محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1853133796
نخستین عزاداری امام حسین(ع) چگونه شکل گرفت؟/ باید ها و نبایدهای عزاداری خیابانی
واضح آرشیو وب فارسی:دانا: حجت الاسلام لطیفی گفت: اگر مردم این فرهنگ را باور داشته باشند که در محضر امام حسین(ع) هستند، یاد می گیرند که در حضور اهل بیت(ع) نباید گناه کنند چرا که خود را عزدار امام(ع) می دانند و یک عزادار واقعی در مراسم عزا گناه نمی کند.به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از آناج ، «ماربین آلمانى» در اثر خود مى نویسد: «بى اطّلاعى بعضى از تاریخ نویسان ما موجب شد که عزادارى شیعه را به جنون و دیوانگى نسبت دهند. ولى اینان گزافه گفته و به شیعه تهمت زده اند. ما در میان ملل و اقوام، مردمى مانند شیعه پرشور و زنده ندیده ایم، زیرا شیعیان به واسطه بپا کردن عزادارى حسینى سیاست هاى عاقلانه اى را انجام داده و نهضت هاى مذهبى ثمر بخشى را بوجود آورده اند». در آستانه ی ورود به ماه محرم الحرام محلات و معابر حال و هوای دیگری دارد و شبانه صدای بغض آلود شیعیان که فرهنگ عاشورایی را زمزمه می کنند به گوش می رسد و دل می تپد در عزای ارباب بی کفن ... حجت الاسلام علی لطفی کارشناس مذهبی، استاد و معاونت حوزه ی علمیه ولیعصر تبریز در گفت و گو با خبرنگار آناج از تاریخچه ی عزاداری، اهمیت عزاداری خیابانی و باید ها و نباید های آن می گوید؛ آناج: لطفا از تاریخچه ی عزاداری برای امام حسین(ع) و شیوه ی عزاداری امامان معصوم(ع) برایمان بگویید: اولین عزاداری برای امام حسین(ع) از گودی قتلگاه شروع شد تا کنون فرهنگ عزاداری برای سیدالشهدا(ع) در دوره های متعدد بنا بر شرایط مختلف دستخوش تغییر و تحولات زیادی شده و شکل های مختلفی به خود گرفته است لکن اگر بخواهیم به صورت مختصر به تاریخچه ی عزاداری برای اباعبدالله(ع) بپردازیم، می توانیم به شش مرحله اشاره کنیم؛ اولین مرحله یک مرحله ی ابتدایی است که در آن از عزاداری های رسمی، هیئت ها و دسته های عزاداری خبری نبود بلکه این مرحله از عزاداری از گودی قتلگاه و از زمانی که حضرت زینب(س) و امام سجاد(ع) شروع به روضه خوانی و گریه بر امام حسین(ع) کردند، آغاز شد. امام سجاد(ع) سی سال برای امام حسین(ع) گریه کردند امام سجاد(ع) سی سال برای امام حسین(ع) گریه کردند و هر زمان که آب یا غذایی می دیدند برای مظلومیت پدر بزرگوارشان اشک ریخته و نام و یاد ایشان را زنده می کردند. همسران امام حسین(ع) نیز بسیار بر ایشان عزاداری کرده و روضه می خواندند؛ به طوری که در روایات آمده است حضرت رباب یک سال پس از واقعه ی عاشورا در کربلا و در گرمای سوزان آفتاب دشت نینوا ماند و برای اباعبدالله(ع) عزاداری کرد. گریه در فرهنگ اهل بیت(ع)، پیوند سیاسی، عاطفی و اجتماعی با عاشورا است البته این گریه ها از روی ترس، عجز یا دلسوزی نبود بلکه گریه در فرهنگ اهل بیت(ع)، پیوند سیاسی، عاطفی و اجتماعی با عاشورا بود و با توجه به اینکه دستگاه حکومت وقت در صدد نابودی فرهنگ عاشورا و اسلام بود، گریه یکی از شیوه های اعلام فرهنگ عاشورا و ممانعت از فراموشی آن به حساب می آمد. در واقع آن زمان عزداری ها به صورت رسمی و جمعی نبود بلکه به صورت فردی و شخصی صورت می گرفت. مرحله دوم عزاداری ها از قرن دوم هجری و از زمان امام باقر(ع) و امام صادق(ع) آغاز شد که در آن هنگام دوره ی بنی امیه به پایان رسیده و آزادی مختصری نسبت به فعالیت های اجتماعی اهل بیت(ع) به وجود آمده بود که ایشان نیز از فضای به وجود آمده نهایت استفاده را می کردند. با این حال هنوز عزاداری ها حالت رسمی پیدا نکرده بود اما می توان گفت به شکل غیر رسمی و جمعی برگزار می شد؛ برای مثال روایت شده است امام صادق(ع) هنگام سفر حج چادری در منا برپا کردند و گروهی در آن گرد آمدند؛ اما به یکی از شعرا فرمود، شعری در مدح سیدالشهداء(ع) بخواند؛ آن شاعر شعر خواند و حاضرین همه گریه کردند و امام(ع) نیز گریه نمود. امام صادق(ع) در آن زمان چند مورد را برای اولین بار وارد فرهنگ عاشورا کردند؛ اولا به شعرا توصیه می کردند که در وصف اهل بیت(ع) شعر بخوانند، شعرا می آمدند و شعر می خوانند و همه به همراه امام صادق(ع) برای سیدالشهدا(ع) گریه می کردند. دوما ایشان مردم را سفارش به زیارت امام حسین(ع) و کربلا کردند و چنان این موضوع را مورد تاکید و اهمیت قرار دادند که از ایشان روایت شده است مکروه است که هرکس در طول عمر خود حداقل یکبار کربلا را زیارت نکند؛ و همچنین فرمودند سه روز است که هرکس در آن توفیق زیارت کربلا را داشته باشد،تمام گناهانش بخشیده می شود: شب عید فطر، شب عید قربان و شب نیمه شعبان. مرحله ی سوم از تاریخچه ی عزاداری برای اباعبدالله(ع) همزمان با امامت امام رضا(ع) و امام جواد(ع) است که عزداری مقداری رسمی تر می شود؛ شاهد مثال نیز جریان دعبل شاعر است که خلیفه به او دستور داد در محضر امام رضا(ع) در وصف اهل بیت(ع) شعر بخواند؛ او شعری در رثای امام حسین(ع) خواند و همه به مصایب ایشان گریه کردند. اما این رسمیت چنان نبود که مثلا در روز های تاسوعا و عاشورا همه جا تعطیل باشد یا عزاداری ها رسما از اول محرم آغاز شود. با این حال شرایط به گونه ای بود ک مجالس عزا رونق یافت و امام رضا(ع) نیز مصایب زیادی از سالار شهیدان(ع) روایت نمود. اوج رونق عزداری ها در مرحله چهارم یعنی قرن چهارم و پنجم هجری بود که با روی کار آمدن دو دولت شیعه، یعنی آل بویه و فاطمیان است که هدفشان ترویج فرهنگ عاشورا در گستره ی حکومت خودشان بود. در این دوره هر دو دولت برای اولین بار روزهای عاشورا و تاسوعا را تعطیل رسمی اعلام کردند، حرم ها را بازسازی نمودند، هیئت ها و دسته جات عزاداری و تکیه ها به راه افتادند و عزاداری جمعی به این شیوه ها وارد فرهنگ تشیع شد. در مرحله ی پنجم از تاریخچه ی عزاداری که قرن ششم تا دهم هجری قمری را شامل می شود، فضای عزاداریها کم رنگ شد چرا که در این چهارصد سال اهل سنت حکومت ممالک اسلامی را بر عهده داشتند و مجالی برای اقداماتی چون عزاداری برای امام حسین(ع) وجود نداشت. در دوره حکومت صفویه و قاجار فرهنگ عزاداری در اوج رونق خود قرار داشت دوره حکومت صفویه و قاجار دوره ی پنجم است که فرهنگ عزاداری نهایت رونق خود را یافته بود به طوری که شاهان نیز به میدان عزاداری وارد می شدند. همچنین کتاب های مقتل نیز در این دوره نگاشته شدند. در دوره ی معاصر نیز زمان سلطنت پهلوی به گونه ای بود که به خاطر جور و ستم و دیکتاتوری حاکم عزاداری ها فروکش کرد و اگر هم هیئتی یا مجلس عزایی به پا می شد مخفیانه بود اما بعد از پیروزی انقلاب و تشکیل نظام جمهوری اسلامی ایران فرهنگ عاشورا مورد حمایت حکومت و عموم مردم قرار گرفته و مجالس و محافل عزاداری، هیئت ها، دسته ها و دیگر مراسم ها در نهایت رسمیت برگزار می شود. آناج: در میان شیوه های مختلف عزاداری، شاید عزاداری خیابانی این روزها بیشتر محل چالش باشد؛ لطفا در مورد اهمیت این نوع عزاداری و باید ها و نباید های آن توضیح بدهید: حادثه ی عاشورا واقعه ای بود که باعث بسیاری از رخدادها در فرهنگ تشیع شد که یکی از این رخداد ها رواج فرهنگ مرثیه و عزاداری بود که بانیان اصلی آن نیز خود اهل بیت(ع) بودند. در مورد نوع عزاداری خیابانی و اهمیت آن نیز باید بگویم در فرهنگ تشیع اصل بر تعظیم شعائر دینی است و هر چیزی که بتواند فرهنگ تشیع را به صورت عمومی مطرح کند اصل محسوب می شود. با عزاداری خیابانی می خواهیم بعد عمومی و سیاسی قیام را به جهانیان اعلام کنیم عزاداری خیابانی نیز شکلی از تعظیم شعائر الهی است که به وسیله ی آن می خواهیم در کنار بعد فردی عاشورا، بعد سیاسی و عمومی این جریان را نیز به جهانیان اعلام کنیم. البته مقصود ما از برپایی عزاداری ها صرفا گریستن و گریاندن نیست بلکه می خواهیم هدف قیام امام حسین(ع) را ترسیم کنیم. هدف امام(ع) آگاهی و هدایت همه ی مردم بود و ما نیز باید آن نوع از عزاداری ها را انجام بدهیم که به همه بفهمانیم در فرهنگ تشیع، مظلوم باید در مقابل ظالم از حق خود دفاع کند، مسلمان باید استکبار ستیز باشد و از فساد و فحشاء اعلام برائت کند. باید نوعی عزاداری کنیم که جهانیان بدانند فرهنگ تشیع و عاشورا ظلم ستیز و عدالت خواه است. آناج: آسیب های عزاداری خیابانی چیست؟ قبل از آسیب شناسی عزاداری خیابانی باید ارکان آن را معرفی کنیم؛ این نوع از عزاداری سه رکن دارد: اولین رکن، مداحی است وآسیبی که در این زمنیه وجود دارد مربوط به محتوا و آهنگ های آن است که متاسفانه امروزه در هر دوی آنها مشکلاتی وجود دارد؛اشعاری که خوانده می شود، روز به روز اصالت خود را از دست می دهد و بیشتر بر القاء احساسات تاکید دارد و متاسفانه سبک آهنگ ها نیز به لحاظ شرعی و عرفی اشکال دارند. رکن دوم عزاداری خیابانی ابزارآلاتی است که مورد استفاده قرار می گیرد؛ در این مورد باید بگویم باز هم اصل تعظیم شعائر دینی است؛ یعنی اشعاری که گفته می شود یا ابزاری که استفاده می شود اگر با هدف الهی قیام امام(ع) هم خوانی داشته باشد و موجب پررنگ تر شدن فرهنگ عاشورایی شود، مناسب است اما اگر موجب وهم، تمسخر و شماتت دیگران شود، بدعتی غیر قابل قبول است. برای مثال نواختن طبل و شیپور وارد فرهنگ عرفی و دینی ما شده که گاه به تعظیم شعائر دینی کمک می کند اما چنانچه استفاده از این ابزار از حد متعارف خود عدول کرده و معضلاتی داشته باشد، ما را از هدف اصلی دور کرده است. مهمتر اینکه اگر ابزارآلات مورد استفاده موجب گناه شود، طبق نظر همه ی مراجع اشکال دارد و استفاده از آن جایز نیست. فرهنگ ما در عزاداری خیابانی مشارکت محوری نیست، تماشا محوری است رکن سوم این نوع عزاداری حضور خود مردم است؛ متاسفانه در این مورد نیز مشکل داریم چرا که فرهنگ امروز ما در عزاداری محرم نه تنها مشارکت محوری نیست بلکه تماشا محوری است و مردمی که در خیابان ها حضور می یابند بیشتر تماشا کننده هستند که آسیب های دیگری مثل اختلاط زن و مرد نیز بر آن مترتب می شود. اگر مردم این فرهنگ را باور داشته باشند که در محضر امام حسین(ع) هستند، یاد می گیرند که در حضور اهل بیت(ع) نباید گناه کنند چرا که خود را عزدار امام(ع) می دانند و یک عزادار واقعی در مراسم عزا گناه نمی کند. آناج: راهکاری هم برای اصلاح این وضعیت دارید؟ چند پیشنهاد می توان در این مورد ارائه کرد که اگر متولیان عزاداری به ان توجه کنند قطعا خالی از لطف نخواهد بود؛ اول اینکه مجریان امر باید مقید به وقت باشند، یعنی در یک زمان مشخص عزاداری را شروع و در یک زمان مشخص دیگر تمام کنند. در استفاده از ابزارآلات نظارت وجود داشته باشد تا ابزاری که به کار رگفته می شود مناسب و در شأن فرهنگ دینی و عاشورایی باشد. پیشنهاد دیگر و مهمتر من امر بصیرت افزایی و آگاهی دهی به مردم به طرق مختلف است که ایشان در کنار شور حسینی به معرف اباعبدالله و هدف قیام ایشان نائل شوند و در واقع شعور حسینی نیز پیدا کنند که اگر این اتفاق بیافتد و اگر هدف ما صرفا گریستن و گریاندن نباشد و مردم در مجالس عزا و عزاداری ها آگاهی بیشتری نسبت به هدف قیام عاشورا داشته باشند، خیلی از مسائل و مشکلات رفع خواهد شد. ا
پنجشنبه ، ۲۳مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دانا]
[مشاهده در: www.dana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
گوناگون
پربازدیدترینها