست داشتم حتی طوری که بچه ها می گویند شما جانشین بابا شده اید. رفتارش با فامیل چگونه بود؟ همه دوستش داشتند. مادر من فلاحی را هم ردیف پسرهای خودش دوست داشت و ایشان به بزرگ ترها خیلی احترام می گذاشتند، به کوچک ترها هم سلام می گفت. زمانی که وارد منزل نزدیکان می شد بلافاصله سلام می کرد، عاشق بچه ها، خانه و زندگیش بود و از طرفی هم بی نهایت به پدر و مادرش احترام می گذاشت و با این دعای خیر مادر هر بار فلاحی از تهران به جبهه می رفتند. شما دختر عمو و پسر عمو هستید، اما نام فامیل تان متفاوت است. چرا؟ این طور که به ما گفتند اصل فامیلی ما مجیدیان است و پدر تیمسار در همان روستای «قره کولَج» در طالقان شناسنامه می گیرد. در آنجا همه افراد اکثراً فلاحی هستند و پدر تیمسار می گوید من هم می خواهم مثل بقیه باشم، ایشان فلاحی می شوند و بچه ها فلاحی می شوند. تیسمار فلاحی می خواستند فامیلی شان را عوض کرده و فامیلی مرا بگذارد که درجات نظامی ایشان بالا و بالاتر رفت و چون با همین نام فلاحی شروع شد، دیگر نمی توانست فامیلی اش را عوض کند. بعد از انقلاب سرتیپ فلاحی بازنشسته می شوند اما به دعوت مهندس بازرگان و شورای انقلاب، توسط تیمسار قرنی به فرماندهی نیروی زمینی گمارده می شوند، نقل است که وقتی نامه فرماندهی نیروی زمینی تیمسار فلاحی امضا می شود بعضی ها می گویند که طاغوتی ها دوباره به عرصه برگشته اند. تیمسار فلاحی ناراحت می شوند و نزد مهندس بازرگان رفته و می گوید که آقا من اهل پست و مقام نبوده ام، من فقط می خواهم به مملکتم خدمت کنم. مهندس بازرگان هم ایشان را نزد امام خمینی می برند که امام می گویند شما کاری به این حرف ها نداشته باشید. آیا شما این موضوع را شنیده بودید؟ بله. درست است زیر امام و مسئولان آن زمان فلاحی را خیلی دوست داشتند. شاید ٧٠ تا ٨٠ درصد دلیل انتخاب ایشان به فرماندهی، معلومات و اعتقادات مذهبی اش بوده است. البته ایشان اسلام واقعی را پیاده می کردند منتهی بعضی اوقات مبارزان یک چیزهایی را کم و زیاد می کنند که یک مقدار خدشه پیدا می کند. افسر و سرهنگ های ارتش پیش ایشان درس می خواندند که سرتیپ بشوند و امتحان بدهند. ایشان از نظر علمی ، دینی، سیاسی، مذهبی، عرفانی و همه چیز واقعا فوق العاده بودند. چه کسی ایشان را قبل از این که فرمانده نیروی زمینی شوند، به امام معرفی کرده است؟ مهندس بازرگان و تیمسار قرنی، شورای انقلاب و همه مسئولان مهم مملکت ایشان را می شناختند و همه نظرشان این بود که ایشان فرمانده نیروی زمینی شوند، بهتر از ایشان برای فرماندهی نیرو سراغ نداشتند. وقتی هم که بنی صدر عزل می شود، جانشین فرمانده کل نیروهای مسلح شدند یعنی رئیس ستاد مشترک می شوند. خاطراتی از دوران جبهه برای ما بگویید؟ یک شب از جبهه به تهران و منزل آمدند. موقعی که به نماز رفتند و بلند شدند، دیدم که صورت شان خیس است. گفتم چیزی شده، گفت: خیر؛ چیزی نیست و زمانی که اصرار من را دیدند، گفتند، در جبهه زمانی که آمبولانس از جلوی من رد شد، به وضوح دیدم که از پشت آمبولانس خون روی زمین می چکید و آن خون فرزندان من بود؛ شما جای من بودید، ناراحت نمی شدید. خاطره ای از هم رزمان شهید فلاحی ندارید؟ سرلشکر سلیمی می گفتند: همیشه در میدان جنگ بودند. در جبهه که بودیم ما سرهنگ بودیم و آن زمان جنگ شلوغ شد و ترکش از این طرف و آن طرف می آمد. تیمسار فلاحی سرپا ایستاده بودند، گفتیم تیمسار سرتان را پایین بیاورید اما ایشان همان طور ایستاده بودند و از جایشان تکان نمی خوردند، آنجا بود که یک بار دیگر به خود اجازه دادیم تا صدایمان را بالاتر ببریم و دوباره تذکر بدهیم که کمی سرخود را خم کند که بعد از این تذکر تیمسار گفتند: آقای سلیمی چقدر سخت است که انسان در مملکت خودش نتواند سرش را بالا نگه دارد؛ این جمله قشنگی بود که در آن زمان گفتند. برخی جوسازی ها و تهمت ها علیه ایشان در همان زمان را ناشی از چه می دانید؟ به ویژه پس از ماجراهای کردستان... چون نمی خواستند یک افسر مقتدر مثل ایشان فرمانده باشد. دست ایشان به خون هیچ کس آلوده نیست، فرمانده بود و یک فرمانده دستور می دهد برای اینکه صلح و امنیت برقرار شود. چرا مخالفان به ایشان ژنرال شاه می گفتند؟ برای اینکه در زمان شاه سرتیپ شده بود و می خواستند فلاحی برای این آب و خاک کار نکند چون می دانستند چقدر با لیاقت و باوجود است و می تواند ارتش را مجدداً انسجام دهد یعنی اگر ایشان نبود شاید آنها پیروز می شدند به همین دلیل می خواستند ایشان نباشد. منظورتان چه کسانی است؟ کلا ضدانقلاب. اگر آقای فلاحی و یارانش نبودند معلوم نبود چه سرنوشتی داشتیم. روز ٣١ شهریور ٥٩ تیمسار فلاحی کجا بودند؟ ایشان آن روز در ستاد مشترک بودند و به دستور امام خمینی در حالت آماده باش بودند. بلافاصله هم به منطقه اعزام شدند. آن روزی که جنگ شروع شد با شما تماس نگرفتند که ما باید به منطقه برویم؟ گاهی اوقات از همان ستاد مشترک می رفتند و گاهی از منزل می رفتند. اما آن روزی که جنگ شده بود بلافاصله اعزام شده بودند و تماس نگرفتند. شما چطور از آغاز جنگ خبردار شدید؟ از رادیو، تلویزیون و روزنامه ها خبردار شدیم. چگونه از شهادت ایشان اطلاع پیدا کردید؟ در تاریخ پنج و شش مهر سرلشکر فلاحی به پیروزی های بزرگی دست یافتند و ٤٠٠ اسیر عراقی گرفته بودند و منطقه آزاد شد و به تهران برمی گشتند که این اتفاق می افتد. منتها در منطقه به فلاحی می گویند که تیمسار، ما یک هواپیمای اختصاصی کوچک حاضر می کنیم تا به اتفاق شما را به تهران ببریم، قرار بود همان روز یا فردا صبح اول وقت، ایشان از دانشکده شهربانی بازدید کنند، آقای فلاحی می گوید خیر، من با این هواپیما نمی روم، لطف کنید هواپیمای C١٣٠ نظامی بیاورید که بزرگ است چون در این پیروزی و سفر خوب می خواهم این ٤٠، ٥٠ جوانی را که شهید شده اند و حکم فرزندان من را دارند تا تهران بدرقه کنم. بنابراین هواپیمای C١٣٠ می آورند. تیمسار ظهیرنژاد در آن لحظه نبودند و ایشان سوار نمی شوند. اما آقایان نامجو، فکوری، کلاهدوز و جهان آرا بودند. تعداد زیادی پرسنل و افراد معمولی و شهدا همه سوار هواپیما می شوند. به طرف تهران می آیند که ساعت هفت غروب هفتم مهر این سانحه اتفاق می افتد و هواپیما سقوط می کند. درست دقایقی که هواپیما می خواست زمین بخورد و این اتفاق بیفتد، یک احساس عجیبی به من دست داد، گو اینکه قلب من از جایش کنده شد. خودم نمی دانستم برای چه این حالت اتفاق افتاد، چون خبر نداشتم. تا صبح به من جواب های متفاوتی می دادند. یک بار می گفتند آمده، یک بار می گفتند نیامده و بار دیگر می گفتند هواپیما زمین خورده و ایشان چیزیش نشده یا در بیمارستان است، نمی دانید که چه ساعات جهنمی بر من گذشت، روز بعد ساعت یک بعدازظهر رادیو اعلام کرد که این اتفاق افتاده است و همه شهید شده اند. آن شوک دیگر بی نهایت برای من بزرگ بود و باور نمی کردم، تا اینکه برادرم و اقوام با لباس مشکی آمدند و شهادت ایشان بر من مسلم شد و بیهوش شدم و مرا به بیمارستان بردند. بعد از تشییع جنازه چه شد؟ به ما گفتند که امام می خواهد همه خانواده را ببیند که ما هم به اتفاق رفتیم. امام آن روز چه گفتند؟ به شخص بنده چیزی نگفتند. همه را مورد تبریک و تسلیت قرار دادند. امام به ما تسلیت گفتند و به فلاحی اظهار لطف داشتند. علت دفن تیمسار سرلشکر فلاحی کنار مزار آیت الله طالقانی چه بوده است؟ ایشان همیشه وصیت زبانی می کردند که چنانچه من در سنین جوانی حین انجام وظیفه از دنیا رفتم یا شهید شدم، مرا در کنار آیت الله طالقانی دفن کنید. اما اگر در سنین بالاتر از دنیا رفتم، مرا در طالقان کنار پدر و مادرم دفن کنید. امام خمینی گفتند هر وصیتی کرده است همان را انجام دهید، خانواده آیت الله طالقانی برای من محترم هستند. اما دستور امام خمینی بود. خاطراتی از دوران فرماندهی ایشان در نیروی زمینی در اوایل انقلاب دارید؟ خاطراتی کم و بیش دارم، اما برجسته ترین آن مربوط به مناظره تلویزیونی ایشان در سال ١٣٥٨ با گروه و شخصیت هایی سیاسی چون بنی صدر بود. ایشان در سال ٥٧ تا ٦٠ به مدت سه سال در سطح عالی ارتش حضور داشتند و مناظرات تلویزیونی بسیاری انجام دادند که در یک مناظره ایشان خیلی محکم به منافقین توپیدند. به گونه ای که پیام های تبریک زیادی را بعد از آن مناظره دریافت کردند. موضوع مناظره چه بود؟ اغتشاش کردستان توسط گروهک های ضدانقلاب. خاطره ای از همراهی ایشان با دکتر چمران ندارید؟ فقط باید بگویم به دکتر چمران خیلی احترام می گذاشتند و حرف ایشان را قبول داشتند، در اکثر جاها در کردستان، پاوه و تهران با هم بودند، اوایل انقلاب یکی، دوسالی با هم بودند. راجع به فیلم «چ» و نقشی که سعید راد به جای سرلشکر فلاحی بازی کرده، نظرتان چیست؟ آقای حاتمی کیا به منزل ما آمدند و با من صحبت کردند و رفتند و دیگر با من تماسی نگرفتند و خودشان هر طور صلاح می دانستند انجام دادند. این فیلم اصلا مربوط به فلاحی نیست و ربطی به ایشان ندارد. معتقدید که فیلم «چ» با واقعیت منطبق نیست؟ تیمسار فلاحی فداکاری های زیادی برای کردستان انجام داد و فداکاری های ایشان در این فیلم نیامده است. آقای سعید راد که نقش آقای فلاحی را ایفا می کنند، به عنوان فرمانده ای محکم و مقتدر سوار هلیکوپتر می شوند. اما متأسفانه حتی تمامی نظامیان و دوستان هم نسبت به این فیلم اعتراض داشتند و می گفتند این شایسته آقای حاتمی کیا نبود که فلاحی در همان یک ربع تا ٢٠ دقیقه معرفی شود، در قسمتی محکم می گوید هم اکنون ارتش من هستم. او نظامی محکمی بود که هر کاری را می توانست انجام می داد. چرا در ساخته شدن فیلم با شما مشورت نشد؟ نمی دانم. شاید نمی توانستند. آن دفعه اولی که آمدند چه صحبت هایی کردند؟ آمدند و گفتند یک چنین فیلمی می خواهند بسازند و هنرپیشه ای که قرار است نقش آن را بازی کند شباهت زیادی به ایشان دارد و دیگر هیچ صحبتی نشد. چه چیزی از شما می خواستند که به اینجا آمده بودند؟ شاید می خواستند صحبت هایی از من بشنوند و یک تعداد سؤال هم پرسیدند، البته قرار است که یک فیلم مستقل برای فلاحی ساخته شود که در آن فیلم شخصیت برجسته ایشان نمایان شود.
پنجشنبه ، ۲۳مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اعتدال]
[مشاهده در: www.etedaal.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها