محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827914249
نگرانيهاي فرزند اول
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: *roya*19th December 2008, 12:37 PMکاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند شما چند فرزند داريد؟ فرزند دوم شما با فرزند اول چقدر تفاوت دارد؟ آيا روش تربيتي اين دو يكسان بوده است؟ آيا تجربه‌هايي كه درباره فرزند اول داشته‌ايد درباره فرزند دوم هم به كار برده‌ايد؟ يا نه آن را اصلاح كرده‌ايد و يا اصلا تغيير داده‌ايد؟ در تربيت كداميك موفق‌تر بوده‌ايد؟ فرزند اول يا دوم؟ اصلا تربيت كداميك براي شما سخت‌تر بوده است و كداميك راحت‌تر؟ آنچه مسلم است رفتار والدين با اولين فرزند خود با رفتاري كه با فرزندان بعدي دارند متفاوت است. نگرشها، انتظارات و مهارت‌هاي فرزندپروري و نيز نگرانيهاي آنان در نتيجه تجربه‌اي كه با فرزند اول به دست مي‌آورند تغيير ميكند، به طور كلي والدين به اولين فرزند خود توجه بيشتري مي‌كنند و با او بيشتر حرف مي‌زنند در مقابل از او توقع و انتظارات بيشتري نيز دارند. از اين‌روست كه برخي روان‌شناسان معتقدند كه فرزندان اول در مقايسه با فرزندان بعدي بسيار جوياي موفقيت هستند، برونگراترند، به حمايت ديگران نياز بيشتري دارند، بيشتر به اطاعت از مراجع قدرت و جلب نظر و تاييد بزرگسالان راغبند، وجدان اخـلاقـي نـيـز در آنان بيشتر است، بيشتر مستعد گناه‌اند، همكاري و احساس مسووليت بيشتري دارند و كمتر پرخاشگرند. براساس يك كار تحقيقاتي، انگيزه پيشرفت در فرزندان اول بيش از بچه‌هاي ديگر است و آن هم به اين دليل است كه بچه‌هاي اول به حرف پدر و مادرشان درباره خوب درس خواندن و ديگر موارد گوش مي‌دهند. نكته جالب اين كه به ترتيب تولد از اول به آخر از ميزان انگيزه پيشرفت به طرز منفي كاسته مي‌شود كه شايد علت اين امر اين باشد كه والدين براي فرزندان بعدي وقت كمتري را صرف مي‌كنند و بيشتر وقت و حوصله خود را براي تربيت و توجه به فرزند اول اختصاص مي‌دهند. مـايـكـل گـروس يـك كـارشـنـاس امـور تـربـيـتي استراليايي در كتاب خود با عنوان اين كه چرا فرزندان اول خانواده بر دنيا حكومت مي‌كنند و فرزندان آخر مـي‌تـوانـنـد دنـيـا را عوض كنند، مي‌نويسد: تمام فضانوردان آمريكايي اولاد اول خانواده بوده‌اند. بيش از نيمي از تمام روساي جمهوري آمريكا و بـيـشـتـر برندگان جوايز نوبل فرزند اول خانواده بوده‌اند. به گفته وي تنها تك‌فرزندان، ويژگي‌هاي شبيه اولاد اول را دارند. تحقيقات نشان مي‌دهد تك فرزندان اعتماد به نفس و قدرت بيان بيشتري نسبت به ساير كودكان دارند. از قوه تخيل خود بيشتر اسـتـفــاده مــي‌كـنـنـد و از عـزت نـفـس سـالـم‌تـري برخوردارند. او معتقد است كه والدين بايد بسته به ايـن كه كودك فرزند چندم خانواده است رفتار متفاوتي با او داشته باشند. *roya*19th December 2008, 12:38 PMچرا رفتارهاي متفاوت اولين فرزندان در هر خانواده از يك موقعيت برتري برخوردارند. اين موقعيت تا زمان تولد دومين فرزند ادامه مي‌يابد ولي با تولد فرزند دوم ناگهان محبت و توجه والدين و ديگر اطرافيان نسبت به آنان كمتر مي‌شود. از آنجايي كه والدين و اطرافيان الگوي رفتاري خاصي براي نحوه برخورد خود با فرزند اول در مقابل اين تنزل ندارند و اغلب با رفتارهاي ناشيانه خـود فـرزنـد اول را نسبت به فرزند دوم نه‌تنها بي‌علاقه مي‌كنند، بلكه حسادت را در وجود او تحريك مي‌كنند. بررسي‌ها نشان داده است كه رفتارهاي رواني ناهنجار در فرزندان اول بيشتر است كه دليل آن تنزل مرتبه فرزند اول پس از كودك دوم است. خـصـوصـا زمـانـي كـه مـادر و پدر به جنسيت فرزندشان توجه داشته باشند و فرزند دوم جنس مورد علاقه‌شان باشد. الـبـتـه هـمه پدر و مادرها چنين نيستند. براي بعضي‌ها فرزند ارشد، علي‌رغم تولدهاي بعدي فرزند مورد احترام است و از چنان اعتبار و حيثيتي برخوردار است كه فرزندان ديگر داراي آن احترام نيستند. آنچه مسلم است تربيت فرزند اول بيش از تربيت ساير فرزندان مستلزم دقت و كارداني است، به طوري كه در تربيت فرزند ارشد بايد خيلي دقت شود، چون شيوع اختلالات رفتاري و رواني فرزندان اول ناشي از رفتار نادرست والدين است. بايد روشي به كار برد كه گمان نكنند سزاوار احترام و امتياز خاصي هستند و از سوي ديگر فكر نكنند كه حقوق آنان نسبت به ديگران كمتر رعايت شده و حقي از آنان ضايع شده است. كارشناسان مي‌گويند كه فرزند ارشد اين تمايل را دارد كه گمان كند از يك طرف والدين خصوصا مادر او را ترك كرده و به حال خود گذاشته‌اند و از سوي ديگر برادر و يا خواهر كوچكتر او را از حق خود محروم كرده‌اند. بـنـابراين رفتارهاي تربيتي در فرزند اول بايدبه‌گونه‌اي باشد كه فرزند فكر نكند كه مادر فقط منحصر به اوست و ازطرفي فكر نكند كه با آمدن فرزند ديگر فراموش شده است. والدين نيز بايد فرزند ارشد را راهنمايي كنند كه نسبت به برادران و خواهران كوچكتر همانند پدر و مادر رفتار حمايتگر داشته باشد، حتي مي‌توانند او را در مراقبت‌هاي بچه نوزاد شركت دهند. هرگز نبايد فرزند ارشد را در مقايسه با كوچكتر خود تحقير كرد، هرچند كه افراط در توجه نسبت به فرزند ارشد سبب بروز نخوت و غرور زياد او مي‌شود. والدين بايد با تدبير و مهارت فرزند ارشد را وادار كنند كه كارداني و فداكاري و محبت خود را به سود كوچكترها به كار ببرد و از به كار بردن نيروي تعرضي عليه آنها خودداري كند. نتيجه اين كه فرزند ارشد با دو خطر روبه‌روست او را كمتر يا بيشتر از ارزش واقعيش گرفتن كه هر دو مـوجـب اختلال رشد اجتماعي او شده و گاهي هـماهنگي و تعادل ميان گروه برادران را به هم مي‌زند. تقريبا همه فرزندان اول مانند تك فرزند هستند بهره‌مندي از توجه تمام و كمال والدين هم موهبت و هم مصيبت براي آنان است. از سويي اعتماد به نفس و قاطعيت در تنها فرزند پرورش مي‌يابد و از سويي تنها مركز توجه بوده و مي‌تواند به توقعات زياد غيرواقع‌بينانه‌اي منجر شود. تك‌فرزندها معمولا در كنار بزرگ‌ترها احساس راحتي مي‌كنند اما آنها به واقع به دوستي و نزديكي با بچه‌ها نياز دارند به همين خاطر قرارهايي براي بازي با همسالان فرزند خود تـنـظـيـم كـنـيم تا بدترين وسيله مهارت‌هايي مثل مشاركت دوستي و حل مشكلات را تعريف كنيد. *roya*19th December 2008, 12:38 PMمقصر كيست؛ شما يا كودكتان؟ قبل از آن كه كودكتان به دنيا بيايد حتما شما و همسرتان به روشي كه مايل هستيد او را بزرگ كنيد مي‌انديشيد. اين مشغوليت فكري امري طبيعي است چرا كه دانستن شيوه برخورد با كودك در مراحل مختلف رشد امري ضروري است لذا سعي داريد قبل از تولد يكايك شيوه‌هاي تربيتي روحي و جسمي نوزاد را مورد بررسي قرار دهيد تا در ادامه راه دچار اشتباه نشويد. امروزه شيوه تعليم و تربيت وارد مرحله جديدي شده است. پيشتر پدر و مادر بودن يك امر ساده بود. هر كس چندين بچه داشت و آنها را برحسب شعور و قوه ادراكش و براساس آداب و رسوم قديمي بزرگ مي‌كرد و بچه‌هاي بد تربيت بچه‌هايي بودند كه نتوانسته بودند از آموزش خوبي كه به آنها داده شده بود به خوبي بهره بگيرند چنانچه اگر كودكي دچار خطايي مي‌شد همه كاملا معتقد بودند كه اين فقط تقصير خودش است و نه هيچ‌كس ديگر. مقررات تربيتي سخت و خشن بود. اما كودك در سال‌‌هاي اول زندگيش موظف به رعايت آنها نبود. نوزاد موجود كوچكي بود كه احتياج به خوردن و شستشو داشت و هيچ آموزشي برايش لازم نبود.مادران هم هر وقت كه نوزاد تقاضاي شير مي‌كرد به او شير مي‌دادند اگر گريه مي‌كرد او را در آغوش مي‌‌گرفتند و او را براي اين كه به خواب رود تكان مي‌دادند اما با تـغـيير اصول تعليم و تربيت مادران دريافتند كه كودكشان فقط به غذا و شستشو نياز ندارد بايد تعليم و تربيت را از گهواره آغاز كرد ديگر هر كس آزاد نيست بر طبق آنچه كه درك ميكند بچه‌اش را بزرگ كند. براي اين كه آينده كودك به خطر نيفتد بايد از همان آغاز تولد والدين روش منظمي را به كار گيرند. تكان دادن بچه وقتي كه خوابش نمي‌آيد، در آغوش گرفتنش به محض اين كه گريه كرد و دادن شير به او هر وقت كه خواست منع گرديد. حال بايد به ساعت نگاه كرد نه به كودك. با آمدن علم روانشناسي تحولي در روش تعليم و تربيت به وجود آمد. فرويد كشف كرد كه انسان در ضـمـيــر نـاخـودآگـاهـش، خـاطـرات بـد، تـمـايـلات غيرمنطقي، نگراني‌ها، اضطرابهايش را پنهان ميكند كه بازتاب آن در ضمير آگاه به صورت اختلالات رواني، بيماري عصبي، وسواس و عقده خواهد بود. از نظر فرويد همه اختلالات رواني افراد از تمايلات سركوب شده دوران كودكي سرچشمه مي‌گيرند. به نـظر برخي از روانكاوان اضطراب بشر ناشي از نخستين ضربه لحظه تولد است. روش تربيتي روانكاوان اثرات خوب فراوان و نامطلوب اندكي برجاي گذاشت. يكي از اثرات خوب اين بود كه اين واقعيت را آشكار ساخت ديگر نوزاد يك حيوان كوچك نيست و از همان روز تولد نه تنها قادر است رفتارهاي انعكاسي داشته باشد بلكه رفتارهاي عاطفي نيز از او سر مي‌زند. در واقع نوزاد از همان لحظه كه اندام‌هاي بدنش به وجود مي‌آيد روانش نيز تشكيل مي‌گردد. براساس روش تربيتي روانكاوان براي اين كه روان كودك دچار اختلال نشود و عقده‌‌اي به وجود نيايد سعي مي‌شد هر خواسته كودك فورا ارضا گردد بخصوص در سنين اوليه كودكي، يعني به كودكتان هر وقت كه خواست غذا بدهيد. بگذاريد كودك براي اين كه تمايل به پرخاشگريش را ارضاء كند اسباب‌بازي‌هايش را بـشـكند در غير اين صورت آن تمايل در ضمير ناخودآگاه كودك پنهان مي‌شود. اگر چيزي را از او دريغ كنيد او دچار احساس حقارت خواهد شد با اين روش تربيتي كودك اگر مرتكب خطايي مي‌شد كسي او را سرزنش نمي‌كرد بلكه خانواده را مورد سرزنش قرار مي‌دادند كه نتوانسته بود فرزند خود را به خوبي درك كند. بدين طريق روانكاوي وارد زندگي مردم شد و همه والدين و مربيان بدون اين كه متوجه باشند آن را به كار مي‌برند. منبع:چاردیواری سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 476]
-
گوناگون
پربازدیدترینها